Op 27 augustus 1976 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘Long may you run’ van The Stills-Young Band. Het nummer werd geschreven door Neil Young en was geplukt van het gelijknamige album. ‘Long may you run’ is een eerbetoon aan Young’s oude auto (‘Mort’), die hij in 1962 tegen het lijf liep. Sindsdien zijn er jaren verstreken waarin ze samen veel dingen hebben meegemaakt. ‘Long may you run’ bleek uiteindelijk ook de enige LP die het tweetal gezamenlijk uitbracht. In de zomer van 1976 brak de pleuris uit tussen de twee tijdens een tournee. Stills’ had een voorkeur voor professionele studiomuzikanten, maar Neil Young had een voorkeur voor Crazy Horse. Het leidde uiteindelijk tot een breuk. ‘Long may you run’ behaalde de 17e plaats in de Nederlandse Top Veertig.
Darryl Hunt, bassist van de Iers-Britse folk/ punkband The Pogues, is op 72-jarige leeftijd overleden. De band liet weten dat hij op maandagmiddag in Londen is overleden. “We kunnen niet in woorden uitdrukken hoe bedroefd we zijn”, schrijven The Pogues op Twitter. Een doodsoorzaak is nog niet bekend gemaakt. Hunt voegde zich in 1986, vier jaar na de oprichting, bij de The Pogues. Niet lang nadat hij zich bij de groep had gevoegd, werd ‘The Irish rover’ met The Dubliners een grote hit in Engeland en Ierland.
De derde LP, ‘If I Should Fall From Grace With God’ (1988), wordt door velen als het hoogtepunt van de band beschouwd. De plaat werd bekroond met goud in Engeland . Op deze plaat staat onder meer het nummer ‘Fiesta’, dat ook in Nederland een bescheiden hit werd. Maar ook het meest bekende nummer van de groep: ‘Fairytale of New York’ met Kirsty MacColl. Dit kerstnummer keert jaarlijks terug in de internationale streaming lijsten en is inmiddels in Engeland goed voor vier maal platina.
Darryl Hunt bleef tot de groep in 1996 uit elkaar ging. In 2001 kwamen The Pogues weer bij elkaar en ook Hunt keerde terug. In 2014 stopte de band weer. De bassist schreef ook nummers voor The Pogues. Zo was zijn song ‘Love You Till The End’ te horen in films als ‘Mystery’, ‘Alaska’ en ‘P.S. I Love You’.
Op 5 maart 1976 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘Complainte pour Ste. Catherine’ van Kate & Anna McGarrigle. Het nummer was geschreven door Philippe Tatartcheff en Anna McGarrigle. Eigenlijk was het liedje bedoeld als B-kantje van ‘Hommage à Henri Richard’, een solosingle van Anna McGarrigle. Dat werd geschreven nadat de Canadese ijshockey ploeg Montreal Canadiens in de playoffs van de National Hockey League stonden, maar de single kende geen succes omdat de ploeg verloor van de New York Rangers. (1975)
Maar ‘Complainte….’ was te mooi om te laten schieten, dus namen Kate & Anna McGarrigle het op voor hun debuutalbum. De tekst van “Complainte pour Ste. Catherine” neemt de politiek op de hak. Ste. Catherine is een belangrijkste winkelstraat in Montreal en het is ook een metrostation in die stad. De ik-figuur uit het liedje loopt in die straat en verwarmt zich aan de warmte van de metro bij dertig graden onder nul. Daarmee is overigens nog volstrekt onduidelijk waar het lied over gaat. De zin na ‘We zitten al lang in de politiek’ luidt: ‘Twintig jaar vechten tegen de muggen’. Waar dat dan weer op slaat… zijn de muggen de politici? Hoe dan ook: ‘Complainte pour Ste. Catherine’ werd een hit en bereikte de 17e plaats in de Nederlandse Top Veertig. Het nummer werd door diverse artiesten gecoverd, waaronder door Kirsty MacColl. Marie Bergman bracht in 1977 in het Zweeds een cover uit onder de titel “Ingen kommer undan politiken”. Wijlen Roxette-zangers Marie Fredriksson nam deze versie in 2006 opnieuw op.
De tweede Hilversum 3 Troetelschijf van 1976 ging op 10 januari naar ‘All around my hat’ van Steeleye Span. Deze oude folk-traditional stamt al uit 1820. Het nummer werd een hit single voor Steeleye Span in 1976. Maar in de 19e eeuw maakte Sabine Baring-Gould er goede sier mee. Het liedje beschrijft hoe een straatverkoper trouw blijft tonen aan zijn verloofde die wegens een kruimeldiefstal tot zeven jaar verbanning naar Australië werd veroordeeld. Hij toont zijn trouw door een wilgentwijg in de band van zijn hoed te dragen, een teken van rouw, dat gewoonlijk gedurende een jaar en één dag werd gedragen: ‘All around my hat’ (I wear the green willow).
De sound van Steeleye Span komt voor rekening van producer Mike Batt. De groep werd opgericht in 1969 en ze maakten merendeels traditionele liederen. Vooral in het begin van hun carrière gingen ze sterk uit van traditionele Engelse en Keltische motieven De groep kent veel wisselende bezettingen, maar zangeres Maddy Prior is met haar opvallende maar muzikale stem, een baken. Steeleye Span bestaat nog steeds, maar enkel ‘All around my hat’ wist een 11e plaats te behalen in de Nationale Hitparade, wat de groep tot een One Hit Wonder maakt. O.a. Status Quo maakte er een cover van.
De eerste Hilversum 3 Troetelschijf van 1976 ging op 3 januari naar ‘Carry me’ van David Crosby & Graham Nash. Het nummer werd geschreven door Crosby, terwijl ‘Mama lion’, gepend door Nash, op de B-kant van de single terecht kwam. Het was niet voor het eerst dat David Crosby een Troetelschijf scoorde; in 1971 kozen de Hilversum 3 DJ’s voor ‘Orleans’, dat overigens geen hit werd. Het nummer ‘Carry me’ stond op de 2e LP van David Crosby & Graham Nash: ‘Wind on the water’.
Na de zomertournee van 1974 door Crosby, Stills, Nash & Young, deed het viertal een nieuwe poging tot een nieuw CSNY-studioalbum. Net als de poging uit 1973 bleek dit vruchteloos, hoewel het nummer “Through My Sails” verscheen op het Zuma-album van Neil Young uit 1975. De vier mannen kozen daarom hun eigen richting. Zo nam Neil Young met een nieuwe versie van Crazy Horse het album ‘Zuma’ op en hervatte Stephen Stills zijn solocarrière met een nieuw album begin 1975.
David Crosby en Graham Nash kozen ervoor om de samenwerking die in 1971 tournees had opgeleverd te reactiveren. Ze tekenden een deal voor drie albums met ABC Records, waarvan dit album het eerste van hun contract was. ‘Carry me’ was een bescheiden hit in Amerika. Het nummer behaalde geen notering in de Nationale Hitparade.
Bij het horen van de naam ‘Marcus Mumford’ gaat er onherroepelijk een belletje rinkelen. Of er klinkt misschien zelfs een banjo in de verte van je gedachten. Het is inderdaad de naam van de frontman van Mumford & Sons, waarmee hij vanaf 2007 de wereld overtrok en internationaal succes oogstte. Inmiddels vijftien jaar verder is het tijd voor een solo-album met wederom die klinkende naam, maar dit keer als albumtitel: ‘Marcus Mumford’.
Mumford maakte zijn project bekend via een handgeschreven briefje, wat hij deelde met zijn achterban via social media. Voor dit album, dat op 16 september uitkomt, werkte hij samen met producer Blake Mills (Alabama Shakes, Jim James) en ging hij samenwerkingen aan met folkrock en Americana zangers Brandi Carlile, Clairo, Monica Martin én de Amerikaanse singer-songwriter Phoebe Bridgers, die overigens volgende week woensdag in de AFAS Live te zien is. Toewerkend naar de release van het tien nummers tellende album, heeft Mumford gisteren met ‘Cannibal’ de eerste single van zijn zelfgetitelde album uitgebracht.
De Britse singer, songwriter en producer Luke Sital-Singh lanceert vandaag zijn nieuwe single: ‘Can’t Get High’. Het nummer vind je op zijn aankomende album ‘Dressing Like A Stranger’. Op 2 september verschijnt de plaat. Voor die tijd staat Luke in het voorprogramma van de Europese tour van Passenger. Sital-Singh legt uit dat de song gaat over: “Looking for meaning in the rubble of a failed relationship. Going over memories, trying to find the positives when things go wrong.”
Vandaag heeft Neil Young zijn 2001 studio album ‘Toast’ uitgebracht. De plaat werd samen met Young’s legendarische muzikale partners Crazy Horse opgenomen in de Toast Studios in San Fransisco en bevat zeven nummers, waarvan drie nooit eerder uitgebracht zijn. Neil Young over het album: “The music of Toast is about a relationship. There is a time in many relationships that go bad, a time long before the breakup, where it dawns on one of the people, maybe both, that it’s over. This was that time.”
Weinig artiesten hebben in meer dan een halve eeuw zo’n breed spectrum aan sounds en stijlen verkend. Toast is nogmaals een bewijs van de schat aan vitale muziek die Young in zijn kluis heeft.
Een nieuwe naam is deze singer-songwriter, die gewoon uit Nederland komt: Gildor. Hij schrijft liedjes met een betoverende tijdloze kwaliteit. In zijn sound klinken invloeden door van artiesten als JJ Cale, Crosby, Stills, Nash and Young en Nick Drake. Gildor stelt zichzelf vandaag voor bij Hitzound met zijn single ‘Thinking Back’. Het nummer is een eerste voorproefje van zijn debuutalbum ‘Silent River’, dat later dit jaar volgt. Gildor zegt in een statement over ‘Thinking back’: “It’s about reminiscing on good ol’ times, that I’m sure we all know in one way or another. For me it encompasses careless days of summer out in the countryside in France. Growing up alongside friends, wondering how it could ever be any other way. But life is long and often turns out not to go as you would’ve imagined, and that might just be the beauty of it.” De single is geproduceerd door Isabel Gracefield (Adele, Radiohead, Sam Smith) en opgenomen in de RAK Studios in London.
Brother To You’ is het nieuwe nummer van Nick Mulvey, na het releasen van de singles ‘A Prayer Of My Own’ en ‘Star Nation’. De track gaat over het herstellen van een verbroken vriendschap. “It’s about atonement and apology and writing it has been relief for me. It seems like most people have someone in their past who they would like to say this kind of message to”, aldus Nick. Zijn nieuw album ‘New Mythology’ staat gepland voor 10 juni. Nick Mulvey komt op 22 juni naar de Melkweg.
