Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we bij Hitzound stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 5 april 1982 viel de keuze van Frits Spits op ‘I Ran’ van A Flock of Seagulls. In 1979 richtte Mike Score, de man met zijn extravagante kapsel, samen met zijn broer Ali de band A Flock of Seagulls op. Die groep bestond verder uit Frank Maudsley.
In 1981 brachten ze op het onafhankelijke label Cocteau Records de eerste single uit, ‘It’s not me talking’. Het nummer trok niet de aandacht van het platen kopend publiek, maar toch bleek dat dit nummer later een new wave-icoon werd. ‘Telecommunication’ trok echter wel de aandacht. Mike Howlett van Jive Records bezorgde A Flock of Seagulls een nieuw platencontract . Datzelfde jaar volgde de eerste langspeelplaat, simpelweg ‘A Flock of Seagulls’ getiteld, die door Bill Nelson geproducet werd. Deze plaat sloeg aan in het alternatieve circuit. Van het album werd ‘I ran’ een hit, vooral in Amerika. De bijbehorende videoclip is een hommage aan de albumcover van “No Pussyfooting” van Brian Eno en Robert Fripp, waarop de twee in een glazen kubus vol spiegels zitten. Het nummer struikelde in de Tipparade, helaas.
