Op 23 mei 1970 kwam Ides of March binnen in de Veronica Top Veertig met ‘Vehicle’. Het nummer werd geschreven door frontman Jim Peterik en was afkomstig van hun titelloze debuutalbum. Het liedje was uit zijn leven gegrepen: in 1968 ontmoette Peterik tijdens een concert van The Turtles de liefde van zijn leven. Maar: na 6 maanden maakte ze het zomaar uit en liet Jim met een gebroken hart achter. Maar op een dag belt zijn ex hem plotseling op en vroeg hem, of hij haar naar een afspraak kon rijden. Dat was niet tegen dovemans oren gezegd! Het bleef niet bij die ene keer, want in de weken daarop speelde hij elke dag voor haar chauffeur. Helaas voor hem vlamde haar liefde niet weer op: de relatie bleef platonisch. “You know, all I am to you is your vehicle”, zei hij uit frustratie tegen haar. Hij kapte met zijn ritjes en besloot er een nummer over te schrijven: ‘Vehicle’. Het nummer, dat ook tot Alarmschijf werd uitgeroepen, bereikt de 12e plaats in de Veronica Top Veertig.
Op 22 februari 1975 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Some Kind of Wonderful’ van Grand Funk Railroad. Het nummer werd geschreven door John Ellison en werd in 1967 voor het eerst op single gezet door Soul Brothers Six. Hun versie werd echter geen succes. Maar wel in de cover versie van Grand Funk Railroad. Deze band ontstond uit een solide arbeidersklasse van Flint, Michigan, die een grondslag was voor een nieuwe generatie van rockers. Mark Farner (zang/gitaar/mondharmonica/toetsen), Don Brewer (drums/zang) en Mel Schacher (basgitaar/zang) vormen Grand Funk Railroad in 1969 na het uiteenvallen van “Terry Knight and the Pack”. Terry Knight werd producer van de eerste GFR platen.
Hun eerste elpee “On Time” en de tweede elpee “Grand Funk” verschenen nog in datzelfde jaar. Het meest opvallende van de groep was de rauwe blues-rock klank van de gitarist Mark Farner. Zijn stijl is een vervolg op de rockgitaarevolutie van de gitaarhelden uit de jaren zestig. Hun doorbraak kwam tijdens het Atlanta Pop Festival. Het derde album “Closer To Home” in 1970 was anders in vele aspecten, de muziek meer gepolijst en de teksten diepzinniger. De opname van het tweede Atlanta Pop Festival in 1970 werd gebruikt voor “Live Album”.
In Nederland is Grand Funk Railroad vooral bekend geworden van de single ‘Some kind of wonderful’. In Amerika bereikte de rocktrack de 3e plaats in de Billboard Hot 100. In de Nationale Hitparade kwam het nummer tot de 28e plaats. In 1979 kwam er een heruitgave en ditmaal kwam Grand Funk Railroad tot de 16e plaats.
My Chemical Romance is terug! De surprise single ‘The Foundations Of Decay’ is het eerste nieuwe werk van de band in bijna tien jaar. Om de terugkeer van de succesvolle band te vieren, touren ze de rest van het jaar over de wereld: “We cannot wait to visit some of our favorite cities in the world, and to be with you again.” Gelukkig slaat de Amerikaanse rockband Nederland niet over. Op 2 juni staat de band in Ahoy, Rotterdam.
Op 11 mei 1985 komt U2 binnen in de Nationale Hitparade met ‘The unforgettable fire’. De band schreef de track zelf. Voor de productie tekenden Brian Eno en Daniel Lanois. Het B-kantje was ook niet mis: ‘A sort of homecoming’. De single werd Alarmschijf bij Veronica, toen nog op Hilversum 3. Het nummer verscheen op de album met dezelfde titel: ‘The Unforgettable Fire’. Voor de titel werden de bandleden van U2 geïnspireerd, wanneer ze een tentoonstelling bezoeken in Chicago. Daar stond toen het bombardement op Hiroshima en Nagasaki centraal.
Het Ierse kwartet brak in 1982 door met hun debuutplaat ‘Boy’ en de eerste single ‘I will follow’. Zo`n vier jaar eerder had de band de groepsnaam gewijzigd van The Hype naar U2. Deze naamverandering was op advies van de Ierse zanger en reclameman Steve Averill. U2 was de naam van het in 1960 boven Rusland neergehaalde Amerikaanse spionagevliegtuig, met aan boord Gary Powers.
De violen, die op ‘The unforgettable fire’ te horen zijn, werden gearrangeerd door Noel Kelehan, die ook verschillende malen als dirigent aantrad op het Eurovisie Songfestival. U2 behaalde de 4e plaats met de single in de Nationale Hitparade.
Vandaag viert Paul David Hewson zijn 62e verjaardag. Gefeliciteerd! De Ierse muzikant beter bekend als leadzanger van de rockband U2. Binnen U2 begon Bono als gitarist. Hierin bleek hij niet erg goed te zijn, waardoor hij de zanger van de band werd. In de jaren 70 kreeg Hewson zijn bijnaam “Bono Vox”, als variatie op “Bona Vox” dat “goede stem” betekent. Naar verluidt hebben zijn vrienden Gavin Friday (Fionan Hanvey) en Guggi Derek Rowen zich tot deze naam laten inspireren door “BonaVox Hearing Aids”, een winkel in gehoorapparaten die zich bevindt aan de O’Connell Street in de Ierse stad Dublin. Na verloop van tijd liet hij “Vox” uit de naam vallen en bleef alleen “Bono” over.
U2 begon op 25 september 1976 op de Mount Temple Comprehensive School in Dublin onder de naam Feedback. Larry Mullen jr. had een blaadje opgehangen in de schoolkantine waarop men zich kon aanmelden voor de band. Bono reageerde, waarbij hij zei dat hij kon gitaarspelen en zingen, wat hij allebei (zoals hij in een interview later zei) niet kon. Ook The Edge reageerde. Adam Clayton zou er bij gevraagd zijn; “Hij zag er zo stoer uit, als hij bij de band zou komen, zouden we vast populair worden”. De toen gevormde band bestond nog uit vijf leden; naast de uiteindelijke U2-bezetting was dat Dik Evans (de broer van The Edge) op gitaar.
Begin 1978 veranderde de band zijn naam in The Hype. In die periode verliet Dik Evans de band. Vrijwel tegelijkertijd wijzigde de band op advies van de Ierse zanger en reclameman Steve Averill zijn naam in U2 (de naam van het in 1960 boven Rusland neergehaalde Amerikaanse spionagevliegtuig, met aan boord Gary Powers). De doorbraak van U2 vindt plaats in 1982 met hun debuut plaat ‘Boy’ en eerste single ‘I Will Follow’. Het wordt de start van een indrukwekkende carrière met succesvolle albums, singles en optredens. ‘New Year’s Day’, ‘Sunday Bloody Sunday’, ‘Pride’ (In the Name of Love), ‘The Unforgettable Fire’ en ‘Desire’, is maar een kleine greep uit hun Top 40 hits. In 2005 trad de band toe tot de Rock and Roll Hall of Fame.
Afgelopen weekend gaf Bono gaf een verrassingsoptreden in een metrostation in de Oekraïense hoofdstad Kiev. De U2-frontman speelde samen met The Edge een akoestische set voor een klein publiek, met ook enkele Oekraïense militairen. ‘De mensen in Oekraïne vechten niet alleen voor hun eigen vrijheid, ze vechten voor iedereen die van vrijheid houdt’, aldus Bono. De Oekraïense president Zelensky vroeg de band te komen spelen in de hoofdstad, zo liet U2 weten op Twitter.
Kasabian brengt op 5 augustus hun nieuwe album ‘The Alchemist’s Euphoria’ uit. Nu verschijnt als voorproefje alvast de single ‘Scriptvre’, eerder bracht de Britse band al het nummer ‘Alygatyr’ uit. ‘One thing about this record I feel over the other ones, is it definitely feels like a body of work that belongs together. It was a beautiful moment in mastering hearing it as a piece. I think it really holds up in our seven albums….The Magnificent Seven’, aldus frontman Serge Pizzorno.
Kasabian heeft sinds hun oprichting in 1997 niet alleen zes albums uitgebracht maar ook diverse prijzen in de wacht gesleept. Zo won de band in zowel 2010 en als 2014 de Q Award voor Best Act In The World Today, terwijl ze ook werd uitgeroepen tot Best Live Act bij diezelfde Q Awards in 2014 en bij de NME Awards in 2007 en 2018. In 2010 ontving Kasabian een Brit Award voor Best British Group.
Op 23 november 1974 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘You ain’t seen nothin’ yet’ van Bachman-Turner Overdrive. Twee van de bandleden schreven de rocksong: Randy Bachman en Fred Turner en het stond op de LP ‘Not fragile’. Randy Bachman maakte eerder deel uit van The Guess Who en Ironhorse. Bachman-Turner Overdrive staat voor de afkorting BTO en bestond uit de broers Randy, Robbie en Tim Bachman plus Fred Turner, Blair Thornton en Jim Clench. De voorganger van BTO was de band Brave Belt, in 1970 opgericht door The Guess Who-leden Randy Bachman en Chad Allan samen met Robbie Bachman en Fred Turner. De boys wilden ook Keith Emerson van The Nice erbij, maar deze moest wegens ziekte afhaken. Na twee albums werd Allen vervangen door Tim Bachman en veranderde de band zijn naam in Bachman-Turner Overdrive.
BTO bracht hun eerste twee albums in 1973 uit. Van Bachman-Turner Overdrive II is “Takin’ care of business” afkomstig, één van hun grootste hits. In 1974 werd Tim Bachman vervangen door Blair Thornton. Het derde album van de band, ‘Not fragile’, leverde de grote hit ‘You ain’t seen nothin’ yet’ op. In Nederland zijn ze vooral van deze rocktrack bekend. Toch was het nummer een toevaltreffer. De track ontstond als basis/oefentrack voor het inspelen bij de opnamen van het album ‘Not fragile’.
De track werd daarbij vanuit een instrumentaal nummer dat was gebaseerd op gitaarspel van Dave Mason steeds meer aangevuld, maar Randy Bachman zag er serieus stuk muziek in. Toen BTO het album had opgeleverd, kwam manager Charlie Fach van Mercury Records met de dooddoener dat er geen bruikbare single op het album stond. De overige bandleden stelden voor de oefentrack er op te zetten. Randy Bachman zag er nog steeds niet in, maar na drie weken gaf hij zich gewonnen.
Hij wilde dit muzikale grapje dan wel op de LP zetten, maar de zang moest over. Nadat de eerste single ‘Roll on down the highway’ een veertiende plaats in Amerika had gehaald werd ‘You ain’t seen nothin’ yet’ uitgebracht. Wederom niet zonder slag of stoot. Fach moest opnieuw bij Bachman aandringen om het als single uit te geven, omdat de radiostations in met name in Amerika het nummer maar bleven draaien. Bachman stemde zuchtend toe. De single werd in Amerika een nummer 1 hit en bereikte de 3e plaats in de Nederlandse Top Veertig.
‘Serotonin’ is de eerste single van het nieuwe album van Tom Walker, dat later dit jaar wordt verwacht. Tom schreef het nummer samen met onder meer Gez O’Conell, die ook Dua Lipa’s Hotter Than Hell schreef. Tom vertelt hoe Serotonin ontstond: “Before the pandemic I spent four years chasing a serotonin hit, and that last gig that made me feel on top of the world. The last epic night out. It’s not sustainable though – you can’t wake up happy every day and you can’t have the sun without the rain. You have to find joy in the little things and learn to appreciate them day to day.”
Tom Walker heeft inmiddels drie miljard streams en twee miljoen albumsales op zijn naam staan. In 2019 bracht bij zijn platina debuutalbum ‘What A Time To Be Alive’ uit, met daarop onder meer zijn grootste hits ‘Leave A Light On’ en ‘Just You And I’. Vanavond (vrijdag 29 april) staat de Britse singer-songwriter als support van OneRepublic in AFAS Live
Op 1 mei 1971 komen The Rolling Stones binnen in de Daverende Dertig met het nummer ‘Brown Sugar’. De song werd gepend door de bandleden Mick Jagger en Keith Richards. Het is de eerste single op hun eigen label en werd hun eerste nummer één hit in de Daverende Dertig sinds vier jaar. Het nieuwe label ging ook gepaard met de introductie van het beroemd geworden tong-en-lip logo. Niemand minder dan Andy Warhol ontwierp deze. Hij maakte ook de hoes van het album ‘Sticky Fingers’, waar ‘Brown Sugar’ op te vinden was. Het bijzondere van de hoes was de rits, die je nog open en dicht kon trekken ook.
Rond ‘Brown Sugar’ ontstond vrijwel meteen ophef. Gesuggereerd werd, dat de titel het gebruik van heroïne verheerlijkte: brown sugar was namelijk slang voor die drug. Anderen vonden de tekst rasistisch. Lange tijd hulden de Stones zich in stilzwijgen, maar de ophef leverde in elk geval veel publiciteit op. Later schreef de ‘stille’Stone, Bill Wyman, dat ‘Brown Sugar’ zou gaan over de Amerikaanse achtergrondzangeres Claudia Linnear.
Op 27 april 1974 komt Slade binnen in de Nationale Hitparade met ‘Everyday’. Een ballad ditmaal, geschreven door Noddy Holder en Jim Lea. Het idee kwam van Lea toen hij aan zijn vrienden probeerde uit te leggen hoe hij een lied schreef. Mevrouw Lea zong alvast wat en Lea en Holder maakten het later af. ‘Everyday’ betekende een stijlbreuk: Slade had niet eerder een ballad als single uitgegeven. Producer Chas Chandler wilde het als single uitbrengen; de band dacht daar in eerste instantie anders over, maar liet zich overhalen. Dave Hill, de vaste gitarist van Slade, speelde trouwens niet mee op ‘Everyday’; hij was op huwelijksreis. Lea speelde naast basgitaar dus ook gitaar. Het nummer behaalde de 3e plaats in Engeland. In de Nationale Hitparade scoorde Slade op nummer 4.
