Vandaag is het weer tijd om de aandacht te vestigen op een singel uit het verleden, die geen hit is geworden in Nederland en die dat ons inziens wel had verdiend! We openen daarom de Kluis van de Flops voor Thomas Dolby met ‘Hyperactive’ uit 1984. Hij schreef het nummer voor zijn album ‘The Flat earth’. Voordat hij het nummer zelf opnam had hij een demo gestuurd naar Michael Jackson met de hoop dat hij geïnteresseerd was om het op te nemen. Maar Michael reageerde niet op de demo, waarop Thomas Dolby besloot het zelf uit te brengen. Dolby was in 1982 internationaal succesvol geweest met de singel ‘She blinded me with science’, dat in Amerika de 5e plaats haalde en in Canada zelfs de nummer 1 positie. Niet in Nederland, daar deed het nummer niets. Ook ‘Hyperactive’, die wel veel te zien was op MTV. De surrealistische en absurde videoclip speelde met de thema’s van overdrive en hyperactiviteit. Het bevatte een jonge Dolby en creatieve visuals, die perfect pasten bij het karakter van het nummer. In Amerika en Engeland haalde ‘Hyperactive’ de charts; in Nederland zou Thomas Dolby succesvol zijn met de opvolger ’I scare myself’.
Nieuwe muziek van Marble Sounds! De Belgische indiepopband rond frontman Pieter Van Dessel, die in 2008 werd opgericht, staat bekend om haar melancholische en intieme sfeer, met invloeden uit indie, folk en post-rock. Vandaag is hun nieuwe singel uitgebracht: ‘Not all is in vain’. De song is de voorloper van het album Core Memory. De band kiest voor deze zesde plaat voor een frisse, elektronisch geïnspireerde popsound met zomerse synths. Dit voorjaar komt Marble Sounds naar Nederland voor een aantal concerten. Zo spelen ze o.a. in Maastricht (Muziekgieterij), Breda (Mezz) en Utrecht (TivoliVredenburg). Het album Core Memory verschijnt op 7 maart.
Voor deze muzikale flashback gaan we terug naar 11 januari, maar dan in 1978! Op deze dag kwam ‘I can’t stand the rain’ van Eruption binnen in de Nederlandse Top 40. Het nummer werd geschreven door Ann Peebles, Don Bryant en Bernard Miller. Peebles kreeg het idee voor het dit lied toen zij op een regenachtige avond naar een concert wilde gaan met vriend (later echtgenoot) Bryant, tevens componist bij Hi Records. Het bezoek aan dat concert ging echter op het laatste nippertje niet door: wat nu? Ze besloten samen te experimenteren met het schrijven van een song. Het resultaat werd ‘I can’t stand the rain’, dat Peebles eerst zelf uitbracht in 1973 en er warempel een bescheiden hit mee scoorde in Amerika en Engeland.
De royalties stroomden in 1978 echter alsnog rijkelijk naar Pebbles, toen Eruption een cover maakte van ‘I can’t stand the rain’. De Britse groep werd al in 1969 opgericht door de Nederlands Antilliaanse gitarist Greg Perrineau, maar dan als Silent Eruption. In 1974 had de groep intussen zijn naam verkort tot Eruption en was de Jamaicaanse Precious Wilson bij de groep gekomen. De groep won aan populariteit in Londen en deed een jaar later mee aan de RCA Soul Search Contest. Eruption won deze talentenjacht en kreeg een platencontract. Hun singel ‘Let me take you back in time’ werd echter geen succes.
Behalve optredens in Engeland, ging de groep ook optreden in Europa. Zo kwamen ze in Duitsland in contact met talentscout Frank Farian: de man achter Boney M. Hij bood de groep in 1977 een platencontract aan bij Hansa International. Het eerste resultaat was het album ‘Eruption’ met daar op o.a. de disco cover van ‘I can’t stand the rain’. De singel werd een internationaal succes. Het nummer bereikte de top 20 van Amerika, nummer 5 in Engeland en in de Nederlandse Top 40 behaalde Eruption de 4e positie.
‘Denial Is A River’ is de nieuwe singel van de Amerikaanse rapper Doechii, uitgebracht op 2 januari 2025. Het nummer is afkomstig van haar mixtape “Alligator Bites Never Heal”, die in het afgelopen najaar op de markt kwam. De singel ‘Denial is a river’ is geproduceerd door Tay Keith, bekend om zijn werk met artiesten als Drake en Travis Scott.
In “Denial Is A River” verkent Doechii thema’s als verraad, zelfontdekking en persoonlijke strijd. Ze vertelt openhartig over een relatie uit 2019 waarin ze werd bedrogen, haar snelle carrièreontwikkeling en de uitdagingen die gepaard gaan met roem en succes.
De bijbehorende muziekvideo is trending op YouTube in Nederland. De clip heeft een nostalgisch jaren ’90 sitcom-thema en bevat cameo’s van verschillende beroemdheden, waaronder Zack Fox, Rickey Thompson en ScHoolboy Q. De track van Doechii doet het goed in de internationale Spotify charts.
Herinnert u zich deze nog? Op 13 januari, maar dan in 1979, kwam ‘Hold the line’ van Toto binnen in de Nederlandse Top 40. Het werd de eerste hit van de Amerikaanse band, bestaande uit David Paich (keyboards), Jeff Porcaro, Steve Lukather (zang, gitaar), Bobby Kimball (zang), Steve Porcaro (toetsenist) en David Hungate. Het nummer werd geschreven door bandlid David Paich. Hij componeerde “Hold the Line” op de piano. Hij zei ooit: “Toen ik met dat pianoriff kwam, wist ik meteen dat er iets bijzonders aan zat. Het voelde direct catchy en krachtig.” De singel ‘Hold the line’ werd de allereerste hit voor Toto. Niet alleen in Amerika, maar wereldwijd!
Bobby Kimball, zanger van het nummer, herinnerde zich nog heel goed het moment dat hij ‘Hold the line’ voor het eerst op de radio hoorde: “Ik sliep, ik had mijn wekker op 12 uur gezet omdat we iets in de studio gingen doen, wat promo en toen de wekker afging was er de radio en “Hold The Line” werd afgespeeld. En mijn kamer was helemaal zwart en ik zocht naar de telefoon en ik belde Paich en ik hoorde hem schreeuwen, hij woonde daar met zijn vriendin en hij schreeuwde rond en viel omver toen hij probeerde bij de radio te komen”.
‘Hold the line’ stond op hun eerste titelloze album die in 1978 verscheen. Op de LP stond ook de hit ‘I’ll supply the love’. Het nummer ‘Hold the line’ werd op 11 december 1978 uitgeroepen tot Steunplaat in de Avondspits van Frits Spits. Toto wist in de Amerikaanse Billboard Hot 100 de 5e plaats te halen en het nummer werd met maar liefst 3 maal platina bekroond. In de Nederlandse Top 40 bereikte Toto de 25e plaats.
Nieuwe muziek is er onderweg van Jaap Reesema. Over enkele dagen komt zijn verse singel ‘Dag & Nacht’ uit. Het wordt wederom een samenwerking. Op social media is te zien dat in elk geval DJ en producer Trobi van de partij. Maar in de teaser op Instagram wordt ook gesproken over een rapper die aan het nummer mee gaat werken. Maar wie? Op een foto op Instagram zie je een zwart ingevuld persoon. Het lijkt er dus op dat Reesema kiest voor een nieuwe sound. De release volgt op ‘Als je dat maar weet’ en ‘Laat me nooit meer los’ met Gavin deGraw.
We gaan voor deze muzikale flashback terug naar 13 januari, maar dan in 1973! Op deze dag kwam ‘Donna’ van 10cc binnen in de Veronica Top 40. Het nummer werd geschreven door twee mannen van de bandleden: Godley & Creme. ‘Donna’ was afkomstig van hun eerste album ‘10cc’. Het nummer werd opgenomen in Strawberry Studios, eigendom van Eric Stewart, in Stockport, Engeland. Dankzij het succes van ‘Donna’ kreeg 10cc de kans om een volledig album op te nemen.
De langspeelplaat ‘10cc’ kwam er in 1973. Het had trouwens niet veel gescheeld, of de groepsnaam was gevallen op Hotlegs. Jonothan King, hun platenbaas (UK-label) was er niet zo gecharmeerd van en stelde voor de groepsnaam te veranderen. Graham Gouldman, Eric Stewart, Lol Creme en Kevin Godley stemden er mee in en zo werd het 10cc.
‘Donna’ was feitelijk bedoeld als parodie op de Amerikaanse doo-wop liedjes uit de fifties en de sixties. Kenmerkend voor het nummer is de falsettostem van Lol Creme tegenover de lage basstem van Kevin Godley. Eigenlijk was het nummer bedoeld als B-kantje voor ‘Hot sun rock’, geschreven door de twee andere leden van de band: Graham Gouldman en Eric Stewart. Gek genoeg belandde deze track niet eens op het debuutalbum ‘10cc’. De keuze voor ‘Donna’ bleek uiteindelijk een slimme zet! Zowel in Engeland als Nederland bereikte ‘Donna’ de 2e plaats.
Roxy Dekker flikt het weer! Haar nieuwe singel is nog niet eens uit, of is al een hype op TikTok! Het nummer heet ‘Ga dan’ en telt al meer dan 10 miljoen views op het social mediakanaal. Het begon allemaal met een mysterieuze foto op Instagram, die zou kunnen duiden op een rol voor Cheryl Morero, ofwel Linda de Mol in haar Gooische Vrouwen personage. Dat wakkerde de aandacht van de fans aan en binnen no-time passeerde haar teaser na een dag de miljoen views.
Het lied Ga Dan gaat over een verbroken relatie en een ex die zijn koffers moet pakken, maar met de tekst kun je meer kanten op. ,,Je spullen zijn niet zoek, want ze staan al op de stoep schat… ga dan!’’ zingt Dekker, die vandaag trouwens 20 jaar is geworden. Gefeliciteerd! Ga Dan komt 17 januari uit en is de opvolger van ‘Industry Plant’. In dat nummer reageerde Roxy op de vele online commentaren die ze kreeg na aanleiding van haar successen met hits als ‘Sugardaddy’, ‘Huisfeestje’ en ‘Gaan we weg’. Zoveel succes trekt scheve gezichten en haters, die losgaan met het strooien van gif op social media.
Hitzound geeft een alfabetisch overzicht van de meest succesvolle Nederpop acts. Met de meest populaire Nederlandse zangers, zangeressen, bands en rappers vanaf 1965 tot nu. We vervolgen het Nederpop hit ABC archief na Corry Konings / Corry & Rekels met:
The Course
In het Nederpop Hit ABC Dossier richten we vandaag de spotlights op The Course. Dit was een Nederlandse dance-act, actief in de midden jaren negentig. De groep bestond uit DJ/producer Vincent Hendriks en vocalisten Dewi Lopulalan en Irma Derby. Hendriks en Lopulalan ontmoetten elkaar voor het eerst in 1990 tijdens een DJ “mix kampioenschap” in Nederland en besloten in 1996 samen te werken.
In 1997 bracht The Course hun eerste singel uit, “Ready or Not”, een dancecover van het nummer van The Fugees, dat op zijn beurt gebaseerd was op het soulklassieker “Ready or Not Here I Come (Can’t Hide from Love)” van The Delfonics. Dit nummer van The Course bereikte de 5e positie in de Britse Chart en was ook in Nederland, Zweden, Zwitserland, België en Duitsland succesvol. Hun volgende singel was een cover van “Ain’t Nobody” van Chaka Khan en Rufus, en bereikte de 8e plaats in Engeland, maar deed het in Nederland minder goed. Ondanks dit vroege succes slaagden latere releases er niet in om hoge posities te bereiken, en de groep viel eind jaren ’90 uiteen vanwege het uitblijven van verder commercieel succes.
Meest succesvol in de Nederlandse Top 40:
01
READY OR NOT
1996
10 wk. – 10
02
AIN’T NOBODY
1997
05 wk. – 15
De meest gestreamde song van The Course is ‘Ready or not’ met ruim 2.200.000 streams. Dat is zo’n 2.000.000 streams meer dan de nummer 2, te weten ‘Ain’t nobody’.
Op 21 februari verschijnt Boy Made Out Of Stars, het nieuwe studioalbum van Milow. De Belgische artiest heeft daarvan intussen de vijfde singel uitgebracht: Castaways. Hij nam de singel op met de Oostenrijks/Britse singer-songwriter Florence Arman. Castaways werd geproduceerd door producersduo DECCO en gemixt door Mitch McCarthy, die ook werkt met Olivia Rodrigo en Chappell Roan. Van Boy Made Out Of Stars verschenen eerder al Tell Me Twice, I’ve Been Expecting You, Crazy For You en One By One op singel.
In maart en april toert Milow door Nederland, België, Duitsland en Luxemburg. De eerste show in Nederland is op 23 maart in TivoliVredenburg in Utrecht.
Herinnert u zich deze nog? Op 12 januari, maar dan in 1974, kwam The Electric Light Orchestra binnen in de Daverende Dertig met ‘Show down’. Jeff Lynne schreef dit nummer in zijn ouderlijk huis, in de woonkamer. Aanvankelijk had de song als werk titel ‘Bev’s Trousers No. 7′. In Amerika stond het nummer op hun album ‘On the third day”. Om de Britten in 1973 tegemoet te komen, werd het nummer gebombardeerd tot titeltrack van het eerste verzamelalbum van ELO, zoals we de band ook kennen, maar dat was wel een jaar later.
De Britse groep werd in 1971 opgericht door Roy Wood, Jeff Lynne en Bev Bevan en kwam voort uit de sixties band The Move. In 1973 behaalden ze voor het eerst de Nederlandse hitparades met de singel ‘Roll over Beethoven’, geschreven door Chuck Berry. ‘Showdown’ was daarvan de opvolger. John Lennon kon het nummer zeer waarderen; hij vond ELO feitelijk de rechtmatige opvolger van The Beatles.
Wood was toen al vertrokken bij de ELO; dat deed hij kort na het verschijnen van het debuutalbum in 1971. Hierna werd Lynne de onbetwiste leider van de groep. Lynne was niet alleen de schrijver van ‘Showdown’, hij was tevens de producer van het nummer. ‘Showdown’ werd opgenomen in de AIR studio`s in Londen, in het voorjaar van 1973. Wie de vrouwelijke backing vocals verzorgde op ‘Showdown’ is nog altijd een mysterie. Het zou goed mogelijk zijn dat het met enkele studio truckjes Jeff Lynne himself was. ‘Showdown’ bereikte in Engeland de 12e positie en in Nederland slechts de 25e plaats in de Daverende Dertig. Helaas.
De debuutsingel van Hiqpy is uit en heet ‘Something’. De Amsterdamse indierockband gooide vorig jaar hoge ogen met hun optreden op Noorderslag en stond afgelopen jaar op diverse grote festivals, maar bracht nog niet eerder muziek uit. Op zaterdag 18 januari staat Hiqpy opnieuw op Noorderslag.
‘Something’ gaat over het zoeken naar de balans tussen schaamte en nieuwsgierigheid, vertelt zangeres Abir Hamam. “Over toegeven aan een gevoel dat er nooit mocht zijn, of waarvan je niet wist dat het er was. Over het loslaten van religieuze, culturele en maatschappelijke verwachtingen om liefde te kunnen ervaren, voor een ander en – daarmee – voor jezelf.”
Hiqpy bestaat uit zangeres Abir Hamam, gitarist Victor ter Veld, bassist Tom Radsma en drummer Kasper de Boer. De vier ontmoetten elkaar op het Conservatorium van Amsterdam, waar ze, geïnspireerd door Wolf Alice, hun sound vonden in alternatieve indierock, waarin mainstream pop op een slimme manier een plek krijgt. “Met de energie van jaren negentig-gitaren en de vocale finesse van nu”, aldus de band. “Hiqpy is rock met een vrouwelijke stem, letterlijk en figuurlijk. Grunge, but make it chic.”
Vandaag blikken we terug op 12 januari, maar dan in 1985! Op deze dag kwam Tears for Fears nieuw binnen in de Nederlandse Top 40 met ‘Shout’. Het nummer werd geschreven door Roland Orzabal en Ian Stanley (keyboard) op een kleine synthesizer met drumcomputer bij Orzabal thuis. Het was de tweede singel van hun plaat ‘Songs from the Big Chair’. Het nummer werd door de KRO op Hilversum 3 uitgeroepen tot Speciale Aanbieding. Velen dachten, dat de tekst te maken had met één of andere vorm van expressietherapie. Orzabal zat op 17-jarige leeftijd namelijk psychisch in de knoop en ontdekte de Amerikaanse psycholoog Arthur Janov. Zijn ervaringen uit die tijd én de invloed van Janov`s boek “The prisoners of pain” werden beschreven in ‘The hurting’, het eerste album van Tears for Fears.
De band werd opgericht in 1981. Oorspronkelijk begon Tears for Fears als newwave- en newromantic-groep. Graduate was de band waar Roland Orzabal en Curt Smith in zaten alvorens Tears for Fears op te richten. Graduate bracht één officieel album uit: Acting My Age (1980). Roland werd geïnspireerd door de term ‘tears for fears’ dat hij las in Janov`s boek (“Veel huilen is goed om je angsten weg te werken”) en zo ontstond dan ook de groepsnaam. Dat album ‘The Hurting’ leverde al de meesterwerkjes ‘Mad world’ en ‘Change’ op, al waren dit in Nederland geen hits…..
De B-kant van de singel ‘Shout’ was het nummer ‘Big chair’, geïnspireerd op de stoel van een psychiater. Deze track stond overigens niet op het album. Apart, omdat het ‘tweede album tenslotte ‘’Songs from the big chair’ als naam had. De nummers ‘Everybody Wants to Rule the World’ en ‘Head Over Heels’ stonden wel op de LP, die daarna ook op singel uitkwamen. Wat betreft die expressietherapie, die te maken zou hebben met ‘Shout’, daar klopte niks van, aldus Orzabal. Hij gaf later aan dat ‘Shout’ een vorm van politiek protest tegen de Koude Oorlog was. Hoe dan ook: het werd een grote hit en bereikte in 1985 de 1e plaats in zowel Amerika als de Nederlandse Top 40. In Engeland behaalde het duo de 4e positie.
Deze week één van de hoogste binnenkomers in de TIP 40 is voor ‘Pink Pony Club’ van Chappell Roan. Deze Amerikaanse zangeres en songwriter scoorde vorig jaar de op één na grootste hit in de Hitzound 40 met ‘Good luck, babe’. Beide songs vind je op haar debuutalbum The Rise and Fall of a Midwest Princess (2023). Geschreven door Roan en Daniel Nigro, combineert “Pink Pony Club” elementen van synth-pop, dance-pop en disco. Het vertelt het verhaal van een vrouw die verhuist van Tennessee naar Zuid-Californië en danseres wordt in een gay stripclub in West Hollywood, ondanks de afkeuring van haar moeder.
Roan werd geïnspireerd tot het schrijven van dit nummer na een bezoek in 2018 aan The Abbey, een gaybar in West Hollywood. Ze beschreef dit bezoek als de eerste keer dat ze zichzelf kon zijn zonder oordeel. Het zien van de go-go dansers daar motiveerde haar om een nummer te schrijven over deze ervaring. Het nummer werd positief ontvangen en werd een queer anthem, vooral populair binnen de LGBTQ+-gemeenschap. ‘Pink Pony Club’ is deze week nieuw op de playlist van BBC Radio 1.
Herinnert u zich deze nog? Op 11 januari, maar dan in 1975, kwam ‘Malle Babbe’ van Rob de Nijs binnen in de Nederlandse Top 40. Het nummer werd al in 1970 geschreven door Lennaert Nijgh, met muziek van Boudewijn de Groot. Lennaert liet zich voor de tekst inspireren door een schilderij van Frans Hals met daarop afgebeeld een vrolijke rondborstige prostituee en met haar in gedachten vloeiden regel na regel moeiteloos op het papier. Maar de dame op het schilderij van Frans Hals bleek niet ‘Malle babbe’ te zijn: het heette De Zigeunerin. Maar Hals had wel degelijk een Malle Babbe geschilderd: alleen was zij afgebeeld als een oude feeks met een uil op haar schouder. Adele Bloemendaal bracht haar het eerst voor het voetlicht, waarbij zij zichzelf de rol van prostituee had toebedacht.
In 1973 werkte Boudewijn de Groot als muziekproducent voor Rob de Nijs. Boudewijn nam met hem een vernieuwde versie op van het nummer voor het album ‘In de uren van de middag’. Het werd echter niet direct uitgebracht als singel. Eerst waren o.a. ‘Jan Klaassen de Trompetter’ en ‘Dag zuster Ursula’ uitgebracht. In december 1974 werd het nummer van Rob de Nijs alsnog op singel uitgebracht, overigens in een andere versie dan op het album.
Rob de Nijs: “Hoeren; daar gaat het over. Zingen over een meid die ‘fout’ is en haar lichaam verkoopt, maar aan de andere kant ook zoiets hebben van ‘het is ook zielig eigenlijk.’ Het is een aanklacht tegen hypocrisie.” Het zou uitgroeien tot een regelrechte klassieker. ‘Malle babbe’ bereikte de 8e plaats in de Nederlandse Top 40 en prijkt elk jaar in de Top 2000. De titel van het nummer is tevens de titel van de musical “Malle Babbe, de Rob de Nijs Musical”.
2024 was opnieuw een succesvol jaar voor zangeres MEAU. Ze bracht haar singel ‘Stukje Van Mij’ uit, die wekenlang in de Top 40 stond. Daarnaast scoorde ze samen met Pommelien Thijs een nummer 1-hit in Vlaanderen met ‘Het Midden’. MEAU sloot het jaar af met een succesvolle najaar tour langs diverse poppodia in Nederland en België. Het nieuwe jaar belooft minstens zo succesvol te worden, te beginnen met de release van haar nieuwe nummer ‘Altijd Weer Naar Huis’. Dit nummer is een eerbetoon aan haar ouders en het liefdevolle thuis waarin ze is opgegroeid.
‘Altijd Weer Naar Huis’ is een intieme en persoonlijke track waarin MEAU haar dankbaarheid uit voor de plek die altijd als een veilige haven voelt. Een plek waar ze tot rust kan komen en volledig zichzelf kan zijn. MEAU: “‘Altijd Weer Naar Huis’ is een ode aan mijn lieve ouders en het warme nest waarin ik ben opgegroeid. Het gevoel van geborgenheid en de wetenschap dat ik altijd ergens terecht kan om helemaal mezelf te zijn, inspireerden me tot dit lied.”. Op 17 oktober geeft de singer-songwriter een concert in AFAS Live (Amsterdam).
Terug in de tijd! Het was 11 januari, maar dan in 1992 dat East Side Beat nieuw verscheen in de Nederlandse Top 40 met ‘Ride like the wind’. Het nummer werd geschreven en uitgebracht in 1980 door Christopher Cross. De backing vocals werden opgenomen met Michael MacDonald. In Nederland genadeloos geflopt in deze uitvoering, maar in Amerika bereikte Cross de 2e plaats in de Billboard Hot 100.
East Side Beat besloot het nummer in een nieuw jasje te hijsen. Het was een Italiaanse Eurodance-act die vooral actief was in de vroege jaren ’90. De act was een project van de producers Gianfranco Bortolotti, Bruno Guerrini en Carl Fanini, die ook betrokken waren bij andere succesvolle danceprojecten zoals Cappella en 49ers.
East Side Beat gaf de track ‘Ride like the wind’ een Eurodance-makeover, waarbij ze de originele melodieën combineerden met een snelle beat en elektronische sound. Zoals wel vaker gebeurd met originals, viel Nederland wel voor deze cover en bereikte de singel de 5e plaats. Ook in Engeland was deze versie heel succesvol, want daar bereikte East Side beat de 3e plaats. Geen wonder dat de groep later meer nummers in een eurodance jasje op ging nemen, zoals ‘Alive and kicking’ van The Simpleminds.
Hoewel Oud & Nieuw de dagen zijn van oliebollen, appelflappen, champagne, aftellen & vuurwerk bleef het stil ten huize van Douwe Bob. Op 30 december overleed zijn stilgeboren zoontje Gabriël. Over deze ontroerende gebeurtenis schreef de zanger recht uit zijn hart het nummer ‘Angel eyes’. Douwe Bob schrijft dat zijn Gabriël “nooit de zoete dingen heeft geproefd’ en hij ‘nooit zijn wilde vleugels’ heeft kunnen spreiden. Hij noemt het een ‘verhaal over hartzeer’. ‘Het soort dat een vaders handen doet beven. Het soort dat een moeders hart doet breken.”
Douwe Bob zegt dat het geen ‘vaarwel’ is. ‘Want als ik mijn ogen sluit, houd ik de droom levend. Oh, ik zal je vanavond in de hemel zien. En ik zal je sterrenlicht zien stralen.’ In interviews noemt Douwe Bob Gabriel zijn “jonge prins, mijn engelkind,” en vertelt hij hoe het schrijven van dit nummer hem hielp om met zijn verdriet om te gaan. De titel Angel Eyes symboliseert voor hem de puurheid en onschuld van zijn zoon, evenals de blijvende band die hij met hem voelt, ondanks dat Gabriel fysiek niet bij hem is. Het lied is geschreven in een kwetsbare, eerlijke stijl en is bedoeld als een eerbetoon dat Gabriel’s korte maar betekenisvolle leven voor altijd herdenkt.
Naast het verwerken van zijn eigen emoties wil Douwe Bob met dit lied een boodschap delen: dat het bespreekbaar maken van rouw belangrijk is, en dat verlies ook een plek kan krijgen in het leven. Hij hoopt met Angel Eyes mensen te raken en steun te bieden aan anderen die een soortgelijk verlies hebben meegemaakt.
Sam Moore, bekend van het legendarische soulduo Sam & Dave, is vrijdagochtend op 89-jarige leeftijd overleden in Coral Gables, Florida. De Amerikaanse soulzanger overleed aan complicaties na een medische ingreep, zo meldt het persbureau AP.
Sam Moore begon zijn muzikale reis samen met Dave Prater in de jaren 60. Het duo werd ontdekt door Atlantic Records, waarna ze hun weg vonden naar het gerenommeerde Stax-label in Memphis, Tennessee. Daar werkten ze samen met producenten en tekstschrijvers Isaac Hayes en David Porter.
In 1967 bracht het duo hun doorbraakhit Soul Man uit, een nummer dat later symbool werd voor hun carrière. Isaac Hayes en David Porter, het beroemde songwriter-producersonderduo van Stax Records, schreven het nummer. Booker T. & the M.G.’s speelden de instrumentale begeleiding voor het nummer. Het was de eerste van een reeks internationale successen, waaronder Hold On, I’m Coming en I Thank You. Op veel van hun opnames werden ze begeleid door Booker T. & the M.G.’s, de beroemde huisband van Stax.
Dankzij hun energieke optredens en soulvolle muziek stonden Sam & Dave bekend als “de beste liveact” van hun tijd. Ze inspireerden een nieuwe generatie artiesten, waaronder Michael Jackson, Al Green en Bruce Springsteen.
In 1992 werd het duo opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame, die hen betitelde als “het succesvolste soulduo ooit”. Hun invloed reikte ver, en in 2019 ontvingen ze van de Recording Academy een prijs voor hun gehele oeuvre.
Sam Moore laat een onuitwisbare erfenis achter als een van de pioniers van de soulmuziek. Zijn stem en muziek blijven voortleven in klassiekers als Soul Man, waarvoor Sam & Dave in hun carrière ook een Grammy wonnen.
De nieuwste en meest hit potente tracks voor Hitzound 40 zijn gebundeld in de TIP 40. Elke week wordt de nieuwe lijst onafhankelijk samengesteld. Singels in de TIP 40 maken direct kans op een hit notering voor de Hitzound 40, die elke vrijdag wordt gepubliceerd.
De TIP 40 wordt uitgezonden op zaterdag van 17.00 tot 20.00 uur op VandaagRadio met Corné Wolfs. Dit is de editie van week 2, met als datum 11 januari 2025.
Schijven voor week 2:
Hitzound Smash (Hitzound)
KEN JE DAT GEVOEL – Suzan & Freek 🏆
Megahit (3FM)
MESSY – Lola Young
3FM Radar(3FM)
DENIAL IS A RIVER – Doechii
Top Song (Radio 2)
HAVE A LITTLE FAITH – Son Mieux
Aandachttrekker (VandaagRadio)
KEN JE DAT GEVOEL – Suzan & Freek
Powerplaat (JEY)
KEN JE DAT GEVOEL – Suzan & Freek
Alarmschijf (QMusic)
KEN JE DAT GEVOEL – Suzan & Freek
Repeat of Niet (QMusic)
EUPHORIA – Armin van Buuren, Alok, Norma Jean M.
Dance Smash (Radio 538)
RUN IT – Jelly Roll
538 Favourite (Radio 538)
MEDUSA – Cameron Whitcomb
Schijf van NPO Radio 5 (Radio 5)
DON’T BLAME IT ON ME – Michael Bublé
Klapper van de Week (Free Red Radio)
BORN TO MAKE IT – La Fuente
Grandslam (SLAM!)
DANCING IN LOVE – Alan Walker & MEEK
MixMarathon Track o/t Week (SLAM!)
LETHAL INDUSTRY (ROSE RINGED REMIX) – Tiësto
KinkXL (Kink)
BET ON BEAUTY – Kingfishr
Hit van 100 (100%NL)
KEN JE DAT GEVOEL – Suzan & Freek
De Dixte (FUNX)
CARRÉ OK – Soolking ft. GIMS
Sublime FRESH! (Sublime)
HIGH ABOVE – Bakermat ft. Lady Blackbird
Wild Card (Wild FM)
LET’S GO – Jaden Bojsen & David Guetta
Hit van de Week (MRFA Radio)
2007 – Roxeanne Hazes
Sterren NL (Paradeplaat)
IK ZAL ER ZIJN – Robert van Hemert & Kimb. Fransens
Herinnert u zich deze nog? We gaan terug naar 10 januari, maar dan in 1976! Op deze dag kwam ‘Queen of clubs’ van KC & The Sunshine Band binnen in de Nederlandse Top 40. Het nummer werd geschreven door Harry Wayne Casey, oprichter en frontman van deze Amerikaanse band en Willie Clarke. “Queen of clubs’ stond op het debuutalbum Do it good.
Het nummer werd geproduceerd door Richard Finch en uitgebracht onder het label TK Records. Op de B-kant van de singel stond de titelsong van het album, ‘Do It Good’. Interessant was dat “Queen of Clubs” ongenoemde achtergrondvocalen bevat van George McCrae, die zelf een grote hit had met “Rock Your Baby”, geschreven door Casey en Finch.
In ‘Queen of clubs’ draaide alles om een charismatische vrouw die de dansvloer domineerde en overal bewondering oogstte. De “Queen of Clubs” symboliseerde een zelfverzekerde vrouw die in sociale settings, zoals nachtclubs, alle aandacht naar zich toetrok. In Amerika werd ‘Queen of clubs’ een bescheiden hit (nummer 66), maar in Engeland en Nederland haalde ‘Queen of clubs’ de top tien.
Het moment waar je op hebt gewacht is hier: de nieuwe single van Teddy Swims, “Are You Even Real” ft. Giveon, is NU uit! Deze gloednieuwe track geeft ons een voorproefje van zijn aankomende album, “I’ve Tried Everything But Therapy Part II”. De plaat komt uit op 24 januari.
Over de samenwerking met GIVĒON zegt Swims: “Ik ben zo dankbaar dat mijn dierbare vriend Giveon op ‘Are You Even Real’ met me meedoet! Hij is een talent dat je maar eens in een generatie tegenkomt; ik probeer deze man zover te krijgen om een heel album met me te maken.”
Giveon voegt toe: “Dit nummer kwam op een natuurlijke manier tot stand en dat is te horen. De muziek, de teksten, Teddy en ikzelf. Het is een nummer dat je keer op keer wilt beluisteren. Ik ben enthousiast om het eindelijk met de wereld te delen.”
Het album bevat naast “Are You Even Real” ook samenwerkingen met artiesten als Muni Long, Coco Jones en GloRilla. Ter promotie van het album gaat Teddy Swims op een wereldwijde tournee, met een optreden in de Ziggo Dome in Amsterdam op 22 februari 2025.
Vandaag openen we de Kluis van de Flops voor de eerste singel van Deep Purple : ‘Hush’. De Britse band, toen bestaande uit met Rod Evans, Ritchie Blackmore, Nick Simper, Jon Lord en Ian Paice nam het in april 1968 op voor hun album Shades of Deep Purple. Het nummer werd geschreven door Joe South. Deze nam de song zelf op voor zijn album Games people play uit 1969. Een jaar eerder nam een vriend van Joe South, we hebben het over Billy Joe Royal, ‘Hush’ op en bracht het op singel uit. Met succes, het haalde in 1968 de 5e plaats in de Veronica Top 40.
De versie van Deep Purple werd gezongen door de originele zanger van de band, Rod Evans. De gitaarpartij van Ritchie Blackmore en het orgelwerk van Jon Lord maken het nummer bijzonder herkenbaar. ‘Hush’ wist de vierde plaats te bereiken in de Billboard Hot 100 en stond tien weken genoteerd. Ook in Canada was het populair, maar thuisbasis Engeland van Deep Purple liet het grotendeels links liggen. Het haalde de UK Singles Chart toen niet. Ook Nederlanders en Belgen kochten het te weinig om het in de hitparades te krijgen.
De versie van Deep Purple is terug te vinden in een aantal films, waaronder Apollo 13, Quentin Tarantino’s Once Upon a Time in Hollywood en Strange Wilderness.
Elk weekend presenteert Corné Wolfs de nieuwe Hitzound 40 met populairste tracks van dit moment. De lijst wordt wekelijks samengesteld aan de hand van de meest bekeken en beluisterde singels via Hitzound, social media & streaming gegevens van Spotify en Apple in Nederland. Dit is de lijst van week 2 / 11 januari 2025.
De Hitzound 40 wordt wekelijks uitgezonden op zaterdag door:
VandaagRadio
12.00 – 15.00 uur
Radio Lifeline
14.00 – 17.00 uur
Radio Annick
14.00 – 17.00 uur
Music Radio For All
14.00 – 17.00 uur
JEY
15.00 – 18.00 uur
Free Red Radio
16.00 – 19.00 uur
De Hitzound 40 wordt wekelijks uitgezonden op zondag door:
We gaan terug in de tijd! Terug naar 10 januari, maar dan in 1981. Op deze dag kwam Lio binnen in de Nederlandse Top 40 met ‘Amoureux solitaires’. Voluit heet deze zangeres Vanda Maria Ribeiro Furtado Tavares de Vasconcelos. Een klinkende naam, toch? Deze Belgisch-Portugese zangeres had twee jaar eerder in Frankrijk en België al eens een hele grote hit op haar naam gebracht. Want van haar ‘Banana Split’ werden maar liefst 2 miljoen exemplaren verkocht. De singel ‘Amoureux solitaires’ werd geschreven door Elli Medeiros en Jacno en was te vinden op haar debuut LP “Lio’. Met ‘Amoureux solitaires’ behaalde de zangeres een nummer 1 hit in o.a. Frankrijk en Italië. In Nederland kwam het liedje tot de 3e plaats in de Nederlandse Top 40. Daarna hebben we eigenlijk nooit meer van Lio weer gehoord. Maar . . . in Frankrijk wist ze nog talloze hits op haar naam te brengen.
