Terug naar 25 januari, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Contact’ van Edwin Starr. Deze disco singel schreef Starr samen met Robert Dickerson & Arthur Pullam en was te vinden op zijn LP ‘Clean’. Starr Starr maakte aan het einde van de jaren vijftig zijn debuut met The Futuretones. Na zijn militaire diensttijd vestigde Starr zich in Detroit, waar hij tekende bij het Ric-Tic-label. In 1968 werd deze maatschappij overgenomen door Motown en brak Starr door in Nederland met ‘Twenty-Five Miles’ (1969). Een jaar later werd ‘War’ een hit in de Veronica Top 40. ‘Contact’ werd zijn derde en laatste hit in ons land. Het behaalde de 19e plaats in de Nederlandse Top 40.
Op 28 maart, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar ‘And love goes on’ van Earth, Wind & Fire. Het nummer werd geschreven door Brenda Russell, Maurice & Verdine White en David Foster, Larry Dunn. Het was de enige hit van de LP ‘Faces’. In Amerika werd dit album met goud bekroond. De groep werd al in 1969 opgericht in Chicago door o.a. Maurice White. Eerst onder de naam van Salty Peppers, maar dat klonk White niet universeel genoeg. Zo werd het Earth, Wind & Fire oftewel EWF. In Amerika brak de band door in 1973 met hun vierde LP ‘Head to the sky’. Hoger dan de 27e plaats kwam het niet in de Billboard Album lijst, maar werd uiteindelijk wel met platina bekroond. Nederland volgde twee jaar later met succes voor de singel ‘Shining star’. In 1978 volgde o.a. de top tien hit ‘Fantasy’ en in 1979 deed ‘Boogie wonderland’ dat ook. Zo hoog kwam ‘And love goes on’ niet: deze behaalde de 21e plaats in de Nederlandse Top 40.
Terug naar 18 januari, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Some kind of wonderful’ van Grand Funk Railroad. Het nummer werd geschreven door John Ellison en werd in 1967 voor het eerst op singel gezet door Soul Brothers Six. Hun versie werd echter geen succes. Maar wel in de cover versie van Grand Funk Railroad. Al in 1974, om precies te zijn, want toen bracht de band het voor de eerste keer uit. Deze band ontstond uit een solide arbeidersklasse van Flint, Michigan, die een grondslag was voor een nieuwe generatie van rockers. Mark Farner (zang/gitaar/mondharmonica/toetsen), Don Brewer (drums/zang) en Mel Schacher (basgitaar/zang) vormen Grand Funk Railroad in 1969 na het uiteenvallen van “Terry Knight and the Pack”. Terry Knight werd producer van de eerste GFR platen.
Hun eerste LP “On Time” en de tweede elpee “Grand Funk” verschenen nog in datzelfde jaar. Het meest opvallende van de groep was de rauwe blues-rock klank van de gitarist Mark Farner. Zijn stijl is een vervolg op de rockgitaarevolutie van de gitaarhelden uit de jaren zestig. Hun doorbraak kwam tijdens het Atlanta Pop Festival. Het derde album “Closer To Home” in 1970 was anders in vele aspecten, de muziek meer gepolijst en de teksten diepzinniger. De opname van het tweede Atlanta Pop Festival in 1970 werd gebruikt voor “Live Album”.
In Nederland is Grand Funk Railroad vooral bekend geworden van de singel ‘Some kind of wonderful’. In Amerika bereikte de rocktrack de 3e plaats in de Billboard Hot 100 (1974). In 1979 kwam er een heruitgave en ditmaal scoorde Grand Funk Railroad er ook mee in de Nederlandse Top 40, waar de 13e plaats werd genoteerd.
Op 21 maart, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar ‘Mister sandman’ van Emmylou Harris. Het nummer werd heel wat eerder, in 1954, geschreven door Pat Ballard. Het werd in dat jaar ook voor het eerst op de plaat gezet. Eerst door Vaughn Monroe & his orchestra en later in 1954 door The Chordettes & Four Aces. In januari 1978 namen Emmylou Harris, Dolly Parton en Linda Ronstadt samen een versie van het nummer op voor een gepland trioalbum, dat echter niet werd uitgebracht.
Uiteindelijk verscheen ‘Mr. Sandman’ van Emmylou op haar album ‘Evangeline’ uit 1981. Als trio, samen met Dolly Parton en Linda Rondstadt. Maar wel, met de afspraak, dat dit nummer niet op singel mocht worden uitgebracht. Dat had het er weer mee te maken, dat Dolly en Linda werkzaam waren bij een ander platenlabel dan Harris. Maar laatstgenoemde veranderde van mening. Harris besloot ‘Mr. Sandman’ wel op singel uit te brengen, maar dan solo. Ze zong dus alle drie delen in, om geen gedoe met de andere labels te krijgen. Haar versie werd een commercieel succes en behaalde in verschillende landen de top tien. Ook bij ons, want hier noteerde Emmylou Harris de 8e plaats in de Nederlandse Top 40.
Terug naar 11 januari, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘My life’ van Billy Joel. Hij schreef het nummer voor zijn album ‘52nd Street’ uit 1978. Phil Ramone was de producer van de song, dat gaat over een man die zijn vrouw zat is en op eigen benen wil staan. In de backing vocals hoor je Peter Cetera en Donnie Dacus van de band Chicago. Voor zijn 6e album had Joel ook enkele jazz musici ingehuurd, om een nieuwe sound te creëren. De LP, waar o.a. ook ‘Honesty’ op te vinden was, bereikte in Amerika de eerste plaats van de album chart. Ook leverde het Billy Joel twee Grammy’s op. De singel ‘My life’ behaalde in Amerika de 3e plaats in de Billboard Hot 100. In de Nederlandse Top 40 was een 23e plek weggelegd voor ‘My life’.
Op 14 maart, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar ‘One night affair’ van Spargo. Het nummer werd geschreven door frontman Ellert Driessen en geproduceerd door Joël David, Dicky Lafour en Spargo. Het verscheen begin 1981 en was afkomstig van hun album ‘Go’. Op de plaat speelde Zeth Mustamu, toenmalig percussionist van Massada, mee als gastmuzikant. Het album werd opgenomen in o.a. Studio 150 in Amsterdam. Naast ‘One night affair’ stond ook de succesvolle singel ‘Just for you’ op de LP.
Begin 1980 brak Spargo door in Nederland met het nummer ‘You and me’ uit dat ook door Driessen werd geschreven. Het werd een nummer 1-hit in Nederland en België en kwam ook hoog in de hitlijsten in Italië, Duitsland en Zweden te staan. In Nederland leverde het succes van de groep een Zilveren Harp op in 1981. Na het matige succes van ‘Sometimes’ (eind 1980) bracht ‘One night affair’ de band met zanger Ellert Driessen en zangeres Lilian Day Jackson terug in de top 5. De singel behaalde de vierde plaats in de Nederlandse top 40.
Terug naar 4 januari, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘How you gonna see me now’ van Alice Cooper. In dezelfde week werd het ook Alarmschijf. De shock rocker schreef het nummer samen met Bernie Taupin (schrijfmaatje van Elton John) en Dick Wagner. Deze, voor Cooper, opvallend rustige track, schreef hij voor zijn LP ‘From the inside’. Alice Cooper schreef ‘How you gonna see me now’ nadat hij uit het ziekenhuis kwam, waar hij enige tijd verbleef vanwege zijn overmatige drankgebruik. Opeens realiseerde hij zich dat zijn vrouw hem voor het eerst totaal nuchter zou zien nu hij het ziekenhuis had verlaten. Hij was bang dat zij hem zo niet meer zo leuk zou vinden.
In de video liet Cooper zijn fantasie in elk geval de vrije loop. In de clip van ‘How You Gonna See Me Now’ was Cooper te zien terwijl hij in een cel zit, wachtend op zijn vertrek uit het ziekenhuis, en de tekst van het nummer schreef. Hij stuurde deze tekst als brief naar zijn vrouw, die op hetzelfde moment thuis het gezin aan het verzorgen was. Toen zij deze brief ontving, draaide zij helemaal door en werd zelf meegenomen door een ambulance op het moment dat Cooper thuiskwam.
Het nummer bereikte de 12 plaats in de Amerikaanse Top 100 en in de Nederlandse Top 40 liet Alice Cooper een 7e plaats noteren. ‘How you gonna see me now’ groeide vervolgens uit tot een classic, die jaarlijks terug te vinden is in de TOP 2000 van radio 2. In 2007 maakte Mama’s Jasje er o.a. een cover van in ‘Als ik je terug zal zien’.
Op 7 maart, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar ‘Distant love’ van Maywood. Het nummer werd geschreven door de blonde helft van het duo, Alice May, met ex-Kayak drummer Pim Koopman als producer. Het was de eerste singel van de Maywood LP ‘Different worlds’. Een heel succesvolle plaat, waar ook de hits ‘Rio’ en ‘Mano’ op te vinden waren. Het leverde Maywood uiteindelijk een platina plaat op. Behalve in Nederland wist Maywood ook in het buitenland populariteit te verwerven. Er werden platen uitgebracht in 52 landen en op festivals in West-Duitsland, Polen, Japan en Korea werden er prijzen en onderscheidingen in de wacht gesleept. Door Stichting Conamus werd Maywood in 1981 onderscheiden met de Zilveren Harp. ‘Distant love’ behaalde de 15e plaats in de Nederlandse Top 40.
Terug naar 28 december, maar dan in 1978! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘I’m every woman’ van Chaka Khan. Het nummer werd geschreven door Nickolas Ashford en Valerie Simpson, beter bekend als het bekende duo Ashford & Simpson. Zelf scoorde dit echtpaar later ook een grote internationale hit met ‘Solid’. ‘I’m every woman’ was de eerste solo hit van Chaka Kahn. Daarvoor had ze veel succes , vooral in Amerika, met de band Rufus. Wist je dat op ‘I’m every woman’ de achtergrond zang verzorg werd door Whitney Houston en haar moeder Cissy? Later zou Whitney Houston het nummer zelf ook opnemen, met nog meer internationaal succes! De versie van Chaka Kahn behaalde de 21e plaats in Amerika. In de Nederlandse Top 40 net iets hoger (nummer 19).
Op 28 februari, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar ‘Shaddap you face’ van Joe Dolce. De Italiaans-Amerikaanse Dolce zei dat hij het gimmick nummer schreef op basis van herinneringen aan zijn jeugd, toen zijn familieleden in gebroken Engels spraken. Als Joe in Ohio was, bezocht hij daar geregeld zijn Italiaanse grootouders en grote familie. Ze gebruikten de zinsneden “Wat is er aan de hand, jij?” en “Eh, shaddap”, dat Dolce aanpaste en in het nummer gebruikte.
Joseph Dolce, zoals hij in het echt heet, is een in Amerika geboren singer songwriter die eind jaren ’70 naar Australië verhuisd. Hij schreef het lied over Italianen die in Australië woonden en zong het voor het eerst in Marijuana House (Fitzroy) in 1979. De singel sloeg internationaal enorm aan. Het stond 8 weken op nummer 1 in de Australische Singles Chart. O.a. ook in Engeland, Duitsland en Frankrijk stond het bovenaan in de charts. In de Nederlandse Top 40 behaalde ‘Shaddap you face’ de vierde plaats.
