Op 28 augustus 1965 komt ‘Like a rolling stone’ van Bob Dylan binnen in de Veronica Top Veertig. De single nam Dylan op in de Columbia-studio’s in Nashville. Deze classic is trouwens geen verwijzing naar The Rolling Stones, want de titel is ontleend aan de uitdrukking ‘a rolling stone gathers no moss’ (‘een rollende steen vergaart geen mos’). Dylan begeleidt zichzelf ditmaal niet op de akoestische gitaar, maar huurde een complete band (met o.a. Al Kooper en Mike Bloomfield) in.
The Rolling Stones namen het nummer uiteindelijk in 1995 wel zelf op, in een live uitvoering. ‘Like a rolling stone’ was een poging van Bob Dylan, om te ontsnappen aan de adoratie van vasthoudende fans. Bob, de ongewilde held van een hele generatie, doorbrak met de release z’n einde als protestzanger. Dylan verlegde zijn koers steeds meer van maatschappelijke engagement naar de richting van het ‘betere’ luisterlied. ‘Like A Rolling Stone’ ging over een verhaal dat Dylan had gelezen over een vrouw, die zich na het terugtrekken uit de high-society, verloor in de eenzaamheid. Bob werd voor de tekst geïnspireerd door ‘Lost Highway’ van Hank Williams. Dylan noemt ‘Like A Rolling Stone’ : ‘the best Rocksong I ever wrote’.
