CMAT dropt een nieuwe single! Na het meeslepende Running/Planning en het ironisch luchtige Take A Sexy Picture Of Me serveert ze ons nu een derde voorsmaakje van haar aankomende album Euro-Country (release: 29 augustus). Haar nieuwe single The Jamie Oliver Petrol Station klokt af op ruim vijf minuten – niet bepaald radiovriendelijk – maar wél intrigerend tot de laatste seconde.
CMAT schreef het nummer zelf en putte inspiratie uit een opvallend persoonlijke bron. In The Adam Buxton Podcast vertelde ze dat het lied voortkwam uit haar grotendeels irrationele afkeer van tv-kok Jamie Oliver. Die ergernis bracht haar tot het besef dat “mijn irritatie, intolerantie en haat jegens anderen geen enkel doel dient in mijn leven en een slechte instinctieve reflex is.” De titel verwijst naar de Jamie Oliver-delis die je in tal van Shell-tankstations in het VK vindt.
Muzikaal kiest CMAT voor een gruiziger geluid dan we gewend zijn. CMAT komt naar Nederland deze zomer! Ze staat op het podium van Lowlands (15 augustus tot en met zondag 17 augustus) op evenemententerrein Walibi Holland in Biddinghuizen.
Dinsdag is de Amerikaanse zanger Lou Christie overleden. Het nieuws is bevestigd op zijn socials door familie. Christie werd 82 jaar. De Amerikaanse zanger begon zijn carrière in de band Classics, waarna hij in 1961 de band Lugee & the Lions oprichtte. Grote successen werden echter niet behaald. Het succes kwam pas onder de naam Lou Christie en bereikte in 1966 het hoogtepunt met de song ‘Lightnin’ Strikes’ met een 1e plaats in de Amerikaanse charts. Meerdere hits volgden, zoals ‘Rhapsody in the rain’ (1966).
Zijn eerste hit in de Veronica Top Veertig werd ‘I’‘ gonna make you mine’. Hoewel de single eerst strandde in de Tipparade, werd het in de winter van 1969 zijn eerste hit. Zijn grootste succes in Nederland werd ‘She sold me magic’ (1970), dat hem ook een Alarmschijf opleverde. Het was echter zijn laatste succes in Nederland.
Maar ook internationaal nam het succes gestaag af. Enkel ‘Indian lady’ (1970) en ‘Behind the blue horizon’ haalden bescheiden noteringen in de Amerikaanse Billboard Hot 100. Lou had het er moeilijk mee en kreeg begin jaren zeventig grote drugsproblemen. Nadat hij in Londen een ontwenningskuur had ondergaan, werkte hij onder andere op een booreiland. Tijdens de late jaren 70 ging hij naar New York en werkte daar als achtergrondzanger. Bovendien trad hij regelmatig op in rock-‘n-roll-revivalshows.
In 1981 vervoegde hij zich bij de formatie Cantina Band, die met een Beach Boys-medley een matig succes had in Amerika. Sinds de jaren 90 treedt hij uitgebreid in Europa op tijdens oldiefestivals. Zijn laatste album, ‘Summer in malibu’, verscheen in 2015.
Na vijf Top 10-albums in de UK, 12 miljoen verkochte platen en meer dan een miljard streams is Amy Macdonald een vaste waarde in de Britse popscene. Vandaag laat ze van zich horen met de nieuwe single “Can You Hear Me?”, een voorproefje van haar aankomende album ‘Is This What You’ve Been Waiting For?’ dat op 11 juli verschijnt.
De single klinkt fris en energiek, met een ritmische disco-vibe en glinsterende gitaren die haar kenmerkende sound net dat beetje extra geven. Toch blijft de boodschap herkenbaar: hoopvol, oprecht en met het hart op de juiste plek. Amy schreef het nummer samen met Matt Jones, en de productie is van Nicolas Rebscher (o.a. Aurora, Ella Henderson).
Geïnspireerd door haar optreden op TRNSMT Festival, waar ze geraakt werd door de kracht en positiviteit van een jonge generatie die ondanks alles de moed niet verliest, noemt Amy het nummer een “call to arms” voor de jeugd.
Met “Can You Hear Me?”, “Forward” en de titeltrack belooft haar nieuwe plaat een terugkeer in topvorm. In juli en augustus tourt Amy door Europa, met in het najaar een uitverkochte UK-tour.
Vandaag viert Sir Paul McCartney zijn 83e verjaardag – een mijlpaal voor een van de grootste muzikale iconen van de afgelopen eeuw. Als bassist, zanger en componist van The Beatles schreef hij samen met John Lennon een ongeëvenaarde catalogus aan klassiekers, waaronder “Hey Jude,” “Let It Be” en “Yesterday” – het meest gecoverde liedje aller tijden.
Na het uiteenvallen van The Beatles bewees McCartney zich opnieuw met zijn band Wings, waarmee hij wereldhits scoorde als “Band on the Run” en “Live and Let Die.” Ook solo kende hij succes, met onder meer “Maybe I’m Amazed”, “Coming Up” en het fraaie “My Valentine.”
Zijn samenwerkingen lezen als een eregalerij: met Michael Jackson (o.a. “Say Say Say”), Stevie Wonder (“Ebony and Ivory”), en recenter met Kanye West en Rihanna op “FourFiveSeconds.” Zelfs in zijn latere jaren blijft McCartney vernieuwen, experimenteren en optreden – altijd met dezelfde tomeloze energie.
Privé is Paul vader van vijf kinderen en sinds 2011 getrouwd met Nancy Shevell. Zijn leven en carrière zijn het bewijs dat creativiteit en passie geen houdbaarheidsdatum kennen. Gefeliciteerd, Sir Paul – en bedankt voor de muziek!
Going back in time! Terug naar 18 juni, maar dan in 1983! Op deze dag kwam Heaven 17 binnen in de Nederlandse Top 40 met ‘Temptation’. De band schreef het nummer voor hun album ‘The luxury gap’. Heaven 17-lid Martyn Ware zei dat het nummer ging over seksuele opwinding, en dat de band strijd had met hun platenlabel om het op single uitgebracht te krijgen.
De Britse band uit Sheffield bestond uit Martyn Ware (keyboards), Ian Craig Marsh (keyboards) en Glenn Gregory (zang). Ware en Marsh waren afkomstig van The Human League, die ze in 1980 verlieten. Ze trokken Gregory aan als zanger. Het trio noemde zich Heaven 17, naar de roman A Clockwork Orange van Anthony Burgess, waarin een popgroep met deze naam voorkwam.
Samen met The Human League, die met een andere bezetting doorgingen, werden ze de pioniers van het gebruik van de drumcomputer in pop en ontwikkelden ze de dansbare synthpop die een van de stromingen binnen de new wave zou worden. Het eerste album ‘Penthouse & Pavement’ (1981) was behoorlijk succesvol in Engeland. Met de eerste singel hadden ze een beetje pech, want ‘We don’t need this fascist groove thing’ werd door BBC Radio 1 geboycot. De tekst zou de Amerikaanse president Ronald Reagan belasteren. Het internationale succes kwam met het tweede album: ‘The luxury gap’. (1983) In Engeland ereikte ‘Temptation’, getrokken van deze 2e LP, de 2e plaats. In de Nederlandse Top 40 kwam het nummer niet verder dan de 27e plaats. Tien jaar later was de Brothers in Rhythm remix van ‘Temptation’ succesvoller. Deze versie bereikte in Nederland de 16e plaats.
Het gonsde al weken in Engeland, en terecht: op 20 juni verschijnt Rein Me In, de langverwachte samenwerking tussen Sam Fender en Olivia Dean. Het nummer is een vernieuwde versie van de originele albumtrack die eerder dit jaar verscheen op Fenders derde plaat, People Watching. Maar dit duet tilt het nummer naar een nieuw niveau.
De kiem voor deze versie werd gelegd op 6 juni 2025, tijdens Sams grootste show ooit: het 82.500 man tellende London Stadium. Niet alleen was het zijn eerste stadionoptreden buiten Newcastle, het werd ook het toneel van de eerste live-uitvoering van Rein Me In als duet, met Olivia Dean als verrassingsgast. De magie was onmiddellijk voelbaar en het publiek kreeg een primeur die sindsdien alleen maar in mysterie was gehuld—tot Sam vijf dagen later een korte teaser dropte op Discord.
De originele versie van Rein Me In, geschreven door Sam Fender zelf, is een introspectieve track over twijfel, bindingsangst en de kracht van menselijke verbinding. Met Dean aan zijn zijde krijgt het nummer een nieuwe dynamiek: haar warme, soulvolle stem contrasteert prachtig met Sams rauwe intensiteit. Samen maken ze van Rein Me In een geladen dialoog tussen twee mensen die elkaar willen vasthouden, maar niet weten hoe.
We spoelen terug naar 17 juni , maar dan in 1989! Op deze dag maakte Gladys Knight haar comeback in de hitlijsten met een song die zinderde van spanning, drama en een flinke dosis Bond-glamour. Haar single ‘Licence to Kill’, afkomstig uit de gelijknamige James Bond-film, kwam die dag binnen in de Nederlandse Top 40 en groeide uit tot een enorme hit. De single piekte op een indrukwekkende 2e plaats en is nog altijd één van de meest iconische themes uit de lange Bond-historie.
De film Licence to Kill was de tweede (en laatste) met Timothy Dalton als 007. Voor de titelsong schakelde de producenten niemand minder dan Narada Michael Walden, Walter Afanasieff en Jeffrey Cohen in als songwriters. Walden stond in die tijd al bekend als de hitmaker achter onder andere Whitney Houston en Aretha Franklin, en zijn stijl – rijk georkestreerd en krachtig – is duidelijk hoorbaar in deze Bond-ballad.
Voor de vocalen viel de keuze op Gladys Knight, die met haar warme en gedragen stem perfect paste bij de klassieke Bond-sound. De song greep muzikaal terug op het tijdloze ‘Goldfinger’ van Shirley Bassey, met dezelfde dramatische blazers en opbouw. Dat was geen toeval: delen van de Goldfinger-melodie werden bewust in ‘Licence to Kill’ verweven, als hommage aan het Bond-erfgoed.
Credits Nice Life Recording Company/Atlantic Recording Company
Tinashe weet wat ze wil, en in “No Broke Boys” zegt ze het luid en duidelijk: geen tijd voor mannen zonder gevulde portemonnee. De track is terug, maar dan in een volledig nieuw jasje. De originele versie verscheen eerder op haar 2024-album ‘Quantum Baby’ en was een mix van pop en R&B, met een knipoog naar de vroege jaren 2000 (inclusief een Bring It On-achtige videoclip). Maar dankzij TikTok beleeft het nummer nu een tweede leven — ditmaal op de dansvloer.
Voor deze nieuwe versie schakelde de Amerikaanse zangeres Disco Lines in, die eerder opviel met opzwepende EDM-producties vol humor, baslijnen en festivalenergie. Zijn remix van “No Broke Boys” ging in mei al los op TikTok, en de fans wilden méér — dus kreeg het vandaag een officiële release. De track is geschreven door Tinashe zelf, samen met Ricky Reed (bekend van hits voor Lizzo en Jason Derulo), Disco Lines en Phoelix. Intussen doet deze nieuwe versie van Tinashe & Disco Lines goede zaken op de internationale Spotify charts.
Herinner jij je deze nog? Op 17 juni , maar dan in1967, kwam ‘The wind cries Mary’ van Jimi Hendrix binnen in de Veronica Top 40. Jimi’s toenmalige vriendin Kathy Mary Etchingham inspireerde hem om deze track te schrijven. De twee hadden onenigheid tijdens bereiden van een maaltijd, waarbij zij op een gegeven moment zo kwaad werd, dat ze begon te gooien met potten en pannen. Daarop stormde ze het huis uit om een paar dagen onderdak te zoeken bij een vriendin. Maar: het kwam weer goed. Als ze terugkeert heeft Jimi ‘The wind cries Mary’ voor haar geschreven.
In januari 1967 werd het nummer opgenomen in de De Lane Lea Studios in Londen. Producer Chas Chandler vertelde over de opname: “Dat werd opgenomen aan het einde van de sessie voor “Fire”. We hadden nog ongeveer twintig minuten over. Ik suggereerde dat we een demo van “The Wind Cries Mary” op zouden nemen. Mitch Mitchell (drummer van The Jimi Hendrix Experience) en Noel Redding (bassist) hadden het niet gehoord, dus zij kwamen erin zonder het gerepeteerd te hebben. Ze speelden het een keer (voordat Hendrix overdubs suggereerde). Hij deed nog vier of vijf overdubs, maar het hele nummer was in twintig minuten klaar.”
‘The Wind Cries Mary’ bereikte de zesde plaats in Engeland, terwijl in Nederland de zevende plaats werd behaald in de Veronica Top 40. In Amerika werd het nummer voor het eerst uitgebracht op de B-kant van “Purple Haze” op 19 juni 1967. Daar werd het later ook toegevoegd aan de lokale versie van het album Are You Experienced, uitgebracht in augustus 1967.
Op 20 juni verschijnt de gloednieuwe single van de Jonas Brothers: ‘No Time To Talk’. Het nummer is de voorbode van hun aankomende zevende studioalbum ‘Greetings from Your Hometown’. De track klinkt als een frisse mix van hun herkenbare poprocksound en vormt de opmaat naar wat de band zelf “de meest bijzondere tour ooit” noemt.
De Jonas20 Tour viert niet alleen hun 20-jarig jubileum als band, maar blikt ook vooruit op een nieuw hoofdstuk. “Deze tour is een viering van 20 jaar samen muziek maken én het begin van de volgende 20, met ons nieuwe album,” aldus Nick, Joe en Kevin. “We brengen jullie alle JB-favorieten, van vroeger en nu – plus solo-optredens van Nick, Joe, DNCE en The Administration.”
“No time to talk’ is de opvolger van “Slow Motion”, een samenwerking met Marshmello, en een nummer met Rascal Flatts, “I Dare You”.
