Op 10 november 1973 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘De joekelille’ van Nico Haak & de Paniekzaaiers. De voormalig autospuiter uit Delft had een jaar eerder zijn eerste hit als Nico Haak & de Paniekzaaiers neergezet met ‘Het whiskeylied’. Maar Nico had al eerder stappen gezet in de muziekwereld. Dat deed hij samen met Martin Stoelinga, de manager van After Tea. Hij bracht Nico Haak in contact met Polle Eduard, gitarist van dezelfde band. After Tea had al succes geboekt met een Nederlandstalig nummer. Maar dan onder de naam De Martino’s met ‘Moest dat nou’, wat een parodie was op de smartlappen van de Heikrekels. Onder de schuilnaam A.Lopikerwaard schrijft Polle het nummer ‘Ik Wil Zo Graag In Mijn Leven’, geproduceerd door Han Grevelt.
Onder de naam De Paniekzaaiers duiken Polle Eduard en Nico Haak de studio in. Peter Koelewijn wordt erbij gehaald als producer en medecomponist. Wat kan er nog misgaan? Nou, niks dus: ‘Het Whiskeylied’ wordt de eerste Haak hit in de Veronica Top Veertig. De naam verandert in Nico Haak & De Paniekzaaiers en de single ‘Tango Johnny’ doet het in de zomer van 1972 ook goed. ‘De joekelille’ wordt zijn derde hit en de grootste tot dan toe. Het was een compositie van Haak, Koelewijn en Eduard. Origineel heette het nummer ‘Joekelulle’. ‘Wij spelen zo graag op de Joekelulle/Wij grote knullen’), maar daar spreekt Phonogram-directeur Jack Hasselinghuis zijn veto over uit.
De titel èn het rijm moest worden aangepast. Het mocht niet meer eindigen op ‘om te brullen’, ‘knul’, ‘flauwekul’, wel op ‘om te gillen’, ‘als wij dat willen’. En zo geschiedde: er werd geknutseld aan de tekst en de uitspraak tot ukulele rijmde op ‘-il’ of ‘-ille’. De uiteindelijk gecensureerde single bereikte de top tien in de Veronica Top Veertig.
