We gaan terug in de tijd! Het was op 21 januari, maar dan in 1967, dat The Rolling Stones binnen kwamen in de Veronica Top 40 met hun nieuwe singel. Een plaatje met wat uiteindelijk een dubbele A-kant was: ‘Let`s Spend The Night Together’ (A-kantje) en ‘Ruby Tuesday’ (B-kantje). Volgens Marianne Faithfull schreef Mick Jagger ‘Let`s Spend The Night Together’ na hun eerste wilde nacht samen. Toen de Stones het nummer wilden spelen in de Ed Sullivan Show greep vooraf de host himself in. “Either the song goes, or you go!” Ze spraken af de tekst voor de gelegenheid aan te passen naar “Let’s spend some time together”. David Bowie was één van de artiesten die het nummer later ook zal opnemen. Voor veel Amerikaanse radiostations was de tekst van ‘Let’s spend the night together’ te gewaagd: ze piepten het woord ‘Night’ weg of besloten het andere nummer ‘Ruby Tuesday’ te draaien.
Het nummer “Ruby Tuesday’, een ballad die een dromerige, bijna psychedelische sfeer opriep, schreef Mick Jagger samen met Keith Richards. Die laatste werkte aan het nummer begin 1966 in een hotel in Los Angeles. ‘Ruby Tuesday’ was te vinden op de LP ‘Between The Buttons’. Ook ‘Let’s spend the night together’ stond op deze Amerikaanse LP. Het gerucht ging, dat “Ruby Tuesday” over een ex van Keith Richards, Linda Keith, zou gaan. Het gebruik van de hobo-viool (een soort cello) door Jack Nitzsche droeg bij aan de unieke klank van het nummer. Het nummer werd uiteindelijk een grote hit voor de band, met een nummer één positie op de Billboard Hot 100 van Amerika. Het nummer ‘Ruby Tuesday’ werd ook vaak gecoverd, zoals door Melanie, Rod Stewart, en Manfred Mann`s Earth Band. De singel met dubbele A-kant bereikte in 1967 de 2e plaats van de Veronica Top 40.
Met al veel mooie mijlpalen en een hele hoop uitverkochte shows wereldwijd op hun naam, brengt de band The Amazons vandaag de video van hun nieuwe singel uit: ‘My blood’. De song van de band, die bestaat uit Matt Thomson (vocals/gitaar), Chris Alderton (gitaar) en Elliot Briggs (bass), is afkomstig van hun aankomende vierde album ‘21st Century Fiction’. Frontman Matt Thomson legt uit dat het nummer onderzoekt waarom je, wanneer je echt in iets gelooft, jezelf voorbij pijn kunt pushen. Het is geen kwestie van intellect, maar van gevoel.
Voor ‘My Blood’ werken The Amazons samen met Royal Blood. De track is geproduceerd door Mike Kerr, de zanger en bassist van Royal Blood, en Ben Thatcher bespeelt de drums. De samenwerking met Royal Blood kwam voort uit een langdurige vriendschap en wederzijds respect tussen de bands. Thomson beschouwt Mike Kerr als een mentor en zag dit als het juiste moment om dieper in hun gedeelde muzikale taal te duiken. Het nieuwe album komt uit op 9 mei 2025.
In 1977 werd Trevor muzikaal directeur van de begeleidende band van Tina Charles, een wereldhits scorende discozangeres uit die tijd. Ook Geoff Downes en Bruce Woolley maakten deel uit van de band. Met Geoff en Bruce zou hij in 1979 zijn eerste hit schrijven: ‘Video Killed The radio Star’. Het nummer werd gelijktijdig opgenomen door Bruce Woolley en de Camera Club (met Thomas Dolby op keyboards) voor hun album English Garden én door The Buggles, waar Bruce ook deel van uitmaakte! ‘Video Killed The Radiostar’ had de eer om als eerste clip ooit vertoond te worden in de allereerste uitzending van MTV, op 1 augustus 1981.
‘I am a camera’ wordt in eerste instantie opgenomen door de band Yes voor het album ‘Drama’. (1980). Alleen heet het nummer dan ‘Into The Lens’. Zowel Yes als The Buggles brachten het nummer uit op singel. De versie van The Buggles stond op hun tweede album ‘Adventures in Modern Recording’. Trevor Horn zei over de beide versies: “The song “I Am a Camera” was a Buggles track and we had adapted it into a Yes track. It became “Into the Lens” and, naturally, slightly more overblown. I don’t mind “Into the Lens”—the melody’s unadulterated while the arrangement’s a lot more complicated—but I still prefer The Buggles version. I think Geoffrey’s brilliant on the Buggles version.” Het nummer stond vijf weken genoteerd in de Tipparade. Tragisch: het nummer staat niet op Spotify!
James Arthur heeft zijn nieuwe singel Celebrate uitgebracht. Celebrate is de tweede singel van zijn nieuwe album PISCES, dat op 21 maart uitkomt. In de track blikt de Britse singer-songwriter terug op de persoonlijke groei die hij sinds zijn complexe jeugd heeft doorgemaakt. James: “We’re always striving for more and we forget to exercise gratitude for the things that we do have or have achieved and therefore we fail to enjoy those special moments. People often tell me I should celebrate more but the truth is I’m not very good at it, so I wrote this song about that very thing. I hope it makes you feel something.”
Going back in time! We gaan terug naar 18 januari, maar dan in 1986. Op deze dag kwam ‘The Whole of the Moon’ van The Waterboys binnen in de Nederlandse Top 40. Het nummer was te vinden op hun album ‘This is the sea’, wat commercieel gezien hun meest succesvolste werd in Nederland. Het nummer is ontstaan dankzij de vriendin van Waterboys-zanger Mike Scott. Zij vroeg hem of het moeilijk was om een nummer te schrijven. Scott bedacht zich niet, pakte de pen en sloeg aan het werk. Het resultaat van zijn werk werd ‘The whole of the moon’.
Hoewel vaak werd gesuggereerd dat het nummer over muzikale en literaire legendes gaat, zoals Prince of C.S. Lewis, heeft Scott deze link nooit expliciet bevestigd. Het thema draait om het verschil tussen iemand die visionair is en iemand met een beperkte blik. Violist Steve Wickham werkt hier aan mee en bleef daarna bij de band. In Engeland bereikte het nummer van de Schotse band de 26e plaats en in Nederland net iets beter: nummer 19 in de Nederlandse Top 40. Toen in 1991 het album The Best of the Waterboys 81–90 werd uitgebracht, besloot de band ‘The whole of the moon’ opnieuw te releasen. Met succes! Ditmaal behaalde ‘The whole of the moon’ in Engeland de 3e plaats.
De singel groeit in de loop der tijd uit tot een classic, want het nummer staat sinds 2000 steevast in de TOP 2000 van NPO Radio 2. Diverse artiesten hebben het gecoverd, waaronder Jennifer Warnes, Boyzone, en onlangs Fiona Apple voor de serie The Affair.
Na zeven jaar is Mumford & Sons terug met nieuwe muziek! Op 28 maart brengt de Britse band hun vijfde studioalbum ‘Rushmere’ uit, waarvan de eerste, gelijknamige singel nu uit is.
Fans van het eerste uur kunnen hun hart ophalen: ‘Rushmere’ gaat terug naar waar het ooit begon voor Mumford & Sons. Zowel figuurlijk als letterlijk: Rushmere is de pond die gevestigd is op Wimbledon Common, in het zuidwesten van Londen. Op deze plek, waar ze regelmatig met elkaar rondhingen, fantaseerden Marcus Mumford, Ben Lovett en Ted Dwane voor het eerst over een band. Het vormt het begin van een succesvolle carrière, waarin ze vier albums uitbrachten, twee BRIT Awards en twee Grammy’s wonnen, vele arena’s uitverkochten en als headliner op de grootste festivals stonden.
‘Rushmere’ is het begin van een nieuwe fase voor Mumford & Sons en volgt een intense periode op, waarin de band zich opnieuw uit moest vinden als trio na het vertrek van bandlid Winston Marshall in 2021. Het album is geproduceerd door zesvoudig Grammy-winnaar Dave Cobb en werd opgenomen in zowel Nashville als Marcus’ eigen studio in Devon.
Nina Nesbitt deelt vandaag een speciale singel release voor fans waarin ze haar kijk deelt op het geliefde Schotse ‘Caledonia’. Het nummer werd oorspronkelijk geschreven en uitgebracht door Dougie Maclean in 1978. Nina’s prachtig suggestieve uitvoering van het nummer zorgt ervoor dat ze zich aansluit bij een lange lijst van gerenommeerde Schotse muzikanten die het nummer hebben gecoverd, waaronder Paolo Nutini, Amy Macdonald, KT Tunstall en Nathan Evans.
Nina legt uit: “As a Scot currently living far away from home, ‘Caledonia’ is a song that means so much to me. It instantly transports me back to the place I grew up and reminds me how proud I am to be Scottish. It’s an honour to finally cover this song and share my own version, as so many Scottish artists have done in the past.”
De bijbehorende lyric video legt de kern van de betekenis van het nummer vast, met Nina die optreedt tegen een achtergrond van een prachtig natuurlijk landschap.
Edwyn Collins is terug van weggeweest! In 1994 brak hij door met zijn singel ‘A girl like you’, dat intussen uitgegroeid is tot een classic. Het nummer van de Schotse muzikant , producer en voormalige frontman van Orange Juice, heet ‘Knowledge’ en is de voorbode van een nieuw album. Het wordt zijn tiende alweer en heet Nation Shall Speak Unto Nation.
De eerste singel, ‘Knowledge’, opent met eenvoudige gitaarlicks die doen denken aan een zachte versie van “Fortunate Son” van Creedence Clearwater Revival. Maar het is vooral Collins’ diepe stem, versterkt door een vrouwelijk achtergrondkoor, die het nummer bijzonder maakt. Het album Nation Shall Speak Unto Nation verschijnt op 14 maart.
Op 21 februari komt het nieuwe album ‘People watching’ van Sam Fender uit. De titelsong werd al opgepikt als 3FM Megahit en Aandachttrekker van Corné Wolfs. Nu komt de Brit met de preview van zijn nieuwe singel ‘Arms’s length’, ook te vinden op zijn nieuwe plaat. Voor het album ‘People’s watching’, dat hij samen met bandleden en goede vrienden Dean Thompson en Joe Atkinson opnam, werkte Fender samen met producer Markus Dravs en muzikant Adam Granduciel (The War On Drugs), voor wie hij al jaren een enorme bewondering heeft.
Op 5 maart 2025 staat Sam Fender in 013, Tilburg en op 18 maart in de AFAS Live, Amsterdam. Beide shows zijn intussen uitverkocht. De singel ‘Arms’s length’ komt deze week uit.
Herinnert u zich deze nog? Op 12 januari, maar dan in 1974, kwam The Electric Light Orchestra binnen in de Daverende Dertig met ‘Show down’. Jeff Lynne schreef dit nummer in zijn ouderlijk huis, in de woonkamer. Aanvankelijk had de song als werk titel ‘Bev’s Trousers No. 7′. In Amerika stond het nummer op hun album ‘On the third day”. Om de Britten in 1973 tegemoet te komen, werd het nummer gebombardeerd tot titeltrack van het eerste verzamelalbum van ELO, zoals we de band ook kennen, maar dat was wel een jaar later.
De Britse groep werd in 1971 opgericht door Roy Wood, Jeff Lynne en Bev Bevan en kwam voort uit de sixties band The Move. In 1973 behaalden ze voor het eerst de Nederlandse hitparades met de singel ‘Roll over Beethoven’, geschreven door Chuck Berry. ‘Showdown’ was daarvan de opvolger. John Lennon kon het nummer zeer waarderen; hij vond ELO feitelijk de rechtmatige opvolger van The Beatles.
Wood was toen al vertrokken bij de ELO; dat deed hij kort na het verschijnen van het debuutalbum in 1971. Hierna werd Lynne de onbetwiste leider van de groep. Lynne was niet alleen de schrijver van ‘Showdown’, hij was tevens de producer van het nummer. ‘Showdown’ werd opgenomen in de AIR studio`s in Londen, in het voorjaar van 1973. Wie de vrouwelijke backing vocals verzorgde op ‘Showdown’ is nog altijd een mysterie. Het zou goed mogelijk zijn dat het met enkele studio truckjes Jeff Lynne himself was. ‘Showdown’ bereikte in Engeland de 12e positie en in Nederland slechts de 25e plaats in de Daverende Dertig. Helaas.
