Terug naar 31 mei, maar dan in 1980! Op deze dag kwam ‘Relight My Fire’ van Dan Hartman binnen in de Nederlandse Top 40. De Amerikaanse zanger schreef en produceerde het nummer voor zijn gelijknamige album ‘Relight my fire’. De backing vocals op deze floor filler waren van zangeres Loleatta Holloway. Ook MFSB werkte aan het nummer mee. ‘Relight my fire’ was de opvolger van zijn succesvolle singel ‘Instant Replay’. In Nederland werd de plaat in het voorjaar van 1980 veel gedraaid door DJ Ferry Maat in zijn populaire donderdagavond radioprogramma de Soulshow op de destijds best beluisterde dag op Hilversum 3; “de TROS donderdag” en werd mede hierdoor een grote hit. De plaat bereikte de 3e positie in de Nederlandse Top 40. In de Amerikaanse Billboard Dance/ Club Play chart piekte de singel op nummer 1.
In 1993 neemt boyband Take That met zangeres Lulu (‘Shout’), vijf maanden voor de dood van Dan Hartman, een cover van de discoplaat op.
Terug naar 26 juli, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar Boney M. met ‘Gotta Go Home’/ ‘El lute’. Deze singel met een dubbele A-kant werd uiteraard weer geproduceerd door Frank Farian. ‘Gotta go home’ was een remake van de Duitse singel ‘Hallo Bimmelbahn’ van Nighttrain. De broers Heinz en Jürgen Huth (Nighttrain) kregen voor het nummer daarom naast Farian de credits. Boney M. promootte de song tijdens optredens aanvankelijk als ‘Going back home’, wat later enigszins werd aangepast.
Het nummer ‘El lute’ ging over Eleuterio Sánchez, die nog in de gevangenis zat toen het nummer werd uitgebracht, hoewel hij snel zou worden vrijgelaten na gratie. ‘El lute’ vertelde het verhaal dat hij ten onrechte was veroordeeld voor moord en koppelde zijn bevrijding uit de gevangenis aan de bevrijding van zijn land van onderdrukking na het bewind van Franco. Tijdens een promotiebezoek in Spanje ontmoette Boney M. de intussen vrijgelaten Sánchez en overhandigde hem een gouden plaat voor de verkoop van de singel met de dubbele A-kant.
‘Gotta go home’ / ‘El lute’ werd in Duitsland de 8e en laatste nummer 1 hit voor Boney M. In de Nederlandse Top 40 behaalde Boney M. de tweede plaats.
Terug naar 21 juni, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar Donna Summer met ‘Bad Girls’. Ze schreef het nummer samen met Bruce Sudano, Joe “Bean” Esposito en Edward Hokenson. Het was de titelsong van alweer haar zevende studioalbum. De inspiratie voor Summer om ‘Bad Girls’ te schrijven kwam, nadat een van haar medewerkers werd beledigd door een politieagent, die dacht dat ze een prostituee was. Een eerste versie van het nummer was oorspronkelijk al een paar jaar vóór de release in 1979 geschreven. Toen Neil Bogart, de oprichter van Casablanca Records, het hoorde, was zijn advies dat Donna het aan Cher zou geven. Summer had daar geen trek in en zo belandde het nummer een tijd op de planken. De singel werd een groot succes en behaalde in de Billboard Hot 100 de eerste plaats. Het leverde haar in Amerika een platina plaat op. In de Nederlandse Top 40 was ‘Bad girls’ goed voor een zevende plaats.
Terug naar 1 mei, maar dan in 1976! Op die dag komt ‘Could it be magic’ van Donna Summer binnen in de Nederlandse Top 40. De twee grote namen achter dit nummer zijn Barry Manilow (schrijver) en Giorgio Moroder (producer). Barry bracht het nummer zelf als eerste uit en wist er vooral in Amerika een dikke hit mee te scoren. De heerlijke disco versie van Donna volgde ruim een half jaar later. Het nummer (waar flink op gehijgd werd) stond op haar album ‘A love trilogy’. Op dit album staat ook het nummer ‘Try Me I Know We Can Make It’, dat op vinyl een hele plaatkant in beslag nam.
Donna kreeg in de periode 1975/ 1976 de officiële titel The Queen of Disco toebedeeld. Daarnaast ook de officieuze titel The First Lady of Love, de laatste als marketing van haar label Casablanca, dat haar lanceerde als disco-liefdesgodin. Donna was een van de weinige discoartiesten die ook veel aandacht aan elpees besteedde in de vorm van conceptalbums met een vast thema. Naast “A Love Trilogy” was dit ook het geval bij “Four Seasons Of Love”, “I Remember Yesterday”, “Once Upon A Time” en “Bad Girls”. Eind jaren zeventig zou de langdurige samenwerking met platenlabel Casablanca en producers Giorgio Moroder en Pete Belotte stoppen. ‘Could it be magic’ werd de eerste Alarmschijf, die Donna Summer zou binnenslepen. Het nummer bereikte de 5e plaats in de Nationale Hitparade. In Amerika en Engeland kwam deze singel van Donna niet bij de beste dertig terecht. Daar deed de versie van Barry Manilaw het een stuk beter.
Op 6 juni, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar ‘Don’t stop’ van K.I.D. Het nummer werd geschreven door Geoffrey Bastow, de man achter K.I.D.. In de jaren zeventig maakte de Brit diverse albums voor Britse labels en hij toerde o.a. met Engelbert Humperdinck als gitarist. Ook schreef hij songs, zoals voor Elton John. In de tweede helft van de seventies werkte hij ook met Giorgio Moroder. Ook werkte hij als sessie muzikant voor Euro disco acts such als Amanda Lear (1981 album Incognito), Boney M (1981 album Boonoonoonoos) en Gary Lux. ‘Don’t stop’ was zijn eerste singel die hij maakte als K.I.D. In de Nederlandse Top 40 behaalde hij de 8e plaats met het italo-disco getintenummer.
Terug naar 12 maart, maar dan in 1977! Op deze dag komt Thelma Houston binnen in de Nederlandse Top 40 met de disco classic ‘Don`t leave me this way’. Het nummer is niet van haar zelf overigens, maar was een cover van Harold Melvin and The Blue Notes. De track werd geschreven door Kenneth Gamble, Leon Huff en Cary Gilbert en had de typische Philadelphia sound, die begin jaren zeventig zeer succesvol was. ‘Don`t leave me this way’ verscheen op het beroemde Motown label.
Voordat het succes kwam aanwaaien, acteerde Thelma in shows en een televisieserie. Maar ze zong ook in een lokale gospelgroep en zo werd ze in een nachtclub ontdekt door Marc Gordon, de manager van Fifth Dimension. Ze werd getekend bij Dunhill records en Jimmy Webb (songwriter voor Glen Campbell) schreef en produceerde ‘Sunshower’, het debuutalbum van Thelma Houston. Toch duurde het nog tot 1977 dat ze in Nederland ‘Don’t leave me this way’ zou gaan opnemen.
Dat liep overigens nog bijna mis, omdat ‘Don`t leave me this way’ bijna toebedeeld werd aan Diana Ross, als opvolger van ‘Love hangover’. In plaats daarvan koos men toch voor Thelma Houston. Het nummer was aanvankelijk ook niet als singel bedoeld, totdat het werd opgepikt door disco’s in Boston. Motown bracht het uit en werd in veel landen een hit. Haar versie van ‘Don`t leave me this way’ werd een Amerikaanse nummer 1 hit. Ze bereikte de 4e plaats in de Nederlandse Top 40. Het nummer kreeg later een status als lijflied in de strijd tegen aids, door de klemtoon iets anders te benadrukken; Don’t leave me THIS way. O.a. ook The Communards maakten een zeer succesvolle versie van het liedje.
Op 30 mei, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar ‘Ma quale idea’ van Pino D’Angiò. Hij schreef het nummer voor zijn debuut album ‘…Balla!’ De baslijn van het nummer was gebaseerd op “Ain’t No Stoppin’ Us Now” van McFadden & Whitehead. Pino D’Angiò bracht naast ‘Ma quale idea’ nog enkele andere singels uit, maar die haalden de Nederlandse hitlijsten niet. Zijn album ‘…Balla!’ wist de Nederlandse Album Top 100 niet te halen. Maar zijn italo-disco plaat ‘Ma quala idea’ werd een internationaal succes. In Spanje bereikte de singel zelfs de eerste plaats. In de Nederlandse Top 40 behaalde Pino d’Angìo de 3e plaats. Het nummer werd in 1999 succesvol gesampled in Madison Avenue’s hit “Don’t Call Me Baby”.
Op 4 maart, maar dan in 1989, komt Donna Summer binnen in de Nationale Hitparade met ‘This time I know it’s for real’. Ze schreef het nummer samen met het succesvolle producerstrio Stock, Aitken en Waterman. De singel stond op haar veertiende studioalbum ‘Another place and time’. Donna Summer maakte kennis met Stock, Aitken en Waterman dankzij haar man Bruce Sudano, die haar tijdens een bezoek aan Europa op hun werk vestigde. Donna ging onmiddellijk om, toen ze ‘Never gonna give you up’ van Rick Astley hoorde.
Summer kon het meteen goed vinden met de producers en herinnerde zich dat het nummer tot stand kwam op hun eerste dag dat ze samenwerkten. Hoewel ze enthousiast was, wilde haar toenmalige Amerikaanse labelbaas David Geffen een sound horen met meer gitaren . Dit dictaat werd geweigerd door Pete Waterman. Dat betekende dat Geffen Records haar Amerikaanse deal beëindigde. Donna vond in Atlantic Records snel een nieuw label. ‘This time I know it’s for real’ behaalde de top tien in zowel Amerika als Engeland. In de Nationale Hitparade behaalde Summer de 6e plaats.
Terug naar 15 maart, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘In the navy’ van Village People. Met deze singel bereikte Village People voor de tweede keer de nummer 1 positie in de Nederlandse Top 40. Een aantal maanden eerder bivakkeerde het Amerikaanse discogezelschap nog bovenaan in de Nederlandse charts met ’Y.M.C.A.’. De singel ‘In the navy’ werd geschreven door Jacques Morali, Henri Belolo en Victor Willis en stond op het album ‘Go west’.
Na Y.M.C.A. werd Village People gevraagd of zij misschien een soortgelijk liedje konden maken voor een reclame om nieuwe mariniers aan te trekken”. Nou, daar zij de groep geen ‘nee’ tegen, maar wilde dan wel dat de marine hielp bij de opnames van de videoclip om het er zo echt mogelijk uit te lazen zien. En zo werden er een oorlogsschip en vliegtuigen beschikbaar gesteld en trommeld de marine een groot aantal manschappen op. Toen de kranten er schande van spraken dat er zoveel overheidsgeld werd gespendeerd aan de videoclip, krabbelde de marine terug. Maar een schandaal was gemaakt en het leverde de Village People zoveel publiciteit op, dat een nieuwe wereldhit was geboren.
Terug naar 1 maart, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Switch’ van Benelux and Nancy Dee. Het nummer werd geschreven door Guy Clement H. Delo (o.a. bekend van Wallace Collection), J. Jeffrey en Jean Kesteman. Ook Nancy Dee zou aan de song hebben meegeschreven, maar kreeg er niet de credits voor. Het nummer stond op de LP ‘Benelux & Nancy Dee’. Benelux bestond uit twee Nederlandse zangeres, aangevuld met de Nancy Dee uit België. Bijna mocht Nancy in 1979 voor België naar het Eurovisie Songfestival, omdat Micha Mara, die verkozen was na de preselectie in België, haar bijdrage ‘Hey nana’ verafschuwde. Ze dreigde ermee zich terug te trekken, waarop Nancy Dee benaderd werd om het lied in haar plaats te zingen. Micha Marah besloot uiteindelijk toch om het lied te zingen en Dee ging uiteindelijk mee naar Jeruzalem als achtergrondzangeres. Maar Micha Marah had het goed aangevoeld: ‘Hey Nana’ werd laatste. Met ‘Switch’ hadden Benelux en Nancy Dee een bescheiden hit. Het bereikte de 29e plaats in de Nederlandse Top 40.
