Henny Vrienten viert vandaag, op 27 juli, zijn 72e verjaardag. In de jaren tachtig groeide hij uit tot één van Nederlands grootste idolen, als zanger van Doe Maar. In de jaren zestig speelde Vrienten in diverse beatgroepen, waaronder de in Tilburg en omstreken bekende band Les Cruches. In de jaren zeventig schreef hij muziek voor andere artiesten, waaronder twee Engelstalige nummers voor het kerstalbum uit 1975 van The Cats. Zelf bracht hij twee singles uit onder het pseudoniem Ruby Carmichael en een album als Paul Santos (1977). Zonder succes, overigens.
Ondertussen werden de eerste contouren van Doe Maar zichtbaar; want: Vrienten speelde met Ernst Jansz in de begeleidingsband van Boudewijn de Groot. In 1977 vormden ze de reggae-coverband The Rumbones waarmee ze een eenmalige tournee ondernamen. Doe Maar werd in 1978 opgericht; Vrienten kwam er pas in 1980 bij als vervanger van Piet Dekker die ook deel uitmaakte van The Rumbones. Aanvankelijk weigerde Vrienten mee te doen in Doe Maar, omdat dit niet een onderdeel van een geslaagde carrière leek. Later ging hij gelukkig overstag. Met hem en Jansz beschikte de band plotseling over twee liedschrijvers die elkaars werk op een positieve manier beïnvloedden.
De platenmaatschappij was niet onder de indruk van de kwaliteitsinjectie en stelde het op de markt brengen van het album ‘Skunk’ uit tot na het decemberseizoen en tot na carnaval, omdat de maatschappij vond dat het aanbod van de groep niet zou blijven staan tussen het werk van gevestigde namen. Maar met het nummer, ‘32 Jaar’, was het direct raak. De definitieve doorbraak volgde in 1982 met de single ‘Doris Day’ en het melancholieke reggae-album ‘Doris Day En Andere Stukken’.
Met ‘Pa’ en “De Bom’ stond Doe Maar in datzelfde jaar op 1 in de Nederlandse Top Veertig. De band werd onmetelijk populair en al snel was er sprake van massahysterie. Dat deed Doe Maar uiteindelijk de das om: de band had grote moeite om met het succes om te gaan en voelde een steeds grotere afstand tot hun steeds jongere publiek. In 1984 viel de groep uit elkaar. Vrienten had op dat moment zijn eerste Nederlandstalige soloalbum ‘Geen Ballade’ uitgebracht. De eerste single, ‘Als je wint’, was een duet met Herman Brood. Nog drie soloalbums zouden volgen en verder legde Vrienten zich toe op het schrijven van soundtracks en boeken.
