✍️ Hitzound Retro Review: The O’Jays – I Love Music
Welkom bij de Kluis van de Flops, waar we onterecht geflopte pareltjes afstoffen! Vandaag duiken we in het jaar 1975 met een onweerstaanbare dansvloerklassieker: “I Love Music” van The O’Jays. Ondanks dat het nummer in Amerika en Engeland dikke hitscores behaalde, kwam het in Nederland niet verder dan zes weken Tipparade. Zonde, want dit is pure Philly soul op zijn best!
“I Love Music” was een liefdesverklaring aan muziek in al haar vormen. De track was een uitbundige viering van ritme, groove en levenslust, gedreven door een funky baslijn, strakke blazers en de kenmerkende harmonieën van het trio uit Ohio.
De single ‘I love music’ werd zowel geschreven als geproduceerd door het legendarische duo Kenny Gamble & Leon Huff, de godfathers van de Philadelphia Sound. Met “I Love Music” wisten ze hun soulvolle stijl naadloos te mengen met de opkomende discotrend. Het resultaat? Een dansvloerknaller met een strakke productie die zijn tijd ver vooruit was.
The O’Jays behaalden de 5e plaats in de Billboard Hot 100 en ook in Engeland was het succesvol met een 13e plek in de Britse charts. Maar in Nederland? Slechts zes weken in de Tipparade… Misschien te funky voor de Hollandse oren?
Enkele malen per week staan we stil bij de Paradeplaat. Op chronologische volgorde komen de keuzes langs op Hitzound. We zijn aanbeland bij 9 februari, maar dan in 1984! Op deze dag ging de TROS Paradeplaat naar Eddy and The Soulband met ‘Soulchacha’. Het nummer was een cover versie van ‘Soul cha cha’ van McCoy, die het schreef, produceerde en uitbracht. In Canada werd het origineel in 1976 een hit. O.a. Engeland en Nederland volgden in 1977. Van McCoy, een bekende Amerikaanse producer, kennen we vooral van de discohit “The Hustle” (1975).
De versie ‘Soulchacha’ van Eddy and the Soul Band bleef dicht bij het origineel. De titel was enigszins aangepast: het werd aan elkaar geschreven. Het nummer van Eddy and the Soulband behaalde de 24e plaats in de Nederlandse Top 40.
Een jaar later had de groep trouwens internationaal succes in o.a. Engeland met een cover van Isaac Hayes. Bandleider Eddy Conard, was in zijn jeugd gefascineerd door Isaac Hayes’ hit “Theme from Shaft” – naar verluidt was dat de eerste plaat die hij ooit kocht.
Deze ken je vast nog wel! We gaan terug naar 28 maart, maar dan in 1992! Op deze dag kwam ‘Mad About the Boy’ van Dinah Washington binnen in de Nederlandse Top 40. Het liedje was echter heel wat ouder . . . . ‘Mad about the boy’ was een klassiek nummer uit 1932, geschreven door Noël Coward. Het lied werd oorspronkelijk gecomponeerd voor zijn musical Words and Music en is sindsdien door vele artiesten gecoverd. Een van de meest iconische versies is die van Dinah Washington, uitgebracht in 1952.
Dinah Washington, bekend als de “Queen of the Blues,” gaf het nummer een unieke, soulvolle interpretatie met haar kenmerkende warme en expressieve stem. ‘Mad about the boy’ haalde pas in 1992 een notering in de Nederlandse Top 40. Dit kwam doordat het nummer werd gebruikt in een veelbesproken Levi’s reclame.
In het spotje liep een jonge vrouw een wasserette binnen, om haar kleren, inclusief haar Levi’s-jeans, uit te trekken om te wassen, terwijl andere klanten (vooral mannen) haar met interesse bekeken. Dit paste perfect bij de speelse, sensuele vibe van het nummer. Levi’s had destijds een hele reeks van dit soort reclames, vaak met klassieke songs die vervolgens opnieuw een hit werden. Wist je dat bijvoorbeeld “Stand by Me” van Ben E. King en “C’mon Everybody” van Eddie Cochran ook dankzij Levi’s weer de hitlijsten in kwamen?’s-Commercial.
Dankzij deze revival bereikte “Mad About the Boy” in Nederland de 6e plaats in de Nederlandse Top 40. Dit liet zien hoe krachtig een goed geplaatste commercial kan zijn voor de herontdekking van klassieke muziek. 🎶
Enkele malen per week staan we stil bij de Alarmschijf. Op chronologische volgorde bespreken we vanaf 1967 bij Hitzound de keuzes. We zijn aanbeland bij 15 januari, maar dan in 1983! Op deze dag ging de eerste Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 uit dat jaar naar Earth, Wind & Fire met ‘Fall in Love with Me’. Het nummer werd geschreven door frontman Maurice White samen met Wayne Vaughn (bekend van Let’s Groove) en zijn vrouw Wanda Vaughn (van The Emotions). Het nummer was de eerste singel van hun twaalfde album ‘Powerlight’.
‘Fall in love with me’ behaalde de 17e plaats in de Amerikaanse Billboard Hot 100 en bereikte de 11e positie in de Nederlandse Top 40. De singel werd genomineerd voor een Grammy Award in de categorie Best R&B “Vocal Performance by a Duo or Group” in 1984, maar won niet.
Young Gun Silver Fox, het duo bestaande uit Andy Platts en Shawn Lee, heeft deze week hun nieuwe singel ‘Stevie & Sly’ uitgebracht. Dit nummer is de eerste singel van hun aankomende vijfde studioalbum, getiteld ‘Pleasure’, dat naar verwachting in mei 2025 zal verschijnen.
‘Stevie & Sly’ is een nostalgische knipoog naar een tijdperk waarin het leven minder gecompliceerd aanvoelde en brengt luisteraars naar een wereld vol zonneschijn en positieve vibes. Het nummer is mede geschreven met Conner Reeves en bevat verwijzingen naar muzikale legendes Stevie Wonder en Sly Stone, die beiden als inspiratie dienden voor het duo.
Het duo staat bekend om hun unieke mix van zonovergoten pop-soul, West Coast AOR en aanstekelijke grooves, beïnvloed door artiesten als Steely Dan en Earth, Wind & Fire. Met ‘Stevie & Sly’ blijven ze trouw aan hun kenmerkende geluid, terwijl ze tegelijkertijd nieuwe muzikale wegen verkennen.
Ter ondersteuning van hun nieuwe release zal Young Gun Silver Fox op 7 juni 2025 optreden als openingsact op het Ribs&Blues festival in Raalte.
Enkele malen per week staan we stil bij de Alarmschijf. Op chronologische volgorde bespreken we vanaf 1967 bij Hitzound de keuzes. We zijn aanbeland bij 8 januari, maar dan in 1983! Op deze dag ging de eerste Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 uit dat jaar naar Yarbrough & Peoples met ‘Heartbeats’. Het nummer werd geschreven door Lonnie Simmons en was de titelsong van de LP ‘Heartbeats’ uit 1983. Het nummer was na ‘Don’t stop the music’ uit 1981 de tweede hit voor Yarbrough & Peoples.
Dit Amerikaanse duo bestond uit Cavin Yarbrough en Alisa Peoples. Zij kenden elkaar al van kinds af aan door de gezamenlijke pianolessen die zij kregen. Lonnie Simmons bracht Cavin en Alisa in 1979 voor het eerst als duo bij elkaar en sloot een contract af voor een eerste album. De track “Don’t Stop the Music” stond op deze LP (‘The two of us’), dat in Nederland met het predicaat Steunplaat (Avondspits) een grote hit werd. Dit liedje, dat het tweetal zelf schreef, bereikte de 2e plaats in de Nederlandse Top Veertig. Het nummer is in de loop van de tijd in meer dan 50 songs gesampled. Zoals in ‘Gangsta lovin’ van Eve ft. Alicia Keys (2002) en ‘Fuck the music’ van Avicii (2009).
Bij die ene hit bleef niet. Het duo bleef de volgende jaren succesvol met meerdere releases, waarvan ‘Heartbeats’ het meest succesvol was en opnieuw een top tien hit noteerde. Het nummer ‘Heartbeats’ werd ook geproduceerd door Lonnie Simmons en uitgebracht via Total Experience Records, het label dat ook artiesten als The Gap Band onder contract had. De singerl behaalde de 10e plaats in de Amerikaanse Billboard R&B chart en behaalde de 7e plaats in de Nederlandse Top 40.
Going back in time! We blikken terug op 17 maart, maar dan in 1979. Op deze dag kwam ‘He’s the greatest dancer‘ van Sister Sledge binnen in de Nederlandse Top 40. Het nummer werd geschreven en geproduceerd door Nile Rodgers en Bernard Edwards, die eerder succes hadden met hun eigen band Chic (Le Freak, Good Times). Ze schreven oorspronkelijk “He’s the Greatest Dancer” voor Chic, maar besloten het te geven aan Sister Sledge, die toen nog niet bekend was. De iconische gitaarlicks en baslijn zijn typische kenmerken van het Chic-geluid. Het nummer werd opgenomen in 1978 in de Power Station Studios in New York.
De Amerikaanse groep Sister Sledge werd opgericht in 1972 en bestond uit de vier zusters, Debbie, Joni, Kim Sledge en Kathy Sledge. Ze hadden al jarenlang een platencontract, maar veel succes kende het viertal niet en de platenmaatschappij dacht er al aan het contract voor Sister Sledge niet te verlengen. Maar toen doken Bernard Edwards en Nile Rodgers van Chic op. Zij namen de zusjes onder hun hoede bij het label en werkten aan de LP ‘We Are Family’. Het visitekaartje was de singel ‘He’s The Greatest Dancer’. Het nummer bleek een wereldwijd succes. Voor het eerst scoorde Sister Sledge een heuse top tien hit in Amerika. Zo ook in Engeland. “He’s the greatest dancer’ behaalde de 16e plaats in de Nederlandse Top 40. “He’s the Greatest Dancer” is in latere jaren veel gesampled, onder andere door Will Smith in “Gettin’ Jiggy Wit It” (1997).
Herinnert u zich deze nog? Op 12 maart, maar dan in 1977, kwam Thelma Houston binnen in de Nederlandse Top 40 met de disco classic ‘Don`t leave me this way’. Het nummer was een cover van Harold Melvin and The Blue Notes. De song werd geschreven door Kenneth Gamble, Leon Huff en Cary Gilbert en had die typische Philadelphia sound, die begin jaren zeventig zeer succesvol was. ‘Don`t leave me this way’ verscheen op het beroemde Motown label.
Voordat het succes kwam aanwaaien, acteerde Thelma in shows en een televisieserie. Maar ze zong ook in een lokale gospelgroep en zelfs in een nachtclub, waar ze ontdekt werd door Marc Gordon, de manager van Fifth Dimension. Ze werd getekend bij Dunhill Records en Jimmy Webb (songwriter voor Glen Campbell) schreef en produceerde ‘Sunshower’, het debuutalbum van Thelma Houston. Toch duurde het nog tot 1977 dat ze in Nederland ‘Don’t leave me this way’ zou gaan opnemen.
Dat liep overigens nog bijna mis, omdat ‘Don`t leave me this way’ bijna toebedeeld werd aan Diana Ross, als opvolger van ‘Love hangover’. In plaats daarvan koos men toch voor Thelma Houston. Het nummer was aanvankelijk ook niet als singel bedoeld, totdat het werd opgepikt door disco’s in Boston. Motown bracht het uit en werd in veel landen een hit. Haar versie van ‘Don`t leave me this way’ werd een Amerikaanse nummer 1 hit. Ze bereikte de 4e plaats in de Nederlandse Top 40. Het nummer kreeg later een status als lijflied in de strijd tegen aids, door de klemtoon iets anders te benadrukken; Don’t leave me THIS way. O.a. ook The Communards maakten een zeer succesvolle versie van het liedje.
De Amerikaanse R&B-zangeres Angie Stone is vanmorgen overleden bij een auto-ongeluk na een optreden in Montgomery, Alabama. Het ongeval betrof een aanrijding met een commercieel voertuig. Stone was het enige dodelijke slachtoffer onder de tien inzittenden van het busje.
Angie Stone, geboren als Angela Laverne Brown op 18 december 1961 in Columbia, South Carolina, begon haar muzikale carrière eind jaren ’70 als lid van de hiphopgroep The Sequence. Deze groep scoorde een hit met “Funk You Up”. In de vroege jaren ’90 was ze de leadzangeres van de R&B-trio Vertical Hold, bekend van de singel “Seems You’re Much Too Busy”.
In 1999 lanceerde Stone haar solocarrière met het album “Black Diamond”, dat goud behaalde. Haar volgende album, “Mahogany Soul” uit 2001, bevatte de succesvolle singel “Wish I Didn’t Miss You” (goud in Engeland). Haar meest succesvolle singel in Nederland werd de cover van ‘Signed, sealed, Delivered, I’M Yours’ met Blue en Stevie Wonder (2003).
In totaal bracht ze negen studioalbums uit, waarbij “The Art of Love & War” uit 2007 de toppositie bereikte in de Billboard Top R&B/Hip-Hop Albums chart. Stone werkte onder anderen ook samen met Lenny Kravitz, Prince, Macy Gray, Ray Charles, Kool & The Gang. Haar laatste album, ‘Love language’, dateert van 2023.
Naast haar muziekcarrière acteerde Stone in films en verscheen ze ook in verschillende televisieseries en theaterproducties. Stone werd 3 keer genomineerd voor de prestigieuze Grammy-muziekprijs. In juni 2024 werd ze opgenomen in de Women Songwriters Hall of Fame. Angie Stone werd slechts 63 jaar.
Enkele malen per week staan we stil bij de Paradeplaat. Op chronologische volgorde komen de keuzes langs op Hitzound. We zijn aanbeland bij 9 oktober, maar dan in 1980! Op deze dag ging de TROS Paradeplaat naar Ray, Goodman & Brown met ‘My Prayer’. Het nummer werd heel wat jaren eerder geschreven door Jimmy Kennedy en George Boulanger. Het waren The Platters die de song als eerste uitbrachten in 1956. De cover van Ray, Goodman & Brown was de tweede Paradeplaat voor het trio. In het voorjaar van 1980 werd ook ‘Special lady’ verkozen door de TROS.
De R&B groep werd in de sixties opgericht als The Moments en scoorden in de seventies onder deze naam enkele hits in Nederland. De grootste hit was ‘Girls’, die zelfs de 1e plaats bereikte in 1975. Harry Ray en Al Goodman van The Moments schreven niet alleen voor die band, maar werkten ook wel met The Whatnauts. The Moments had haar basis in Washington D.C. , The Whatnauts in Baltimore (Maryland). Ten tijde van ‘Girls’ hadden alle oorspronkelijke leden van The Moments de groep al verlaten.
Ray en Goodman hadden het roer overgenomen en veranderden in 1978 de naam van de band in Ray, Goodman & Brown. Onder deze naam werd ‘Special lady’ opgepikt in Nederland. Eerst als Steunplaat van Frits Spits en vervolgens dus ook Paradeplaat. Met de opvolger ‘My prayer’ behaalden Ray, Goodman & Brown de 11e plaats in de Nederlandse Top 40, net zoals ‘Special lady’ in het voorjaar van 1980.
