Vandaag viert Paolo Conte zijn 83e verjaardag. Je kent hem als Italiaanse zanger, componist en tekstschrijver van liedjes voor andere zangers en later voor zichzelf. Zijn warme donkere rafelige stem verleent een speciale charme aan zijn treurige, soms melancholische teksten.

Met zijn Paul Conte Quartet maakt hij zonder succes zijn eerste grammofoonplaat in 1962, een EP voor RCA Italiana. Andere jazzplaten volgden. In de jaren zestig zong hij aanvankelijk niet zelf maar was hij (deels samen met zijn broer) liedjesschrijver voor Bruno Lauzi en Adriano Celentano, en verder vertolkten ook Patty Pravo, Johnny Halliday en Shirley Bassey zijn nummers.

Pas in de seventies kwam Paolo Conte ertoe om zelf te zingen en te spelen. Zelf vond hij zijn zang op proefopnames verre van geweldig, maar producer Lilly Greco hoorde echter wel degelijk het talent van de praktiserend advocaat en hielp hem op weg. Het eerste studioalbum verscheen in 1974 heette eenvoudigweg ‘Paolo Conte’. In 1979 werd ‘Un Gelato al Limone (citroenijs) een grote hit maar de wereldwijde doorbraak kwam met Max (1987) waarin hij een pas overleden vriend bezingt. Het nummer verscheen op het succesvolle album ‘Aguaplano’ uit 1987.

 

 

 
Translate »
Share This