Op 6 juni, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar ‘Don’t stop’ van K.I.D. Het nummer werd geschreven door Geoffrey Bastow, de man achter K.I.D.. In de jaren zeventig maakte de Brit diverse albums voor Britse labels en hij toerde o.a. met Engelbert Humperdinck als gitarist. Ook schreef hij songs, zoals voor Elton John. In de tweede helft van de seventies werkte hij ook met Giorgio Moroder. Ook werkte hij als sessie muzikant voor Euro disco acts such als Amanda Lear (1981 album Incognito), Boney M (1981 album Boonoonoonoos) en Gary Lux. ‘Don’t stop’ was zijn eerste singel die hij maakte als K.I.D. In de Nederlandse Top 40 behaalde hij de 8e plaats met het italo-disco getintenummer.
Terug naar 12 maart, maar dan in 1977! Op deze dag komt Thelma Houston binnen in de Nederlandse Top 40 met de disco classic ‘Don`t leave me this way’. Het nummer is niet van haar zelf overigens, maar was een cover van Harold Melvin and The Blue Notes. De track werd geschreven door Kenneth Gamble, Leon Huff en Cary Gilbert en had de typische Philadelphia sound, die begin jaren zeventig zeer succesvol was. ‘Don`t leave me this way’ verscheen op het beroemde Motown label.
Voordat het succes kwam aanwaaien, acteerde Thelma in shows en een televisieserie. Maar ze zong ook in een lokale gospelgroep en zo werd ze in een nachtclub ontdekt door Marc Gordon, de manager van Fifth Dimension. Ze werd getekend bij Dunhill records en Jimmy Webb (songwriter voor Glen Campbell) schreef en produceerde ‘Sunshower’, het debuutalbum van Thelma Houston. Toch duurde het nog tot 1977 dat ze in Nederland ‘Don’t leave me this way’ zou gaan opnemen.
Dat liep overigens nog bijna mis, omdat ‘Don`t leave me this way’ bijna toebedeeld werd aan Diana Ross, als opvolger van ‘Love hangover’. In plaats daarvan koos men toch voor Thelma Houston. Het nummer was aanvankelijk ook niet als singel bedoeld, totdat het werd opgepikt door disco’s in Boston. Motown bracht het uit en werd in veel landen een hit. Haar versie van ‘Don`t leave me this way’ werd een Amerikaanse nummer 1 hit. Ze bereikte de 4e plaats in de Nederlandse Top 40. Het nummer kreeg later een status als lijflied in de strijd tegen aids, door de klemtoon iets anders te benadrukken; Don’t leave me THIS way. O.a. ook The Communards maakten een zeer succesvolle versie van het liedje.
Op 30 mei, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar ‘Ma quale idea’ van Pino D’Angiò. Hij schreef het nummer voor zijn debuut album ‘…Balla!’ De baslijn van het nummer was gebaseerd op “Ain’t No Stoppin’ Us Now” van McFadden & Whitehead. Pino D’Angiò bracht naast ‘Ma quale idea’ nog enkele andere singels uit, maar die haalden de Nederlandse hitlijsten niet. Zijn album ‘…Balla!’ wist de Nederlandse Album Top 100 niet te halen. Maar zijn italo-disco plaat ‘Ma quala idea’ werd een internationaal succes. In Spanje bereikte de singel zelfs de eerste plaats. In de Nederlandse Top 40 behaalde Pino d’Angìo de 3e plaats. Het nummer werd in 1999 succesvol gesampled in Madison Avenue’s hit “Don’t Call Me Baby”.
Op 4 maart, maar dan in 1989, komt Donna Summer binnen in de Nationale Hitparade met ‘This time I know it’s for real’. Ze schreef het nummer samen met het succesvolle producerstrio Stock, Aitken en Waterman. De singel stond op haar veertiende studioalbum ‘Another place and time’. Donna Summer maakte kennis met Stock, Aitken en Waterman dankzij haar man Bruce Sudano, die haar tijdens een bezoek aan Europa op hun werk vestigde. Donna ging onmiddellijk om, toen ze ‘Never gonna give you up’ van Rick Astley hoorde.
Summer kon het meteen goed vinden met de producers en herinnerde zich dat het nummer tot stand kwam op hun eerste dag dat ze samenwerkten. Hoewel ze enthousiast was, wilde haar toenmalige Amerikaanse labelbaas David Geffen een sound horen met meer gitaren . Dit dictaat werd geweigerd door Pete Waterman. Dat betekende dat Geffen Records haar Amerikaanse deal beëindigde. Donna vond in Atlantic Records snel een nieuw label. ‘This time I know it’s for real’ behaalde de top tien in zowel Amerika als Engeland. In de Nationale Hitparade behaalde Summer de 6e plaats.
Terug naar 15 maart, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘In the navy’ van Village People. Met deze singel bereikte Village People voor de tweede keer de nummer 1 positie in de Nederlandse Top 40. Een aantal maanden eerder bivakkeerde het Amerikaanse discogezelschap nog bovenaan in de Nederlandse charts met ’Y.M.C.A.’. De singel ‘In the navy’ werd geschreven door Jacques Morali, Henri Belolo en Victor Willis en stond op het album ‘Go west’.
Na Y.M.C.A. werd Village People gevraagd of zij misschien een soortgelijk liedje konden maken voor een reclame om nieuwe mariniers aan te trekken”. Nou, daar zij de groep geen ‘nee’ tegen, maar wilde dan wel dat de marine hielp bij de opnames van de videoclip om het er zo echt mogelijk uit te lazen zien. En zo werden er een oorlogsschip en vliegtuigen beschikbaar gesteld en trommeld de marine een groot aantal manschappen op. Toen de kranten er schande van spraken dat er zoveel overheidsgeld werd gespendeerd aan de videoclip, krabbelde de marine terug. Maar een schandaal was gemaakt en het leverde de Village People zoveel publiciteit op, dat een nieuwe wereldhit was geboren.
Terug naar 1 maart, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Switch’ van Benelux and Nancy Dee. Het nummer werd geschreven door Guy Clement H. Delo (o.a. bekend van Wallace Collection), J. Jeffrey en Jean Kesteman. Ook Nancy Dee zou aan de song hebben meegeschreven, maar kreeg er niet de credits voor. Het nummer stond op de LP ‘Benelux & Nancy Dee’. Benelux bestond uit twee Nederlandse zangeres, aangevuld met de Nancy Dee uit België. Bijna mocht Nancy in 1979 voor België naar het Eurovisie Songfestival, omdat Micha Mara, die verkozen was na de preselectie in België, haar bijdrage ‘Hey nana’ verafschuwde. Ze dreigde ermee zich terug te trekken, waarop Nancy Dee benaderd werd om het lied in haar plaats te zingen. Micha Marah besloot uiteindelijk toch om het lied te zingen en Dee ging uiteindelijk mee naar Jeruzalem als achtergrondzangeres. Maar Micha Marah had het goed aangevoeld: ‘Hey Nana’ werd laatste. Met ‘Switch’ hadden Benelux en Nancy Dee een bescheiden hit. Het bereikte de 29e plaats in de Nederlandse Top 40.
Op 22 februari, maar dan in 1975, komen Shirley & Company binnen in de Nederlandse Top 40 met ‘Shame, shame, shame’. Achter het duo gaan Shirley Goodman en Jesus Alvarez schuil. De disco stamper werd geschreven door Sylvia Robinson. De track was een vette kraker in elke discotheek. Shirley had al aan het einde van de jaren vijftig geproefd aan het succes. Samen met Leonard Lee maakte ze toen hits als het duo Shirley & Lee. Gezamenlijk scoorden ze vijf hit noteringen in de Amerikaanse charts. In 1962 ging het tweetal uit elkaar, maar Shirley was niet voor één gat (lees: een man) te vangen en begon aan een serie nieuwe duo`s. Zo had je Shirley & Alfred, Shirley & Jessie en Shirley & Shep.
Deze combinaties leverden te weinig brood op de plank op en dus ging ze aan de slag als secretaresse en telefoniste. Maar ook verdiende ze haar dollars als achtergrondzangeres. Zo zong ze mee op het album ‘Exile on Mainstreet’ van The Rolling Stones. In 1974 werkte Shirley bij platenlabel All Platinum Records, waar haar oude vriendin Sylvia Robinson de scepter zwaaide. Deze Sylvia had eerder ook in duo`s gewerkt, zoals Mickey & Sylvia. Zo werkte ze ooit ook met ene Cubaan Jesus Alvarez.
Later ging Sylvia zich toeleggen op het runnen van kleine labels en het schrijven van nummers. Het nummer ‘Shame shame shame’ was eigenlijk bedoeld voor Shirley Goodman en de legendarische zanger Hank Ballard (schrijver van ‘The Twist’ van Chubby Checker). Op het laatste moment ging dat niet door en werd Jesus Alvarez ingevlogen. Zo ontstond alweer een duo, en ditmaal Shirley & Company. ‘Shame shame shame’ werd een nummer 1 succes in Nederland en ver daarbuiten.
Op 18 februari, maar dan in 1984, komt ‘No tengo dinero’ van Righeira binnen in de Nederlandse Top 40. Het nummer werd geschreven door Michael Righeira en producers Carmelo La Bionda & Michelangelo La Bionda. Righeira was een Italiaans duo, gevormd in Turijn, die italo disco maakte. Hun echte namen zijn Stefano Righi en Stefano Rota. De naam Righeira is ontstaan door een brazilianisering van de achternaam Righi en werd vervolgens als fictieve achternaam voor het duo gekozen. Eerder had het tweetal al succes gehad met de singel ‘Vamos a la playa’. Beide songs stonden op hun eerste LP ‘Righeira’.
Op 18 april, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar ‘Dance on’ van Doris D & The Pins. Het nummer werd geschreven door Janschen en Janschens (ofwel Hans van Hemert en Piet Souer) en Martin Duiser en stond op hun eerste LP ‘Doris D & The Pins’. Middelpunt van de groep was de Engelse zangeres Doris D (Debbie Jenner), die ook het gezicht was van de groep Lipps Inc. The Pins werden gevormd door de Nederlandse Irene van der Hoeven, Ingrid de Goede en Yvonne van Splunteren. (Van Splunteren werd in 1983 vervangen door Denise van der Hek.)
Debbie vestigde zich op 20-jarige leeftijd in Nederland om daar een balletschool te beginnen. Ze werkte o.a. met de meidengroep Babe. In 1980 werd ze gevraagd om te dansen voor Top Pop, om zo in Nederland het gezicht te worden van het studioproject Lipps Inc, dat een nummer 1 hit scoorde met ‘Funky town’.
Jenner’s opvallende verschijning, was ook Piet Souer, producer van onder andere Luv’ niet ontgaan en hij vroeg haar om leadzangeres te worden in een nieuwe, door hem te formeren, meidengroep genaamd Doris D & The Pins. Het eerste nummer dat Jenner inzong voor de groep was ‘Shine up’, dat verder al volledig klaar was. Niet veel mensen weten, dat de achtergrondzang op het nummer verzorgd werd door Trudy van den Berg, bekend als zangeres Saskia van Saskia & Serge. De plaat bereikte in februari 1981 de nummer 1-positie van de Nederlandse Top 40. Hierna volgden de singel ‘Dance on’, dat de 2e positie bereikte in diezelfde lijst.
Gaan Venga Boys binnenkort scoren in de Revival 40 van Hitzound? Dikke kans, want LIDL heeft in zijn nieuwe reclame campagne (sparen voor gratis safarimini’s) het nummer ‘We like to party’ ingezet van de Nederlandse dance-act. Achter Venga Boys gingen DJ Delmundo (Wessel van Diepen) en DJ Danski (Dennis van den Driesschen) schuil. Ze braken in 1997 door met ‘Parada de tettas’, gevolgd door ‘To Brazil’ (1997) en ‘Up and down’ (1998).
‘We like to party’ was de vierde singel. In het nummer hoor je een sample van ‘When the Going Gets Tough, the Tough Get Going’ van Billy Ocean (“I’ve got something to tell ya, I’ve got news for you, Gonna put some wheels in motion”). De singel werd in 1998 uitgebracht en behaalde de 2e plaats in de Nederlandse Top 40. Het leverde Venga Boys een gouden plaat op. Maar ook in Amerika, waar de singel de 26e plaats bereikte in de Billboard Hot 100, kreeg de groep goud uitgereikt. In 1999 volgde een tour van zes weken door Amerika met Ricky Martin, *NSYNC, Britney Spears en Christina Aguilera. Behalve LIDL, maakte eerder Six Flags gebruik van ‘We like to party’ in hun reclames. Aanstaande woensdag verschijnt de nieuwe Revival 40, samengesteld uit platen van 10 jaar en ouder, die om bijzondere redenen weer in de belangstelling staan. Door bijvoorbeeld een TikTok hype, het overlijden van een artiest of zoals in dit geval, vanwege het inzetten van een oude hit in een commercial.
