Terug naar 11 februari 1978! Op deze dag ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Mr. Blue sky’ van Electric Light Orchestra. ELO-voorman Jeff Lynne schreef het nummer in de Zwitserse Alpen. Lynne: “Ik zat al een hele week op die berg en het was de hele tijd bewolkt en mistig. Op een dag scheen de zon uitbundig en was de lucht helemaal blauw. Ik kon oneindig ver kijken. Toen heb ik ‘Mr. Blue Sky’ geschreven.” Binnen twee weken tijd vloeien in een vlaag van creativiteit alle andere songs zo uit zijn pen. Het resultaat was het album ‘Out of the blue’. Het blijkt één van ELO`s meest succesvolle te worden en werd met platina bekroond.
‘Mr. Blue Sky’ is de afsluiting van elpee kant 3 van de dubbel elpee, die geheel in het teken stond van Concerto for a Rainy Day. Een jarenlang misverstand omtrent de slotwoorden werd opgelost door Jeff Lynne en Richard Tandy (zijn rechterhand in de band) zelf. Er wordt niet gezongen Mr. Blue Sky, maar Please turn me over. Dat laatste had betrekking op het feit dat de elpee omgedraaid moest worden na deze track, om nieuwe nummers af te spelen, een fenomeen dat achterhaald werd door de compact disc. In Engeland werd ‘Out of the blue’ uitgeroepen tot Album van het Jaar 1978 en Jeff Lynne ontving voor het album zijn eerste Ivor Novello Award for Outstanding Contributions to British Music in dat zelfde jaar. ‘Mr. Blue Sky’ bereikt de 8e plaats in de Nationale Hitparade en het blijft een favoriet van veel mensen; want het staat elk jaar torenhoog in de TOP 2000.
Terug naar 4 februari 1978! Op deze dag ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Baby come back’ van Player. Het nummer werd geschreven door Peter Beckett en John Charles Crowley en was de eerste single van hun debuutalbum ‘Player’. Een geweldig debuut, want ‘Baby come back’ belandde op de 1e plaats in de Amerikaanse Billboard Hot 100. Peter en John Charles haalden beide hun inspiratie uit een verbroken relatie. Het nummer leverde Player, die pas was opgericht, een platendeal op bij RSO Records, nadat Beckett en Crowley het nummer lieten horen aan producers Dennis Lambert en Brian Potter. Beide heren zagen de potentie van het nummer en brachten hen in contact met het platenlabel. In de Nationale Hitparade kwam Player niet verder dan de25e plaats.
Terug naar 28 januari 1978! Op deze dag ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘All for a reason’ van Alessi. Het liedje werd geschreven en gezongen door de eeneiige tweelingbroers Billy en Bobby Alessi. Het tweetal begon eind jaren zestig met de groep Barnaby Bye. Zij speelden in een van de eerste bezettingen van de musical Hair op Broadway. In 1977 braken ze door met hun zelfgeschreven single ‘Oh, Lori.’ Met dit nummer bereikten ze de 6e plaats in de Nationale Hitparade. Een half jaar later werd ook ‘All for a reason’ een hit in Nederland. Beide songs waren afkomstig van de LP ‘All for a reason’.
Eind jaren zeventig waren ze op tournee met Andy Gibb en zijn Shadow Dancing Tour. In totaal hebben ze zo’n tien albums opgenomen, waarvan één in eigen beheer. De laatste was ‘Water’ (2018). De broers hebben liedjes geschreven en geproduceerd voor tal van artiesten zoals Paul McCartney, Christopher Cross, Frankie Valli, Michael McDonald, Whitney Houston, Richie Havens en Olivia Newton-John. Daarnaast hebben ze filmmuziek gecomponeerd voor onder andere The Main Event en Ghostbusters. Ook hebben ze backing-vocals gezongen op albums van John Lennon en Yoko Ono (Milk & Honey), Art Garfunkel (Fate for Breakfast) en Sting.
Terug naar 21 januari 1978! Op deze dag ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Take a chance on me’ van ABBA. Het nummer werd geschreven door Benny Andersson en Björn Ulvaeus en was te vinden op hun met platina bekroonde LP ‘The Album’. Een half jaar eerder werden, op 15 augustus 1977 gestart met de opnames. Dat gebeurde in de Marcus Music Studio in Stockholm, maar toen nog met de werktitel ‘Billy boy’. Er waren twee weken al enkele opnames gemaakt, maar deze hadden niet ‘the right feel’. Dus togen Björn, Benny, Agnetha en Anni-frid opnieuw naar de studio voor de nieuwe en definitieve versie. Daarbij werd de titel van de song, waarvan Björn de tekst afleverde, aangepast naar ‘Take a chance on me’.
Dat had alles te maken met iets alledaags: joggen. Björn`s hobby was destijds hardlopen en tijdens deze activiteit zong hij altijd een bepaald ritme. Björn: “With Take a chance on me I started out with a combination of consonant sounds going round in my head. [t-k-ch, t-k-ch, t-k-ch] which I felt were really rhythmic and sounded great. Then I had to find words that contained those sounds, and eventually I landed on ‘Take a chance’ and simply added ‘on me’ to that. Once I have settled upon a hookline, I started thinking: what does this mean, is there a story in there somewhere? And then I build the rest of the lyrics around that line”.
‘Take a chance on me’ bereikte in Nederland de 2e plaats in de Nationale Hitparade. In Engeland haalde ABBA er een nummer 1 hit mee. Ook in Amerika scoorde ABBA met ‘Take a chance on me’ een grote hit. Daar bereikte het de 3e plaats in de Billboard Hot 100. Verschillende artiesten waagden zich aan een cover, maar er was er maar één puike: Erasure scoorde dan ook internationaal met de remake van ‘Take a chance on me’. Het B-kantje van ‘Take a chance on me’ was trouwens ingeruimd voor ‘I’m a marionette’, waarbij Benny en Björn reeds experimenteerden met het maken van muziek voor musicals.
Terug naar 14 januari 1978! Op deze dag ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Kayuta hill’ van Partner. Het nummer werd geschreven door Ab van Goor en stond op de eerste LP ‘A man-size job requires a man-size meal’ van de Limburgse band. Er waren wat problemen met de hoes van deze plaat; de daarop afgebeelde dame was volgens sommigen te schaars gekleed. Partner komt voort uit het dansorkest Windmill, dat al vanaf 1969 actief was, eerst onder de naam Opus en daarna (1972) als Windmill. In 1977 veranderen zij van stijl en naam: Partner. De eerste single Kayuta Hill werd in de winter van 1977-1978 veel gedraaid op Hilversum 3 en werd uitgenodigd in de studio van Top Pop. ‘Kayuta hill’ behaalde de 23e plaats in de Nationale Hitparade. Die zomer speelt
Terug naar 7 januari 1978! Het laatste jaar van deze Hilversum 3 schijf. Op deze dag ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘She’s not there’ van Santana. Het nummer werd geschreven door Rod Argent ten tijde dat hij deel uitmaakte van The Zombies. Argent kreeg inspiratie voor dit nummer dankzij een nummer van Johnny Lee Hooker: ‘No one told me’. Hij gebruikte dan ook die zinsnede als beginregel van zijn song. ‘She’s not there’ gaat over een onbetrouwbare vrouw, in dit geval Argent’s aanstaande Patricia, die hem vlak voor hun geplande huwelijk liet zitten. Argent schreef het lied op het lijf van Colin Blunstone, destijds nog de zanger van The Zombies en brachten het in 1964 op. Na het uiteenvallen van The Zombies nam Colin Blunstone het nummer nogmaals op, maar dan onder de schuilnaam Neil MacArthur.
Santana neemt hun cover van ‘She’s not there’ op voor het live dubbelalbum ‘Moonflower’ uit 1977. Opmerkelijk genoeg was het de enige song, die niet live op de LP stond. De zanger op het nummer is Greg Walker, sessiemuzikant en destijds lid van Santana’s band. Het nummer van Santana werd internationaal een hit, hoewel minder succesvol dan de uitvoering van The Zombies. Santana bereikte de 27e plaats in de Amerikaanse charts en bleef in Engeland net buiten de top tien steken. In Nederland was het succes voor ‘She’s not there’ het grootst: het nummer bereikte de 3e plaats in de Nationale Hitparade.
Terug naar 31 december 1977! Op deze dag ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Only women bleed’ van Julie Covington. Het nummer werd twee jaar eerder geschreven door Alice Cooper en Dick Wagner en het stond op Cooper’s soloalbum ‘Welcome to My Nightmare’. Het nummer ‘Only women bleed’ is een ballad over een vrouw, die in een gewelddadig huwelijk zit. Tegen het nummer in de uitvoering van Alice Cooper werd geprotesteerd door verschillende feministische groepen, die vonden dat het nummer erg seksistisch en beledigend was voor vrouwen.
Julie Covington had begin van het jaar 1977 al een nummer 1 hit in Nederland op haar naam gebracht met ‘Don’t cry for me Argentina’, geschreven door Tim Rice en de muziek door Andrew Lloyd Webber voor de musical Evita. Julie werd ook gevraagd voor de hoofdrol van Evita Peron, maar ze vond de figuur van Eva Peron niet sympathiek. Later zou Julie haar beslissing betreuren. Maar: haatdragend waren Andrew en Tim niet. Julie mocht de partij van Eva inzingen voor de soundtrack. ‘Don’t cry for me Argentina’ werd ook door de Nederlandse radio opgepikt, maar dan als Alarmschijf. ‘Only women bleed’ werd de tweede en laatste hit voor Julie Covington. Het liedje belandde op de heruitgave van haar LP ‘Julie Covington’. ‘Only women bleed’ behaalde de 27e plaats in de Nationale Hitparade. In 1978 vertolkte ze de rol van Beth, de vrouw van de dominee Nathaniel (Phil Lynott), in de song “The Spirit of Man” van het album Jeff Wayne’s Musical Version of The War of the Worlds.
Terug naar 17 december 1977! Op deze dag ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘The New York Shuffle’ van Graham Parker & The Rumour. Het nummer schreef Parker voor zijn derde LP ‘Stick to me’, dat geproduceerd werd door Nick Lowe. In Engeland deed deze plaat het heel behoorlijk, evenals in Australië. Nadat hij de schoolbanken verliet, had Parker baantjes als pompbediende, vrachtwagenchauffeur en werkte als arbeider in een rubberfabriek. Vanaf 1970 speelde hij in verschillende niet-succesvolle bands. Zijn kansen keerden, toen Dave Robinson, de baas van Stiff Records, hem in 1975 aanbood om enkele demo’s op te nemen. Ook stelde Hij hem voor aan de pas opgerichte band The Rumour. Ze zouden Parkers begeleidingsband vormen voor de komende vijf jaren als Graham Parker & the Rumour. ‘The New York Shuffle’ haalde een lage notering in de Australische chart. In de Nationale Hitparade bleef het succes beperkt tot een radio hit en een optreden bij AVRO’S TOP POP met Ad Visser. Een half jaar later zou Graham Parker & The Rumour hun enige hit scoren met ‘Don’t ask me questions’. Zonder Parker behaalde The Rumour in 1979 de Nationale Hitparade met ‘Frozen Years’.
Terug naar 17 december 1977! Op deze dag ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Rio’ (‘eu te quero mais’) van Dizzy Man’s Band. Het nummer werd geschreven door frontman Jacques Kloes en geproduceerd door Peter Bewley (aka Peter van Asten) en Richard de Bois. Het was de eerste single die door het platenlabel Warner Music Group werd uitgegeven. De arrangementen van ‘Rio’ waren van Rick Beekman, die afkomstig was uit de muziekgroep Ginger Ale, waarin ook Richard de Bois en Will Luikinga speelden. Die drie speelden ook in de band rond Roek Williams.
‘Rio’ volgde op ‘Turkey, Turkey’ en ‘Everyday in action’, twee singles uit 1976, die bescheiden succes hadden. ‘Rio’ deed het niet veel beter. Deze single behaalde de 26e plaats in de Nederlandse Top Veertig. Na onenigheid over de muzikale koers zal oprichter Jacques Kloes in 1978 de Dizzie Man’s Band verlaten. Hij wordt opgevolgd door Steve Allet (pseudoniem van Koen Merkelbach). Het groepsgeluid beweegt zich richting hardrock. In september van 1978 scoort de band onder aanvoering van Steve Allet de allerlaatste Dizzie Man’s Band hit met ‘Red’.
Terug naar 10 december 1977! Op deze dag ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Short people’ van Randy Newman. Hij schreef het nummer voor zijn LP ‘Little criminals’. Dit nummer van Newman werd niet door iedereen begrepen. De zelf 1,83 meter lange Amerikaanse zanger probeerde discriminatie en vooringenomenheid belachelijk te maken. In ‘Short People’ nam hij kleine mensen op ironische wijze op de hak. De ophef rond het liedje deed twee radiostations in Boston besluiten het niet meer te draaien. Newman werd zelfs tijdens zijn tournee ter gelegenheid van ‘Little Criminals’, met de dood bedreigd. Randy had niet verwacht dat ‘Short People’ zo veel teweeg zou brengen: “I had no idea that anything that silly would be taken seriously.” De single bereikte ondanks, of juist dankzij de ophef, de 2e plaats in de Amerikaanse Billboard Hot 100. Maar niet in Nederland: een notering in de Nationale Hitparade zat er voor Newman niet in.
