Nog een plaatje die we vandaag gaan toevoegen in de Kluis van de Flops is deze van de Amerikaanse singer songwriter C.W. McCall. Achter deze naam ging Bill Fries schuil. Zijn meest bekende singel hier is ‘Convoy’. Het country nummer schreef hij samen met Chip Davis en werd een onwaarschijnlijk groot succes in Amerika. In de Billboard Hot 100 prijkte hij op nummer 1. Ook in Canada, Australië en Nieuw-Zeeland bereikte ‘Convoy’ de eerste plaats. In Engeland behaalde C.W. McCall de 2e plaats met zijn novelty song. ‘Convoy’ stond op zijn LP ‘Black bear road’.
In het nummer vormen de vrachtwagenchauffeurs een konvooi en crashen ze tolpoorten en proberen ze de politie te ontwijken die hen probeert tegen te houden. Het nummer eindigt met het konvooi dat de nacht inrijdt. De singel ‘Convoy’ had ook een serieuze kant. Het ging over de strijd waarmee vrachtwagenchauffeurs te maken hadden met beperkende snelheidslimieten, tolgelden, bureaucratie en brandstofkosten. In Nederland kwam de singel niet verder dan de Tipparade. Jammer!
Terug naar 12 mei 1977! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Southern nights’ van Glen Campbell. Het werd de eerste single van het gelijknamige album van Campbell (zijn 32e) uit 1977. ‘Southern nights’ werd geschreven door Allen Toussant. Deze pianist, zanger, songwriter en producer begeleidde in zijn leven de grootste artiesten, zoals Fats Domino. Als producer werkte hij aan de zijde van Elvis Costello, Dr. John en The Meters. Ook werkte hij mee aan enkele albums van The Band.
Ook schreef Toussant veel liedjes onder het pseudoniem Naomi Neville. The Pointer Sisters namen ‘Yes We Can Can’ en ‘Happiness’ van hem op. Allen werd bij voor ‘Southern nights’ geïnspireerd door zijn jeugdherinneringen, die hij had aan het bezoeken van familieleden in het achterland van Louisiana. Dat ging vaak gepaard met het vertellen van verhalen bij het knisperend haardvuur onder een sterrenhemel. Glen Campbell kon zich helemaal identificeren aan Toussaint’s herinneringen. Glen was zelf opgegroeid op een boerderij in Arkansas. ‘Southern nights’ bereikte de 1e plaats in Amerika. In de Nederlandse Top Veertig was het zijn tweede en laatste hit. ‘Southern nights’ bleef in deze hitlijst steken op nummer 12. Meerdere van zijn songs vind je terug in de Kluis van de Flops.
Ditmaal duiken we voor de Kluis van de Flops terug naar 1965. Toen werd dit nummer namelijk geschreven door Johnny Rivers en voor het eerst uitgebracht door Johnny Rivers. Het gaat om het nummer ‘By the time I get to Phoenix’. Maar niet de uitvoering van Rivers duikt op in de kluis, maar die van Glen Campbell. Hij bracht het twee jaar later uit. Het was de titelsong van zijn LP uit 1967. Frank Sinatra noemde ‘By the time I get to Phoenix’ “the greatest torch song ever written.”
Net als ‘MacArthur Park’, was Jimmy Webb ook de schrijver van ‘By the Time I Get to Phoenix’. Het nummer gaat over een liefdesrelatie die hij had met Suzy Horton, met wie hij begon te daten toen ze middelbare scholieren waren in Colton, Californië. Ze bezorgde hem veel leed toen ze naar Lake Tahoe vertrok om als danseres te werken. Daar zou ze ook nog eens met een andere man trouwen.
Webb was heel gelukkig met de versie van Campbell: “I think that Glen’s voice is perfectly suited to early JW – ‘Wichita Lineman’ and ‘By the Time I Get To Phoenix’ – there was some kind of a surreal fit between his voice and those songs. It’s very hard for me to look back and say, ‘Oh, a-ha, now I see why we were successful.’ Because at the time it certainly wasn’t anything that I was in control of.”
De uitvoering van Glen was heel succesvol in Amerika, waar het de 2e plaats behaalde in de Country Chart van Billboard. In Canada behaalde hij de eerste plaats. In Nederland deed het nummer niets.
Ilse deLange sleept met haar nieuwe single ‘Confetti shotgun’ de verse Hitzound Smash binnen. binnen. Het is de opvolger van het succesvolle ‘Drown us out’. Met de nieuwe track zet Ilse een nieuwe stap in haar carrière. Ze tekende onlangs een contract bij het Duitse platenlabel Energie Musik. ‘Confetti shotgun’ is daarvan het eerste resultaat. Het nummer is een voorproefje van een nieuw album, die in 2024 het levenslicht ziet. ‘Confetti shotgun’ is niet alleen uitgeroepen tot Hitzound Smash, maar sleept deze week ook de 538 Favourite en Aandachtstrekker binnen. Ook is het nummer opgenomen op de playlist van Q-Music.
Vandaag openen we de Kluis van de Flops. Je vindt er plaatjes, die op single zijn uitgebracht, maar nooit de Veronica- of Nederlandse Top Veertig hebben gehaald. Maar ze hebben de tand des tijds doorstaan en in veel gevallen zelfs uitgegroeid tot classics. De kluis openen we in alfabetische volgorde van de titel van de plaat uit de periode 1964 – 2022. Alle platen checken? Op naar de Spotify playlist!
Ditmaal grijpen we in de Kluis van de Flops naar ‘Blue bayou’. Het is een nummer dat geschreven werd door Roy Orbison en zijn muzikale partner Joe Melson. Roy Orbison nam het nummer in 1961 op en bracht het voor het eerst uit in 1963. Het was het B-kantje van zijn single ‘Mean woman blues’. te vinden op zijn LP ‘In dreams’. Orbison bracht het nummer uit als B-kant van de single ‘Mean woman blues’. Later bracht Orbinson het alsnog als A-kantje uit.
Het lied gaat over een man die zijn liefde heeft achtergelaten on Blue Bayou (bayou = nat en laag gebied met rivieren of kreken). Dagelijks werkt hij tot zonsondergang en hij spaart cent voor cent (saving nickles saving dimes), totdat hij weer terug kan gaan naar zijn thuis, zijn vrienden en zijn geliefde. In de versie van Roy Orbinson behaalde de single de eerste plaats in Australië en ook in Engeland werd het een grote hit.
Toch wist Linda Rondstadt met haar cover versie het succes van Oorbinson te overtreffen. Haar versie stond op de LP ‘Simple dreams’ uit 1977. Niemand minder dan Don Henley van The Eagles leverde de backing vocals. ‘Blue bayou’ behaalde in Rondstadt’s versie een 2e plaats in Amerika en verkocht er meer dan een miljoen singles. Ook in Canda belandde deze versie op nummer 2 en in Australië op nummer 3. En Nederland? Daar belandde het nummer op de B-kant van de single ‘It’s so easy’. ‘Blue bayou’ stond 15 jaar genoteerd in de TOP 2000 van radio 2 maar is al jaren afgeserveerd. Maar niet in deze Kluis. Een pareltje!
Voor het eerst komen we een plaatje van de Amerikaanse band Eagles tegen in de Kluis van de Flops. ‘Best of My Love’ was de derde en laatste single van hun derde studioalbum ‘On the Border’. Het nummer werd geschreven door Don Henley, Glenn Frey en J.D. Souther. De ballad gaat over een scheiding. Voor de tekst van ‘Best of my love’ haalde zanger Don Henley de inspiratie uit zijn scheiding met zijn toenmalige vriendin Suzannah Martin. Het nummer werd opgenomen in de Olympic Studio’s in Londen.
Aanvankelijk werkten de Eagles met producer Glyn Johns, die ook hun vorige album ‘Desperado’ met hen maakte als producer. Maar Glyn had een te duidelijke voorkeur voor countryrock, terwijl de bandleden meer wilden met hun eigen rockaspiraties. De opnames van het album werden onderbroken door een tour door Amerika en Europa. Daarna gingen de Eagles verder met Bill Szymczyk als producer.
Pas na aarzelingen, eerst van Glenn Frey. Ook het platenlabel had aarzelingen: ze gingen het plaatje testen in de omgeving van Kalamazoo en persten maar 1000 singletjes. Tenslotte hadden de 2 andere singles ‘Already gone’ en ‘James Dean’ niet zoveel succes gehad. De proef slaagde, want de 1000 exemplaren van ‘Best of my love’ werden in no time verkocht. Maar wat de band vooraf niet wist: Asylum Records maakte een radiovriendelijker versie van het nummer en brachten die op de markt. Don Henley was zo boos, dat hij vond dat het nummer teruggehaald moest worden uit de schappen van de muziekwinkels. Maar: de schappen waren leeg!! ‘Best of my love’ bleek een schot in de roos. Het nummer behaalde zowel in Amerika als Canada de 1e plaats. In Nederland behaalde deze single van de Eagles niet eens de Tipparade!
In Amerika is Morgan Wallen de volgende superster van new countrymuziek. Dat mag je wel zeggen, wanneer je als artiest meer dan vier miljard streams weet te vergaren. Wallen werd in Amerika ooit ontdekt dankzij The Voice, ook al won hij deze niet. Met zijn nieuwe single ‘Last night’ scoort hij hoog in de hitlijsten van zowel Amerika als Australië. Het nummer, dat gaat over relatie problemen, is afkomstig van zijn derde studioalbum ‘One thing at a time’. Het nummer werd o.a. geschreven door Jacob Kasher, die eerder werkte met bijvoorbeeld Charlie Puth, Katy Perry, Maroon 5 en Selena Gomez.
Johnny Cash: 26 februari 1932 was zijn geboortedag. Vandaag staan we stil bij één van de invloedrijkste zangers, zowel binnen als buiten het country-genre. Hij was een Amerikaanse countryzanger, gitarist, singer-songwriter, acteur en auteur. Hij werd wereldwijd bekend als The Man in Black en viel op door zijn donkere stemgeluid. Legendarisch werden zijn vastgelegde gevangenisconcerten in Folsom Prison en San Quentin.
Cash deed In 1955 zijn eerste stappen in de muziek industrie en deed auditie met een groep bij Sun Records. Aanvankelijk werd hij afgewezen. Maar de oprichter van Sun Records, Sam Phillips, had toch belangstelling en vroeg of hij met iets commerciëler wilde terugkomen. Die concessie deed Cash en kwam met ‘Hey porter’, zijn debuut en eerste succes. Daarna volgden ‘Folsom Prison Blues’ en eind 1956 ‘I Walk the Line’, zijn eerste grote hit.
In de jaren zestig stortte Johnny in na een druk bestaan met veel concerten. Zo trad hij in de jaren zestig veel op in gevangenissen, waarvan hij drie live-LP’s gemaakt zijn. Op het album ‘Johhny Cash at San Quentin’ stond het nummer ‘A boy named Sue’, over de strijd van een vader en zoon, dat een grote hit werd in o.a. Nederland. Mogelijk een verwijt naar zijn eigen vader over de dood van zijn oudere broer Jack. In 1969 deed hij mee op Bob Dylans country-album Nashville Skyline, en kreeg hij zijn eigen televisieshow bij de ABC, The Johnny Cash Show. Deze shows liepen tot 1971.
Gedurende de jaren zeventig maakten hij en zijn vrouw June Carter zich sterk voor de rechten van Indianen en gevangenen. In 1975 verscheen zijn autobiografie Man in Black. In 1993 tekende hij een contract bij American Recordings van Rick Rubin. Zijn eerste album aldaar, ‘American Recordings’, werd geproduceerd door Rubin en naast zijn eigen nummers legde hij ook een aantal covers vast, onder andere van Leonard Cohen en Neil Diamond.
Het was een groot succes bij de critici en introduceerde Cash bij een jong alternatief publiek. Hierna volgde Unchained in 1996, met Tom Petty & the Heartbreakers als begeleidingsband en composities van onder andere Beck en Soundgarden. Ondertussen kwakkelde zijn gezondheid meer en meer. Eind 2002 werd ‘American IV: the Man comes Around’ uitgebracht, het vierde studioalbum bij American Recordings. Met zijn laatste single ‘Hurt’ (acht jaar eerder geschreven en uitgevoerd door Trent Reznor met diens band Nine Inch Nails) scoorde hij zijn laatste grote hit voor zijn overlijden. De bijgaande videoclip werd bekroond met een Grammy Award en genomineerd voor een MTV Video Music Award. Op 12 september 2003 overleed hij op 71 jarige leeftijd in Nashville.
‘Vallen en Weer Opstaan’ is de nieuwe single van 3JS. De band is voor de opnames van de track afgereisd naar Los Angeles om daar samen met de legendarische mixer Bob Clearmountain en een groep met de beste muzikanten van de Amerikaanse westkust de studio in te duiken. Zo maakten onder andere Sean Hurley (John Mayer, Lana Del Rey), Victor Indrizzo (Beck, Lizzo), David Delhomme (Marcus Miller, Eric Clapton), Greg Leisz (Bruce Springsteen, Bon Iver) en Davey Chedwiggen (The Black Keys) deel uit van de sessie band. De single heeft dan ook die typische westcoast-country sound. ‘Vallen en Weer Opstaan’ gaat over de onzekerheid die een levensreis met zich meebrengt, de keuzestress waar ieder mens, jong en oud, mee te maken krijgt.
Jan Dulles: “Vallen en Weer Opstaan is een lied over keuzes die je maakt. De levensweg bestaat uit afslagen die je wél of juist niet neemt. Het kan een mens behoorlijk bezighouden.”
Daisy Jones & The Six brengt op 3 maart het debuutalbum Aurora uit. De fictieve band is gebaseerd op de populaire groep uit de gelijknamige bestseller van Taylor Jenkins Reid, die tot leven komt in de Prime Video serie die binnenkort te zien zal zijn op de streamingdienst. Vandaag is het eerste nummer, ‘Regret Me’, van de 11 tracks tellende plaat verschenen. Het album ‘Aurora’ wordt tot leven gewekt door de cast van de serie met Reiley Keough in de rol van Daisy Jones en Sam Claflin als Billt Dunne. De overige bandleden worden vertolkt door Suki Waterhouse, Will Harrison, Josh Whitehouse en Sebastian Chacon. Zij vormen dus samen zowel op het scherm Daisy Jones & The Six als daarbuiten.
De nummers zijn geproduceerd door de voor een GRAMMY genomineerde schrijver, producer en multi-instrumentalist Blake Mills (Bob Dylan, John Legend, Alabama Shakes). Daarnaast hebben onder andere ook Marcus Mumford, Phoebe Bridgers en Jackson Browne aan de plaat meegewerkt.
