Disco met een Ierse glimlach! In het voorjaar van 1980 stormde, op 19 april, maar dan in 1980, ‘I’m In The Mood For Dancing’ van The Nolans de Nederlandse Top 40 binnen. De vrolijke discoknaller met aanstekelijke strijkers en een onweerstaanbare beat paste perfect bij het tijdsbeeld van glitter en dansvloeren. Het werd de grootste hit van de zusjes Nolan, afkomstig uit Dublin, die eerder al bekend stonden als The Singing Nolans.
De track verscheen oorspronkelijk al in 1979 in Engeland, maar bereikte in Nederland pas begin 1980 zijn hoogtepunt. In de Nederlandse Top 40 piekte de single op een 2e plaats. In de Britse Singles Chart haalde het nummer de 3e positie.
De lead vocal werd gezongen door Bernie Nolan, die de song een frisse en charmante energie gaf. “We hadden geen idee dat het zo’n wereldwijde hit zou worden,” blikte ze later terug. En een wereldwijde hit wás het: ‘I’m In The Mood For Dancing’ sloeg aan in Japan, Zuid-Afrika, Duitsland en meer. In Japan groeiden The Nolans zelfs uit tot supersterren — ze verkochten er miljoenen platen en toerden uitbundig door het land.
De single werd geschreven door Ben Findon, Mike Myers en Bob Puzey — hetzelfde team achter meerdere van hun successen. De combinatie van sprankelende productie, een onweerstaanbare melodie en de natuurlijke chemie van de zussen bleek goud waard.
Wist je dat The Nolans in 2009 een nieuwe versie van de track opnamen in Japan, waar het opnieuw een bescheiden hit werd. Sommige dingen gaan gewoon nooit uit de mode!
Vandaag verschijnt de nieuwe EP van producer, zangeres en songwriter Naaz: ‘Read me’. Na de eerder uitgebrachte singles ‘sirens !’, ‘remains’ en ‘a woman to you’, is ‘Read me’ haar eerste project sinds het bekroonde debuutalbum ‘Never Have I Ever’, en dat is iets om te vieren.
De EP ontstond in een periode vol verandering en creatieve groei. Terwijl Naaz werkte aan haar eerste roman en, na zes jaar, stopte met antidepressiva, vond ze nieuwe inspiratie. In 2024 kreeg ze de diagnose autisme, een moment van helderheid dat al haar muren hielp afbreken. Het voelde als een intense bevrijding van haar identiteit: dat ze nooit afscheid hoefde te nemen van haar wilderigheid en dromerigheid in één, dat haar brein anders werkte, en dat dit een antwoord gaf op waarom de wereld haar soms zo anders leek dan voor anderen.
De EP is het resultaat van een ontwapenend persoonlijk proces, waarin Naaz vrijwel alles zelf deed: van productie tot compositie, van opname tot songwriting. Ze zegt daarover: “Voor deze EP heb ik het grootste deel van de productie en compositie zelf gedaan. Het afkicken van antidepressiva was een ongelofelijke rollercoaster — ineens kon ik alles weer voelen, werd ik weer wie ik dacht verloren te zijn. Ik voelde me een gekke kunstenaar die eindeloos liedjes maakte en teksten schreef. Het heeft precies voor me gedaan waar muziek voor bedoeld is: euforisch verwerken.”
Ook verschijnt vandaag de bijzondere videoclip bij de leadsingle ‘Take my life’ (back), waarin Naaz — gekleed in dezelfde badjas als op het read me-EP artwork — een babyblauwe grafkist restaureert en uiteindelijk onder haar bed opbergt. “I stored my casket underneath my bed and slept soundly, knowing nothing has changed except my mind.”
De Amerikaanse muzikant Nino Tempo, geboren als Antonino LoTempio op 6 januari 1935, is op 11 april 2025 overleden op 90-jarige leeftijd. Hij was vooral bekend als helft van het duo Nino Tempo & April Stevens, samen met zijn zus. Nino verscheen al op zevenjarige leeftijd op TV in de show “The Benny Goodman Show”. Hij leerde klarinet en tenorsaxofoon spelen, een instrument dat zijn hele carrière zijn handelsmerk bleef.
Nino en Apri; scoorden in 1963 een enorme hit met “Deep Purple”. Dit liedje haalde de 1e plaats in de Amerikaanse Billboard Hot 100. Het leverde hen tevens een Grammy op in de categorie Best Rock and Roll Song. In 1964 deden broer en zus mee aan het Festival van San Remo, maar wonnen niet. Die eer ging naar Gigliola Cinquetti met ‘Non ho l’età’, die daarmee naar het Eurovisiesongfestival ging en ook dat won.
In Nederland werd Nino Tempo vooral bekend met “Love Story”, een duet met April Stevens. Het was een bewerking van het beroemde filmlied, die in 1973 de vijfde plaats in de Top 40 bereikte. Het werd uitgeroepen tot Troetelschijf op Hilversum 3. Dit nummer werd geschreven door Carl Sigman en Francis Lai. Die laatste was een befaamde Franse componist schreef de filmmuziek voor Love Story in 1970. De uitvoering van April Stevens en Nino Tempo was een cover.
De versie van Mancini, ‘Theme from Love Story’ behaalde eerder in Amerika de 13e plaats. Francis Lai maakte er zelf ook al een versie van, die de 22e plaats bereikte in de Daverende Dertig. “(Where Do I Begin?) Love Story”, de versie met zang, werd de grootste hit in de versie van Andy Williams.
Nino Tempo wordt herinnerd als een getalenteerde zanger, saxofonist en producer die zijn stempel drukte op de popmuziek van de jaren zestig en zeventig.
We blikken terug op 28 maart, maar dan in 1970! Op deze dag kwam Norman Greenbaum binnen in de Hilversum 3 Top 30 (voorlopen Nationale Hitparade, Mega Top 50 en Single Top 100) met ‘Spirit in the sky’. Hij schreef de luchtige religieuze song in 1969. De Amerikaanse zanger begon zijn muzikale carrière in verschillende groepen tijdens zijn middelbare studies. Hij studeerde hierna de richting muziek aan de universiteit van Boston. In december 1969 bracht hij ‘Spirit in the Sky’ uit, waarvan hij 2 miljoen exemplaren verkocht wereldwijd. Niet slecht, als je bedenkt dat hij het nummer in een kwartier schreef! Ook in Nederland was dit een grote hit: het nummer werd uitgeroepen tot Alarmschijf en bereikte de 3e plaats in de Hilversum 3 Top 30.
Hoe het nummer tot stand kwam vertelde Greenbaum onlangs aan Rolling Stone: “Ik kwam een wenskaart tegen met de tekst ‘Spirit in the Sky’. Op de kaart stonden Amerikaanse indianen die voor een tipi zaten, met een vuur brandend, terwijl ze zich spiritueel verbonden met wat zij als God beschouwden—een geest in de hemel. Ik denk dat het de Hopi waren. Dus ik dacht: ‘Dat is wel interessant.’”
Hij vervolgt: “Toevallig keek ik op dat moment naar [countryzanger] Porter Wagoner. Hij had een tv-show waarin hij halverwege altijd een religieus lied zong. Op een bepaalde dag zong hij een lied over een mijnwerker die hoog in de heuvels naar goud zocht. Hij was al jaren niet meer naar de kerk geweest of had gebeden. Om een of andere reden besloot hij dat het tijd was om terug te keren. Dus pakte hij zijn altviool, liep helemaal terug naar de stad, en toen hij bij de kerk aankwam, hing er een briefje op de deur met de tekst: ‘De dominee is op vakantie.’” Die twee inspiratiebronnen verwerkte hij in het nummer.
Norman: “Op dat moment begon alles samen te komen. Ik zei tegen mezelf: ‘Ik heb nog nooit een religieus lied geschreven. Ik heb wat vreemde nummers geschreven, maar een serieus lied? Dat kan ik ook.’ Ik ging gewoon zitten, en alles viel op zijn plek.” Na deze grote hit boekte Greenbaum geen internationale successen meer. ‘Spirit in the sky’ is vaak gecoverd, bijvoorbeeld door Docter and the Medics (1986, nummer 1 in Engeland) en Gareth Gates (2003, nummer 1 Engeland).
De nieuwe singel van Naomi Sharon heet ‘Can We Do This Over’. De Rotterdamse zangeres schreef het nummer met Justin Tranter, die ook werkte met Chappell Roan, Selena Gomez en Lady Gaga. De Rotterdamse Naomi Sharon was in 2023 de eerste vrouwelijke artiest die tekende bij OVO Sound, het label van Drake. In datzelfde jaar bracht ze haar debuutalbum Obsidian uit, een reflectie van haar Nederlandse en Caribische roots.
Naomi schreef Can We Do This Over in een periode waarin ze zich kwetsbaar voelde, vertelt ze. “Samen met Justin schreef ik een tekst die mijn gevoel perfect samenvatte. Een geweldige ervaring, want het is zo bijzonder als je helemaal op één lijn zit met een schrijver of producer. In plaats van meteen een hele productie op de tekst los te laten, besloten we akoestisch te beginnen om te zien wat voor song er zou ontstaan. Zo hebben we geëxperimenteerd met verschillende elementen en instrumenten. Toen ik de eerste complete versie van Can We Do This Over hoorde, voelde het meteen goed. Producers Eren Cannata, Jordan Ullman en Alex Lustig hebben de ideeën die ik heb aangedragen op hun eigen manier geïnterpreteerd, precies zoals ik het voor me zag. Die connectie vind ik heel belangrijk voor het creatieve proces van songwriting.”
Weet je dit nog? Vandaag blikken we terug op 25 maart, maar dan in 1978! Op deze dag kwam ‘I love the sound of breaking glass’ van Nick Lowe binnen in de Nederlandse Top 40. De Britse zanger schreef het nummer samen met Andrew Bodnar en Steve Goulding. Het was geplukt van zijn LP ‘Jesus of cool’. Het werd zijn eerste hit in Engeland, maar ook in Europa. Toch was hij over ‘I love the sound of breaking glass’ niet enthousiast. Nick: “Het is echt een goede plaat, maar er zit eigenlijk geen echt nummer in. Het was een halfbakken idee dat ik had toen ik de studio inging, en de bassist en drummer hebben er een beetje extra smaak aan gegeven. Maar als ik het alleen met een akoestische gitaar zou spelen, zou het publiek me waarschijnlijk even herkennen met een klein applausje, maar tegen het tweede couplet zouden ze naar hun vingernagels kijken en wachten op het volgende nummer. Er zit eigenlijk niets in.” Het Engels platen kopend publiek zag er wel wat in: ‘I love the sound of breaking glass’ bereikte de 7e plaats in de Britse chart. Met een Hilversum 3 Troetelschijf op zak, behaalde Nick Lowe de 21e plaats in de Nederlandse Top 40.
Noah Cyrus heeft haar nieuwe singel Don’t Put It All On Me uitgebracht. De track is een duet met Robin Pecknold, de zanger van Fleet Foxes. De song werd geschreven door haar broer Braison. Noah: “The song touches on themes like longing and reconnection, self-discovery, mystical realism, nature as a character, and the uncanny/otherworldly.”
Noah Cyrus (zus van Miley, dochter van Billy Ray) heeft Don’t Put It All On Me twee jaar geleden ook samen met Braison gezongen. Daarover zei ze: “My brother observed our family dynamics and how in some ways I’d take it all upon my shoulders and he wrote that for me. We’ll always be there for each other, and I wanted to honor him with that performance.”
In 2022 bracht de actrice en zangeres haar debuutalbum The Hardest Part uit. Op dit moment werkt Noah Cyrus aan haar nieuwe LP, dat invloeden heeft van Americana, indie folk en country.
“Something Like Magic” is de nieuwe singel van Nick Schilder! Voor de track riep hij de hulp in van Lucas & Steve. De samenwerking ontstond spontaan tijdens een rondje hardlopen in Rotterdam, aldus de drie artiesten in gesprek met het ANP.
“Ik herinner me dat ik jaren geleden ten tijde van de Vrienden van Amstel Live in Rotterdam aan het hardlopen was en opeens Nick tegen het lijf liep, die ook aan het hardlopen was”, vertelt Lucas. De twee stopten en maakten een praatje, waarbij Schilder zijn liefde voor deephouse deelde. “Ik weet nog dat ik me daar toen weinig bij kon voorstellen, maar nu zijn we een paar jaar verder en hoor ik die liefde voor house toch echt terug in zijn eigen muziek”, aldus Lucas.
Nick kwam al snel met ideetjes. “We waren echt verbaasd over de snelheid van Nick”, zegt Lucas. “We kregen gelijk zoveel ideeën van hem. En opeens kwam Something like Magic. Ik voelde meteen: hier kunnen we iets heel vets van maken”, vult Steve aan. “We zijn heel trots op het resultaat. Ook omdat alle neuzen meteen de goede kant op stonden.”
Nick Schilder bracht in september 2024 zijn debuut soloalbum ‘Shatterproof’ uit, bestaande uit 14 nummers, waaronder de succesvolle singels ‘Shatterproof’, ‘Realize’ en ‘Dancin’ Alone’.
Nick Schilder trekt het land in met zijn “Shatterproof” clubtournee. Op 20 maart is er de try-out in Arnhem (Luxor-Live). Verder staat Schilder o.a. op 29 maart op Poppodium Victorie, Alkmaar, Hedon (Zwolle) op 5 april en sluit de toer af in TivoliVredenburg, Utrecht, op 12 april.
Op 5 maart 1983 komt Nena binnen in de Nederlandse Top 40 met ’99 Luftballons’. Het nummer van Gabriele Susanne Kerner zou in Nederland de eerste plaats bereiken. Maar zelfs Amerika ging door de knieën: daar bereikt het nummer de 2e plaats in de Billboard Hot 100! De originele Duitse versie van Nena werd een wereldwijde hit. Dat het liedje in Amerika uitkwam, lag aanvankelijk niet in de bedoeling van de platenmaatschappij. Maar een DJ bij radiostation KROQ in Los Angeles vond een kopie van het nummer, begon het te draaien en werd overspoeld met positieve reacties. Uitbrengen, dus! De lyrics voor de Engelse versie werd geschreven door Kevin McAlea.
’99 Luftballons’ was een protest nummer, geschreven in de periode van de laatste fase van de Koude Oorlog. De inspiratie van het Neue Deutsche Welle nummer lag bij Nena`s gitarist Carlo Karges. Hij zag tijdens een optreden van The Rolling Stones in West-Berlijn, hoe 99 grote ballonnen werden opgelaten. Hij stelde zich voor hoe die ballonnen over de grens naar Oost-Duitsland zouden kunnen drijven en misschien als bedreiging zouden worden gezien. Dit idee groeide uit tot een fictief verhaal waarin Nena 99 ballonnen kocht en ze voor de lol losliet, niet wetende dat ze op de militaire radar als vijandelijke objecten werden gezien.
De clip werd overigens niet in Duitsland, maar in Nederland opgenomen: op Schietkamp De Harskamp. De sfeer in de video werd zo goed weergegeven, dat deze ook voor de internationale markt werd gebruikt. Helaas is die originele clip verwijderd op You Tube. ’99 Luftballons’ leverde Nena een gouden plaat op in o.a. Amerika en Duitsland. In de Nederlandse Top 40 behaalde Nena de 1e plaats en kreeg de Duitse band ook een gouden plaat uitgereikt.
Going back in time! We blikken terug op 10 maart, maar dan in 1984. Op deze dag kwam ‘Wouldn’t it be good’ van Nik Kershaw binnen in de Nederlandse Top 40. Hij schreef het nummer voor zijn debuutalbum ‘Human Racing’. De songtekst ging over iemand die worstelde met persoonlijke problemen en verlangde naar een beter, zorgelozer leven. Het melancholische gevoel werd versterkt door de herkenbare gitaarriff en het synthpopgeluid, dat typerend was voor de jaren ’80.
Een jaar eerder, in 1983, tekende Kershaw een overeenkomst met MCA Records, waar hij begin 1984 met ‘Wouldn’t it be Good’ direct een internationale hit in handen had. Zijn debuut singel behaalde in Engeland de 4e plaats. Ook in o.a. Ierland, Noorwegen, Canada en Australië bereikte ‘Wouldn’t it be good’ de top tien. In de Nederlandse Top 40 behaalde Kershaw een magere 24e plaats.
Leuk weetje: Nik Kershaw schreef niet alleen zijn eigen hits, maar ook nummers voor andere artiesten, zoals “The One and Only” van Chesney Hawkes. In 1985 verscheen ‘Wouldn’t It Be Good’ op de soundtrack van de Gotcha!.
