Op 7 november, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar Bohannon met ‘Let’s Start II Dance Again’. Hij schreef en produceerde het nummer voor zijn album ‘Summertime groove’. Het was zijn vierde en laatste hit in de Nederlandse Top 40. Bohannon was ooit muziekleraar, maar ook drummer bij de toen pas 13-jarige Stevie Wonder. Hamilton speelde met vele funk- en soulgrootheden, zoals Smokey Robinson, Marvin Gaye, The Temptations, Diana Ross, Ray Parker jr. en The Four Tops. Hij stond bekend met voornamelijk instrumentale nummers.
Zijn debuutsingel was ‘Stop & Go’ uit 1973. Het werd geen hit. Maar met de opvolger ‘South African man’ uit 1974 scoorde hij in Engeland een redelijke hit. Bij ons kwam zijn doorbraak nog weer een jaartje later: ‘Disco stomp’ behaalde zomaar de 3e plaats in de Nederlandse Top 40 (1975). ‘Let’s start II dance again’ behaalde in Nederland de 6e plaats. Hij gebruikte in deze track een sample van Instant Funk: ‘Scream and shout’ (1979).
Later werd zijn muziek veel gesampled, vanwege de zeer aanstekelijke grooves, vandaar zijn bijnaam The groove machine. O.a. Jay-Z , Snoop Dogg, Tom Tom Club en Mary J. Blige hebben iets van hem gesampled. In zijn geboorteplaats is er vanaf 2017 een straat naar hem genoemd: de Bohannon Drive.
Op 31 oktober, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar Level 42 met ‘Love Games’. Het nummer werd geschreven door frontman Mark King en drummer Phil Gould. “Love games’ was de eerste singel van het album ‘level 42’. Met deze LP en singel breekt de Britse band door in Nederland. Oorspronkelijk heette de band 42, naar een grap in het boek The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy van de schrijver Douglas Adams, maar op verzoek van de platenmaatschappij werd er het woord Level aan toegevoegd en zo ontstond de naam Level 42.
“We zijn in het diepe gegooid en we dachten: ‘laten we het proberen, we zien wel wat er gebeurt'”, aldus King in een radio-interview. Level 42 richtte zich in eerste instantie op instrumentale jazzfunk en pop,, maar vanwege de platendeal moesten ze nu ook teksten gaan schrijven. “De tekst van ‘Love Games’ is geweldig, maar het gaat eigenlijk écht om de muziek”, legde pianist Mike Lindup uit. King vultde aan: “De ritmesectie is de drijvende kracht achter Level 42. Je hoort de noten, maar tegelijkertijd percussie”. In Engeland kwam ‘Love games’ niet verder dan de 38e plaats. In de Nederlandse Top 40 was de nummer 7 positie heel wat hoger.
Op 24 oktober, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar Marcia Hines met ‘Your Love Still Brings Me To My Knees’. Het nummer werd geschreven door Bobby Wood & Roger Cook, maar niet voor Hines. Het liedje werd in 1980 voor het eerst opgenomen door Dusty Springfield. Songwiter Cook had speciaal deze Britse ster in gedachten. Hij hield ervan om een nummer te schrijven om de carrière van Dusty Springfield nieuw leven in te blazen en dit nummer gaf hem de kans om dat te doen. Helaas voor Dusty was het in haar versie niet succesvol in de charts. Wel in de uitvoering van Marcia Hines, één jaar later. Beide versies hadden dezelfde producer: de Australiër David MacKay. ‘Your love still brings me on my knees’ stond op het album ‘Take it from the boys’ van Hines. Het nummer werd een hit in Australië, België en ons land. Marcia Hines bereikte de 8e plaats in de Nederlandse Top 40.
Op 17 oktober, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar Rose Royce met ‘R.R. Express’. Het nummer werd geschreven door Norman Whitfield van Motown. Het nummer was te vinden op hun LP ‘Jump Street’. De groep werd opgericht in Los Angeles (1973). Ze traden in de beginjaren op als Total Concept Unlimted. Wanneer ze in contact komen met Norman Whitfield van platenlabel Motown. Zo veranderden ze hun naam naar Rose Royce.
In 1976 kreeg Whitfield de vraag om de soundtrack voor de komische film Car Wash te produceren. Hij was al bezig met het debuutalbum van Roce Royce, intussen aangevuld met zangeres Gwen Dickey. Hij besloot het materiaal voor de komische film te gebruiken voor de soundtrack. Dit leverde Rose Royce een nummer 1-hit op in de Billboard Hot 100 met het titelnummer ‘Car Wash’; ook geschreven door Whitfield.
Meerdere hits volgden, zoals ‘Wishing on a star’ en ‘Love don’t live here anymore’, beide uit 1978. Dickey werd later vervangen door Rose Norwalt, maar kwam in 1978 toch terug, tot in 1980 toe ze vervangen werd door Richie Benson. Nadien verlieten Kenji Brown, Terral Santiel en Victor Nix de groep en werden vervangen door de gitaristen Walter McKinney en Wah Wah Watson en de toetsenist Michael Nash. Met ‘R.R. Express’ scoorde Rose Royce vooral nij ons een grote hit. De singel bereikte de 3e plaats in de Nederlandse Top 40. Tegenwoordig bestaat Rose Royce nog steeds in een afslanking van de samenstelling van begin jaren ’80. De huidige leden zijn Richie Benson, Kenny Copeland, Freddie Dunn, Michael Moore, Henry Garner en Walter McKinney.
Op 10 oktober, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar Rob de Nijs met ‘Dat is alles’. Het nummer was een cover van schlagerzanger, componist, tekstschrijver en muziekproducent Hans Blum. De Nederlandse tekst werd geschreven door Belinda Meuldijk, met wie Rob de Nijs tot en met 2006 was getrouwd. De Nijs leerde Belinda Meuldijk kennen in 1980. Zij schrijft vanaf het album ‘De regen voorbij (1981) veel van de teksten voor Rob de Nijs. ‘Dat is alles’ staat op deze LP. De plaat telt meer hits, namelijk ‘Hou me vast’ (voor ik val) en de prachtige ballad ‘Zonder jou’. In de Nederlandse Album chart behaalde ‘De regen voorbij’ de vierde plaats. De singel ‘Dat is alles’ bereikte de 25e positie in de Nederlandse Top 40.
Op 3 oktober, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar Rubberen Robbie met ‘Meer Nederlandste Sterre (Holland Olé)’. Het nummer was een medley van twaalf bekende Hollandse hits: Holland Olé (De Nederlandse Sterre II), Land van Maas en Waal, Och was ik maar, Leo, Het vlooiencircus, Rockin’ Billy, Marina, Eenzame kerst, De bostella, Lieve moeder lieve Ine, Wij zwaaien af en Geef mij maar Amsterdam. De singel stond op hun LP ‘Rubberen Robbie 3’. Enkele maanden eerder stonden ze nog op nummer 1 in de Nederlandse Top 40 met ‘De Nederlandse sterre die strale overal’, een parodie op Stars on ’45. De singel ‘Stars on 45’ was overigens een productie van de voormalig producer van Catapult, Jaap Eggermont.
Rubberen Robbie was een Nederlandse muziekformatie, die tussen 1978 en 1983 enkele hits scoorde met medleys van persiflages van bekende Nederlandstalige liedjes. Rubberen Robbie bestond uit Aart Mol, Geertjan Hessing, Erwin van Prehn, Cees Bergman en Elmer Veerhoff en kwam voort uit het ter ziele gegane Catapult en The Monotones uit Leiden/Katwijk. De groep zong carnavalsliedjes in plat Leids, waarvan er nog drie een hit werden. Met ‘Meer Nederlandste Sterre (Holland Olé)’ behaalde Rubberen Robbie de 8e plaats in de Nederlandse Top 40.
Op 26 september, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar Rick James met ‘Super Freak’. Rick schreef het nummer met Alonzo Miller en het was te vinden op zijn LP ‘Street songs’. Niemand minder dan The Temptations verzorgden de achtergrondvocalen op de singel! Met de term “Super Freak” wordt een seksueel avontuurlijk iemand bedoeld. James kreeg de inspiratie voor het nummer toen hij grappen maakte over uitdagende dansjes van sommige mensen in de discotheek.
Dat grapje mondde uiteindelijk tot een enorm internationaal succes. Dat kwam goed uit na ‘Garden of love’, Rick’s album uit 1980, die slecht had verkocht. ! In Amerika behaalde ‘Superfreak’ de 16e plaats, wat goed was voor een gouden plaat. In de Nederlandse Top 40 bereikte het nummer de 2e plaats. In 1990 verdiende James opnieuw goed aan het nummer. MC Hammer gebruikte de instrumentale ‘Superfreak’ versie voor zijn nummer 1 hit ‘U can`t touch this’. Voor deze samenwerking kreeg Rick James zijn enige Grammy Award.
Op 19 september, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar de Bee Gees met ‘He’s a Liar’. De broers schreven het nummer voor hun zestiende studioalbum ‘Living Eyes’. Na de zeer succesvolle nummer 1 hit albums ‘Saturday night fever’ (1977) en ‘Spirits having flown’(1979) bleek ‘Living eyes’ commercieel heel wat slechter aan te slaan. De plaat kwam in Nederland niet verder dan de 21e plaats. Wereldwijd werden er één miljoen stuks van verkocht. In vergelijking met ‘Spirits having flown’, die dertig miljoen maal over de toonbank ging. Had het te maken met het afscheid nemen van de pure disco sound? De Bee Gees noemden’Living eyes’ later zelf een zwak album. “We hebben het onder grote druk van het management en het label te snel uitgebracht.” De singel ‘He’s a liar’ behaalde in Amerika de 303 plaats; in Engeland haalde het de hitlijst niet eens. In de Nederlandse Top 40 noteerde ‘He’a liar’ de 12e plaats.
Op 5 september, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar Johnny Jordaan met ‘Ze Zijn Nog Niet Vergeten’. Dankzij het succes van Stars on ’45 kozen meer platenmaatschappijen voor deze formule. Zo werden de liedjes van weleer van Johnny Jordaan door producer Han Grevelt voor het platenlabel Lark gebundeld met op de A-kant een medley die bestaat uit de volgende nummers: Ik Kan Ze Niet Vergeten (J.H. Grevelt), Bij Ons In De Jordaan (Henvo/L. Noiret/Brande), Geef Mij Maar Amsterdam (P. Vériss/H. de Groot), Vijf Dagen Naar Parijs (Ferry), Oh Saberdiejosieja (Trad. bew.: J.H. Grevelt), Vader Waarom Hebben De Giraffen (Henvo), Als De Jordaan In Antwerpen Zou Staan (Groot/Ferry), Ik Kan Ze Niet Vergeten (J.H. Grevelt) en werd de medley afgesloten met een reprise van Bij Ons In De Jordaan. De singel behaalde de 35e plaats in de Nederlandse Top 40.
Op 5 september, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar Love Unlimited met ‘I’m So Glad to Be a Woman’. Het nummer werd geschreven door Barry White, Frank Wilson en Paul Politi en geproduceerd door White. Het stond in 1979 als eerste track op het album ‘Love is Back’. Het meidentrio was gelieerd aan Barry White. Zij vormden zijn achtergrond vocalen en één van de zangeressen, Gloedan James, was met hem getrouwd. ‘Walking in the rain withe the one I love’ was een eerdere hit van Love Unlimited in 1972. Deze singel werd Treiterschijf op Radio Noordzee en werd een internationaal succes. ‘I’m so glad that I’m a woman’ werd gelukkig ook een hit, maar dan vooral in Nederland en België. De singel behaalde de 2e plaats in de Nederlandse Top 40 en werd daarmee in Nederland hun grootste hit. In 1994 verscheen een hilarische Nederlandse uitvoering van het nummer. Annie de Rooy (ofwel Paul de Leeuw) maakte er ‘Ik ben zo blij dat ik een vrouw ben’ van. Deze cover stond op de singel met de dubbele a-kant ‘Voorbij’.
