Credits : Philips
Op 4 november, maar dan in 1978, kwam Donna Summer de Nederlandse Top 40 binnen met haar spectaculaire discoversie van “MacArthur Park” – een nummer met een opmerkelijke geschiedenis. Oorspronkelijk werd het in 1967 geschreven door Jimmy Webb, die het twintig minuten durende muziekstuk aanbood aan diverse artiesten. Alleen acteur Richard Harris durfde het aan, en zijn dramatische versie uit 1968 werd een onverwachte hit.
Tien jaar later hoorde producer Giorgio Moroder het nummer op de radio in Los Angeles en dacht: dit is het! Samen met Pete Bellotte besloot hij de symfonische opbouw van Webb te vertalen naar de discovloer. Moroder maakte daarbij gebruik van innovatieve studiotechnieken, waaronder een koor van zijn eigen stemgeluid, opgenomen op een 24-track band, waarmee hij akkoorden kon “spelen”. Het resultaat: een acht minuten durende discokathedraal met een briljante vocale prestatie van Summer, opgenomen in een voor haar unieke toonsoort.
Het nummer verscheen als onderdeel van de MacArthur Park Suite op het dubbelalbum Live and More en werd een wereldwijde sensatie: nummer 1 in Amerika, nummer 5 in Engeland en nummer 9 in de Nederlandse Top 40. Het leverde Summer haar eerste Grammy-nominatie op en markeerde de ultieme samensmelting van symfonische grandeur en glitterende disco – een monument van de jaren zeventig.
Copyright © 2025, Hitzound, All rights reserved
