Terug naar 15 februari, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Disco really made it’ van Gruppo Sportivo. Het nummer werd geschreven door Van DeFruits, ofwel frontman Hans vandenBurg, en stond pas vijf jaar later op de compilatie LP ‘Greatest hats’. De albums van Gruppo Sportivo werden geproduceerd door Robert Jan Stips, bekend van Supersister, Sweet d’Buster en later de Nits. De band was eind jaren zeventig een hype in Nederland en had ook succes in onder andere Engeland, West-Duitsland en Spanje. In de singel ‘Disco really made it’ werd disco feitelijk gehekeld: “it’s empty and I hate it”. Het werd de grootste hit voor Gruppo Sportivo en bereikte de 11e plaats in de Nederlandse Top 40.
Terug naar 8 februari, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Heart of glass’ van Blondie. Het nummer werd geschreven door zangeres Debbie Harry en gitarist Chris Stein en geproduceerd door Mike Chapman. Het is te vinden op de LP ‘Parallel lines’. Er bestaat al een eerdere versie van het nummer, voordat de groep doorbrak in Nederland met ‘Denis, Denis’. Die eerdere versie name ze in 1974 op als ‘Once I had a love’. Deze uitvoering was langzamer, meer gericht op een funk sound met een discobeat. Deze versie was geïnspireerd door het nummer “Rock the Boat” van The Hues Corporation uit 1974.
In 1978 werd ‘Heart of Glass’ opnieuw opgenomen en kreeg een meer pop georiënteerd geluid. Harry vertelde dat het een van de eerste nummers is die Blondie heeft geschreven, “maar het duurde jaren voordat we het goed op konden nemen. We probeerden het als ballad en als reggaenummer, maar het werkte nooit echt. De tekst ging niet over iemand. Het was gewoon een klacht over een verloren liefde.” Pas nadat Chapman werd aangenomen als producent van Parallel Lines, werd besloten om een discoversie van het nummer op te nemen. Op de uiteindelijke opname is de eurodisco van Giorgio Moroder van grote invloed geweest.
Blondie kreeg aanvankelijk veel kritiek over het opnemen van het disconummer, aangezien zij een van de voornaamste bands in de toenmalige new wavescene in New York waren. De punk- en new wave-bewegingen waren juist tegen disco en de groep werd ervan beschuldigd dat zij zichzelf overgaven aan de mainstreammuziek. Zelfs drummer Clem Burke wilde het nummer oorspronkelijk niet live spelen, maar nadat het een grote hit werd, zei hij: “Ik denk dat ik het wel moet doen”. De singel ‘Heart of glass’ werd een wereldwijde hit. Zo stond de plaat op nummer 1 in o.a. Amerika, Engeland, Australië, Nieuw-Zeeland, Canada, Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. “Heart of glass’ werd uitgeroepen tot Alarmschijf en TROS Paradeplaat en bereikte de 5e plaats in de Nederlandse Top 40.
Terug naar 1 februari, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Lay your love on me’ van Racey. Het waren Mike Chapman en Nicky Chinn, die het nummer hadden geschreven. Het stond op het album ‘Smash and Grab’. Racey werd in 1976 opgericht en bracht een jaar later de single ‘Baby It’s You’ (geschreven door Chris Norman van Smokie) uit. Een hit werd het echter niet. Het succes kwam pas toen de band ging samenwerken met producers Chinn & Chapman; ‘Lay Your Love On Me’ en ‘Some Girls’ (oorspronkelijk bedoeld voor Blondie) werden in Nederland hun grootste hits. Beide singels stonden op de LP ‘Smash and grab’. In Engeland behaalde Racey met ‘Lay your love on me’ de derde positie. In de Nederlandse Top 40 behaalde de groep de nummer 1. Zowel in Engeland als ons land werd de singel bekroond met een gouden plaat.
Terug naar 25 januari, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Contact’ van Edwin Starr. Deze disco singel schreef Starr samen met Robert Dickerson & Arthur Pullam en was te vinden op zijn LP ‘Clean’. Starr Starr maakte aan het einde van de jaren vijftig zijn debuut met The Futuretones. Na zijn militaire diensttijd vestigde Starr zich in Detroit, waar hij tekende bij het Ric-Tic-label. In 1968 werd deze maatschappij overgenomen door Motown en brak Starr door in Nederland met ‘Twenty-Five Miles’ (1969). Een jaar later werd ‘War’ een hit in de Veronica Top 40. ‘Contact’ werd zijn derde en laatste hit in ons land. Het behaalde de 19e plaats in de Nederlandse Top 40.
Terug naar 18 januari, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Some kind of wonderful’ van Grand Funk Railroad. Het nummer werd geschreven door John Ellison en werd in 1967 voor het eerst op singel gezet door Soul Brothers Six. Hun versie werd echter geen succes. Maar wel in de cover versie van Grand Funk Railroad. Al in 1974, om precies te zijn, want toen bracht de band het voor de eerste keer uit. Deze band ontstond uit een solide arbeidersklasse van Flint, Michigan, die een grondslag was voor een nieuwe generatie van rockers. Mark Farner (zang/gitaar/mondharmonica/toetsen), Don Brewer (drums/zang) en Mel Schacher (basgitaar/zang) vormen Grand Funk Railroad in 1969 na het uiteenvallen van “Terry Knight and the Pack”. Terry Knight werd producer van de eerste GFR platen.
Hun eerste LP “On Time” en de tweede elpee “Grand Funk” verschenen nog in datzelfde jaar. Het meest opvallende van de groep was de rauwe blues-rock klank van de gitarist Mark Farner. Zijn stijl is een vervolg op de rockgitaarevolutie van de gitaarhelden uit de jaren zestig. Hun doorbraak kwam tijdens het Atlanta Pop Festival. Het derde album “Closer To Home” in 1970 was anders in vele aspecten, de muziek meer gepolijst en de teksten diepzinniger. De opname van het tweede Atlanta Pop Festival in 1970 werd gebruikt voor “Live Album”.
In Nederland is Grand Funk Railroad vooral bekend geworden van de singel ‘Some kind of wonderful’. In Amerika bereikte de rocktrack de 3e plaats in de Billboard Hot 100 (1974). In 1979 kwam er een heruitgave en ditmaal scoorde Grand Funk Railroad er ook mee in de Nederlandse Top 40, waar de 13e plaats werd genoteerd.
Terug naar 11 januari, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘My life’ van Billy Joel. Hij schreef het nummer voor zijn album ‘52nd Street’ uit 1978. Phil Ramone was de producer van de song, dat gaat over een man die zijn vrouw zat is en op eigen benen wil staan. In de backing vocals hoor je Peter Cetera en Donnie Dacus van de band Chicago. Voor zijn 6e album had Joel ook enkele jazz musici ingehuurd, om een nieuwe sound te creëren. De LP, waar o.a. ook ‘Honesty’ op te vinden was, bereikte in Amerika de eerste plaats van de album chart. Ook leverde het Billy Joel twee Grammy’s op. De singel ‘My life’ behaalde in Amerika de 3e plaats in de Billboard Hot 100. In de Nederlandse Top 40 was een 23e plek weggelegd voor ‘My life’.
Terug naar 4 januari, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘How you gonna see me now’ van Alice Cooper. In dezelfde week werd het ook Alarmschijf. De shock rocker schreef het nummer samen met Bernie Taupin (schrijfmaatje van Elton John) en Dick Wagner. Deze, voor Cooper, opvallend rustige track, schreef hij voor zijn LP ‘From the inside’. Alice Cooper schreef ‘How you gonna see me now’ nadat hij uit het ziekenhuis kwam, waar hij enige tijd verbleef vanwege zijn overmatige drankgebruik. Opeens realiseerde hij zich dat zijn vrouw hem voor het eerst totaal nuchter zou zien nu hij het ziekenhuis had verlaten. Hij was bang dat zij hem zo niet meer zo leuk zou vinden.
In de video liet Cooper zijn fantasie in elk geval de vrije loop. In de clip van ‘How You Gonna See Me Now’ was Cooper te zien terwijl hij in een cel zit, wachtend op zijn vertrek uit het ziekenhuis, en de tekst van het nummer schreef. Hij stuurde deze tekst als brief naar zijn vrouw, die op hetzelfde moment thuis het gezin aan het verzorgen was. Toen zij deze brief ontving, draaide zij helemaal door en werd zelf meegenomen door een ambulance op het moment dat Cooper thuiskwam.
Het nummer bereikte de 12 plaats in de Amerikaanse Top 100 en in de Nederlandse Top 40 liet Alice Cooper een 7e plaats noteren. ‘How you gonna see me now’ groeide vervolgens uit tot een classic, die jaarlijks terug te vinden is in de TOP 2000 van radio 2. In 2007 maakte Mama’s Jasje er o.a. een cover van in ‘Als ik je terug zal zien’.
Terug naar 28 december, maar dan in 1978! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘I’m every woman’ van Chaka Khan. Het nummer werd geschreven door Nickolas Ashford en Valerie Simpson, beter bekend als het bekende duo Ashford & Simpson. Zelf scoorde dit echtpaar later ook een grote internationale hit met ‘Solid’. ‘I’m every woman’ was de eerste solo hit van Chaka Kahn. Daarvoor had ze veel succes , vooral in Amerika, met de band Rufus. Wist je dat op ‘I’m every woman’ de achtergrond zang verzorg werd door Whitney Houston en haar moeder Cissy? Later zou Whitney Houston het nummer zelf ook opnemen, met nog meer internationaal succes! De versie van Chaka Kahn behaalde de 21e plaats in Amerika. In de Nederlandse Top 40 net iets hoger (nummer 19).
Terug naar 21 december, maar dan in 1978! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Accident prone’ van Status Quo. Het nummer werd geschreven door Pip Williams en Peter Hutchins en stond op hun LP ‘If You Can’t Stand the Heat’. Dit elfde Quo album werd opgenomen in de Wisseloord Studio’s in Hilversum. De openingstrack ‘Again and again’ was de eerste singel van het album. De plaat werd met goud bekroond in Engeland, Frankrijk, Australië en Zwitserland. Het nummer ‘Accident prone’ was de enige Quo singel in Engeland, die de Britse Top 30 niet haalde. Wel bij ons, want de singel behaalde de 13e plaats in de Nederlandse Top 40.
Terug naar 14 december, maar dan in 1978! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Instant replay’ van Dan Hartman. Hij schreef en produceerde deze song voor zijn album die dezelfde titel droeg: ‘Instant replay’. Het was de eerste hit in Nederland voor de Amerikaanse zanger en producer. Zijn muziekcarrière startte op 13-jarige leeftijd bij de band The Legends, met zijn broer Dave. Hartman speelde keyboards en schreef al veel van de muziek. Hoewel er enkele platen werden uitgebracht, werd geen ervan een hit.
Hij kwam bij de Edgar Winter Group en speelde op drie van hun albums, voordat hij in 1976 solo verderging. In het discotijdperk scoorde hij twee solohits: ‘Instant Replay’ (1978), waarin Vinnie Vincent en G.E. Smith meespeelden en ‘Relight My Fire’ (1979), een duet met Loleatta Holloway. Voor de video van zijn eerste hit ‘Instant replay’ kreeg hij hulp van een paar grote muzikanten. Zo speelden Kiss gitarist Vinnie Vincent, Hilly Michaels van Sparks (drums) , en toekomstig Hall & Oates gitarist G.E. Smith mee op het nummer. De backing vocals van Blanche Napoleon bleven buiten beeld. De Paradeplaat ‘Instant reply’ van Hartman behaalde een top tien notering in Engeland, Australië en Nieuw Zeeland. In de Nederlandse Top 40 stond de disco singel op de 28e plaats.
