Op 21 maart 1964 wint Gigliola Cinquetti het Eurovisie Songfestival, dat in dat jaar wordt uitgezonden vanuit de Tivoli-concertzaal in Kopenhagen in Denemarken. De 16-jarige tiener wint met het ontwapenende ‘Non Ho L`Eta’, wat zoveel betekent als ‘Ik ben nog te jong’. Te jong voor wat? Voor de liefde! In een eenvoudig zwart jurkje, met in het begin haar handen op de rug, zingt ze het liedje.
‘Ik ben nog te jong om in mijn eentje met jou ergens naar toe te gaan’. Haar armen gaan open en ze knikt vriendelijk naar het publiek en vervolgt: ‘Ik zou ook niet weten wat ik dan tegen je moest zeggen, want je bent veel slimmer dan ik’. Het is de liefste afwijzing die je maar kunt bedenken en de kijkers omarmen haar. Als het nummer is afgelopen en ze na een buiging wegloopt, wordt ze door de regisseur teruggeroepen want het publiek klapt zijn handen stuk. Gigliola wint het festival dan ook met overmacht en incasseert drie maal zoveel punten als de nummer twee Matt Monro met ‘I Love The Little Things’.
Tien jaar later, in 1974, doet Gigliola nogmaals mee en behaalt een tweede plaats in het Britse Brighton met ‘Si’. Zij liet Mouth & MacNeal voor Nederland achter zich, maar verloor van ABBA`s legendarisch geworden ‘Waterloo’.
