Op 12 februari 1972 kwam ‘Poppa Joe’ van Sweet nieuw binnen in de Veronica Top Veertig. Het was de vierde hit van Andy Scott (gitaar/zang), Steve Priest (bas/zang), Brian Connolly (zang) en Mick Tucker (drums/zang) en zou de eerste plaats weten te bereiken in de Veronica Top Veertig. Overigens niet in Engeland, waar enkele ‘Co co’ goed was voor een top tien notering. Dat lukte niet eens met ‘Poppa Joe’, dat in Nederland vier weken de eerste plaats wist vast te houden.
Een schitterend resultaat, maar: Connoly wilde eigenlijk geen bubblegum muziek maken, maar meer rock , zoals Deep Purple en Led Zeppelinn, die maakten in de LP lijsten. Daar zag het succesvolle componistenduo Nicky Chinn en Mike Chapman, die voor Sweet (maar o.a. later ook voor Mud) schreven, aanvankelijk geen heil in. Ze zagen hun nummers keer op keer uitgroeien tot grote hits, wat hen bevestigde dat ze goed bezig waren. Chapman: “Wij hadden voorzien dat we een voertuig nodig hadden. Een manier om onze commerciële ideeën te verwezenlijken. En in die dagen was The sweet een prima voertuig.”
De Britse pers sabelde het schrijversduo neer en noemde Chinn & Chapman een hitmachine. In 1972 laat frontman Brian Connelly aan de pers laat weten, dat hij een muzikale koerswijziging wil voor de band. Hij uitte zijn ongenoegen over de hits van Sweet, zoals ‘Funny, Funny’ en ‘Poppa Joe’. Hij noemde het ‘mechanische’ platen, die de band in een verkeerd hoekje drukten. Connolly: “Maar we wilden gewoon een hit, dus we namen het maar op”. De relatie tussen de groep en Chinn & Chapman verslechterde in de loop der tijd. Naar later bleek, was Sweet achter de rug van het schrijversduo om, aan het experimenteren met het schrijven van nieuwe songs.
