Celeste won enkele jaren terug de BBC Sound of 2020 en wist met deze druk op haar schouders te scoren met ‘Stop this flame’. Maar daar bleef het helaas bij. Niet dat ze geen nieuw materiaal meer uitbracht, maar die waren minder succesvol. De zangeres verrast vandaag met de release van haar nieuwe singel ‘There will come a day’, dat deel uitmaakt van de soundtrack van The Color Purple. Hopelijk is deze krachtige soulvolle singel met blazers en strijkers de voorbode van haar tweede album. . . . .
Met het nummer ‘Lose control’ staat Teddy Swims inmiddels 18 weken genoteerd in de Hitzound 40 en is op weg één van de grootste hits te worden van 2023. De song is te vinden op zijn debuutalbum ‘I’ve Tried Everything But Therapy’(Part 1). Op deze plaat, waar hij vier jaar aan gewerkt heeft, staat ook de prachtige opvolger ‘The door’. Swims schreef deze song o.a. samen met Mikky Ekko. Hij hoopt met deze nieuwe singel net zo veel succes te scoren als ‘Lose control’ en . . . . dat moet lukken! De Amerikaanse zanger sleept met de singel deze week de Hitzound Smash binnen. Op 10 en 11 mei komt Teddy Swims naar Nederland voor 2 concerten in 013 Poppodium, Tilburg.
Vandaag openen we de Kluis van de Flops voor The Jacksons met ‘Enjoy Yourself’. De bekende Philadelphia songwriters/producers Gamble en Huff schreven en produceerden deze song voor The Jacksons. Het nummer was te vinden op de LP ‘The Jacksons’. Michael en Jackie Jackson waren verantwoordelijk voor de lead vocals van de song. Het was de eerste singel van het album en ook de eerste die niet gemaakt werd bij het Motown label. The Jacksons hadden deze platenmaatschappij ingeruild voor Epic. Dat had consequenties voor de groep, want Jermaine Jackson besloot bij Motown te blijven. Hij stapte daarmee uit The Jacksons en koos voor een eigen carrière. Zijn plaats werd ingenomen door Randy Jackson. ‘Enjoy yourself’ was een doorslaand succes in Amerika; de singel was hun eerste die bekroond werd met platina. In Nederland haalde de singel niet eens de Tipparade.
Terug naar 31 augustus, maar dan in 1978! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Three times a lady’ van Commodores. Het nummer, geschreven door frontman Lionel Richie, was afkomstig van het album ‘Natural high’. Lionel werd voor het nummer geïnspireerd door zijn vader, die ooit een toast uitbracht op Lionel’s moeder. Zijn vader omschreef haar als “a great lady, a great mother, and a great friend”.
Het lag in de bedoeling van Lionel om ‘Three times a lady’ aan Frank Sinatra geven. Maar dat vond zijn co-producer James Carmichael niet zo`n slim idee: dit nummer paste precies bij de sound van de Commodores. Dus besloot de groep het nummer zelf uit te brengen. Met succes: ‘Three Times A Lady’ was de eerste singel van de band, dat een nummer 1 hit werd in de Billboard Hot 100. Ook in de Nederland deed dit nummer goede zaken. Het werd uitgeroepen tot Alarmschijf en bereikte de 3e plaats in de Nederlandse Top 40.
Op 18 oktober, maar dan in 1980, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar ‘Never knew love like this before’ van Stephanie Mills. Het nummer werd geschreven door James Mtume en Reggie Lucas, die tevens respectievelijk toetsinstrumenten en gitaar speelden in het nummer. De inspiratie voor ’Never knew love like this before’ kwam van Reggie Lucas. Zijn pasgeboren dochter Lisa bracht hem op het idee.
Stephanie brak door in 1975, toen zij de hoofdrol kreeg in de musical The Wiz. Dankzij Jermaine Jackson kreeg Stephanie Mills niet veel later een contract aangeboden bij het platenlabel Motown. In oktober 1976 verscheen haar album, getiteld ‘For the first time’. Twee jaar later tekende ze een contract bij 20th Century Records. Daar bracht ze in datzelfde jaar een succesvol album uit, waarvan enkele singels werden getrokken, die overigens niet bij ons succesvol waren. Dat veranderde in 1980 met het album ‘Sweet Sensation’. Op deze plaat stond de single ‘Never knew love like this before’.
De singel van Stephanie Mills werd een grote hit. In Amerika behaalde het de 6e plaats in de Billboard Hot 100. In Engeland stond de Amerikaanse zangeres op nummer 4 en in de Nederlandse Top 40 piekte de singel op nummer 1. Stephanie Mills kreeg een Grammy Award voor beste vrouwelijke R&B-zangeres; de componisten voor beste R&B-lied. Het nummer was te horen in de speelfilm Rush Hour 2 uit 2001. O.a. Melba Moore en Kelly Rowland namen een cover op van ‘Never knew love like this before’.
Op 4 oktober, maar dan in 1980, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar ‘My old piano’ van Diana Ross. Het nummer werd geschreven en geproduceerd door Chic-leden Bernard Edwards en Nile Rodgers en afkomstig van Ross’ elfde studioalbum, ‘Diana’. Op deze plaat stond ook haar vorige hit ‘Upside down’ en toekomstige hit ‘I’m coming out’. Dit album was de meest succesvolle uit de carrière van Diana Ross. Het werd o.a. bekroond met platina in Amerika en goud in Engeland en Nederland.
Na haar album ‘The Boss’ uit 1979 wilde Ross een frisser, moderner geluid. Nadat de zangeres het werk van Nile Rodgers van Chic had gehoord in de beroemde discoclub Studio 54 in Manhattan, benaderde zij hem over het maken van een nieuw album met materiaal voor haar waarop stond waar ze zich op dat moment voelde in haar leven en carrière.
Nile Rodgers vertelde, dat het merendeel van de nummers werd gemaakt na directe gesprekken met Ross. Ze had naar verluidt tegen Rodgers en Bernard Edwards gezegd dat ze haar carrière ‘op zijn kop’ wilde zetten en ‘weer plezier wilde hebben’. Als gevolg hiervan schreven Rodgers en Edwards de nummers “Upside Down” en “Have Fun (Again)”. Nadat hij in een club verschillende dragqueens tegenkwam die verkleed waren als Ross, schreef Rodgers “I’m Coming Out”. Alleen “My Old Piano” kwam voort uit hun normale songwriting sessies. De singel ‘My old piano’ was vooral in Europa succesvol. In Engeland behaalde de singel de 5e plaats en de 2e plaats in de Nederlandse Top 40.
Vandaag openen we de Kluis van de Flops. Je vindt er plaatjes, die op single zijn uitgebracht, maar nooit de Veronica- of Nederlandse Top Veertig hebben gehaald. Maar ze hebben de tand des tijds doorstaan en in veel gevallen zelfs uitgegroeid tot classics. De kluis openen we in alfabetische volgorde van de titel van de plaat uit de periode 1964 – 2022. Alle platen checken? Op naar de Spotify playlist!
Vandaag is het weer tijd voor de Kluis van de Flops! We zijn intussen aanbeland bij de letter ‘E’. Het was Lionel Richie, die het nummer ‘Easy’ schreef en helaas bleef hangen in de Tipparade. Een onterechte flop voor de Commodores uit 1977. De ballad stond op hun 5e LP, met eenvoudigweg ‘Commodores’ als titel. Richie schreef het over een verbroken relatie; in plaats van bij de pakken neer te zitten is de ik-persoon “easy like Sunday morning”, een gebruikelijke mentaliteit in de Zuidelijke steden zoals zijn geboorteplaats Tuskegee. Easy duurt oorspronkelijk 4:48 minuten en dat bleek net te lang om het veelvuldig op de radio gedraaid te krijgen. Dus knipte het platenlabel er iets meer dan een halve minuut van af. In Amerika was ‘Easy’ allesbehalve een flop: de singel behaalde de 1e plaats in de Billboard Hot 100. In de jaren ’90 scoorde rockband Faith No More wel een top 10-hit met een cover van het nummer ‘Easy’ in Nederland.
Terug naar 15 juni, maar dan in 1978! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Last dance’ van Donna Summer. Het nummer is geschreven door Paul Jabara en geproduceerd door Jabara, Giorgio Moroder en Bob Esty. Summer speelde in de film Thank God It’s Friday een zangeres met aspiraties. Zij bracht de instrumentale versie van de track een discotheek binnen in de hoop dat de diskjockey het wil spelen en haar zou willen laten zingen. Pech! Gedurende het grootste deel van de film wilde de DJ om verschillende redenen de singel niet oppakken, maar uiteindelijk draaide hij het toch. Eind goed, al goed en natuurlijk werd het optreden van Summer een sensatie.
Volgens Bob Esty werd Summer door Jabara opgesloten in een hotel in Puerto Rico en dwong hij haar om te luisteren naar een cassettebandje met een vroege versie van “Last Dance”. Summer vond het nummer goed en Jabara vroeg aan Esty om met hem aan een arrangement te werken zodat Summer het op kon nemen. Zo werden er een aantal akkoorden gewijzigd en werd het refrein een aantal keer herhaald. Ook werd er een brug toegevoegd en werd er een balladachtige intro toegevoegd.
Donna Summer nam het nummer in een dag op met Esty, die de achtergrondzang verzorgde. Diezelfde avond nam Summer met Moroder echter een nieuwe versie op die exact hetzelfde klonk, maar: hij gaf Bob Esty geen toegang tot de sessie! Erger: Esty werd niet meer genoemd als schrijver.
De singel ‘Last Dance’ werd niet alleen succesvol in de speelfilm, maar werd internationaal goed ontvangen. De track bereikte de 3e plaats in de Billboard Hot 100. Ook in Canada en Nieuw-Zeeland behaalde de singel de top 10. In de Nederlandse Top 40 behaalde Summer de achtste plaats in de Nederlandse Top 40. De zangeres won in 1978 een Oscar in de categorie beste originele nummer voor ‘Last dance’. Ook won Donna in 1979 twee Grammy Awards in de categorieën Best R&B Song en Best Female R&B Vocal Performance. Daarnaast sleepte Donna een Golden Globe binnen met ‘Last dance’ in de categorie beste filmsong.
Het is twintig jaar geleden dat Alicia Keys debuteerde op nummer 1 in Amerika met haar album ‘The diary of Alicia Keys’. De plaat leverde haar niet alleen platina op, maar ook een Grammy Award. Legacy Recordings, de catalogusdivisie van Sony Music Entertainment, zal The Diary of Alicia Keys 20uitbrengen met negen bonustracks, waaronder ‘Golden Child’, een niet eerder uitgebrachte song. Keys viert de mijlpaal met een intiem, once-in-a-lifetime jubileumconcert waarbij het album in zijn geheel, wordt uitgevoerd in de Webster Hall in New York op vrijdag 1 december. Een deel van de prijs van elk ticket doneerd Alicia aan Keep A Child Alive .
Terug naar 1 juni, maar dan in 1978! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Who’s gonna love me’ van The Imperials. Het nummer werd geschreven door Alfie Davison en was de enige hit in Nederland voor The Imperials. De fromatie werd al opgericht in 1957 en heette oorspronkelijk Little Anthony & The Imperials. New York was de basis voor de rhythm-and-blues-/soul-/doo-wopgroep. Eén van hungrootste hits werd ‘Tears on my pillow’, dat de 4e plaats beriekte in Amerika. Maar ‘Who’s gonna love me’ , met de populaire Philadelphia Sound, kwam zover niet. In de Nederlandse Top 40 noteerden The Imperials de 22e plaats met deze voormalige Paradeplaat.
