Op 14 januari 1978 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘Smurfenbier’ van Vader Abraham & de Smurfen. De onlangs overleden Pierre Kartner schreef en produceerde het nummer zelf. ‘Smurfenbier’ was de opvolger van zijn allergrootste hit, die hij in 1977 op de markt bracht: ‘Het smurfenlied’. Pierre, aka Vader Abraham, was geïnspireerd geraakt in de blauwe wezentjes, nadat hij de tekenfilm De fluit en de zes smurfen had gezien. Niet lang daarna ontstond ‘Het smurfenlied’, dat Vader Abraham eerst uitprobeerde tijdens het schlagerfestival van schlagerkoning Harry Thomas, in Kerkrade. De zaal werd bijna afgebroken en Pierre wist dat het goed zat. ’t Smurfenlied’ veroverde niet alleen Nederland, maar werd wereldwijd een groot succes. In Engeland stond de single bijvoorbeeld 6 weken op nummer 2. In Nederland was het de meest verkochte plaat van 1977. (meer dan 400.000 verkochte singles) Zijn internationale succes leverde hem in 1978 de Conamus Exportprijs op.
Geen wonder, dat Vader Abraham nog een smurfenplaat wilde uitbrengen. ‘Smurfenbier’ werd uitgebracht ten tijde van de carnaval. In de songtekst kwamen o.a. ook Dries van Agt en Hans voorbij; deze verwijst naar Hans Wiegel. Ditmaal niet met politieke speldenprikjes, overigens. De samenstellers van de Tipparade hadden het succes van ’t Smurfenlied’ ook gezien en bombardeerden Vader Abraham daarom tot Alarmschijf. Het was na ‘Veronica 538’ (1972) en ‘Den Uyl is in den olie’ (1974) zijn derde – en laatste – Alarmschijf. Het nummer bereikte de 5e plaats in de Nederlandse Top Veertig.
Op 7 januari 1978 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘I can’t stand the rain’ van Eruption. Het nummer werd geschreven door Ann Peebles, Don Bryant en Bernard Miller. Peebles kreeg het idee voor het dit lied toen zij op een regenachtige avond naar een concert wilde gaan met vriend (later echtgenoot) Bryant, tevens componist bij Hi Records. Het bezoek aan dat concert werd afgezegd en ze zetten het lied op papier. Peebles bracht het nummer zelf uit in 1973 en scoorde er een bescheiden hit mee in Amerika en Engeland.
De royalties stroomden in 1978 echter alsnog rijkelijk naar Pebbles, toen Eruption een cover maakte van ‘I can’t stand the rain’. De Britse groep werd al in 1969 opgericht door de Nederlands Antilliaanse gitarist Greg Perrineau, maar dan als Silent Eruption. In 1974 had de groep intussen zijn naam verkort tot Eruption en was de Jamaicaanse Precious Wilson bij de groep gekomen. De groep won aan populariteit in Londen en deed een jaar later mee aan de RCA Soul Search Contest. De groep won deze talentenjacht en kreeg een platencontract. Hun single ‘Let me take you back in time’ werd echter geen succes.
Behalve optredens in Engeland, ging de groep ook optreden in Europa. Zo kwamen ze in Duitsland in contact met talent scout Frank Farian: de man achter Boney M. Hij bood de groep in 1977 een platencontract aan bij Hansa International. Het eerste resultaat was het album ‘Eruption’ met daar op o.a. de disco cover van ‘I can’t stand the rain’. De single werd een internationaal succes.Het nummer bereikte de top 20 van Amerika, nummer 5 in Engeland en in de Nederlandse Top Veertig behaalde Eruption de 4e positie.
Op 31 december 1977 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘It’s a heartache’ van Bonnie Tyler. Het is de tweede hitsingle van Gaynor Hopkins, toen vooral bekend als de zingende huisvrouw. Een jaartje eerder had ze zomaar een hit met ‘Lost in France’. Bonnie`s vader was een mijnwerker; haar moeder, een opera fan, deelde haar passie voor muziek met haar kinderen. Eind jaren zestig zingt Bonnie `s avonds in kroegen en café`s, maar in 1975 tekent ze haar eerste platencontract bij RCA. En zo komt ‘Lost in France’ tot stand.
Bonnie`s eerste album, in 1977, had een bescheiden succes, maar toch genoeg om door Europa te toeren. Nét voor het album werd uitgebracht moest ze een knobbeltje op haar stembanden laten wegnemen. Tegen doktersadvies in sprak ze voor ze genezen was, hierdoor kreeg ze een schor geluid in haar keel. Bonnie dacht dat haar zangcarrière over was maar niets was minder waar…… Haar volgende single ‘It’s a Heartache’ , gezongen mét schorre stem, haalde ze in diverse Europese landen een nummer 1 hit. In Amerika behaalde Bonnie de 3e plaats, net zo hoog als in de Nederlandse Top Veertig. Dat randje in haar stem werd haar handelsmerk. ‘It `s a heartache’ werd geschreven door Ronnie Scott en Steve Wolfe. Het wordt haar grootste hit tot dan toe. In 1983 zal ze internationaal het succes overtreffen met ‘Total eclipse of the heart’.
Op 24 december 1977 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘If I had words’ van Scott Fitzgerald & Yvonne Keeley. Naast Keeley en Fitzgerald zong het kinderkoor van het St Thomas More Roman Catholic Language College in Kensington and Chelsea mee. De single werd een ongelofelijke hit, maar Scott en Yvonne werden er helaas niet rijk van. Wél de mensen achter de schermen, zoals producer John Hodge, die in de jaren zeventig een bedrijfje had dat reclamespots en jingles maakte.
Vanuit Frankrijk kwam in 1977 de tip om iets te gaan doen met dat pakkende Frans klassiek meesterwerk : de orgelsymfonie van componist Camille Saint-Saëns. Hodge zag er wel wat in, maar kwam niet op de tekst. ‘If I had words’ verzuchtte John in een onbewaakt ogenblik, toen hij zich aan de tekst zette. En eureka…..dát moest het zijn! De producer had nu de titel en de tekst was ook rap klaar, want meer dan vier regels had hij niet nodig. John schakelde Scott en Yvonne in, die hij kende van zijn jingles werk.
Voor Yvonne Keeley werd het haar eerste grote hit in Nederland. Zij was op dat moment woonachtig in Engeland, door haar relatie met Steve Harley; de frontman van Cockney Rebel. Ze had al wel eerder singles uitgebracht: in 1971 nam zij onder de naam Ivy Christie het nummer ‘One way ticket’ op. Een jaar later maakte ze onder de artiestennaam Honeypie samen met Patricia de single ‘I believe in love’. Het grappige was, dat Scott Fitzgerald de Nederlandse Yvonne helemaal nog niet kende. Ze namen elk apart van elkaar hun tekst op en pas bij de opnames voor de video zag het tweetal elkaar voor het eerst. Het nummer werd opgenomen met het St. Thomas Moore School Choir. De single kreeg heel veel airplay op de radio, maar ook op TV kwam het bijna dagelijks voorbij. ‘If I had words’ werd fanatiek ingezet door Veronica in de ledenwerf spotjes. Het nummer bereikte moeiteloos de eerste plaats van de Nederlandse Top Veertig en stond zeven weken aan de top.
Op 17 december 1977 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘Ik droom van een gelukkig kerstfeest’ van De Havenzangers. Deze classic werd geschreven door Irving Berlin en bewerkt door Tom Peters, P. Oes. Het origineel van Irving heet ‘White Christmas’ en schreef hij voor de speelfilm ‘Holiday Inn’ (1942), Het nummer werd bekroond met een Academy Award als ‘Best original song’(1943). ‘White Christmas’ groeide uit tot een evergreen en werd talloze malen gecoverd. De meest succesvolle versie leverde Bing Crosby af: er werden wereldwijd meer dan 50 miljoen platen van verkocht.
De Havenzangers begonnen hun succesvolle carrière in 1972, maar dan onder de naam El Mondo Combo, met o.a. Henk Pleket en Frans van Londen, en vergaarde bekendheid in Nederland dankzij vele optredens op bruiloften en partijen. In 1977 werden de Havenzangers opgericht, als voortzetting van het El Mondo Combo. De groep uit Apeldoorn was vooral gespecialiseerd in oud-Hollandse zeemansliedjes. Ze hadden in 1977 meteen succes met de single ‘Aan het strand stil en verlaten’, waarmee ze een top tien hit scoorden in de Nederlandse Top Veertig. Na de tweede hit ‘Als de klok van Arnemuiden’ werd 1977 succesvol afgesloten met ‘Ik droom van een gelukkig Kerstfeest’. Deze Kerstsingle en cover behaalde de 17e plaats in de Nederlandse Top Veertig en was de enige Alarmschijf, die de Havenzangers hebben gescoord.
Op 10 december 1977 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘Love is in the air’ van John Paul Young. Deze discoklassieker werd geschreven door George Young (geen familie) en Harry Vanda (beiden leden van The Easybeats). Young werd geboren in Glasgow, maar verhuisde op zijn elfde verhuisde met zijn familie naar Australië. In 1967 richtte hij, samen met enkele vrienden, de band Elm Tree op. In 1972 speelde Young de hoofdrol in de musical Jesus Christ Superstar. Dit werd een doorslaand succes.
In 1972 tekende John een contract als soloartiest. In 1975 en 1976 bereikte hij tweemaal de eerste plaats van de hitlijsten in Zuid-Afrika met de nummers ‘Yesterday’s Hero’ en ‘I Hate The Music’. Maar 177 werd zijn meest succesvolle jaar. Weliswaar verscheen zijn single ‘Standing in the rain’ al in 1976, maar het nummer werd pas in het najaar van 1977 een grote hit in Nederland en Europa; vooral ook in Duitsland. Deze single van John Paul Young bereikte de 2e plaats in de Nederlandse Top Veertig. ‘Love is in the air’ was de opvolger en borduurde voort op de sound van die succesvolle voorganger.
“We actually did ‘Love Is in the Air’ because we needed something for the German market. ‘Standing in the Rain’ became a hit in the clubs over there and then on the charts, so we needed a follow-up. I’d been to Germany and heard the music. It was electronic mania, all clicks and electronic buzzes. So George and Harry gave it the treatment,” aldus John Paul Young over het ontstaan van deze single. Wederom een internationaal succes: o.a. top tien in Engeland, Duitsland en Amerika. In de Nederlandse Top veertig bleef ‘Love is in the air’ steken op nummer 11.
Op 3 december 1977 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘Isn’t it time’ van The Babys. Het nummer was afkomstig van hun tweede album ‘Broken heart’. De single werd gepend door Jack Conrad en Ray Kennedy, die laatste had ook meegeschreven aan materiaal voor The Beach Boys. Kennedy had de tekst geschreven over zijn twijfels in een relatie met een toenmalige vriendin.
De band werd opgericht door Michael Corby (gitaar en toetsen) en manager Adrian Miller in Londen. De naam van de groep varieerde van Cry Babys tot Big Babys, maar uiteindelijk bleef The Babys over. De band begon te toeren en kwam toen in contact met producent Bob Ezrin. The Babys werden vervolgens getekend door Chrysalis Records. Van hun eerste album ‘The Babys’ (1976) werd ‘If you`ve got the time’ een bescheiden hit in Amerika.
Het tweede album ‘Broken heart’ betekende hun definitieve doorbraak. Op deze plaat staat de hit single ‘Isn`t it time’. In deze periode begon het echter ook te rommelen binnen de groep. Het eerste slachtoffer werd manager Millar; het platenlabel Chrysalis ontsloeg hem. Het tweede slachtoffer werd Michael Corby. Hij was in deze periode meer bezig met de geboorte van zijn baby (niet geheel onlogisch), maar daarnaast vond met name zijn platenlabel hem een dwarsligger binnen The Babys en zagen ze meer in John Waite. Uiteindelijk liet Corby de beslissing over aan de band, en: die stemde hun voormalige oprichter weg! Zo zie je John Waite dus al in de Top Pop video terug. ‘Isn`t it time’ behaalde de 4e plaats in de Nederlandse Top Veertig.
Op 26 november 1977 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘Mull of Kintyre’ without you’ van Paul McCartney & Wings. Een regelrechte klassieker natuurlijk, met nog een lekker B-kantje ook: ‘Girl`s school’. Dat Kintyre bestaat echt; het is een majestueus groen eiland in Schotland aan de westkust, met werkelijk prachtige uitzichten en vooral ook rust. Dé plek om er een boerderij te hebben. Geen wonder dus dat Paul en Linda daar een boerderij kochten. De ode, een nummer 1 hit in de Nederlandse Top Veertig, schreef Paul samen met zijn bandmaatje Denny Laine.
‘Mull of kintyre’ verwijst naar het uiterste puntje van het ruige schiereiland Kintyre. Het lag amper 20 kilometer verwijderd van Mc Cartney`s boerderij Campeltown. Dit nummer werd de grootste hit voor de Wings ooit. Het was het eerste nummer van de Wings die in Engeland de eerste plaats behaalde. En dat terwijl de groep in Amerika al zes nummer 1 hits had gescoord! Paul was zo trots (en opgelucht), dat toen het nummer bovenaan stond in eigen land hij een paginagrote advertenties liet plaatsen in kranten met de tekst: ‘Mull of Kintyre is at number one’. Het werd ook de eerste single waarvan in Engeland meer dan twee miljoen exemplaren werden verkocht. In de Nederlandse Top Veertig behaalde Wings ook de 1e plaats. Uiteindelijk is maatje Denny Laine er niet zo rijk van geworden: hij moest noodgedwongen zijn rechten voor ‘Mull of Kintyre’ verkopen aan Paul om onder een faillissement uit te komen.
Op 19 november 1977 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘Livin’ without you’ van Patricia Paay. Het nummer werd geschreven door een handvol songwriters: Aart Mol, Cees Bergman, Geertjan Hessing, Erwin van Prehn en Elmer Veerhof. Met zijn vijven vormden deze mannen de groep Catapult! Deze disco single van Patricia werd geproduceerd door Jaap Eggermont en gearrangeerd door Hans Hollestelle. ‘Livin’ without you’ kwam van haar elpee ‘The lady is a champ’ en bereikte de 5e plaats in de Nederlandse Top Veertig. Het nummer van de Rotterdamse zangeres was de opvolger van ‘Who’s that lady with my man’, waarmee ze een dikke top tien hit scoorde. Ook dit nummer stond op Paay’s succesvolle LP ‘The Lady is a champ’. Eind december van dat jaar zal haar zus Yvonne Keeley met Scott Fitzgerald een monster hit scoren met ‘If I Had Words’.
Op 12 november 1977 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘Turn to stone’ van Electric Light Orchestra. Het was de openingstrack van het dubbelalbum’ Out of The Blue’, misschien wel het mooiste album aller tijden. Het nummer ’Turn to stone’ is geschreven door Jeff Lynne, toen hij in Zwitserland was. De single werd opgenomen in Duitsland. Samen met Roy Wood en Bev Bevan richtte Jeff Lynne in oktober 1970 de band Electric Light Orchestra op met als doel symfonische popmuziek te spelen met onder meer klassieke instrumenten als hobo, hoorn, cello en viool. Op het eerste album was Wood, naast Lynne, nog een van de voormannen van de band. Wood verliet de band kort na het verschijnen van het debuutalbum in 1971. Hierna werd Lynne de onbetwiste leider van de groep.
Van 1973 tot 1985 had Jeff Lynne veel succes met het Electric Light Orchestra. De band scoorde hits zoals “Showdown” (1973), “Can’t Get It Out of My Head” (1974), “Evil Woman” (1975), “Livin’ Thing” (1976) en ‘Turn to Stone” (1977). Met deze laatst genoemde single bereikte de ELO de 11e plaats in de Nederlandse Top Veertig. Dat was ongeveer even hoog als in Amerika (Billboard, nummer 13). In Canada piekte ‘Turn to stone ‘op nummer 1. Op het dubbelalbum stond o.a. ook de klassieker ‘Mr.Blue Sky’, dat in 1978 een grote hit zou worden.
