Op 23 augustus 1975 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘Scarlet lady’ van Lucifer. Het nummer werd geschreven door Gloria Sklerov en Harry Lloyd, met Hans Vermeulen aan de knoppen als producer. De groep werd opgericht in 1972 en bestond uit: Margriet Eshuijs )zangeres, organiste), Dick Buijsman (bassist), Henny Huisman (drummer) en Julio Wilson (zanger & percussionist). In 1974 kreeg de groep een contract bij EMI.
Voor de eerste LP ‘As we are’ werd gekozen voor een combinatie van eigen nummers, aangevuld met enkele covers van andere artiesten en verder nog twee gezamenlijke nummers van Gloria Sklerov en Harry Lloyd. Eén van de nummers was ‘House for sale’ dat Sklerov aan Peter Schoonhoven van EMI had voorgespeeld, toen hij in 1973 een bezoek aan Garrett Music bracht. Eenmaal in Nederland overhandigde hij de demo aan Hans Vermeulen die de arrangeur/producent voor de groep was, met de suggestie het door Lucifer te laten uitvoeren. ‘House for sale’ werd de eerste single van de groep en ook meteen hun doorbraak in 1975.
Op ‘As we are’ stond ook ‘Scarlet lady’, dat de 21e plaats bereikte in de Nederlandse Top Veertig en ‘I can see the sun in late december’, wat daar de opvolger van was. Begin 1976 werden Henny Huisman en Julio Wilson vervangen door gitarist Fred Berger en drummer Jan Pijnenburg. De drie ex-leden vormden vervolgens de band Match (wat Engels is voor lucifer).
Op 16 augustus 1975 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘Doedelzakke pakkie’ van Nico Haak en de Paniekzaaiers. Nico schreef het nummer met Peter Koelewijn en Jan Eland. Het jaar 1975 was het absolute topjaar voor Nico Haak. Eerder dat jaar werd ‘Foxie foxtrot’ in Nederland een top tien hit en ook Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland gingen in 1976 overstag voor de Duitse vertaling ‘Schmidtchen Schleicher’. Haak had eerder een Alarmschijf gescoord; in 1973 met ‘De joekelille’, dat ook de top tien wist te bereiken. Dat lukte ook met ‘Doedelzakke-pakkie’, al was het een smash hit. Het nummer behaalde de 10e plaats, maar was naar 4 weken alweer vertrokken. De Duitse versie ‘Unter dem Schottenrock ist gar nichts’ was redelijk succesvol bij de Oosterburen.
Op 9 augustus 1975 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘Y te vas’ van José Luis Perales. Hij schreef het nummer voor zijn LP ‘Para vosotros canto’. Aanvankelijk was hij werkzaam als industrieel ontwerper, maar in zijn vrije tijd schreef hij veel liedjes. In 1970 ontmoette hij Rafael Trabucchelli , een belangrijke Spaanse platenproducent, die hem aanmoedigde om zelf te gaan zingen. In 1974 had hij internationaal succes met zijn zelfgeschreven nummer ‘Porque te vas’ , die vertolkt werd door Jeannette. Toen daarna zijn eerste album, waarop de single ‘Celos de mi guitarra’ een groot succes werd in Spanje en Latijns-Amerika, gaf hij definitief zijn werk als industrieel onterper op. Hij begon een geweldige carrière als singer-songwriter. Van zijn albums zijn er wereldwijd meer dan 50 miljoen exemplaren verkocht. José Luis sleepte meer dan 100 gouden en platina platen binnen. Hier bleef zijn succes beperkt tot het nummer ‘Y te vas’, dat de 26e plaats bereikte in de Nederlandse Top Veertig.
Op 2 augustus 1975 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘Somewhere between’ van Tumbleweeds. Het nummer was origineel van de Amerikaanse country zanger Merle Haggard. Hij schreef het samen met Bonnie Owens en zette het op de plaat met The Strangers in 1967. Toevallig of niet werden de Tumbleweeds in datzelfde jaar opgericht door de Kaatsheuvelse broers Ad en Ton Masseurs, aangevuld met Dick van Krimpen, James Bordes en Laura Bordes. Later voegden hun broer Berry en hun zus Ine zich bij de band. In 1973 was de band de eerste Europese countryband die achter het IJzeren Gordijn speelde toen hij een twee weken durende tournee door Roemenië deden.
Tumbleweeds toerde ook twee keer in Amerika. Ze traden op in de Grand Ole Opry, de Carnegie Hall van de countrymuziek. De band stond op de nominatielijst van de Country Music Awards (voor beste groep, beste instrumentalisten en beste zangeres). De tour werd warm onthaald, maar een grote doorbraak bleef uit.
In Nederland verliep het beter. De tweede LP ‘Tumbleweeds’ werd opgenomen, met o.a. Ruud Hermans in de gelederen. De plaat behaalt in 1974 de top tien van de album chart. Op ‘Tumbleweeds’ staat ook de country meezinger ‘Somewhere between’, die een groot succes wordt. In de Nederlandse Top Veertig behaalt het nummer de 2e plaats. De LP ‘Tumbleweeds’ wordt in 1975 bekroond met een platina plaat.
Op 26 juli 1975 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘Tears on my pillow’ van Johnny Nash. We kennen de zanger vooral van ‘Cupid’ (1969) en ‘I can see clearly now’ (1972), dat een nummer 1 werd in Amerika. In datzelfde jaar bracht Johnny ook een bewerking uit van Bob Marley’s ‘Stirr it up’. Johnny en Bob kenden elkaar al goed: zo schreven ze een jaar eerder de muziek voor de Zweedse romantische film Vill så gärna tro (Want so much to believe).
Van origine kwam ‘Tears on my pillow’ al uit 1967 en werd het geschreven en gezongen door Ernie Smith. De titel was toen ‘I can’t take it’. Deze versie werd echter geen hit; dat zou anders aflopen met deze uitvoering van Nash. Hij scoorde er de 4e plaats mee in de Nederlandse Top Veertig en werd hier zijn grootste hit.
Op 19 juli 1975 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘If You Think You Know How To Love Me’ van Smokey. Het nummer was geschreven door het succesvolle duo Nicky Chinn en Mike Chapman. Deze heren zouden heel wat hits schrijven voor deze Britse band in de komende jaren. Het was voor de groep de tweede single; ‘Pass it around’ kwam eerder uit, maar deed in Nederland niets. ‘If you think you know how to love me’ was te vinden op de debuut LP ‘Changing all the time’. Over verandering gesproken: dat nam Smokey wel heel letterlijk, want de groepsnaam Smokey werd al snel aangepast tot Smokie. Het nummer werd een internationaal succes en behaalde o.a. top tien noteringen in Engeland, Ierland en Noorwegen. In de Nederlandse Top Veertig behaalde Smokey de 15e plaats. O.a. Pat Benatar zou het nummer later opnemen voor haar debuutalbum ‘In the heat of the night’ (1979).
Op 12 juli 1975 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘One of these nights’ van The Eagles. Dat betekende, dat de single elk heel uur gedraaid werd op de TROS donderdag van Hilversum 3. Het nummer werd geschreven door de bandleden Don Henley en Glenn Frey en was de titelsong van hun vierde studioalbum. Frey luisterde naar albums van The Spinners en Al Green terwijl hij het nummer schreef. Hij zei over het ontstaan van ‘One of these nights’: “We hadden de stem van Don Henley, waardoor we meer de soulkant op konden, wat mij erg blij maakte… Veel dingen kwamen samen op One of These Nights – onze liefde voor de studio, de dramatische vooruitgang in het tekstschrijven van Don en mij. We maakte een grote sprong met One of These Nights. Het was een doorbraak voor ons. Het is mijn favoriete Eagles-nummer. Als ik er ooit een zou moeten kiezen, zou het niet Hotel California of Take It Easy zijn. Voor mij is het One of These Nights.”
Tussen het maken van het album ‘One of these nights’ en de daaropvolgende tournee verliet Bernie Leadon de groep omdat hij zichzelf wilde beschermen tegen het oneindige alcohol en drugsgebruik en zoals hij later zelf zegt “the endless partying”. Hij werd vervangen door Joe Walsh, een veteraan die leadgitarist was in de band James Gang en een eigen solocarrière had. De titelsong werd internationaal een grote hit en bereikte in o.a. Amerika de eerste plaats. In de Nederlandse Top Veertig behaalden The Eagles de 5e plaats.
Op 5 juli 1975 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘Harmour love’ van Syreeta. Het nummer werd geschreven door Stevie Wonder. Syreeta begon in 1965 als secretaresse bij de platenmaatschappij Motown in “Hitsville USA” in Detroit. Eigenaar Berry Gordy ontdekte haar zangtalent en liet haar in 1967 onder de naam Rita Wright haar eerste single ‘I Can’t Give Back the Love I Feel for You’ opnemen. Later koos hij voor haar de artiestennaam Syreeta, zonder achternaam. Ze was in die periode ook achtergrondzangeres op diverse Motown-nummers.
Toen Diana Ross begin 1970 een solocarrière begon en zich losmaakte van The Supremes, had Berry Gordy het plan Syreeta leadzangeres van deze groep te maken. De andere Supremes Mary Wilson en Cindy Birdsong hielden dat tegen omdat de baan al aan Jean Terrell beloofd was. Maar met Syreeta kwam het ook zonder de Supremes goed. Ze startte een solo carrière en het was haar man, niemand minder dan Stevie Wonder, die haar eerste twee albums produceerde. Hij schreef ook mee aan sommige van haar hits, zoals Your Kiss is Sweet, Spinnin’ and Spinnin’ en Harmour Love, waarop hij ook achtergrondzanger was. Het nummer behaalde de 25e plaats in de Nederlandse Top Veertig.
Op 21 juni 1975 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘Nothing Else To Do’ van Maggie MacNeal. Het nummer schreef Sjouke samen met haar man Frans Smit en Peter van Asten. Haar eerste plaatje maakte ze op haar vijftiende, toen ze meezong met het Aalsmeers Koor. Maggie: “Ik ben een klassieke sopraan, maar ik werd ontdekt in de discotheek. Ik had toen niet het idee dat ik beroemd zou worden. Ik had later gewoon een kantoorbaan bij Inventum, dat bedrijf van de huishoudelijke apparaten. Na een klassieke zangopleiding in haar jeugd doet ze in `71 auditie bij platenmaatschappij Phonogram. Onder leiding van producer Hans van Hemert neemt ze in hetzelfde jaar haar eerste single’ I Heard It Through the Grapevine’ op. Het wordt geen hit, maar is wel de startschot van een lange en succesvolle carrière.
Het platenlabel koppelt Sjoukje aan Willem Duyn em het duo Mouth & macNeal wordt geboren. Zowel Willem als Sjoukje stonden onafhankelijk van elkaar onder contract bij het label Phonogram. Met de eerste single ‘Hey you love’ was het meteen raak: het werd een top tien hit. In de periode 1971 tot en met 1974 volgden vele successen, waaronder twee nummer 1 hits: ‘How do you do’ en ‘Hello-A’. Met ‘How do you do’ bereikt het tweetal ook de top tien van Amerika. In 1974 werden Mouth & MacNeal afgevaardigd naar het Eurovisie Songfestival. In Brighton verovert het duo de 3e plaats in de finale. Aan het einde van dat jaar valt het duo abrupt uit elkaar.
Bij de pakken neerzitten deed Maggie zeker niet. In 1975 begint ze, samen met haar man Frans Smit, een band: de Maggie MacNeal Band. In datzelfde jaar wordt ‘Nothing else to do’ uitgeroepen tot Alarmschijf en bereikte de 25e plaats in de Nederlandse Top Veertig.
Op 14 juni 1975 ging de Alarmschijf van de Stichting Nederlandse Top Veertig naar ‘Stand by your man’ van Tammy Wynette. Ze schreef het nummer samen met Billy Sherrill en het was te vinden op haar gelijknamige LP. Het nummer werd een hit in een periode dat country music goede zeken deed in Nederland. Tumbleweeds, Freddie Fender en Billy Joe Spears waren enkele van de artiesten, die ook succesvol waren in deze periode. ‘Stand by your man’ werd al in 1968 voor het eerst op de plaat gezet door Tammy en daarmee wist ze wekenlang de Amerikaanse country hitlijst aan te voeren. Sherill kwam met het idee voor het nummer, dat uiteindelijk in een kwartiertje werd geschreven. De essentie van het nummer: blijf bij je man, ook al vreet hij nog zoveel uit’ liet Tammy Wynette in de praktijk koud. Ze trouwde vijf keer. ‘Stand by your man’ behaalde de eerste plaats in de Nederlandse Top Veertig.
