Op 23 februari, maar dan in 1974, komt ‘Never, Never Gonna Give Ya Up’ van Barry White binnen in de Veronica Top 40. Hij schreef het hijgnummer voor zijn LP ‘Stone Gon’. Het was zijn tweede hit singel in Nederland na ‘I’m gonna love you just a little bit more baby’. Deze soul track werd bij Radio Noordzee Internationaal uitgeroepen tot Treiterschijf. Ook veel radio steun voor ‘Never, never gonna give ya up’, want deze singel werd op Hilversum 3 uitgeroepen tot Troetelschijf. Twee hits in korte tijd voor deze soul zanger en producer!
Niet slecht voor de Texaan, die op 10-jarige leeftijd lid was van een gang en op de leeftijd van zestien jaar werd hij veroordeeld tot vier maanden gevangenisstraf wegens diefstal van Cadillac-autobanden ter waarde van $30.000. Hij ontworstelde zich knap van dit verleden en was eind jaren zestig gestart met zijn muziekcarrière, als producer. Ook zette hij Love Unlimited op, een meidengroep met drie leden, waaronder zijn latere vrouw Glodean James. Verder zou hij het fameuze Love Unlimited Orchestra oprichten.
‘Never never gonna give ya up’ bereikte de 9e plaats in de Veronica Top 40. Lisa Stansfield nam het nummer in 1997 opnieuw op en haalde daar wederom de Amerikaanse en Britse hitlijsten mee, maar in Nederland niet.
Terug naar 1 maart, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Switch’ van Benelux and Nancy Dee. Het nummer werd geschreven door Guy Clement H. Delo (o.a. bekend van Wallace Collection), J. Jeffrey en Jean Kesteman. Ook Nancy Dee zou aan de song hebben meegeschreven, maar kreeg er niet de credits voor. Het nummer stond op de LP ‘Benelux & Nancy Dee’. Benelux bestond uit twee Nederlandse zangeres, aangevuld met de Nancy Dee uit België. Bijna mocht Nancy in 1979 voor België naar het Eurovisie Songfestival, omdat Micha Mara, die verkozen was na de preselectie in België, haar bijdrage ‘Hey nana’ verafschuwde. Ze dreigde ermee zich terug te trekken, waarop Nancy Dee benaderd werd om het lied in haar plaats te zingen. Micha Marah besloot uiteindelijk toch om het lied te zingen en Dee ging uiteindelijk mee naar Jeruzalem als achtergrondzangeres. Maar Micha Marah had het goed aangevoeld: ‘Hey Nana’ werd laatste. Met ‘Switch’ hadden Benelux en Nancy Dee een bescheiden hit. Het bereikte de 29e plaats in de Nederlandse Top 40.
Vandaag gaan we de Kluis van de Flops openen voor Bolland & Bolland en hun singel ‘Florida’ in 1972. De twee broers Rob en Ferdi schreven het nummer voor hun album, met dezelfde titel: ‘Florida’. Eddy Ouwens was de producer van de singel. In 1971 werden de toen 15- en 16-jarige tieners ontdekt en kregen een platencontract aangeboden. Maar het was op dat moment juridisch nog onmogelijk het contract te tekenen vanwege de wet die kinderarbeid verbied. Vanaf 1971 werken ze samen onder de naam Bolland & Bolland. Ze kregen een contract bij een platenmaatschappij en traden in 1972 op in het programma Voor de vuist weg van Willem Duys. Naast ‘Florida’ telde het album de twee hits ‘Summer of ‘71’ en ‘Wait for the sun’. Helaas kwam de ballad ‘Florida’ niet verder dan zes weken Tipparade.
Terug naar 8 februari, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Heart of glass’ van Blondie. Het nummer werd geschreven door zangeres Debbie Harry en gitarist Chris Stein en geproduceerd door Mike Chapman. Het is te vinden op de LP ‘Parallel lines’. Er bestaat al een eerdere versie van het nummer, voordat de groep doorbrak in Nederland met ‘Denis, Denis’. Die eerdere versie name ze in 1974 op als ‘Once I had a love’. Deze uitvoering was langzamer, meer gericht op een funk sound met een discobeat. Deze versie was geïnspireerd door het nummer “Rock the Boat” van The Hues Corporation uit 1974.
In 1978 werd ‘Heart of Glass’ opnieuw opgenomen en kreeg een meer pop georiënteerd geluid. Harry vertelde dat het een van de eerste nummers is die Blondie heeft geschreven, “maar het duurde jaren voordat we het goed op konden nemen. We probeerden het als ballad en als reggaenummer, maar het werkte nooit echt. De tekst ging niet over iemand. Het was gewoon een klacht over een verloren liefde.” Pas nadat Chapman werd aangenomen als producent van Parallel Lines, werd besloten om een discoversie van het nummer op te nemen. Op de uiteindelijke opname is de eurodisco van Giorgio Moroder van grote invloed geweest.
Blondie kreeg aanvankelijk veel kritiek over het opnemen van het disconummer, aangezien zij een van de voornaamste bands in de toenmalige new wavescene in New York waren. De punk- en new wave-bewegingen waren juist tegen disco en de groep werd ervan beschuldigd dat zij zichzelf overgaven aan de mainstreammuziek. Zelfs drummer Clem Burke wilde het nummer oorspronkelijk niet live spelen, maar nadat het een grote hit werd, zei hij: “Ik denk dat ik het wel moet doen”. De singel ‘Heart of glass’ werd een wereldwijde hit. Zo stond de plaat op nummer 1 in o.a. Amerika, Engeland, Australië, Nieuw-Zeeland, Canada, Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. “Heart of glass’ werd uitgeroepen tot Alarmschijf en TROS Paradeplaat en bereikte de 5e plaats in de Nederlandse Top 40.
Op 11 april, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar ‘Making your mind up’ van Bucks Fizz. Het was de Britse inzending van het Eurovisie Songfestival. Het nummer werd geschreven door Andy Hill en John Danter. In de Britse voorronde versloeg het viertal de groep Liquid Gold, die eerder succesvol was met ‘Dance yourself dizzy’. De 26e editie van het festival vond plaats in Dublin, de hoofdstad van Ierland, want Johnny Logan won een jaar eerder met ‘What`s another year’.
Bucks Fizz was als groep ontstaan na uitgebreide audities. Eén van de zangeressen was Cheryl Baker, die in 1978 als lid van Co Co niet verder kwam dan de 11e plaats met ‘The bad old days’. Dat was met Bucks Fizz wel anders. Niet alleen dankzij het catchy nummer, maar ook de opvallende stunt, dat de twee jongens tijdens het slotrefrein de rokken van de meisjes wegtrokken. Een slim idee van hun manager Nichola Martin, zelf ooit lid van de meidengroep Rags.
Het was nog wel even schrikken, toen Bucks Fizz begon met de eerste repetities. Het Ierse Songfestival orkest had geen saxofonist. De schrijvers van het nummer, Andy Hill en John Danter, schrokken zich wezenloos. “Had dat eerder gezegd!”, zegt het duo “Dan hadden we die zelf meegenomen!” Maar ook zonder de saxofoon weet het Britse kwartet de overwinning naar zich toe te trekken.
De Duitse Lena Valaitis, die met vier punten verschil verloor, was een slecht verliezer. “Mijn liedje is beter dan dat knullige Making Your Mind Up”, luidde destijds haar commentaar. Maar het publiek oordeelde anders! “Making Your Mind Up’ werd een groot commercieel succes. Het werd een nummer 1 hit in de Nederlandse Top 40, net zoals in Engeland, België, Spanje, Israël, Noorwegen, Duitsland, Denemarken, Oostenrijk en Ierland.
Dat gisteren de Super Bowl werd uitgezonden, zal niemand zijn ontgaan. Tiësto zou een optreden verzorgen, maar trok zich terug vanwege een ‘noodsituatie in de familie’. Usher was er echter wel en gaf in de halftimeshow van de Super Bowl een grote show, met een aantal gastoptredens van o.a. Alicia Keys en Will.I.Am. Maar misschien was het toch wel Beyoncé, die de show stal. Met een commercial, die tijdens de Super Bowl werd uitgezonden, kondigde de Amerikaanse superster haar nieuwe album ‘Renaissance: Act II’ aan. Vrijwel direct erna liet Beyoncé via sociale media weten dat het album op 29 maart uitkomt. Twee nummers, ‘Texas Hold ‘Em’ en ‘16 Carriages’, zijn vandaag uitgebracht. De singels met een country sound (!) vind je vers toegevoegd op de playlist Brand New van Hitzound.
Op 12 februari, maar dan in 1977, komt ‘Lost in France’ van Bonnie Tyler binnen in de Nederlandse Top 40. Het nummer is afkomstig van haar debuutalbum ‘The world starts tonight’ en was haar tweede singel. Het nummer ’Lost in France’ gaat over dromerijen in Frankrijk en werd geschreven door de muziekproducenten Ronnie Scott en Steve Wolffe.
Bonnie Tyler werd ontdekt door talentscout Roger Bell in The Townsman Club, Swansea, waar ze in 1975 het nummer “Nutbush City Limits” van Ike & Tina Turner zong met haar band Imagination. Ze werd uitgenodigd in Londen om enkele demotracks op te nemen. Nadat er maanden waren verstreken, kreeg Tyler een telefoontje van RCA Records, waarin hij haar een platencontract aanbood. Het resultaat werd de singel ‘My! My! Honeycomb’ . Het flopte.
Dat gebeurde niet met “Lost in France’, dat een 9e plaats bereikte in de Britse charts. In Duitsland behaalde Bonnie de derde plek. In ons land werd Bonnie uitgeroepen tot AVRO’S radio en TV tip op Hilversum 3. ‘Lost in France’ behaalde de 24e positie in de Nederlandse Top 40.
Op 4 april, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar ‘Chanson d’amour’ van BZN. Het nummer werd geschreven door Thomas Tol, Jan Tuijp en Cees Tol. Het nummer stond op de LP ‘Friends’, waar ook de grote hit ‘The old calahan’ op was te vinden. In deze periode was Jan Keizer alweer een aantal jaren de zanger. Tussen 1969 en 1974 was hij drummer bij diezelfde band. In 1974, als BZN beslist om de muzikale koers te wijzigen, ruilde Keizer de drumstokjes in voor de microfoon van Jan Veerman. Naast zijn werk als zanger, schreef Keizer ook liedjes en teksten voor BZN. Eerst verschijnen er nog rocksongs als ‘Bad, bad woman’, ‘Rolling around the band’ en ‘Sweet silver Anny’, maar in 1976 werd de koers radicaal verlegd. In 1976 werd Annie Schilder gevraagd door drummer Jack Veerman als zangeres. ‘Mon Amour’ werd de eerste hit poging: met groot succes! De palingsound deed zijn intrede en BZN begon aan een lange periode van grote populariteit.
De enorme populariteit van BZN begin jaren 80 liet zich onder andere vertalen in een platina muziekcassette voor het album ‘Grootste Hits’ uit 1980, goed voor 100.000 verkochte exemplaren. Dat was de enige muziekcassette waarvoor ooit platina is gegeven in de Nederlandse muziekgeschiedenis. Ook het album ‘Friends’ werd platina in Nederland. Ook in Zuid Afrika kreeg BZN voor deze LP platina uitgereikt. De singel ‘Chanson d’amour’ bereikte de 3e plaats in de Nederlandse Top 40 en leverde BZN ook een platina plaat op.
Gwen Stefani en haar echtgenoot Blake Shelton lanceren aankomende vrijdag, 9 februari, een nieuwe singel. Het duet heet ‘Purple irises’. Het wordt zowel voor Gwen als Blake een spannend en druk jaar, omdat Stefani zich zal herenigen met haar band No Doubt voor hun eerste concert in negen jaar op het Coachella Festival in april en Shelton zich opmaakt voor de lancering van zijn Amerikaanse Back to the Honky Tonk tournee.
Op 6 februari, maar dan in 1988, komt Billy Ocean binnen in de Nederlandse Top 40 met ‘Get outta my dreams, get into my car’. De zanger schreef het nummer met Robert Lange en het was te vinden op het album ‘Tear down these walls’. In Engeland vield de singel bij veel radio stations niet goed. De titel deed volgens Britse radiomakers vermoeden, dat het nummer over straatprostitutie zou gaan. Dat idee werd versterkt, omdat aan het begin van het nummer flink wat gekreun was te horen. Het platenlabel van Billy, Jive, was niet te spreken over de Engelse actie. Om de singel daar toch op de radio te krijgen, besloot het label een versie met een andere intro te maken.
Billy’s singel werd gelinkt aan de speelfilm License to drive. Hoewel deze geen groot kassucces werd, bleek ‘Get outta my dreams, get into my car’ wel een groot commercieel succes te zijn. Dat lag in de baanbrekende (voor die tijd) muziekvideo, met animatie vermengd met live-actiescènes. De saxofoonsolo in de singel werd uitgevoerd door Vernon Jeffrey Smith. In Amerika werd ‘Get outta my dreams, get into my car’ de derde nummer 1 hit voor Billy Ocean. In de Nederlandse Top 40 bereikte het ook de nummer 1 positie. De aangepaste intro leverde in Engeland alsnog de airplay op, waar het label op had gehoopt. Billy behaalde de derde plaats in de Britse charts.
