Op 12 mei 1965 nemen The Rolling Stones de single (I Can’t Get) “No Satisfaction’ op. De single bezorgde de band zijn eerste nummer 1-hit in Amerika, in het Britse thuisland werd het de vierde topnotering. Ook in Nederland behaalde het nummer de eerste plaats in de Veronica Top Veertig. De riff op gitaar waar het nummer mee opent, componeerde Keith Richards in zijn slaap: “I woke up in bed with this riff and I thought ‘I ‘ve gotta put that down.’ “, ik werd wakker met die riedel en ik dacht ‘dat moet ik vastleggen.’
De bandleden verbleven in het Fort Harrison Hotel in Clearwater, Florida. Het was 7 mei 1965, de nacht na het vijfde concert van hun derde Amerikaanse tournee. Richards stond op, pakte zijn gitaar en een draagbare cassetterecorder, speelde in wat hij zojuist bedacht had en ging terug naar bed. De volgende ochtend draaide hij het bandje af. “It was two minutes of ‘Satisfaction’ and forty minutes of me snoring”, twee minuten ‘Satisfaction’ en veertig minuten mijn gesnurk”.
‘No Satisfaction’ werd het eerste nummer dat de Stones volledig op Amerikaanse bodem hebben opgenomen en geproduceerd. Op 10 mei maakten ze in de Chess Studios in Chicago een akoestische versie, met Jagger op mondharmonica. Op 11, 12 en 13 mei volgden sessies in de RCA Studios in Hollywood. Richards gebruikte een Gibson Maestro fuzzbox om de kenmerkende vervorming uit zijn gitaar te krijgen. Na het studiowerk werd er gestemd over een eventuele single. Richards en Jagger stemden tegen het nummer, maar waren in de minderheid. Op 5 juni lag ‘No Satisfaction’ in de Amerikaanse winkels, met alle gevolgen van dien.
Terugkijkend in 1995 beschreef Jagger die dagen als volgt: “It was the song that really made the Rolling Stones, changed us from just another band into a huge, monster band. You always need one song.” Het was het lied dat de Rolling Stones groot heeft gemaakt, het veranderde ons van zomaar een of andere band in een enorme monstergroep. Je hebt altijd net één lied nodig. Het tijdschrift Newsweek noemde het “five notes that shook the world”, vijf noten die de wereld deden schudden op haar grondvesten.