One Hit Wonders / Nr. 18 Richard Harris – MacArthur Park (1968)
Richard Harris was behalve veelzijdig acteur ook zanger. Hij werd in het Ierse Limerick geboren. In zijn jeugd was hij een verdienstelijk rugbyspeler, totdat tuberculose daar een voortijdig eind aan maakte. Toen hij daarvan was genezen, verhuisde Richard naar Londen om regisseur te worden, maar hij kon geen goede cursus vinden. Uiteindelijk werd hij aangenomen op de London Academy of Music and Dramatic Art om te leren acteren. Hij kreeg in 1958 zijn eerste filmrol in de film Alive and Kicking. Later speelde hij o.a. in de film The Guns of Navarone. Daarna speelde hij in een groot aantal bekende films zoals Mutiny on the Bounty (1962), Camelot (1967) en The Gladiator (2000).
In 1968 later bereikte hij als zanger de 2e plaats van de Billboard Hot 100 met “MacArthur Park”, een theatraal nummer dat door Jimmy Webb geschreven was. Harris had de componist eerder ontmoet bij een fundraisen-bijeenkomst in Los Angeles, eind 1967. Webb was daar uitgenodigd om achtergrondmuziek op de piano te spelen. Harris, die juist een sterrenrol had gespeeld in Camelot, en in de film diverse muzikale nummers had uitgevoerd, zei tegen Webb dat hij wel een plaat wilde uitbrengen. Dat werd ‘MacArthurPark’. Het nummer bleek een internationale kraker van jewelste.
‘Mac Arthur Park’ bereikte in Amerika de 2e plaats, in Australië en Canada was het een nummer 1 hit. De song is door vele artiesten gecoverd en niet de minste: Glen Campbell, Four Tops, Donna Summer en Frank Sinatra namen het bijvoorbeeld op. Richard Harris overleed in 2002 aan de gevolgen van de ziekte van Hodgkin (lymfeklierkanker).
One Hit Wonders / Nr.19 Fay Lovski – Christmas was a friend of mine (1982)
In de Top 100 met One Hit Wonders bevindt zich zelfs een Kerst plaat. Eéntje maar: die van de Nederlandse zangeres Fay Lovsky: ‘Christmas Is A Friend Of Mine’, dat uitkwam in 1981. Het was helaas de enige hit voor de zangeres in deze Nederlandse hitlijst. ‘Christmas was a friend of mine’ pende Fay zelf. Hoewel het nummer geen grote hit werd , groeit het toch uit tot een ware kerst classic. Al tijdens de middelbare schooltijd in Leiden treedt de uit Leiden afkomstige Fay Luyendijk op in café’s met gitaar en lange jurk met repertoire van bijvoorbeeld Simon & Garfunkel en Joni Mitchell. Tijdens haar studie grafische en audiovisuele vormgeving aan de Amsterdamse Rietveld Academie maakt ze enkele korte animatiefilmpjes voor de televisiequiz Twee Voor Twaalf. Met het verdiende geld koopt ze een Revox-viersporen-recorder. Door alle partijen en zangstemmen stuk voor stuk op te nemen (het sound on sound-principe) maakt ze zo haar compleet eigen muziek.
Haar eerste single ‘Party Time’ (1980) wordt geproduceerd door Jona Lewie. Na haar hit ‘Christmas was a friend of mine’ (nummer 37 in de Nederlandse Top Veertig) wordt 1982 voor Fay een top jaar. Haar tweede LP ‘Confetti’ is succesvol en wordt bekroond met een Edison én de Zilveren Harp van Conamus. Een aantal andere nummers van Fay behalen een notering in de Tipparade: ‘Maggie’, ‘Automatic pilot’, ‘Don`t feed the animals’ en ‘Ramon’. Maar die ene volgende échte hit zat er niet meer in, helaas.
One Hit Wonders / Nr. 20 Alex Harvey – To make my life beautiful (1972)
Op haar Instagram pagina heeft Lizzo aangekondigd dat ze op 16 april Saturday Night Live zal hosten. Ook zal ze tijdens de show optreden, wat haar tweede keer op het SNL-podium zal zijn. Twee jaar terug heeft ze haar hit-single ‘Good As Hell’ live gezongen, waarvan de SNL video ondertussen al bijna een miljoen views op YouTube heeft weten te bemachtigen. Onlangs is de zangeres ook te gast geweest bij de Late Late Show with James Corden op maandag 21 maart. Tijdens de show besprak ze haar opkomende album en gaf ze het publiek een preview van haar nieuwe single ‘About Damn Time’. Bekijk de video hier.
One Hit Wonders / Nr. 21 Steppenwolf – Born to be wild (1968)
Eén hit, die maar liefst drie maal een notering behaalt in de Veronica Nederlandse Top Veertig: Steppenwolf met ‘Born to be wild’. Een unieke prestatie! De eerste hit notering vindt plaats in 1968. Het nummer werd geschreven door Mars Bonfire. Deze single wordt onsterfelijk dankzij de roadmovie Easy Rider uit 1969, met Peter Fonda en Dennis Hopper in de hoofdrol. Op het moment dat Rob Out ‘Born to be wild’ op nummer 1 in de Tipparade plaatst is de cult film dus nog in de maak.
Oorspronkelijk was de track geschreven als ballad. Toen een aantal groepen het nummer niet wilden opnemen, gaf Mars Bonfire (broer van Steppenwolf-drummer Jerry Edmonton) ‘Born to be wild’ aan de Canadese band Steppenwolf. Die maakten er een heuse rock track van. Deze song wordt nu beschouwd als de allereerste heavy metal track. In Canada bereikte ‘Born to be wild’ de 1e plaats en in Amerika de 2e plaats. In de Veronica Top Veertig belandde Steppenwolf op de 32e positie. In 1973 en 1990 werd het hier opnieuw een hit. De meest recente notering werd de meest succesvolle: Steppenwolf bereikte de 4e plaats aan het begin van de nineties.
One Hit Wonders / Nr. 22 Keith West – Excerpt from a teenage opera (1967)
Op 16 september in 1967 komt ‘Excerpt From A Teenage Opera’ nieuw binnen in de Veronica Top Veertig. Het nummer van de Engelse zanger is ook al wel bekend als ‘Grocer Jack’. Het nummer komt uit in de nadagen van de summer of love en is de sound psychedelisch. West wordt ondersteunt met een koor dat, is dit bizar of niet, afkomstig waren van de Corona Stage School. Keith West was op dat moment de zanger van de band Tomorrow, toen hij ‘Exerpt from a teenage opera’ opnam.
In 1964 werd Keith lid van de r&b-groep Four Plus One, nadat hij een advertentie van de groep had gelezen waarin ze om een zanger vroegen. De groep bracht slechts één single uit. Het nummer ‘Time is on my side’ werd ongeveer tegelijkertijd uitgebracht met de versie van The Rolling Stones, waardoor deze single onopgemerkt bleef.
‘Excerpt from a teenage opera’ was geschreven en geproduceerd door Mark Witz ( pseunoniem: J.Philwit ) Mark werkte aan een heuse teenage opera. Het was één van de eerste songs die uit zijn pen vloeide. Het lied gaat over de hard werkende kruidenier Jack, die al 82 jaar oud is en toch nog dagelijks de ronde doet door het dorp. Hij heeft nog nooit verstek laten gaan en de dorpsbewoners beschouwen zijn komst als een vanzelfsprekendheid. Als hij op een dag niet komt opdagen, zitten de bewoners vertwijfeld aan een lege ontbijttafel. Ze nemen zich voor Jack flink op zijn kop te geven. Maar: Jack blijkt plotseling te zijn gestorven. Pas bij de begrafenis realiseren de dorpsbewoners en hun kinderen zich hoe ze Jack gewaardeerd hebben.
Het concept album van de opera kwam niet af en Keith West bleek een one hit wonder. Maar wel een hele grote, want ‘Excerpt from a teenage opera’ bereikte de eerste plaats in de Veronica Top Veertig.
One Hit Wonders / Nr. 23 The Verve – Bittersweet Symphony (1997)
Slechts eenmaal wist The Verve een notering te halen in de Nederlandse Top Veertig. Dat gebeurde met ‘Bitter Sweet Symphony’ uit 1997, dat op radio 3FM werd uitgeroepen tot Megahit. Richard Ashcroft schreef het nummer, dat te vinden was op hun album ‘Urban Hymns’. In de single werd een sample gebruikt van de orkestrale versie van ‘The Last Time’ van The Rolling Stones. De sample werd gebruikt met goedkeuring van Decca Records. Maar toen het nummer een hit werd, klaagde Allen Klein (die de rechten van ‘The Last Time’ bezat) The Verve aan wegens het vermeend schenden van zijn rechten.
Om een lang en duur proces te vermijden schonk de groep de rechten van het nummer voor 100 procent aan Allen Kleins bedrijf ABKCO Music, dat een aantal licenties van The Rolling Stones beheert. Het was een grote teleurstelling. Toch kreeg The Verve uiteindelijk de rechten weer terug, mede dankzij de nieuwe manager van de Stones, Joyce Smith. En dus gaven Mick Jagger en Keith Richard hun aandeel van Bitter Sweet Symphony terug aan Richard Ashcroft.
De plaat werd wereldwijd een enorme hit en bereikte in Engeland de 2e positie. In Ierland werd de 3e positie bereikt en in Canada de 5e plaats. Amerika bleef iets achter met nummer 12 als toppositie. Ongeveer even hoog als in Nederland (nummer 11). De opvolger ‘The dugs don’t work’ bleef steken in de Tipparade.
One Hit Wonders: Nr. 24 Amazing Stroopwafels – Oude Maasweg (1982)
Deze single haalde vreemd genoeg, nooit een notering in de Nederlandse Top Veertig: ‘Oude Maasweg’ van The Amazing Stroopwafels. Het lied is een bewerking van het nummer Manhattan Island Serenade, dat werd geschreven door Leon Russell. De geschiedenis van het lied voert terug tot 1973 toen Wim Kerkhof het nummer hoorde op de elpee ‘Carney’. De band The Amazing Stroopwafels bestond toen nog niet. Het verdween naar de achtergrond en kwam pas boven toen de Stroopwafels hun tweede elpee, Mooi Weer (later omgedoopt tot Oude Maasweg) op mochten nemen. De band had niet voldoende materiaal en breidde de tekst die ze toen hadden iets uit. Tot ieders verbazing pikten de toenmalige radiozenders het lied op; het werd een single.
Het Rotterdams trio bestaande uit Wim Kerkhof (zang, contrabas, keyboards), Arie van der Graaf (elektrische gitaar) en Rien de Bruin. (gitaar, accordeon en zang) vertelt: “In 1973 kocht ik “Carney”, een LP van Leon Russell met daarop het nummer : “Manhattan Island Serenade”. Dit lied zong en speelde ik regelmatig met Cees Pons en Jacqueline Muller, muzikale vrienden uit Vlaardingen. Augustus 1975 hebben we samen een vertaling gemaakt, “Natte Botlek Powezi” getiteld.
We speelden het echter nauwelijks bij onze incidentele optredens. In 1978 kreeg ik een knallende ruzie met Cees, we verbraken voor 6 jaar het contact en ik richtte in 1979 met Fred Piek The Amazing Stroopwafels op, waar we het nummer ook speelden, maar dan de Engelse versie. In Scheveningen op een folkfestival raakten we dankzij dat nummer aan de praat met Andrew John en Lissa Ladefoged, zij hadden Manhattan Island Serenade (in het Engels) net op de plaat gezet. Sinds die tijd hebben wij heel wat in Denemarken gespeeld. Na het vertrek van Fred in 1980 konden we nog een tweede LP, nu als kwartet, met Arie, Koos en Louis maken, met weer een Nederlandse kant en liefst eigen nummers ! Ik had nauwelijks Nederlandstalige nummers gemaakt, maar liet 4 regels uit de oude vertaling van “Manhattan Island Serenade” staan, voegde de auto met lege tank toe, naast de Caltex in de nevel en olievlekken op de Maas. Dit gingen we in 2 talen uitvoeren in de Soundhouse Studio in Schiedam. Ik heb Fred gevraagd het lied met me mee te zingen en toen de LP uitkwam draaide ieder gelijk “Oude Maasweg”. Het nummer behaalde 50e plaats in de Nationale Hitparade. Dit nummer staat, sinds de oprichting van de TOP 2000, elk jaar hoog genoteerd.
One Hit Wonders / Nr. 25 Jane Birkin & Serge Gainsbourg – Je t’aime, moi non plus (1969 / 194)
In het voorjaar van 1969 komen Serge Gainsbourg en Jane Birkin binnen in de Veronica Top Veertig met ‘Je t`aime, mon non plus’. Deze ultieme hijgplaat werd geschreven foor de mannelijke helft van dit duo, de Franse dichter, zanger, componist, acteur en regisseur Gainsbourg. Een jaar eerder kreeg hij een verhouding met de Britse Jane Birkin, toen ze samen in een film optraden. Aanvankelijk was het de bedoeling dat het nummer werd uitgebracht met Brigitte Bardot. Met haar had Gainsbourg in 1967 een verhouding van enkele maanden.
In december 1967 nemen de twee ‘Je taime moi non plus op’. “We deden de gebaren en het geluid van een vrijend koppel na terwijl we elkaars hand vasthielden. Onze vingers die elkaar toen lichtjes streelden, dat was wellicht het meest erotische moment uit mij leven.”, aldus Bardot heel veel jaren later. Toch komt de single niet terecht in de platenwinkels. Het is Bardots wettige echtgenoot, die de release tegenhoudt. Het nummer verdwijnt in een verzegelde koffer bij het platenlabel Philips. Gainsbourg is ontgoocheld.
In 1968 speelde Gainsbourg samen met actrice Jane Birkinin in de film Slogan. Serge kan het niet laten, en hij besluit om haar de onuitgegeven versie van het lied te laten horen. Birkin was diep onder de indruk. Ze besluiten ‘Je t`aime, moi non plus’ opnieuw op te nemen. Het nummer wordt wereldwijd een sensuele sensatie. Vanwege de seksuele getintheid wordt het nummer in veel landen verboden. En dat terwijl er in veel landen op de hoes keurig stond vermeld, dat het nummer verboden was voor mensen onder de 21 jaar. Hoe dan ook: de controverse zorgde voor veel bekendheid en droeg eraan bij dat het nummer uitgroeide tot een grote internationale hit. Behalve in 1969 werd het nummer in 1974 nogmaals een grote hit.
One Hit Wonders / Nr. 26 Peter Schilling – Major Tom (1983)
Begin jaren tachtig golfde de Neue Deutsche Welle ons land binnen. Een voorbeeld daar van was Peter Schilling, die in 1983 een hit scoort met ‘Major Tom’ ((völlig losgelöst). Hij schreef het nummer samen met David Harland Lodge en het stond op zijn LP ‘Fehler im System’. Het nummer is een soort van vervolg op ‘Space Oddity’ van David Bowie. Hij zong tenslotte het eerst over de astronaut Major Tom, die niet meer terug naar aarde kon keren. ‘Space oddity’ werd een wereldwijd succes ten tijde van en kort na de eerste bemande maanlanding van de Apollo 11.
Over rozen liep Schilling`s leven bij aanvang zeker niet. Hij groeide zijn eerste jaren op in een weeshuis. Toen hij later dan toch bij zijn moeder ging wonen, werd hij door haar mishandeld. Zijn vader heeft Schilling nooit gekend. Zo kreeg zijn grootmoeder op z`n 14e het zorgrecht. Ondanks alles bleek hij een taaie en had zo zijn talenten: op het gebied van voetbal en muziek. Als 15-jarige kreeg hij een aanbod van VfB Stuttgart in de vorm van een precontract. Hij speelde in diverse rockbands en in 1979 was het dan zover.
‘Gib her das ding’ werd zijn eerste single. Zijn eerste album werd ‘Fehler im System’, dat uitkwam bij WEA Records. Het nummer ‘Major Tom’ stond op dit debuut. Het nummer nam hij ook op in het Engels. In die versie bereikte het de 14e plaats van de Billboard Hot 100 en in Canada zelfs de 1e plaats. In Nederland werd de Duitse versie een grote hit. ‘Major Tom’ bereikte de 2e plaats in de Nederlandse Top Veertig.
One Hit Wonders / Nr. 27 Mocedades – Eres tu (1973)
1973 was een goed Songfestival jaar. Zo had je de inzending van Mocedades met ‘Eres tu’. Met dit nummer traden ze aan voor Spanje tijdens het Eurovisie Songfestival van 1973. Het festijn vond dat jaar plaats in Luxemburg in het Nouveau Théatre. Dat allemaal, omdat een jaar eerder Vicky Leandros voor het minstaatje de winst wist binnen te slepen met ‘Apres toi’. In 1973 waren de veiligheidsmaatregelen extreem vergroot. Dat had alles te maken met de deelname van Israël, dat in dit jaar zijn intrede deed. Een jaar eerder vond er tijdens de Olympische Spelen in München een gruwelijke aanslag plaats op Israëlische atleten. Er gingen geruchten, dat Ilarit, de Israëlische zangeres, tijdens haar optreden een kogelvrij vest droeg. Ook mocht het publiek tijdens het festival niet opstaan, om zo niet het risico te lopen door het beveiligingspersoneel te worden neergeschoten.
Mocedades werd al in 1967 opgericht, door een aantal studenten uit Bilbao. Destijds noemden ze zich Voces y Guitarras opgericht. Een jaar later komen ze onder de vleugels van Juan Carlos Calderón. De groepsnaam wordt dan veranderd in Mocedades. In het begin waren er acht leden: de familie Uranga (de 3 zussen Amaya, Estíbaliz en Izaskun en broer Roberto), de broers Rafaél en Sergio Blanco en verder nog José Ipiña en Francesco Panera. In 1973 waren er nog twee zangeressen en vier gitaar spelende mannen over. ‘Eres tu’ werd door Cliff Richard, die opnieuw aantrad voor Engeland (met het ijzersterke ‘Power to all our friends’) gezien als grootste concurrent. Dat klopte; want Mocedades eindigde uiteindelijk net boven Engeland. Maar helaas won Mocedades het Eurovisie Songfestival niet; ze eindigde als tweede, achter Anne Marie David, die Luxemburg de tweede overwinning op rij bezorgde.
Maar ‘Eres tu’ was op zijn manier ook een winnaar. Het nummer werd een wereldwijd succes en bereikte zelfs de top 10 van de Amerikaanse Billboard Hot 100. In de Veronica Top Veertig belandde ‘Eres tu’ op nummer 3.
