Mike Peters, de charismatische frontman van de Welshe rockband The Alarm, is op 66-jarige leeftijd overleden na een dertig jaar durende strijd tegen kanker. Zijn overlijden markeert het einde van een opmerkelijk leven vol muziek, moed en activisme.
Peters werd geboren op 25 februari 1959 in Prestatyn, Wales. Hij begon zijn muzikale carrière in de punkband The Toilets en richtte in 1981 The Alarm op. Van hun eerste single ‘Unsafe building’, werden maar 1000 singletjes geperst. In december 1981 speelde The Alarm in het voorprogramma van The Fall, waar ze de aandacht trokken van een journalist van Sounds. Hij arrangeerde een ontmoeting van de band met Ian Wilson, U2`s agent. Hij was onder de indruk en werd hun manager.
De band brak door met hits als “Sixty Eight Guns” en “Strength”, en stond bekend om hun energieke optredens en maatschappelijk bewuste teksten. In 1985 maakte Frits Spits van hun single ‘Absolute reality’ een Steunplaat in zijn populaire radioshow de Avondspits. Het nummert werd een redelijke hit in Engeland; in Nederland was het enkel succesvol op de radio.
Na het uiteenvallen van de originele bezetting in 1991, hervormde Peters The Alarm in 2000 met nieuwe bandleden. Hij bleef actief in de muziekwereld en bracht talloze albums uit, waaronder het recente “Transformation”, dat hij samen met zijn zoon Evan opnam tijdens zijn behandeling tegen kanker.
In 1995 kreeg Mike Peters te horen dat hij lymfeklierkanker had, later gevolgd door chronische leukemie. Ondanks deze zware diagnoses bleef hij optreden en muziek maken. Samen met zijn vrouw Jules richtte hij in 2006 de Love Hope Strength Foundation op, waarmee hij wereldwijd duizenden mensen inspireerde om zich aan te melden als stamceldonor. In 2024 werd bij hem een agressieve vorm van kanker vastgesteld: Richter’s syndroom. Hij onderging een vernieuwende CAR-T-celtherapie, die aanvankelijk hoop gaf, maar uiteindelijk niet kon voorkomen dat hij op 29 april 2025 in Manchester overleed. Peters wordt herinnerd als een onverzettelijke artiest en strijder, wiens muziek en inzet voor kankerpatiënten een diepe indruk hebben achtergelaten. Hij laat zijn vrouw Jules en hun twee zonen, Dylan en Evan, achter. Zijn nalatenschap leeft voort in zijn muziek en de vele levens die hij wist te raken.
In de zomer van 1975 begon het ABBA-sprookje écht vaart te krijgen. Het titelloze derde studioalbum ABBA betekende de definitieve doorbraak van de Zweedse supergroep, met wereldhits als ‘Mamma Mia’ en ‘SOS’. Vijftig jaar later vieren we dat muzikale mijlpaal met een luxueuze heruitgave: ‘ABBA (50th Anniversary Edition)’, op 2LP heavyweight vinyl, half-speed mastered voor de best mogelijke geluidskwaliteit.
De release is gepland op 12 juni 2025, exact een halve eeuw na de oorspronkelijke release. De nieuwe versie is onder handen genomen door Miles Showell van de legendarische Abbey Road Studios. Zijn specialiteit: half-speed mastering, waarbij het geluid met de helft van de normale snelheid op vinyl wordt gezet. Resultaat? Meer detail, meer dynamiek en een dieper geluid.
En wat staat er op die iconische tracklist? Naast de wereldberoemde meezingers ‘Mamma Mia’ (nummer 1 in Australië, top 10 in o.a. Engeland en Duitsland) en het dramatisch krachtige ‘SOS’, bevat het album ook fan classics als ‘I Do, I Do, I Do, I Do, I Do’ en de swingende opener ‘So Long’.
Toen het album in 1975 verscheen, stonden de critici nog sceptisch tegenover ABBA’s euro-pop sound. Maar de fans dachten daar anders over: ABBA werd een Europees succes en legde de basis voor de ongekende wereldfaam die zou volgen met albums als Arrival en The Album.
Met deze prachtige jubileumeditie krijgt het album eindelijk de audiokwaliteit die het verdient. Of je nu een doorgewinterde vinylfan bent, of je allereerste platenspeler uit de doos trekt – deze uitgave is een must. Zoals de band het zelf ooit zong: “Thank you for the music!”
‘Staying alive’ stond nog op repeat in menig discotheek, toen op deze dag, 29 april maar dan in 1978, toen de Bee Gees met ‘Night Fever’ nieuw binnenkwamen in de Nederlandse Top 40. Het nummer groeide razendsnel uit tot een van de grootste disco-anthems aller tijden — en een onmisbare track in het soundtracktijdperk van de jaren zeventig. Het was manager Robert Stigwood, die in 1977 de Bee Gees vroeg, om een nummer te maken voor een film over de discoscene in New York.
‘Night Fever’ was het kloppend hart van de film Saturday Night Fever, met John Travolta in de hoofdrol. Hoewel ‘Stayin’ Alive’ vaak als dé Bee Gees-hit van de film wordt genoemd, was het eigenlijk ‘Night Fever’ dat het langst op nummer 1 stond in Amerika. In de Billboard Hot 100 bereikte het de toppositie op 18 maart 1978 en bleef daar maar liefst acht weken staan en werd bekroond met platina. In de Nederlandse Top 40 schopte het nummer het tot een eervolle 3e plaats, en in de UK Singles Chart werd het ook een dikke nummer 1-hit.
De intro van de track begon als een instrumentale demo van toetsenist Blue Weaver, geïnspireerd op het refrein van Theme from A Summer Place. Barry Gibb pikte het idee op en schreef samen met broers Robin en Maurice de kenmerkende falsetlijnen die het nummer zo onweerstaanbaar maken. Het nummer zou volgens Stigwood ‘Saturday Night’ moeten gaan heten. De Gibbs broertjes vonden dit niet zo’n goed idee en haalden het nummer van toetsenist Blue Weaver van de plank. Die zou kunnen voldoen aan de eis van Stigwood: ‘Night fever’! De Bee Gees wisten hem te overtuigen om dit nummer te gebruiken en voor de titel van de film rolde er een prachtig compromis uit. Want wat was er mis met de titel Saturday Night Fever? Niets dus!
De Bee Gees waren op hun absolute hoogtepunt: ze leverden niet alleen hun eigen hits af, maar schreven ook nummers voor andere acts op de Saturday Night Fever soundtrack, zoals ‘If I Can’t Have You’ (Yvonne Elliman) en ‘More Than a Woman’ (Tavares). Van de hippe soundtrack werden wereldwijd meer dan 30 miljoen exemplaren verkocht.
Barry Gibb blikte later terug: “We voelden ons op dat moment onoverwinnelijk. Alles wat we aanraakten leek goud te worden.”
Vandaag is de officiële videoclip van Amy Macdonalds nieuwe single “Is This What You’ve Been Waiting For?” in première gegaan, en het is een krachtige terugkeer van de Schotse singer-songwriter. Deze track is de eerste single van haar aankomende zesde studioalbum met dezelfde titel, dat op 11 juli 2025 verschijnt via BMG en Infectious Records.
De single is geïnspireerd door de opening van The Sphere in Las Vegas, een futuristische concertlocatie die Amy herinnerde aan de magie van liveoptredens. Ze verklaarde: “Het deed me denken aan hoe muziek voor mij is, en optredens zijn altijd het belangrijkste geweest.”
Muzikaal biedt “Is This What You’ve Been Waiting For?” een energieke mix van opzwepende drums en een meeslepende melodie, geproduceerd door Nicolas Rebscher (bekend van AURORA en Louis Tomlinson) en Grammy-winnaar Jim Abbiss (Adele, Arctic Monkeys). De productie is zowel krachtig als verfijnd, en benadrukt Amy’s kenmerkende folkrockgeluid.
De videoclip, die vandaag in première ging, versterkt de boodschap van het nummer met beelden die de energie en emotie van liveoptredens vastleggen. In februari 2026 komt Macdonald naar Nederland voor optredens in TivoliVredenburg (Utrecht) en De Oosterpoort (Groningen).
Van now naar then: we blikken terug op 29 april, maar dan in 2000! Op deze dag kwam Britney Spears binnen in de Nederlandse Top 40 met “Oops!… I Did It Again”. Het was de eerste single van haar tweede studioalbum met dezelfde titel. Na het immense succes van haar debuutalbum “…Baby One More Time”, waarbij de toen pas 16-jarige Britney wereldwijd doorbrak met de titelsong en vervolgens scoorde met o.a. “Sometimes” en “(You Drive Me) Crazy”, bewees Britney met deze release dat ze geen eendagsvlieg was.
Gemaakt door het Zweedse producersduo Max Martin en Rami Yacoub, borduurt “Oops!… I Did It Again” voort op de succesvolle formule van haar debuutplaat, met een aanstekelijke melodie, krachtige beats en een refrein dat zich direct in je hoofd nestelt. Ondertussen werd achter de schermen stevig gewerkt aan een meer volwassen imago voor Britney.
De bijbehorende videoclip, geregisseerd door Nigel Dick, is iconisch geworden. In een futuristische setting op Mars, gekleed in een opvallend rood latex pak, voerde Britney een choreografie uit die nog steeds tot de verbeelding spreekt. Een memorabel moment in de video is de dialoog die verwijst naar de film Titanic, waarin een astronaut haar een blauwe diamant geeft, waarop Britney reageert: “But I thought the old lady dropped it into the ocean in the end.” De titel van de single was ook terug te horen in de Goldmember film van Austin Powers, die er de zin “Oops, I did it again, baby” hilarisch uitsprak.
Britney Spears behaalde in de Nederlandse Top 40 haar derde nummer 1 hit. Ook in o.a. Engeland, Australië en Italië had Britney een nummer 1 succes te pakken.
Sophie Ellis-Bextor heeft een nieuwe single! Na de onverwachte TikTok-revival van “Murder on the Dancefloor” (dankjewel Saltburn) grijpt de Britse popdiva haar momentum met de nieuwe single “Vertigo”, een glinsterende ode aan de disco. Ditmaal geproduceerd door James Greenwood (o.a. bekend van zijn werk met Alison Goldfrapp), laat Sophie horen dat ze nog altijd haar plek op de dansvloer meer dan waard is.
“Vertigo” klinkt als een frisse mix van ABBA-melodieën, elektropop en een flinke snuf glitter uit haar eigen “Trip The Light Fantastic”-tijdperk. De tekst balanceert tussen extase en duizelingwekkende verliefdheid: “I can’t think straight, can’t sleep at night, I’m at the mercy of adrenaline.” Het nummer is een voorbode van haar aankomende album “The Invisible Line”, de opvolger van “Hana” uit 2023.
De nieuwe single van Arcade Fire heet ‘Pink Elephant’. De single is de titeltrack van hun zevende studioalbum, dat uitkomt op 9 mei. Twee weken geleden verscheen al de eerste single ‘Year of the Snake’. De langspeler ‘Pink Elephant’ is de opvolger van het album WE uit 2022.
Begin deze maand lanceerde de Canadese indierockband ook de app Circle of Trust. De app bevat nieuws, muziek en video’s en geeft fans toegang tot early bird-tickets en exclusieve merchandise. In de app is ook de eerste aflevering te beluisteren van Santa Pirata Radio, waarin Arcade Fire hun fans meeneemt achter de schermen. Via Circle of Trust is ook de nieuwe track en video ‘Cars and Telephones’ exclusief te zien en te luisteren.
Going back in time! Op 28 april, maar dan in 1973, maakte de Spaanse groep Mocedades haar entree in de Veronica Top 40 met het wonderschone “Eres Tú”. Het nummer werd zowel geschreven als geproduceerd door Juan Carlos Calderón. 1973 was een sterk Songfestival jaar! Annemarie David deed voor Luxemburg goede zaken, net als ‘Power to all our friends’ van Cliff Richard voor Engeland. Spanje koos voor Mocedades met ‘Eres tu’. Het festijn vond dat jaar plaats in Luxemburg in het Nouveau Théatre. Want een jaar eerder wist Vicky Leandros voor het ministaatje de winst binnen te slepen met ‘Apres toi’. In 1973 waren de veiligheidsmaatregelen extreem vergroot. Dat had alles te maken met de deelname van Israël, dat in dit jaar zijn intrede deed. Een jaar eerder vond er tijdens de Olympische Spelen in München een gruwelijke aanslag plaats op Israëlische atleten. Er gingen geruchten, dat Ilarit, de Israëlische zangeres, tijdens haar optreden een kogelvrij vest droeg. Ook mocht het publiek tijdens het festival niet opstaan, om zo niet het risico te lopen door het beveiligingspersoneel te worden neergeschoten.
Mocedades werd al in 1967 opgericht, door een aantal studenten uit Bilbao. Destijds noemden ze zich Voces y Guitarras opgericht. Een jaar later komen ze onder de vleugels van Juan Carlos Calderón. De groepsnaam wordt dan veranderd in Mocedades. In het begin waren er acht leden: de familie Uranga (de 3 zussen Amaya, Estíbaliz en Izaskun en broer Roberto), de broers Rafaél en Sergio Blanco en verder nog José Ipiña en Francesco Panera. In 1973 waren er nog twee zangeressen en vier gitaar spelende mannen over. ‘Eres tu’ werd door Cliff Richard gezien als grootste concurrent. Dat klopte; want Mocedades eindigde uiteindelijk net boven Engeland. Maar Mocedades won het Eurovisie Songfestival niet; ze eindigden als tweede, achter Anne Marie David, die Luxemburg de tweede overwinning op rij bezorgde.
Maar ‘Eres tu’ werd op zijn manier ook een winnaar. Het nummer werd een wereldwijd succes voor Mocedades en bereikte zelfs de top 10 van de Amerikaanse Billboard Hot 100! In de Veronica Top 40 behaalde ‘Eres tu’ op nummer 3.
Terwijl Alex Warren een megahit scoort in de Hitzound 40 met ‘Ordinary’ (ex nummer 1) kondigt de zanger een nieuwe single release aan. Warren bundelt zijn krachten met Jelly Roll voor een catchy nieuwe single: “Oh My Brother.” De track, die onlangs live werd geïntroduceerd tijdens Stagecoach 2025, belooft een anthem te worden voor iedereen die vecht tegen de demonen uit het verleden. ‘Oh My Brother’ lijkt qua sound een mix te worden van country, soul en een flinke scheut rauwe emotie.
De samenwerking tussen de Amerikaanse TikTok-sensatie Alex Warren en de doorleefde country/hiphopster Jelly Roll voelt verrassend natuurlijk aan. “Oh My Brother” gaat over het doorbreken van generatietrauma’s en het zoeken naar een nieuwe, betere weg. Een thema dat Jelly Roll na aan het hart ligt: “We make music for the broken,” sprak hij na hun optreden. “But something I’ve learned is that a crooked path can still lead you home.” Met andere woorden: fouten, pijn en struggle zijn óók onderdeel van de weg naar geluk.
Vandaag duiken we terug naar 27 april 1985, want precies op deze dag maakten David Grant en Jaki Graham hun entree in de Nederlandse Top 40 met hun single “Could It Be I’m Falling In Love”. Een heerlijke soulvolle remake van de oorspronkelijke hit van The Spinners uit 1973.
David Grant, die eerder succes had als lid van de Britse groep Linx, en Jaki Graham, die op dat moment aan het doorbreken was als soloartieste, bundelden hun krachten voor deze cover. Hun versie ademt de typische ’80s vibe: glad geproduceerd, met warme synths, funky baslijnen en natuurlijk hun vlekkeloze vocalen die prachtig samensmelten. Waar The Spinners voor een pure soul-interpretatie gingen, voegen Grant en Graham een sprankelende poplaag toe, zonder de romantische kern van het nummer te verliezen.
De samenwerking bleek een schot in de roos. “Could It Be I’m Falling In Love” werd een flinke hit in Engeland, waar het piekte op #5 in de Britse Singles Chart. In de Nederlandse Top 40 groeide het nummer gestaag en bereikte uiteindelijk een mooie 13e plaats. In Amerika bleef het duo helaas onder de radar; daar bleef de versie van The Spinners favoriet. Deze versie van The Spinners haalde in 1973 de #4 positie in de Amerikaanse Billboard Hot 100.
Leuk detail: de samenwerking tussen David Grant en Jaki Graham smaakte naar meer. Niet veel later brachten ze nog een duet uit, “Mated”, dat opnieuw succes kende in Engeland.
