Enkele malen per week staan we stil bij de Alarmschijf. Op chronologische volgorde bespreken we vanaf 1967 bij Hitzound de keuzes. We zijn aanbeland bij 12 maart, maar dan in 1983! Op deze dag ging de Alarmschijf naar Peter Schilling met ‘Major Tom’ (völlig losgelöst). De Duitse zanger katapulteerde zichzelf naar de sterren én de hitlijsten met een song die duidelijk geïnspireerd was op David Bowie’s iconische astronaut. Maar dit werd geen kopie: Schilling gaf zijn eigen draai aan het verhaal van Major Tom.
De track werd geschreven door Peter Schilling zelf, samen met Armin Sabol. Ze werkten aan een Duits én Engels versie van het nummer – slim, want zo scoorde Schilling internationaal. In Nederland behaalde Major Tom de 2e plaats in de Top 40, en werd het zijn grootste hit. De productie lag in handen van Peter Schilling en Armin Sabol, die samen ook het bijbehorende album ‘Fehler im System’ (1982) vormgaven. Dat album, een mix van sciencefiction en Koude Oorlog-angst, past perfect in de vroege jaren 80, waar technologie en dreiging hand in hand gingen.
Met zijn pulserende synths, robotische drums en onheilspellende tekst (“völlig losgelöst von der Erde”) creëerde Schilling een sound die zowel futuristisch als dansbaar was. Een new wave-klassieker die de tijd heeft doorstaan – net als Major Tom zelf, zwevend in de ruimte. De Engelstalige versie “Major Tom (Coming Home)” scoorde later ook in de Amerikaanse Billboard Hot 100, waar het de 14e plek bereikte.
📀 Hitzound Retro Review: Orchestral Manoeuvres in the Dark (OMD)
Going back in time! Op 5 mei , maar dan in 1984, maakte Orchestral Manoeuvres in the Dark (kortweg OMD) hun rentree in de Nederlandse Top 40 met de single ‘Locomotion’. Het nummer stoomde door naar een fraaie 5e plaats, waarmee het hun grootste hit werd sinds ‘Maid of Orleans’ (1982), dat zelfs de eerste plek wist te bereiken. Gordian Troeller schreef het samen met de twee mannen van OMD: Andy McCluskey en Paul Humphreys.
‘Locomotion’ was afkomstig van het album ‘Junk Culture’, dat voor OMD een stijlbreuk betekende. Na het meer experimentele ‘Dazzle Ships’ (1983), dat commercieel tegenviel, keerde de band met ‘Junk Culture’ terug naar een toegankelijker popgeluid. ‘Locomotion’ was daar hét schoolvoorbeeld van: zonnige synthpop met een zomers Caribisch tintje, opvallende blazers en een aanstekelijk refrein.
Frontman Andy McCluskey vertelde later over het ontstaan: “We hadden het gevoel dat we opnieuw moesten beginnen. ‘Locomotion’ voelde als de perfecte mix van onze melodieën met een frisse, dansbare sound.” De track werd geproduced door de band zelf, samen met producer Brian Tench.
In de Britse Singles Chart haalde ‘Locomotion’ de 5e plaats, maar in de Amerikaanse Billboard Hot 100 bereikte het helaas geen notering, al genoot OMD daar vooral succes met hun latere hit ‘If You Leave’ uit 1986.
Herinner jij je deze nog? Op 2 mei, maar dan in 1970, kwam Earth & Fire binnen in de Veronica Top 40 met ’Ruby is the one’. Deze song, die net als hun doorbraak single ‘Seasons’ uit 1970 kwam, werd door Chris Koerts geschreven. Fred Haayen produceerde deze tweede single van de Haagse band met Jerney Kaagman als frontvrouw. Jerney Kaagman blikte ooit terug: “Met ‘Ruby’ lieten we horen wat we écht konden: psychedelische rock met ballen én gevoel. Het publiek had geen idee wat er op hen afkwam.”
Haayen was ook de producer van de Golden Earring. ‘Seasons ‘ was geschreven door Earrings bandlid George Kooymans , maar daarna sloegen de broers Koerts (Chris en Gerard) zelf aan het componeren. ‘Ruby is the one’ is als single daarvan het eerste resultaat. Beide songs stonden op het debuutalbum ‘Earth and Fire’. De plaat werd opgenomen in de G.T.BG. Geluidsstudio in Den Haag. De band was eigenlijk niet tevreden over het uiteindelijke resultaat. Alles moest veel te snel in hun ogen. Niettemin werd de plaat een succes. ‘Ruby is the one’ behaalde de 4e plaats in de Veronica Top 40. Het album zou nog een derde top tien hit opleveren: ‘Wild and exiting’.
“No sight, no sound, no words… just Body Language!” Zo klonk het op 1 mei, maar dan in 1982, toen Queen verrassend funky uit de hoek kwam met hun single “Body Language”, die in deze week nieuw binnenkwam in de Nederlandse Top 40 met het predicaat Alarmschijf. De Britse rockband, die vooral bekend stond om hun bombastische rockgeluid en theatrale flair, liet met deze track zien dat ze zich niet in een hokje lieten stoppen.
Afkomstig van het tiende studioalbum Hot Space (1982), betekende “Body Language” een radicale stijlbreuk. Freddie Mercury dook met overgave in de wereld van synths, funk en elektronische grooves. Geen gierende gitaren, nauwelijks drums – wel een pulserende baslijn (gespeeld door Mercury zelf!) en zwoele, suggestieve vocalen. De bijbehorende videoclip, met schaars geklede lichamen en zweterige close-ups, werd in Amerika zelfs verbannen door MTV. De overduidelijk seksuele tekst in combinatie met de beelden van zwetende lichamen bleek net iets te veel voor de Amerikaanse muziekzender en zo viel Queen de twijfelachtige eer toe van de eerst geboycotte clip van MTV.
De single werd met gemengde gevoelens ontvangen: sommige fans misten de ‘ouderwetse’ Queen-sound, anderen prezen de gewaagde vernieuwing. Queen nam tijdelijk afstand van de rockmuziek. Dit had alles te maken met het eerdere grote succes van ‘Another one bites the dust’, maar ook met een nieuwe vlam van Mercury: Paul Prenter. De nieuwe assistent van Freddy wilde dat Queen radicaal zou breken met hun vertrouwde sound. Queen begon te experimenteren met disco, funk en soulmuziek. Niet alleen ‘Body Language’, maar op het hele album ‘Hot Space’ leunde de band minder op gitaar dan op synthesizers en electronische drums.
Freddie Mercury schreef het nummer in één nacht in München, tijdens de opnamesessies van Hot Space. Volgens bandlid Roger Taylor was de zwoele sfeer van de stad een grote inspiratiebron. In de Nederlandse Top 40 klom “Body Language” op tot een knappe 6e plaats. In Amerika bereikte de single de 11e plaats in de Billboard Hot 100, maar in Engeland bleef het bij een bescheiden 25e plek – opvallend voor Queen-begrippen.
Matt Simons brak in 2014 door met de single ‘Catch & Release’, die daarna een internationale hit werd door de remix van het Nederlandse dj-duo Deepend. De track stond in meerdere landen op #1 en heeft inmiddels ruim 552 miljoen streams. Ruim tien jaar later heeft de Amerikaanse singer-songwriter opnieuw samengewerkt met Deepend. Hun nieuwe track heet ‘These Nights’. De single gaat over slapeloze nachten die toch rust brengen, vertelt Matt: “It’s a song about the times you can ’t sleep, mind racing, still up at 5am and catch the sunrise. Although it can be stressful, some of the deepest thinking and growing happens on nights like these.” These Nights staat op zijn nieuwe album Sun In California, dat uitkomt op 23 mei. Op 22, 23, 24 en 26 november speelt Matt Simons vier shows in Nederland.
Herinner jij je deze nog? Het was op26 april , maar dan vijftig jaar terug in 1975, dat ‘Only time will tell’ van Earth & Fire binnen kwam in de Nederlandse Top 40. Het nummer werd geschreven door de broers Chris Koerts & Gerard Koerts (muziek) en Hans Ziech (tekst). ‘Only time will tell’ stond op hun studioalbum ‘To the world of the future’, dat geproduceerd werd door Jaap Eggermont van het platenlabel Red Bullet. De LP werd opgenomen in de Soundpush Studio in Hilversum met geluidstechnici John Sonnevelt, Jan Schuurman en Jan Audier. Earth & Fire, dat nogal lang deed over de opnames, liet ook op dit album een mengeling horen van popmuziek en symfonische rock. De titel van het album verwees naar het toekomstbeeld dat tekstschrijver Hans Ziech (net uit de band gestapt maar gehandhaafd als tekstschrijver) schetste over onder andere de overbevolking op onze planeet. De single ‘Only time will tell’ bereikte de 12e plaats in de Nederlandse Top 40.
Op 6 juni brengt Addison Rae haar debuutalbum ‘Addison’ uit. Dat kondigde de zangeres, actrice, danseres en social media-persoonlijkheid afgelopen week aan. Addison verschijnt digitaal en in verschillende uitvoeringen op gekleurd vinyl. Afgelopen zomer bracht Addison de eerste single van het album uit: ‘Diet Pepsi’. Die track is met ruim 354 miljoen streams haar grootste hit tot nu toe. Daarna volgden van Addison de singles ‘Aquamarine’, ‘High Fashion’ en haar allernieuwste: ‘Headphones On’. Bij de track ‘Headphones on’ bracht de zangeres, actrice, danseres en social media-persoonlijkheid ook een video uit, die ze opnam in IJsland.
Terug naar 25 april, maar dan in 1981! Op deze dag kwam Kim Wilde binnen in de Nederlandse Top 40 met ‘Kids in America’. Het nummer werd geschreven door haar vader Marty Wilde en broertje Ricky Wilde. Kim’s vader scoorde zelf al eens in 1968 een top 10 hit in Nederland met ‘Abergavenny’. Ook schreef hij “Jesamine”, een grote hit voor The Casuals. Ook Kim’s moeder zong: Joyce Baker maakte vroeger deel van de Vernons Girls. Kim kreeg het talent dus niet van een vreemde!
Na het afronden van de kunstacademie, tekende Kim een contract bij RAK Recordsvan Micky Most in 1980. Dat haar dit was gelukt had alles te maken met haar backing vocals tijdens een single opname van haar jongere broer Ricky Wilde. Haar stem viel in de smaak. Daarbij vond Kim de bezoekjes aan de studio belangrijk: “Ik zorgde dat ik altijd beschikbaar was en kocht allemaal chique kleren. Ik wilde zo graag opvallen bij iemand van RAK Records”. De producers in de studio zagen en hoorden haar aan het werk en achter de schermen bespraken ze hoe ze haar talent konden gebruiken.
Ricky ving dat gesprek echter op en besefte dat hier ook zijn kans lag: als iemand m’n zus gaat produceren, dan moet ik dat zijn! Met het contract op zak werd gewerkt aan een single. Rick ging aan de slag met een nummer, waarvan het eentonige ritme van de Wasp-synthesizer Kim gek maakte. Het ging hierbij om het steeds oefenen van de begintonen van ‘Kids in America’, de single die haar leven compleet zou veranderen! Haar vader schreef de tekst. Tot slot werd het geheel nog geremixt door RAK Records-producer Mickie Most himself. De nummer sloeg internationaal aan en bereikte in Engeland de 2e plaats; in de Nederlandse Top 40 werd ze met haar debuut beloond met een 6e plaats.
Dát hadden we niet zien aankomen: Tina Turner is terug — en hoe! Vandaag verschijnt haar gloednieuwe single ‘Hot for You Baby’, een onverwachte samenwerking met niemand minder dan de Pet Shop Boys, die het nummer produceerden. Een droomcombinatie van legendarische allure en synthpop finesse die barst van de energie.
De track van Tina werd jaren geleden opgenomen, maar verdween in de kluis – tot nu. De release voelt als een geschenk voor de fans, én een krachtig afscheid van een vrouw die het vuur nooit verloor. ‘Hot for You Baby’ knipoogt qua sound naar de jaren tachtig, met elektronische baslijnen en glimmende arpeggio’s waar de Pet Shop Boys hun hand niet voor omdraaien. Denk aan ‘Domino Dancing’ meets ‘The Best’, maar dan in 2025.
Tina’s stem is onmiskenbaar: rauw, doorleefd en vol overgave. Ze zingt: “You light the match, I fan the flame” – zwoel, speels en tegelijk intens. Het nummer balanceert tussen passie en kracht, een thema waar Tina altijd haar stempel op drukte.
De track werd oorspronkelijk opgenomen vlak voor haar terugtrekking uit de muziek in 2009, maar bleef jarenlang op de plank liggen. Dankzij de Pet Shop Boys krijgt het nummer nu alsnog de release die het verdient. In hun woorden: “Tina was electric. Dit was ons moment om haar nog één keer te laten stralen.” Vers op de playlist Brand New!
Na vier jaar radiostilte keert Lorde terug met haar nieuwe single “What Was That”, uitgebracht via Universal Music. Deze track markeert het begin van een nieuw muzikaal hoofdstuk voor de Nieuw-Zeelandse zangeres, waarbij ze haar kenmerkende introspectieve stijl combineert met frisse, elektronische invloeden.
“What Was That” is een hypnotisch synthpopnummer dat doet denken aan de sfeer van haar album ‘Melodrama’, maar met een moderne twist. De productie, verzorgd door Lorde zelf in samenwerking met Jim-E Stack en Dan Nigro, bouwt langzaam op naar een cathartische climax. Met teksten als “Since I was 17, I gave you everything / Now wake from a dream” verkent Lorde de nasleep van een langdurige relatie .
De promotiecampagne voor “What Was That” begon met cryptische teasers op sociale media, waaronder een 15-secondenfragment op TikTok. Enkele dagen terug verraste Lorde fans met een pop-up optreden in Washington Square Park in New York City, waar ze het nummer voor het eerst liet horen. Met “What Was That” laat Lorde zien dat ze niet bang is om nieuwe muzikale paden te bewandelen. Deze single belooft veel goeds voor haar aankomende vierde studioalbum.
