Terug in de tijd! Nieuw op 15 juli, maar dan in 1989, in de Nederlandse Top 40: Queen met Breakthru, de tweede single van hun veertiende studioalbum The Miracle. De band had drie jaar lang nauwelijks van zich laten horen, maar 1989 bleek een topjaar: vijf singles in de Top 20, en Breakthru schopte het zelfs tot nummer 4, goed voor tien weken hitparadeplezier. In Engeland haalde Breakthru de 6e plaats.
De track begint verrassend lieflijk met een fragment uit een onuitgebracht nummer van Freddie Mercury, getiteld A New Life Is Born. Een misleidend intro, want na één minuut knalt de motor pas echt op gang met het door Roger Taylor geschreven hoofddeel. Dat contrast tussen dromerige aanzet en energieke drive maakt Breakthru juist zo boeiend. Het nummer klinkt als een viering van vrijheid, levenslust en muzikale durf – alles waar Queen in 1989 nog steeds patent op had.
De videoclip? Pure Queen-megalomanie. Voor de opnames werd een ouderwetse locomotief volledig omgetoverd tot de Miracle Express, die op volle snelheid over de Engelse Nene Valley Railway denderde. De band had er zichtbaar plezier in, al waren er ook serieuze verzekeringen nodig. Roger Taylors toenmalige vriendin Debbie Leng speelt een prominente rol – als blonde femme fatale in korset trok ze de aandacht in menig puberbrein én muziekkanaal.
Going back in time! Op 14 juli, maar dan in 1973 kwam ‘Can the can’ van Suzi Quatro binnen in de Veronica Top 40. Drie weken eerder riepen de DJ’s van Hilversum 3 Suzie al uit tot Troetelschijf. Het nummer werd geschreven Mike Chapman en Nicky Chinn. Suzie werd in 1971 ontdekt door platenproducer Mickie Most die in Detroit was voor het produceren van een nieuwe plaat van Jeff Beck. Hij haalde haar over om naar Engeland te verhuizen en een solocarrière te beginnen. Haar eerste single ‘Rolling Stone’ flopte dan wel in Engeland, maar werd een nummer 1-hit in Portugal.
Het nummer verscheen op haar titelloze debuutalbum Suzi Quatro (1973), waarop ze bewees meer te zijn dan alleen een gimmick. Ze had haar eigen band samengesteld, had ervaring opgedaan in het Amerikaanse The Pleasure Seekers en warmde in Engeland de zalen op voor Slade en Thin Lizzy.
Most liet nummers voor haar schrijven door Nicky Chinn en Mike Chapman, die beroemd waren geworden met hun hits voor The Sweet, Mud, Hot Chocolate, Smokie, Blondie en Racey. ‘Can the Can’ werd u=in Nederland de eerste hit van Quatro. Voor deze release formeerde Suzie een eigen band, die voorprogramma`s verzorgde van o.a. Slade en Thin Lizzy. Met ‘Can the can’ schoot Suzie ditmaal raak: de single werd zowel in verscheidene Europese landen als in Australië een dikke hit. In de Veronica Top 40 behaalde Suzie Quatro de 14e plaats; in de Daverende Dertig nog een plaatsje hoger!
12 juli 1969: terwijl Neil Armstrong zich voorbereidt op zijn maanwandeling, maakte Shocking Blue een grote sprong richting de sterren. ‘Venus’ was op 12 juli, maar dan in 1969, nieuw binnen in de Veronica Top 40. Geschreven door gitarist Robbie van Leeuwen, is dit dé plaat die Nederland voor het eerst stevig op de Amerikaanse muzikale wereldkaart zet. En vandaag – precies 56 jaar later – klinkt die mix van rock, psychedelica en vrouwelijke power nog altijd onweerstaanbaar.
Het ongelofelijke was, dat ‘Venus’ aanvankelijk slechts als B-kantje was bedoeld. Het lag oorspronkelijk in de bedoeling om ‘I am a woman’, dat afkomstig was van de LP ‘At home’, te bombarderen als opvolger van ‘Long and lonesome road’. Maar toen de opnames van ‘Venus’ in de Soundpush Studio afgerond waren, wist Van leeuwen het onmiddellijk: ‘Venus’ móet wel de singel worden! Daartoe moest het label Pink Elephant nog wel worden overtuigd, maar dat lukte. “Venus’ stond niet op de originele persing van ‘At home’, maar werd later toegevoegd, nadat het zich bewezen had als hit.
‘Venus’ was gebaseerd op ‘The Banjo Song’ van The Big 3 (1963), maar kreeg een heel eigen smoel dankzij de zwoele stem van Mariska Veres en de onweerstaanbare riff. Het stond op het album At Home, al kwam het succes pas echt los als het nummer begin 1970 de Billboard Hot 100 bestormt. Met succes: Shocking Blue scoort als eerste Nederlandse band een #1-hit in Amerika. Er werden alleen al in Amerika twee miljoen singles verkocht van Venus!
In eigen land bleef de top net buiten bereik: ‘Venus’ strandde op #3. Maar vanwege het buitenlandse succes bereikte de single eind januari 1970 opnieuw de Veronica Top 40 en bereikte nogmaals de 3e plaats. Twee keer Top 40-notering dus, zelden vertoond.
‘Venus’ blijft generaties aanspreken. De Britse girlgroup Bananarama bewerkte het in 1986 tot een dansvloerknaller en scoorde er ook internationaal mee. Sandra van Nieuwland gaf het nummer in 2013 een breekbare twist.
Vandaag mag Jim Kerr, de charismatische frontman van Simple Minds, 66 kaarsjes uitblazen! Geboren op 9 juli 1959 in het Schotse Glasgow, groeide James Kerr uit tot een van de meest herkenbare stemmen van de jaren tachtig en ver daarbuiten. Met zijn band Simple Minds schreef hij muziekgeschiedenis en verkocht hij wereldwijd meer dan 60 miljoen albums.
Kerrs muzikale avontuur begon eind jaren zeventig in de punkband Johnny and the Self Abusers, maar al snel transformeerde de groep in Simple Minds. Wat volgde was een ongekende reeks successen. Met tijdloze klassiekers als ‘Don’t You (Forget About Me)’ – een nummer 1-hit in zowel Amerika als Canada – en ‘Alive and Kicking’ veroverden ze de wereld. In het Verenigd Koninkrijk scoorde Simple Minds maar liefst vijf nummer 1-albums, waaronder het iconische ‘Sparkle in the Rain’ (1984) en ‘Once Upon a Time’ (1985). Ook ‘Belfast Child’ (1989) bereikte de hoogste positie in de Britse hitparade.
Wat Simple Minds bijzonder maakt, is dat hun muziek de tand des tijds doorstaat. Jim Kerrs krachtige stem – ooit omschreven als een mix van David Bowie’s bariton en Bryan Ferry’s croon – blijft moeiteloos overeind, of het nu gaat om energieke stadionrock of melancholische ballads. Zelfs in recentere jaren, met het album ‘Direction of the Heart’ uit 2022, blijft de band relevant en touren ze onvermoeibaar de wereld rond.
Kerr zocht in 2010 ook solo zijn creatieve vrijheid met het project Lostboy! AKA Jim Kerr. Hoewel het avontuur relatief kort duurde, liet het zien dat hij niet bang is om buiten de gebaande paden te treden. Daarnaast zette hij zich in voor sociale kwesties, zoals de strijd tegen apartheid, en stond hij aan de wieg van het legendarische ‘Mandela Day’.
Privé kende Kerr roerige jaren, met onder meer huwelijken met Chrissie Hynde (The Pretenders) en actrice Patsy Kensit. Maar wat altijd bleef, was de liefde voor muziek.
Op zijn 66e is Jim Kerr nog lang niet uitgezongen. Simple Minds blijft optreden voor trouwe fans en nieuwe generaties, en nummers als ‘Glittering Prize’, ‘Waterfront’ en natuurlijk ‘Don’t You (Forget About Me)’ blijven klinken als de soundtrack van een tijdperk.
Jerney Kaagman viert vandaag haar 78e verjaardag. Gefeliciteerd! Zij was het boegbeeld van één van de beste bands uit Nederland: Earth & Fire. Daarnaast werd ze onder meer voorzitter van Stichting Conamus (later Stichting Buma Cultuur geheten), van de BV Pop en jurylid van het televisieprogramma Idols (2002 – 2008). Haar carrière in de muziek ging in september 1969 van start toen ze werd gevraagd als zangeres bij de Haagse popgroep Earth & Fire. Ondertussen deed Kaagman mee aan het televisieprogramma Beat behind the dikes, waarin ze mee zong in de supergroep “Holland” die de eenmalige single Hans Brinker symphony (1971) uitbracht.
Earth & Fire brak in 1970 door in de Veronica Top 40 met de singel ‘Seasons’, geschreven door Golden Earring-gitarist en -zanger George Kooymans. Het nummer bereikte een tweede plaats, en nog in hetzelfde jaar maakte Earth & Fire hitsingles als ‘Ruby is the one’ en ‘Wild and exciting’. Met het album ‘Song of the Marching Children’ bracht de groep een van de eerste Nederlandse conceptalbums uit.
Met Jaap Eggermont als producer maakte Earth & Fire in 1972 voor het eerst een nummer één-hit: ‘Memories’. Ook in de daaropvolgende jaren scoorde de band een aantal grote successen, waaronder de singels ‘Maybe tomorrow, maybe tonight’ (1973) en ‘Love Of Life’ (1974). Ook buiten Nederland begon belangstelling te ontstaan voor de muziek van Earth & Fire. De daaropvolgende jaren werden er nog een paar albums en singels uitgebracht, met wisselend succes.
In 1978 werd Frits Hirschland manager, en kwamen er een nieuwe bassist Bert Ruiter (ex-Focus) en drummer Ab Tamboer. Polydor keurde echter in 1979 de demo’s voor het album Reality Fills Fantasy af. Met de singel ‘Weekend’ scoorde Earth & Fire echter onverwacht een enorme internationale hit. Daar droeg het blauwe sensuele broekpak van Jerney zeker aan bij. Alleen al in Nederland werden er meer dan 100.000 singels van verkocht en bereikte het hier de eerste plaats. In 1980 werd Earth & Fire onderscheiden met de Conamus Exportprijs.
Jerny Kaagman maakte daarna twee solo albums: ‘Made on earth’ (1984, met Hans van Hemert) en ‘Run’ (met o.a. Edwin Schimscheimer en Ton Scherpenzeel). In december 2008 maakte Jerney bekend via de politiek voor de muziekindustrie onder meer beleid te willen maken tegen het downloaden van illegaal op internet geplaatste muziek. Tijdens haar afscheidsreceptie bij Buma Cultuur in 2009 werd Kaagman gedecoreerd als ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Jerney Kaagman werd in 2023 geëerd met een Lifetime Achievement Award. Check Earth & Fire in de playlist Flashback.
De Schotse alternatieve rockband Idlewild keert vandaag terug met het nieuws van een titelloos album, hun eerste sinds 2019, dat op 3 oktober via V2 Records landt. De band deelt ook een eerste single van de plaat, het uitgebreide ‘Stay Out Of Place’, een nummer dat alle aangeboren warmte en melodische directheid heeft die hen door de jaren heen tot zo’n geliefde act hebben gemaakt.
Première door Steve Lamacq op zijn BBC 6 Music-show, had frontman Roddy Woomble het volgende te zeggen over de thema’s erachter: “Walt Whitman had gelijk, we bevatten ‘massa’s’ – er is meer dan één ‘wij’ daarin – we kiezen een stem uit de vele stemmen. Dit is vooral interessant in een bandcontext, omdat het niet slechts één stem is, maar vijf stemmen die in de loop van de tijd samenwerken. We ordenen de wereld in onze eigen volgorde, maar soms moet je de verwachtingen van je afschudden en de instructies vergeten – ik veronderstel dat dat is waar ik op doel met ‘Stay Out Of Place’. Het voelde als een goed startpunt en (her)introductie van Idlewild 2025…” Vers op de playlist Brand New!
Op 8 juli 1972 maakte Deep Purple hun debuut in de Veronica Top 40 met het monumentale “Child In Time”. Een nummer dat inmiddels tot de klassiekers van de rockgeschiedenis behoort, maar waarvan de oorsprong en impact vaak minder bekend zijn. Hoogste notering? Nummer 10 in de Veronica Top 40.
“Child In Time” verscheen oorspronkelijk in 1970 op het baanbrekende album Deep Purple In Rock. Het is met ruim tien minuten het langste nummer op de plaat, en werd jarenlang gezien als een toonbeeld van progressieve hardrock. De song is losjes geïnspireerd op de Koude Oorlog en de angst voor nucleaire vernietiging, een gevoel dat zanger Ian Gillan moeiteloos wist te vatten in zijn indrukwekkende vocale performance. Gillan zelf zei daarover: “De woorden kwamen vanzelf, iedereen voelde de dreiging van die tijd.”
Leadzanger Ian Gillan vertelt over ‘Child in time’: “Er zijn twee kanten aan het nummer – de muzikale kant en de lyrische kant. Aan de muzikale kant was er dit nummer ‘Bombay Calling’ van een band genaamd It’s A Beautiful Day. Het was fris en origineel. Jon Lord speelde het nummer op een dag op zijn keyboard en het klonk goed. We wilde graag iets nieuws schrijven, maar dit als basis houden. Toen had ik echter nog niet het originele ‘Bombay Calling’ gehoord. Met de Koude Oorlog in onze gedachten hebben we de tekst ‘Sweet child in time, you will see the line’, bedacht. Jon Lord zorgde voor het stuk op keyboard en Ritchie Blackmore had de gitaarpartijen al klaar. Het nummer weerspiegelde in feite de stemming van het moment en daarom werd het zo populair.” Tegenwoordig vindt de band het nummer gedateerd, aangezien het over de Vietnamgeneratie gaat.
Muzikaal gezien is het nummer stevig geleend van “Bombay Calling” van de Amerikaanse band It’s A Beautiful Day, die ooit nog in het voorprogramma van Deep Purple speelde. Jon Lord nam het hypnotiserende hammondorgel van dat nummer als basis en samen met Ritchie Blackmore, die zich uitleefde in een weergaloze gitaarsolo, bouwde de band het nummer om tot iets compleet eigens. Feitelijk zou je het een soort cover kunnen noemen, maar Deep Purple heeft de originele componisten nooit gecrediteerd. Dat zorgde destijds niet voor rechtszaken, maar wel voor een muzikale pingpong: It’s A Beautiful Day kaapte op hun beurt Deep Purple’s “Wring That Neck” voor hun eigen “Don and Dewey”.
In 1975 kwam ‘Child in time’ trouwens opnieuw uit, nu als maxi single, en behaalde ditmaal de 9e plaats. ‘Child in time’ staat sinds de introductie van de Radio 2 Top 2000 elk jaar zeer hoog genoteerd.
‘Safe Haven’ is alweer de vierde track van Kensington in de nieuwe samenstelling met de Amerikaanse zanger Jason Dowd. Het is een bijzondere track, geïnspireerd op de persoonlijke herinneringen van gitarist Casper Starreveld aan zijn vader. Dat zie je terug in de lyric video bij de track.
“Ons huis was een veilige haven, en dit nummer is een grote dankbrief aan mijn ouders voor die warme, muzikale en veilige plek om in op te groeien. Ik ben diep in ons familiearchief met homevideo’s gedoken en heb een eerbetoon gemaakt, vooral aan mijn vader, die in feite een stoere rockster en gevechtspiloot was, maar tegelijkertijd de liefste en meest gastvrije familieman. Het spijt me zo dat je het grootste deel van het grote Kensington-avontuur hebt gemist, maar hierbij een kleine buiging van ons. Goede vlucht daarboven, pap.”
Kensington speelt op 3, 4 en 5 december 2025 in Ziggo Dome, Amsterdam.
Dit jaar is het dertig jaar geleden dat het debuutalbum van Foo Fighters uitkwam. Ter ere van het jubileum heeft de band vandaag de single Today’s Song uitgebracht. In een begeleidende brief aan hun fans blikt Dave Grohl terug op de afgelopen decennia.
Today’s Song gaat volgens de band over “persoonlijke groei en volharding in de onzekerheden van het leven en het verstrijken van de tijd”. De single is de eerste nieuwe muziek van Foo Fighters sinds hun album But Here We Are uit 2023. Het artwork van Today’s Song is gemaakt door Dave Grohl’s 16-jarige dochter Harper.
Op social media plaatste zanger en gitarist Dave Grohl vandaag een uitgebreide brief aan hun fans, waarin hij reflecteert op dertig jaar Foo Fighters, sinds ze in 1995 hun gelijknamige debuutalbum uitbrachten.
Dave Grohl blikt in een emotionele brief terug op de hoogte- en dieptepunten van de band Foo Fighters, waarbij hij benadrukt hoe belangrijk hun onderlinge band en gedeelde ervaringen zijn geweest. Hij bedankt oud-leden William Goldsmith, Franz Stahl en Josh Freese voor hun waardevolle bijdrage aan het verhaal van de band. Met bijzondere liefde en gemis richt Grohl zich tot hun overleden drummer Taylor Hawkins. Hij beschrijft hoe Taylors aanwezigheid nog altijd voelbaar is in alles wat ze doen, en hoe zijn naam elke dag genoemd wordt — met tranen én met een glimlach. “Foo Fighters zal Taylor Hawkins voor altijd opnemen in elke noot die we spelen, totdat we eindelijk onze bestemming bereiken,” besluit Grohl. De single ‘Today’s song’ staat vers toegevoegd op de Spotify playlist Brand New.
Sommige klassiekers hebben een tweede leven nodig om eindelijk gehoord te worden. Dat geldt zeker voor Fool If You Love Him, de gloednieuwe – of beter gezegd: eindelijk afgemaakte – single van Foreigner. De track dook voor het eerst op tijdens de opnames van het iconische album 4, dat oorspronkelijk in 1981 uitkwam en miljoenen exemplaren verkocht dankzij tijdloze hits als Urgent, Waiting for a Girl Like You en Juke Box Hero. Toch bleef dit nummer destijds steken op slechts één couplet en een refrein. De rest verdween in de archiefkast – tot nu.
Met het oog op de aankomende Super Deluxe Edition van 4, die op 12 september 2025 verschijnt, besloot bassist Jeff Pilson samen met voormalig frontman Lou Gramm het onvoltooide juweeltje alsnog af te maken. En dat deden ze met verve. Gramm – inmiddels 75 jaar maar nog altijd scherp – schreef twee nieuwe verzen, nam een frisse vocal op en gooide er een extra scheut cowbell tegenaan. Het resultaat is een rocktrack die verrassend fris klinkt en tegelijk het vertrouwde DNA van Foreigner ademt.
Zoals Gramm het zelf mooi verwoordde: “Voor elk Foreigner-album namen we altijd een paar extra songs op. Vaak waren ze al grotendeels af, maar vielen ze af in de eindselectie. Dit is zo’n track. En hij heeft z’n moment nu alsnog gekregen.” Het nummer vormt een nostalgische bonus voor fans die 4 grijs draaiden – en met een sound die trouw blijft aan die tijd, voelt het alsof het nummer altijd al op de plaat thuishoorde. de nieuwe single ‘Fool if you love him’ staat vers toegevoegd op de Spotify playlist Brand New.
