Vandaag openen we de Kluis van de Flops voor de Edgar Winter Group met ‘Free ride’ uit 1972. Het nummer werd geschreven door Dan Hartman, die later zelf als zanger succesvol zou worden met hits als ‘Relight my fire’. Maar toen hij het nummer schreef, speelde hij in de band van Edgar Winter op percussie en gitaar. De rock track van de Edgar Winter Group was te vinden op hun LP ‘They Only Come Out at Night’. Daar stond o.a. ook hun instrumentale nummer ‘Frankenstein’ op. Het nummer haalde de 14 plaats in de Amerikaanse Billboard Hot 100 en bereikte in Canada de top tien. In Nederland stond ‘Free ride’ zowel in 1972 als in 1973 in de Tipparade. De singel voegen we vandaag toe in de playlist van de Kluis van de Flops. Tenslotte is ‘Free ride’ uitgegroeid tot een rock classic! Frontman Edgar Winter is nog actief als muzikant, en compneert als lid van de Scientology kerk nog steeds instrumentale stukken.
Hitzound geeft een alfabetisch overzicht van de meest succesvolle Nederpop acts. Met de meest populaire Nederlandse zangers, zangeressen, bands en rappers vanaf 1965 tot nu. We vervolgen het Nederpop hit ABC archief na Armand met:
Amin van Buuren
In het Nederpop Hit ABC Dossier werpen we vandaag de spotlights op Armin van Buuren. Hij wordt gezien als een van de meest succesvolle Nederlandse DJ’s. En niet alleen in Nederland! Zo werd Armin al vijf keer uitgeroepen tot beste DJ van de wereld door DJ Mag. Hij werd geïnspireerd door Ben Liebrand en was amper veertien jaar, toen hij voor het eerst muziek begon te maken. Armin zond ook een demo van zijn productie naar zijn idool. Liebrand was zeer enthousiast was over de jonge Van Buuren. Mede hierdoor leerde Liebrand Van Buuren hoe een muziekstuk te produceren en te mixen. Van Buurens passie voor mixen bleef groeien. Zijn eerste baantje als dj had hij in de discotheek ‘Nexus’, in het derde jaar van zijn rechtenstudie in Leiden.
Hij begon onder verschillende pseudoniemen singels uit te brengen. Met de naam Armin is het in 1997 raak met zijn track ‘Blue fear’, dat een hitje wordt in Engeland. Hij maakte in 2000 succesvolle remixes voor Wamdue Project’s ‘King Of My Castle’, Gouryella’s ‘Walhalla’ en Madison Avenue’s ‘Don’t Call Me Baby’. In 2000 haalt Armin voor het eerst de Tipparade met zijn singel ‘Communication’. Zijn eerste hit maakt hij een jaar later onder de naam Perpetuous Dreamer met ‘The sound of goodbye’.
Daarnaast begon hij met zijn eigen radioprogramma A State Of Trance, dat vanaf 2001 iedere week wordt uitgezonden via het internet, op Slam!FM (later Radio 538) en nog vele andere radiostations. Zijn eerste echte soloalbum ’76’ brengt Armin uit in 2003. Dat jaar haalt Armin de Nederlandse hitlijsten met het nummer ‘Yet Another Day’ met Ray Wilson (ex-Stiltskin en ex-Genesis).
Daarna verschijnen er aan de lopende band nieuwe albums van Armin van Buuren. Met album Imagine (2008), haalt zelfs een nummer 1-positie en werd met goud bekroond. Daar stond ook de singel ‘In And Out Of Love’ op. Het was een samenwerking tussen Armin en zangeres Sharon den Adel van Within Temptation. Daarmee behaalt van Buuren voor het eerst een top tien hit in de Nederlandse Top 40. In 2010 sleept hij een Gouden Harp in de wacht.
Op de dag van de troonwisseling, 30 april 2013, beleeft Armin een hoogtepunt in zijn carrière. Op de kop van het Java-eiland in Amsterdam draait hij voor de nieuwe koning en koningin. Hij treedt samen met het Koninklijk Concertgebouworkest op tijdens de koningsvaart in de avond. Dat jaar komt ook zijn album ‘Intense’ uit met de wereldwijde hit ‘This Is What It Feels Like’, samen met de Canadese singer en songwiter Trevor Guthrie. De singel behaalt de 3e plaats in de Nederlandse Top 40. Andere super hits zijn ‘Sunny days’ (2017 met Josh Cumbee), ‘Therapy’(2018 met James Newman) en ‘Hoe het danst’ (2019, met Marco Borsato en Davina Michelle) Dit wordt de Hit van het Jaar 2019. Met ‘Come around again’ met Billen Ted & JC Stewart scoorde hij in 2022 zijn laatste grote hit.
Meest succesvol in de Nederlandse Top 40:
01
HOE HET DANST (met M.Borsato & D.Michelle)
2019
30 wk. – 01
02
THIS IS WHAT IT FEELS LIKE (met G.Guthrie)
2013
26 wk – 03
03
THERAPY (met James Newman)
2018
25 wk – 04
04
SUNNY DAYS (met Josh Cumbee)
2017
26 wk – 04
05
ANOTHER YOU (met Mr.Probz)
2015
18 wk – 08
De meest gestreamde song van Armin van Buuren is ‘Blah blah blah’ met zo’n 510.000.000 streams. Dat is zo’n 140.000.000 streams meer dan ‘This is what it feels like’.
Terug naar 7 april, maar dan in 1990! Op deze dag kwam Madonna binnen in de Nationale Hitparade met ‘Vogue’. De zangeres schreef en produceerde het nummer met Shep Pettibone. Hij was één van haar vaste remixers: zo remixte hij ‘Into the groove’ en ‘True blue’. Deze samenwerking zou in 1992 uitmonden in een heel album: ‘Erotica’. De track ‘Vogue’ was de eerste singel van haar album ‘I’m Breathless’ (1990). Grappig genoeg was ‘Vogue’ aanvankelijk geschreven als B-kant voor ‘Keep it Together’, dat de laatste singel van het album ‘Like a Prayer’ zou worden. Madonna’s platenmaatschappij Warner vond het nummer echter te sterk om enkel als B-kant uit te brengen. Er werd besloten om het nummer ‘Vogue’ uit te brengen als nieuwe singel en het toe te voegen aan het album ‘I’m Breathless’.
Madonna schreef de tekst van ‘Vogue’ in het vliegtuig van New York naar Londen, en liet zich inspireren door de dansstijl die op dat moment opkwam in de gayclubs van New York: vogueing. Deze dansstijl is geïnspireerd door de poses van modellen in modetijdschriften als Vogue. Door het nummer ‘Vogue’ werd deze dansstijl bekendgemaakt bij het grote publiek en werd korte tijd een rage in clubs.
De video voor ‘Vogue’ werd geregisseerd door David Fincher, met wie Madonna al had samengewerkt voor de clips “Express yourself” en “Oh Father”. De sfeer van de video is gebaseerd op filmsterren uit de jaren 30 en’50, die in het nummer door Madonna worden genoemd. Voorbeelden hiervan zijn Greta Garbo, Marilyn Monroe, James Dean en Grace Kelly. In de clip is een belangrijke rol weggelegd voor de dansers van haar Blond Ambition Tour van 1990. Tijdens de opname van de clip waren de repetities voor die tour in volle gang. De singel werd een wereldwijd succes. Madonna behaalde zowel in Amerika als Engeland de 1e plaats. ‘Vogue’ bereikte de tweede plaats in de Nationale Hitparade.
Terug naar 17 mei, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar (Tell it all about) ‘Boys’ van Dolly Dots. Het was hun allereerste singel. Het nummer werd geschreven door Peter van Asten en Richard de Bois en stond op hun eerste LP ‘Dolly Dots’. Peter en Richard hadden een jaar eerder het idee een meidengroep te formeren. Ze namen als eerste contact op met Angéla Kramers, die actief in het dansballet van het populaire TV programma TROS TOP 50. Vervolgens werden haar mededanseressen Anita Heilker, Esther Oosterbeek (eerder in The Surfers met de hit “Windsurfin” in 1978) en Patty Zomer aangetrokken. Heel veel zangervaring hadden de meiden nog niet.
Van Asten en De Bois besloten daarom Angela Groothuizen (The Howling Hurricanes) te benaderen om de leadzangeres te worden. Zij had er eerlijk gezegd niet veel zin in, omdat ze een wat ruiger imago voor ogen had, dan bij het idee van Van Asten, De Bois en Cees van Leeuwen. Maar Groothuizen vond dat Ria Brieffies de leadzangeres zou kunnen worden. Zij was zangeres bij The Vips. Brieffies was enthousiast. Ze maakte kennis met de andere vier leden. Groothuizen ging mee met Brieffies, zonder het voornemen zich aan te sluiten. Het klikte echter zo tussen de zes jonge meiden, dat Angela Groothuizen besloot om toch mee te doen. Zes leden vonden de producers eigenlijk te veel, maar onder druk van de zes stonden ze het toe. De Dolly Dots waren geboren! Met hun debuut singel behaalde het zestal de 9e plaats in de Nederlandse Top 40 én een grote hit in de TROS TOP 50. Vele, vele successen zouden volgen . . . .
Op 18 juli, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar ‘Cantara pepe’ van The Press. Het nummer werd geschreven door Walter Nita (ook bekend van The Chaplin band) en John Coenen en was te vinden op de LP ‘Press here’. De uit Maastricht afkomstige The Press was de voortzetting van The Walkers. Deze groep werd al opgericht in 1963 en hadden met hun song “There’s No More Corn (on the Brasos)” veel succes in hitlijsten over de hele wereld. Ook ‘My darling Helena’, ‘Taboo’ en ‘Dance of love’ behalen de top tien in Nederland. Na een aantal personeelswisselingen veranderde de groep in 1980 zijn naam tot The Press. Hun muziek is geïnspireerd door ska, new wave en reggae. De door Walter Nita geschreven eerste singel ‘I’m Gonna Shoot The D.J.’ was meteen een hit, gevolgd in 1981 door’ Cantare Pepe’ waarmee de band ook in Duitsland succes oogstte. Deze singel behaalde de 11e plaats in de Nederlandse Top 40.
Op 6 april, maar dan in 1968, komt Golden Earrings binnen in de Veronica Top 40 met ‘I`ve just lost somebody’. Het nummer werd gepend door Rinus Gerritsen en was de eerste singel van het album ‘Miracle Mirror’. Op deze plaat combineerde de Haagse band, toen overigens nog met een ‘s’ achter Golden Earring, beatgeluiden met psychedelica. Deze verandering was mede te danken aan de nieuwe zanger Barry Hay, die afkomstig is van de ruigere Haigs. De voormalig zanger Frans Krassenburg had inmiddels na Peter De Ronde de band verlaten.
In het nummer ‘I`ve just lost somebody’ vertelde de zanger dat zijn ex-vriendin na een korte relatie alweer uit zijn leven is verdwenen, maar dat hij nog wel over haar wilde blijven dromen. ‘I`ve just lost somebody’ bereikte de 7e plaats in de Veronica Top 40. De singel kreeg trouwens een remake in 2005. Golden Earring bracht toen een live versie uit van het nummer ter promotie van het album ‘Naked III’. Het nummer werd toen opgedragen aan een fan van de band die om het leven kwam nadat een groep jongeren vanaf een viaduct een steen door de ruit van haar auto gooide. In 2005 vierde de band ook hun veertigjarig bestaan en geven een concert op Pinkpop.
Het is vandaag precies vijftig jaar geleden dat ABBA het Eurovisie Songfestival won met ‘Waterloo’. Het was 6 april 1974, dat Björn Ulvaeus, Benny Andersson, Agnetha Fältskog en Anni-Frid Lyngstad namens Zweden werden afgevaardigd naar het Engelse Brighton. Een jaar eerder strandde het Zweedse viertal in de Zweedse voorronde met hun bijdrage ‘Ring, Ring’ (1973). Ze werden derde en de band Nova ging met ‘You’re summer’ naar Luxemburg. Maar met ‘Ring ring’ behaalden Björn, Benny, Agnetha & Anni-frid wel een Europese hit, zoals in Nederland.
Maar ABBA wilde in 1974 nog een poging doen om naar het Eurovisie Songfestival te gaan. In januari 1974 dook ABBA de studio in Stockholm in om hun bijdrage ‘Waterloo’ op te nemen. Een maand later werd ABBA bij de Zweedse voorselectiewedstrijd verkozen om het land op het Songfestival te vertegenwoordigen.
Eigenlijk zou het Eurovisie Songfestival van 1974 gehouden behoren te worden in Luxemburg, omdat dit land in 1973 won met Anne Marie David. Maar Luxemburg won het jaar daar voor ook al (Vicky Leandros) en kon de kosten van een derde festival simpelweg niet dragen. Daarom nam de BBC de organisatie op zich.
Het werd een festival met een aantal grote concurrenten. Een aantal artiesten deden mee die dan al in Europa diverse hits hebben weten te scoren zoals Olivia Newton John( Engeland), Peret (Spanje), Mouth & MacNeal (Nederland), Ireen Sheer (Luxemburg) en Gigliola Cinquetti (Italië). Toen ABBA arriveerde in Brighton waren ze één van de grote favorieten bij de bookmakers, naast Engeland en Nederland. Maar ABBA zou winnen met ‘Waterloo’. Op het Zweedse nationale songfestival zongen ze het nummer nog in het Zweeds, maar in Brighton doen ze het op z`n Engels. Het werd voor Zweden de eerste overwinning.
Dat het viertal in een glamrock outfit het podium opkwam, was niet toevallig. Björn: “Eerlijk gezegd was onze kleding knotsgek. Maar we dachten: dan herinneren de mensen zich ons tenminste, ook als we negende worden”. Agnetha, Björn, Benny en Anni-frid kwamen met plateau zolen en glitterpakken het podium op, waarbij Björn een gitaar had in de vorm van een ster. Toen de dirigent het podium opkwam, was de hilariteit in de zaal groot: hij was verkleed als Napoleon! De man, die met zijn leger verslagen werd in Waterloo.
‘Waterloo’ betekende een ommekeer in het Eurovisie Songfestival. Niet langer was het vanzelfsprekend dat een traditionele ballad er met de winst vandoor kon gaan. Toen duidelijk werd dat ABBA had gewonnen, werd het viertal naar het podium geroepen om de prijs op te halen. Maar bijna liep het mis, omdat overijverige veiligheidsbeambten Björn en Benny aanvankelijk tegenhielden. Voor ABBA was het Eurovisie Songfestival het begin van hun status als supersterren.
‘Waterloo’ behaalde in Nederland de eerste plaats in de Daverende Dertig. ABBA bereikte in veel landen trouwens de eerste plaats en zelfs Amerika ging voor ABBA door de knieën. ‘Waterloo’ bereikte daar de 6e plaats van de Billboard Hot 100. Daarmee waren ze de eerste songfestival act, die dat in Amerika lukte.
Voor ABBA was het Eurovisie Songfestival het begin van hun status als supersterren. Aan het einde van 1975 was het viertal al hard op weg om de grootste groep ter wereld te worden na The Beatles. (met hits als S.O.S.’ en ‘Mama mia’) Een jaar later behalen ‘Fernando’, ‘Dancing Queen’ en ‘Money Money Money’ wereldwijd de eerste plaats van de charts, Nederland incluis.
Vijftig jaar na de winst heeft ABBA een speciale editie van ‘Waterloo’ uitgebracht. De singel verschijnt als 10-inch in vier talen: Engels, Zweeds, Frans en Duits. Het origineel staat intussen hoog in de Revival 40, juist omdat het precies 50 jaar terug is dat ABBA het Songfestival won.
Vandaag is bekend gemaakt, dat Sue Chaloner, afkomstig van het duo Spooky & Sue, afgelopen maandag op 71-jarige leeftijd overleden. Namens de familie maakte Henkjan Smits het nieuws bekend in het NPO Radio 5-programma Magical mystery tour. Sue kwam in 1970 naar Nederland met de Engelse cast van de musical Hair. De zangeres besloot daarna in Amsterdam te blijven wonen. Sue vormde een zangtrio op dat twee jaar door het land trekt lang als onderdeel van de Mounties-show.
Sue werd vervolgens door manager Han Meijer en producer Jaap Eggermont benaderd om het duo te vormen. Oorspronkelijk zou Sue gekoppeld worden aan Big John Russell, maar: diens jaloerse vrouw verbood dat. Zij wilde niet dat manlief ging toeren met zo’n knap meisje. Zo werd Ivan Groeneveld (ex-Swinging Soul Machine) benaderd. Big John was overigens wel de zanger, die je hoort op de eerste hit van Spookie & Sue: ‘Swinging on a star’. Met deze debuut singel, die uitgeroepen werd tot Alarmschijf, scoorden Spookie & Sue de 2e plaats in de Veronica Top 40.
Ook de opvolgers ‘You talk too much’ en ‘I’ve got the need’ (allebei uit 1975) behaalden de top tien in Nederland. Het duo deed in 1976 een gooi naar deelname aan het Eurovisie Songfestival, maar strandde in de voorronde. Dat jaar werd ‘Do you dig it’ hun laatste hit als duo. Chaloner ging later in 1976 verder als solozangeres. Later zong ze nog in haar eigen band Soultrain en richtte ze Old-School Musical Foundation op, een ontwikkelingsprogramma voor talenten op het gebied van uitvoerende kunst.
Vandaag openen we de Kluis van de Flops voor ‘Free fallin’ van Tom Petty. Eind jaren tachtig besloot Petty om na de successen met The Heartbreakers een soloplaat te maken. De Amerikaanse singer-songwriter schreef het nummer samen met Jeff Lynne (frontman Electric Light Orchestra) voor het eerste solo-album van Petty: ‘Full moon fever’. Tom Petty (zang, gitaar), Mike Campbell (gitaar), Jeff Lynne (achtergrondzang en basgitaar) en Phil Jones (slagwerk) namen het binnen twee dagen op. Het was daarmee het eerste lied van Full moon fever, dat klaar was voor uitgifte, aldus Petty en Lynne.
Het lied gaat over de donkere kant van vrijheid. De hoofdpersoon heeft net contact gehad met een lieve vrouw (“She’s a good girl”) die verliefd op hem was, maar hij gaat ervandoor, kiezend voor zijn vrijheid. De vrouw in kwestie blijft achter met een gebroken hart.
‘Free fallin’ (1989) wordt beschouwd als één van de beste songs van Tom Petty en het nummer was dan ook internationaal succesvol. “Er gaat geen dag voorbij zonder dat iemand Free Fallin’ naar me neuriet of zingt”, zegt Petty over het nummer. “Het is de track geworden waar ik het meest bekend om sta, en dat terwijl het uiteindelijk maar dertig minuten van m’n leven kostte om het te schrijven.”
De release van de plaat ‘Full moon fever’ ging nog bijna niet door: Toen Petty de plaat ‘Full Moon Fever’ presenteerde aan zijn platenlabel MCA, kreeg de zanger te horen dat het album niet goed genoeg was. Petty was uit het veld geslagen vanwege deze reactie. Tijdens een etentje thuis met George Harrison en Jeff Lynne en Lenny Waronker, hoofd van Warner Bros, haalde Harrison zijn akoestische gitaar tevoorschijn.
Hij spoorde Tom aan het nummer ‘Free fallin’ te voor de platenbaas. “Dat is een hit!”, riep Waronker, was het commentaar van Waronker duidelijk: “I’ll fucking put it out”! Zover kwam het niet. Uiteindelijk wist Petty het label MCA alsong te overtuigen om Full Moon Fever tóch in de winkels te leggen. En met succes: het album wordt maar liefst vijf keer platina in Amerika en zes keer in Canada. In Nederland kreeg de singel veel airplay, maar haalt de Nederlandse Top 40 niet. Vandaar een prominent plekje in de Kluis van de Flops!
In het Nederpop Hit ABC Dossier werpen we vandaag de spotlights op Armand. De protestzanger was vooral bekend van het nummer ‘Ben ik te min?’. Hij maakte eerst deel uit van de Shannon Boys en Les Gilets. Vervolgens bracht Armand zijn eerste solo-singel ‘En nou ik’ uit in 1965. Het werd een flop. De opvolger was ‘Een van hen ben ik’, waarmee hij de Tipparade haalde (toen nog niet gepubliceerd door Veronica). Ook dit nummer werd geen hit, totdat enkele Veronica DJ’s de singel omdraaiden en het B-kantje begonnen te draaien. Dat was ‘Ben ik te min?’. Nu was het raak! In het voorjaar van 1967 stond Armand daarmee 14 weken in de Veronica Top 40. De langharige hippie verscheen met het nummer voor het eerst op de televisie, in het programma Moef Ga Ga.
Ook de opvolger ‘Blommenkinders’ werd een hit. Daarmee wilde hij zijn imago als dwarse protestzanger die tekeer gaat tegen de samenleving, veranderen in een zachtaardiger “bloemenkind”. Passend in een tijd van de flower power. Hij maakte deel uit van de hippiegeneratie en stond bekend als fervent gebruiker van cannabis. Zijn albums bevatten maatschappijkritische teksten, veelal geïnspireerd door de hippie-ideologie.
Omdat Armand een groot voorstander was van legalisering van softdrugs en Philips weigerde teksten daarover uit te brengen, stapte hij in 1970 over naar Telstar van Johnny Hoes. Op het platenlabel Killroy verschenen van 1971 tot 1981 zes albums. Maar een notering in de hitlijsten haalt hij niet meer. Nummers als ‘Lijpe Harrie’ (dat de debuut singel werd voor Lenny Kuhr omdat het label Philips de versie van Armand niet wilde uitbrengen) en (protest)liederen als ‘Op de tandem naar Marokko’, ‘Wat het klootjesdvolk wil weten’en ‘Liever een Rus (in de keuken dan een raket in de tuin)’ in de jaren ’80 werden in kleinere kring populair.
In 2011 nam Armand deel aan het televisieprogramma Ali B op volle toeren. Vier jaar later verscheen in samenwerking met The Kik het album ‘Armand & The Kik’, dat een notering haalde in de album chart. Er volgde een mini-tour met The Kik langs verschillende poppodia in Nederland. Vlak na zijn dood in november 2015, verscheen de biografir van de protestzanger. De titel van de biografie is “Armand: En nou ik” werd geschreven door Marcel Groenewegen, bassist van The Kik. Marcel Groenewegen Armand tot kort voor zijn overlijden geïnterviewd.
Meest succesvol in de Nederlandse Top 40:
01
BEN IK TE MIN
1967
14 wk. – 05
02
BLOMMENKINDERS
1967
07 wk – 19
De meest gestreamde song van Armand is ‘Ben ik te min’. Met ruim 7.500.000 streams. Dat is zo’n 6.000.000 streams meer dan ‘Op de tandem naar Marokko’.
