Op 25 oktober, maar dan in 1980, komt ‘Never knew love like this before’ van Stephanie Mills binnen in de Nederlandse Top 40. Het nummer werd geschreven door James Mtume en Reggie Lucas, die tevens respectievelijk toetsinstrumenten en gitaar speelden in het nummer. De inspiratie voor ’Never knew love like this before’ kwam van Reggie Lucas. Zijn pasgeboren dochter Lisa bracht hem op het idee.
Stephanie brak door in 1975, toen zij de hoofdrol kreeg in de musical The Wiz. Dankzij Jermaine Jackson kreeg Stephanie Mills niet veel later een contract aangeboden bij het platenlabel Motown. In oktober 1976 verscheen haar album, getiteld ‘For the first time’. Twee jaar later tekende ze een contract bij 20th Century Records. Daar bracht ze in datzelfde jaar een succesvol album uit, waarvan enkele singels werden getrokken, die overigens niet bij ons succesvol waren. Dat veranderde in 1980 met het album ‘Sweet Sensation’. Op deze plaat stond de single ‘Never knew love like this before’.
De singel van Stephanie Mills werd een grote hit. In Amerika behaalde het de 6e plaats in de Billboard Hot 100. In Engeland stond de Amerikaanse zangeres op nummer 4 en in de Nederlandse Top 40 piekte de singel op nummer 1. Stephanie Mills kreeg een Grammy Award voor beste vrouwelijke R&B-zangeres; de componisten voor beste R&B-lied. Het nummer was te horen in de speelfilm Rush Hour 2 uit 2001. O.a. Melba Moore en Kelly Rowland namen een cover op van ‘Never knew love like this before’.
Terug naar 4 mei, maar dan in 1978! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Theme Song From “Which Way Is Up”’ van Stargard. Het nummer werd geschreven door Norman Whitfield en was de titelsong van de soundtrack voor de speelfilm Which Way Is Up?. Ook stond het nummer op hun debuut LP ‘Stargard’. Whitfield was een heel succesvolle songwriter, die schreef voor vele artiesten, die waren ondergebracht bij het Motpwn label. Zo schreef Whitfield songs als “Ain’t Too Proud to Beg” (Temptations), “(I Know) I’m Losing You” (Temptations), “I Heard It Through the Grapevine” (Gladys Knight & Pips), “War” (Edwin Starr), “Ball of Confusion (Temptations)” en “Papa Was a Rollin’ Stone” (Temptations).
Stargard werd opgericht in 1976 en bestond uit Rochelle Runnells, Debra Anderson en Janice Williams. Het trio bestond niet zo heel lang, tot 1983. Ze maakten ook nog het album ‘The Changing of the Gard’(1979) , dat deels geproduceerd werd door Verdine White van Earth, Wind and Fire. Toch bleek hun eerste singel Theme Song From “Which Way Is Up”’ en hun debuut LP de meest succesvolle in hun carrière. Het nummer bereikte de 21e plaats in Amerika en voerde 2 weken de R&B charts van Billboard aan. Stargard behaalde de 22e plaats in de Nederlandse Top 40.
Op 14 oktober, maar dan in 1972, komt ‘Back stabbers’ van The O’Jays binnen in de Veronica Top 40. Deze soultrack is geschreven door Leon Huff, Gene McFadden en John Whitehead en geproduceerd door Huff en Kenny Gamble. Het is de eerste singel die de groep uitbracht bij het platenlabel Philadelphia International en was tevens de titelsong van hun LP. Ook ‘Love train’ was te vinden op het album ‘Back stabbers’. De verteller in de titelsong waarschuwt mannen over hun mannelijke vrienden die naar hen lachen terwijl ze bij hen zijn, maar achter hun rug om stiekem plannen hebben om hun vrouw of vriendin af te pakken.
‘Back stabbers’ was geïnspireerd door “Smiling Faces Sometimes” van The Undisputed Truth uit 1971, dat een vergelijkbaar thema had. In Amerika was het nummer een doorslaand succes en behaalde de derde plaats in de Billboard Hot 100. Ook in Nederland, waar ‘Back stabbers’ met het predicaat Troetelschijf (op Hilversum 3) de 11e plaats bereikte in de Veronica Top 40. In de Daverende Dertig van Hilversum 3 behaalden The O’Jays zelfs de 8e plaats. In 1977 stond het op de soundtrack van de film Looking for Mr. Goodbar. In 1979 nam Tina Turner een cover op voor haar album Love Explosion. Deze versie werd uitgebracht op singel, maar behaalde nergens de hitlijsten.
Vandaag viert Tony Wilson zijn 76e verjaardag. Gefeliciteerd! De uit Trinidad afkomstige muzikant is vooral bekend als gitarist, songwriter en zanger van Hot Chocolate. Wilson maakte echter het eerst deel uit van The Soul Brothers, die drie singels uitbracht. In 1968 trad Tony toe tot Hot Chocolate, al was de groepsnaam aanvankelijk The Hot Chocolate Band. Net iets anders, dus! In 1969 maakten Erroll Brown en de band een reggae versie van het nummer “Give Peace a Chance”, een succesvol – en helaas nog steeds actueel – nummer van John Lennon.
Omdat hij de tekst niet mocht veranderen zonder toestemming van Lennon zond Brown een kopie van de opname naar Lennon`s platenlabel, Apple. Het nummer werd uiteindelijk met Lennon`s toestemming uitgegeven. De bandnaam The Hot Chocolate Band werd verzonnen door Apple-medewerkster Mavis Smith. Dit werd echter al snel afgekort tot Hot Chocolate: dat klonk veel beter!
In de beginjaren was de sound van Hot Chocolate nog niet zo succesvol. Dat veranderde toen de disco doorbrak in de seventies en vanaf 1974 scoorde de groep vele hits. “Emma” werd dat jaar een dikke top 10 hit. Tony schreef mee aan deze singel. Dat gold ook voor songs als ‘Love of life’, ‘Brother Louie’ en ‘You sexy thing’. Tony verliet de groep in 1976 omdat hij het niet eens was met de vercommercialisering van de sound die Errol Brown voorstond. Tony Wilson scoorde solo in 1977 één hit in de Nederlandse Top 40 met ‘I like your style’. Dit nummer bereikte de 12e plaats in Nederland.
Op 5 oktober, maar dan in 1974 komt Carl Douglas binnen in de Nederlandse Top 40 met ‘Kung fu fighting’. De tekst voor de singel is door Douglas zelf geschreven, de muziek is van Biddu Appaiah. Carl haalde zijn inspiratie uit vechtsportfilms, die sinds eind jaren zestig erg populair waren, vooral met dank aan Bruce Lee. Waarschijnlijk waren twee vechtende jongetjes op straat dé aanleiding om die link met spectaculaire gevecht scenes te maken voor de clip.
Het was in eerste instantie helemaal de bedoeling niet het nummer uit te brengen op singel. Tenslotte stond Douglas in de studio om te werken aan de opnames van ‘I want to give you my everything’: de beoogde singel om uit te brengen! Larry Weiss schreef dit nummer en hij stond bekend als een begenadigd songwriter. Hij maakte o.a. nummers voor Amen Corner, Eric Burdon en Glen Campbell’s Amerikaanse nummer 1 hit ‘Rhinestone cowboy’. Na twee uur werken aan de opname, was het tijd voor een break.
Met de aanwezige muzikanten was Carl wat aan het improviseren en zo ontstond spelenderwijs ‘Kung fu fighting’: in amper een kwartier! Gelukkig werd het opgenomen, zodat het platenlabel (Pye) ook even deze improvisatie kon beluisteren. Toen was het razendsnel duidelijk: ‘Kung fu fighting’ werd gebombardeerd tot A-kant van de singel en ‘I want to give you my everything’ belandde uiteindelijk als track op Carl`s album ‘Kung fu fighter’.
Die beslissing pakte goed uit! De wereld was toen juist in de greep van kungfu, zeker dankzij de televisieserie Kung Fu met David Carradine als leerling en meester. “Kung fu fighting’ haakte dus mooi aan bij deze trend. De singel was een wereldwijd succes en Nederland bleef daarbij niet achter. ‘Kung fu fighting’ behaalde de eerste plaats in de Nederlandse Top 40.
Op 29 september, maar dan in 1979, kwam ‘Don’t stop till you get enough’ van Michael Jackson binnen in de Nationale Hitparade. Het nummer, dat hij zelf schreef, betekende zijn muzikale comeback als solo zanger. Quincy Jones produceerde deze verbluffende dancetrack voor het album ‘Off the wall’. Niet Motown mocht het album uitbrengen, maar Epic Records. In ‘Don’t stop till you get enough’ slaakte Michael voor het eerst zijn typische gilletjes. Michael’s broer Randy neemt op de singel de percussie voor zijn rekening. De videoclip voor ‘Don’t Stop ’til You Get Enough’ werd geregisseerd en geproduceerd door Nick Sacton.
In 1979 stond Jackson overigens ook in de Nationale Hitparade, maar dan als één van de artiesten die de Wizz Stars vormden. In dat jaar kreeg Michael namelijk een rol in de muzikale film The Wiz, waarin hij de rol van vogelverschrikker vertolkte. Hier ontmoette hij ook producent/componist Quincy Jones en zangeres Diana Ross. Het leverde hem een nummer 1 hit op, maar dan als onderdeel van de Wizz Stars: ‘A Brand New Day’. Als onderdeel van The Jacksons had Michael in 1979 nóg een hit: ‘Shake your body’.
Met Jones produceerde Jackson zijn vijfde soloalbum, getiteld ‘Off the Wall’. Deze tot classic uitgegroeide album kwam uit in 1979 en bestond voornamelijk uit opzwepende discopop, vlotte melodieën, en weelderige, sentimentele popballades. ‘Off the Wall’ bleek een wereldwijd succes en maakte van Jackson een wereldster. Van het album waren tot juni 2006 ongeveer 20 miljoen exemplaren verkocht. Het nummer ‘Don’t Stop ’til You Get Enough’ had in Nederland het meeste succes, en kwam tot nummer 2 in de Nationale Hitparade.
Op 19 april, maar dan in 1980, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar ‘Working my way back to you’ van The Detroit Spinners. Of waren het nou gewoon The Spinners? Het nummer werd geschreven door Sandy Linzer en Denny Randell. Het waren The Four Seasons, die er het eerste een hit mee scoorden. Het was in 1966 dat ‘Working my way back to you’ de top tien haalde in deze originele versie. The (Detroit) Spinners maakten er in 1980 een medley van met gebruik van het nummer ‘Forgive me, girl’ van Michael Zager. De uitvoering van The Spinners stond op de LP ‘Dancin’ and lovin’’. Met deze versie scoren The Spinners een nummer 1-hit in Engeland enb in de Billboard Hot 100 bereikten The Spinners de 2e plaats. Deze positie bereikte de singel ook in de Nederlandse Top 40.
Vandaag viert Nile Rodgers zijn 71e verjaardag. Gefeliciteerd! Behalve componist, gitarist en producer is Nile de oprichter van de Amerikaanse disco/funk band Chic (1976). Eind jaren zestig begon zijn carrière in de Sesame Street-band. In 1970 ontmoette hij tijdens een grote tournee bassist Bernard Edwards. Het klikt en samen vormden ze de band The Boiz, later bekend onder de naam the Big Apple Band. Daarna formeerden ze samen de groep Chic. Luci Martin en Alfa Anderson werden aangetrokken als zangeressen van Chic.
De eerste singel ‘Dance dance dance’ (Yowsah Yowsah Yowsah) was in 1977 nog een bescheiden hitje in Nederland, maar dat veranderde in 1979 met de opvolger ‘Le freak’. Deze disco track stond op het tweede album, ‘C’est Chic’. Dit nummer bereikte de 2e plaats van de Nederlandse Top 40. Het werd een wereldhit. Daarna volgden o.a. ‘I want your love’ en ‘Good times’. In deze periode was hij ook medeverantwoordelijk voor o.a. ‘We Are Family’ van Sister Sledge.
In de jaren 1980 was Rodgers ook als producer actief. Zo bezorgde hij de Franse zangeres Sheila een wereldhit met het nummer ‘Spacer’ en was hij o.a. de producent van David Bowie’s zeer succesvolle album ‘Let’s Dance’ (1983), Madonna’s doorbraakalbum ‘Like a Virgin’ (1984) en het album ‘Notorious’ van Duran Duran. In 1996 werd Rodgers door Billboard Magazine geëerd als Top Producer in the World.
In de Zeroes maakt Nile Rodgers een aantal soundtracks voor films en games en hij werkt samen met populaire artiesten. Zo werkte hij mee aan het Daft Punk-album ‘Random Access Memories’ uit 2013. Zo hoor je Nile in dé zomerhit van 2013 ‘Get Lucky’. Daarmee zet hij zichzelf weer helemaal op de kaart. Daarna werkte Rodgers ook samen met o.a. Duran Duran, George Michael en Christina Aguilera.
Niet alles in zijn leven verliep vlekkeloos. Net als zijn ouders raakte Rodgers aan de drank en cocaïne. Pas toen hij besefte dat de verdovende middelen zijn muzikaliteit bedreigden, besloot hij ermee te stoppen. Eind 2010 werd bij Rodgers prostaatkanker geconstateerd, maar hij was er gelukkig op tijd bij en genas. In 2015 tekende Rodgers een nieuwe platendeal met Warner Bros Records. In 2018 verschijnt zijn album ‘It`s about time’. In februari 2023 won Rodgers 2 Grammy Awards: Best Electronic/Dance Album en Best R&B Song (“Cuff It”), voor zijn werk met Beyonce (‘Renaissance’). Nile Rodgers ontving ook de Lifetime Achievement/Special Merit Grammy Award in 2023.
Op 19 september, maar dan in 1981, komt Love Unlimited binnen in de Nationale Hitparade met ‘I’m So Glad That I’m a Woman’. Het nummer werd geschreven door Barry White, Frank Wilson en Paul Politi en geproduceerd door White. Het stond in 1979 als eerste track op het album ‘Love is Back’. Het nummer vertelt hoe fijn het is om een vrouw te zijn en hoe mannen niet zonder een vrouw kunnen leven…… (nou, dat geldt niet voor elke man). Het meidentrio was gelieerd aan Barry White. Zij vormden zijn achtergrond vocalen en één van de zangeressen, Gloedan James, was met hem getrouwd. ‘Walking in the rain withe the one I love’ was een eerdere hit van Love Unlimited in 1972. Deze singel werd Treiterschijf op Radio Noordzee en werd een internationaal succes. ‘I’m so glad that I’m a woman’ werd gelukkig ook een hit, maar dan vooral in Nederland en België. De singel behaalde de 2e plaats in de Nationale Hitparade en werd daarmee in Nederland hun grootste hit.
Terug naar 23 februari, maar dan in 1978! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Lovely day’ van Bill Withers. Het nummer schreef Withers samen met Skip Scarborough en het stond op de LP ‘Menagerie’ uit 1977. Scarborough werkte met vele r&b grootheden samen, zoals Anita Baker en Earth, Wind & Fire, om er een paar te noemen. Op ‘Lovely dat’ werd de gitaar ingespeeld door Ray Parker Jr. Het nummer viel op door de uithaal van Bill aan het einde van de singel: hij hield de noot van “day’ maar liefst 18 seconden vast. Alleen A-Ha zanger Morten Harket ging daar overheen op de singel ‘Summer moved on’. De singel van Bill Withers behaalde de top 10 in Engeland. In de Nederlandse Top 40 kwam het nummer tot de 24e plaats. In 1988 maakt Ben Liebrand een Sunshine remix van het nummer, zodat ‘Lovely Day’ nogmaals een hit werd en ditmaal de 4e plek behaalde.
