Op 14 mei 1966 kwam Dusty Springfield binnen in de Veronica Top Veertig met ‘You Don’t Have to Say You Love Me’. Dit nummer werd geschreven door Pino Donaggio en Vito Pallavicini, en werd gezongen door Donaggio en Jody Miller op het festival van San Remo in 1965. Het behaalde de finale van het festival en werd en werd in de versie van Donaggio een nummer 1-hit in Italië. Dusty Springfield nam in 1965 eveneens deel aan het festival van San Remo en zat in het publiek toen Donaggio en Miller “Io che non vivo (senza te)” zongen.
Springfield kon de tekst niet verstaan, maar was toch tot tranen geroerd. Ze wist een kopie van de single te bemachtigen, maar wachtte een jaar voordat zij een Engelstalige versie op zou nemen. Dat gebeurde op 9 maart 1966. Dusty had bij de instrumentale versie een Engelse tekst laten schrijven door haar vriendin Vicki Wickham. Zij was een producer van Ready Steady Go!, en diens vriend Simon Napier-Bell, de manager van The Yardbirds.
Geen van beiden had ervaring als tekstschrijver en begrepen allebei de Italiaanse tekst niet. Zij wilden eerst een anti-liefdeslied schrijven met de titel “I Don’t Love You”, maar toen dat niet lukte, werd het in eerste instantie aangepast naar “You Don’t Love Me”, toen naar “You Don’t Have to Love Me” en uiteindelijk naar “You Don’t Have to Say You Love Me”, een zin die binnen de melodie paste. Het refrein werd binnen een uur geschreven, terwijl de coupletten in een taxi werden geschreven. De volgende dag nam Springfield deze versie op. Ze was niet tevreden met de akoestiek in de studio, dus nam zij het uiteindelijk op in een trappenhuis. Pas na 47 takes was zij tevreden met de uitkomst.
In Engeland werd ‘You Don’t Have to Say You Love Me’ een nummer 1 hit en daarmee de grootste hit van Dusty Springfield. Ook in Amerika sloeg haar versie aan: ze behaalde de 4e plaats in de Billboard Hot 100. In de Veronica Top Veertig kwam Dusty niet hoger dan nummer 27. Het nummer is ontzettend vaak gecoverd, zoals door Elvis Presley, Guys & Dolls, Andre Hazes en The Shadows.
