Op 5 maart, maar dan in 1983, kwam Kajagoogoo binnen in de Nederlandse Top 40 met ‘Too Shy’. Dit nummer was afkomstig van hun debuutalbum ‘White Feathers’ en werd geschreven door de hele band. Het was hun eerste singel. Voorheen heette de Britse band Art Nouveau. Het was frontman Limahl, die de nieuwe naam voor de groep. Het werd Kajagoogoo. Hij kwam op het idee, vanwege zijn kleinere neefje. Deze was in die tijd nog een baby en tja, baby’s maken over het algemeen het geluid: gagagoogoo.
Drie hits schreef Kajagoogoo op zijn naam: ‘Big Apple’, ‘Turn Your Back On Me’ en natuurlijk ‘Too Shy’, dat de 4e plaats bereikte in de Nederlandse Top Veertig. Het succes van de band was van korte duur, want eind 1985 stopt de groep. Eén van de producenten van ‘Too Shy’ was trouwens Duran Duran bandlid Nick Rhodes. De singel was een paar weken eerder nog uitgeroepen tot Steunplaat van Frits Spits. De singel was een grote hit en bereikte de eerste plaats in Engeland en Duitsland. Ook in Amerika behaalde Kajagoogoo de top tien. In de Nederlandse Top 40 behaalde ‘Too shy’ de vierde plaats.
Terug naar 22 maart, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Room with a view’ van Deco. Het nummer werd geschreven door acteur en songwriter Noel Peirce Coward. Het werd voor het eerst uitgebracht in 1928 voor de revue This Year Of Grace. Deco was een trio uit Engeland. Charles Grant studeerde aan het Eton College en ging naar Venetië voor een studie kunst. Terug in Engeland werd hij toegelaten tot de Webber-Douglas Academy of Dramatic Art. Andere leden zijn Tim Donaldson en John Melvin. A room with a view was ook de titel van een boek van E.M. Forster (1908), dat zich afspeelde in Engeland en Italië. Deco behaalde met deze singel de 30e plaats in de Nederlandse Top 40 en was hun enige hit.
Vandaag openen we de Kluis van de Flops voor het Britse synth-pop duo The Communards. In 1987 brachten ze de singel ‘For a friend’ uit, dat te vinden was op hun LP ‘Red’. De singel behaalde in Nederland niet eens de Tipparade. De bandleden, Richard Coles en Sommerville, het nummer voor hun vriend Mark Ashton schreven, die in februari van dat jaar was gestorven aan AIDS. De ziekte dook voor het eerst op in 1981 en was toen nog mysterieus en dodelijk. In 1983 werd het virus gevonden dat aids veroorzaakt: HIV (Humane Immunodeficiency Virus).
Een geëmotioneerde Jimi Somerville vertelde: “Mark was a close friend of both of us and my best friend. He was the first friend of ours to die from AIDS and it really thumped us, really brought it all home and I suppose this is a way of getting it off our chests.” In hetzelfde jaar dat ‘For a friend’ van The Communards verscheen, werd Freddie Mercury geconfronteerd met de mededeling dat hij HIV had. Hij hield het voor de buitenwereld verborgen, tot hij in 1991 bekendmaakte, aan AIDS te lijden. Een dag na de bekendmaking zou hij overlijden. O.a. ook René Klijn zou aan AIDS sterven (1993) en met hem wereldwijd nog vele andere bekende en minder bekende mensen. Pas in 1996 zou er een grote doorbraak plaatsvinden in de behandeling, met een combinatietherapie: een cocktail van hiv-remmende medicijnen.
‘For a friend’ behaalde de 28e plaats in de Britse charts en behaalde ook in Ierland, België en Duitsland de hitlijst. De opbrengsten van de singel gingen naar de Mark Ashton Trust. Het nummer werd later gebruikt voor de film Pride (2014).
Op 1 maart, maar dan in 1986, komt ‘Suspicious Minds’ van Fine Young Cannibals, binnen in de Nationale Hitparade. Het nummer werd geschreven door Mark James in 1968. De singel werd voor Elvis Presley een Amerikaanse nummer 1 hit in 1969. Mark James was o.a. ook de schrijver van ‘Always on my mind’, dat Presley ook zou opnemen. De versie van Fine Young Cannibals stond op hun debuut album. De zanger van de band, Roland Gift, zei dat Elvis in een droom tot hem was gekomen en hem toefluisterde om er de beste versie ooit van te maken. Of dat is gelukt, is een kwestie van smaak. De singel van Fine Young Cannibals behaalde de 8e plaats in de Britse hitlijst. In de Nationale Hitparade werd de nummer 21 positie bereikt.
Op 23 februari, maar dan in 2008, komt Adele binnen in de Nederlandse Top 40 met ‘Chasing pavements’. Het nummer werd geschreven door Adele en Eg White en stond op haar eerste album ‘19’. In Nederland werd zij met ‘Chasing pavements’ bekend dankzij Paul de Leeuw. In zijn TV show Mooi! Weer De Leeuw introduceerde hij Adele bij het Nederlandse publike. Met Cor Bakker aan de piano zong Adele voor een ademloos publiek. Adele omschreef dit nummer later zelf als volgt: “Het gaat over mij, als ik hoopvol ben over een relatie die eigenlijk al voorbij is. Het is het soort relatie waar je van baalt als je er midden in zit, maar die je mist op het moment dat het voorbij is.”
De LP ‘19’ werd een droom debuut voor Adele. Alleen al in Nederland werd de plaat met vijf maal platina bekroond. Op het album stond ook haar prachtige debuut singel ‘Hometown glory’, ‘Make you feel my love’ en ‘Cold shoulder’. De singel ‘Chasing pavements’ bereikte in de 9e plaats in de Nederlandse Top 40.
Op 21 februari, maar dan in 1987, komt ‘Skin Trade’ van Duran Duran binnen in de Nationale Hitparade. Het nummer werd geschreven door de bandleden Simon Le Bon, John Taylor, Nick Rhodes en was afkomstig van hun album ‘Notorious’. De singel van de Britse new waveband werd geproduceerd door Nile Rodgers, bekend van o.a. Chic. ‘Skin Trade’ ontleent de titel aan het boek Adventures in the Skin Trade van Dylan Thomas. Het nummer gaat over hoe mensen zichzelf volgens te band ‘te veel verkopen’. De muziek was al lang geschreven voordat frontman Simon Le Bon de tekst af had. Op het nummer zingt Le Bon voor het eerst met de kopstem, waarvoor hij zich liet beïnvloeden door ‘Emotional Rescue’ van The Rolling Stones. In Engeland bereikte ‘Skintrade’ en magere 22e plaats in de charts. In de Nationale Hitparade noteerde Duran Duran de 11e positie. Van het album werden ook de titelsong ‘Notorious’ en ‘Meet el presidente’ hits.
Op 18 februari, maar dan in 1978, komt ‘Mr.Blue Sky’ van de ELO binnen in de Nederlandse Top 40. Electric Light Orchestra-voorman Jeff Lynne schreef het nummer in de Zwitserse Alpen. Lynne: “Ik zat al een hele week op die berg en het was de hele tijd bewolkt en mistig. Op een dag scheen de zon uitbundig en was de lucht helemaal blauw. Ik kon oneindig ver kijken. Toen heb ik ‘Mr. Blue Sky’ geschreven.” Binnen twee weken tijd vloeiden in een vlaag van creativiteit alle andere songs zo uit zijn pen. Het resultaat was het album ‘Out of the blue’. Het bleek één van ELO`s meest succesvolle te worden en werd met platina bekroond.
‘Mr. Blue Sky’ is de afsluiting van kant 3 van de dubbelelpee, die geheel in het teken stond van Concerto for a Rainy Day. Een jarenlang misverstand omtrent de slotwoorden werd opgelost door Jeff Lynne en Richard Tandy (zijn rechterhand in de band) zelf. Er werd niet gezongen “Mr. Blue Sky”, maar “Please turn me over”. Dat laatste was een grapje en had betrekking op het feit dat de elpee omgedraaid kon worden om kant 4 af te spelen. Een trucje, dat je met de compact disc niet kon uithalen. In Engeland werd ‘Out of the blue’ uitgeroepen tot Album van het Jaar 1978 en Jeff Lynne ontving voor het album zijn eerste Ivor Novello Award for Outstanding Contributions to British Music in hetzelfde jaar. ‘Mr. Blue Sky’ bereikte in Engeland de zesde positie; in de Nederlandse Top 40 noteerde de ELO nummer 11.
Op 17 februari, maar dan in 1973, komt David Bowie binnen in de Daverende Dertig met ‘The Jean genie’. Bowie schreef het nummer tijdens zijn eerste concerttour in Amerika. In New York, om preciezer te zijn. Daar bracht hij in de herfst van 1972 veel tijd door met het Andy Warhol-model Cyrinda Foxe. Later zei hij hierover: “Ik schreef het nummer voor haar plezier in haar appartement. Sexy meid.” Het B-kantje van de singel werd ‘Ziggy stardust’. Op de Amerikaanse release stond ‘Hang On to Yourself’ op de B-kant van de singel, terwijl in Japan gekozen werd voor John, I’m Only Dancing’ als flip-side.
‘The jean genie’ was deels geïnspireerd op Bowie’s vriend Iggy Pop, of zoals Bowie het zelf zei: “een Iggy-achtig karakter, maar het was niet echt Iggy.” De regel “He’s so simple minded, he can’t drive his module” gaf later de naam aan de band Simple Minds. De titel was een zinspeling op de Franse schrijver Jean Genet. Het nummer was te vinden op de LP ‘Aladdin Sane’. Op deze plaat stonden o.a. ook de hits ‘Let’s spend the night together’ en ‘Drive-in Saturday’. In de Daverende Dertig behaalde ‘The jean genie’ de 5e plaats.
Op 15 februari, maar dan in 1975, kwam ‘Magic’ van Pilot binnen in de Nederlandse Top 40. Het was de eerste hit voor de Schotse band. Het nummer was geschreven door Dave Paton en William Lyall. De twee kennen elkaar van 1970, toen zij beide betrokken waren bij de Bay City Rollers. Voordat die band razend populair werd, waren de heren alweer vertrokken. In 1971 ontmoeten Dave en William elkaar weer in Edinburgh, in de plaatselijke bibliotheek en begonnen weer muziek op te nemen. Later voegen eerst Stuart Tosh en Ian Bairnson zich bij de twee en zo werd in 1973 Pilot opgericht.
‘Magic’ was afkomstig van hun debuut LP ‘From the Album with the Same Name’. Het aanstekelijke nummer was opgenomen onder leiding van Alan Parsons, die dan weer de musici van Pilot gebruikte voor opnames van zijn Alan Parsons Project. ‘Magic’ bereikte in de Billboard Hot 100 de nummer 5 positie en in de Nederlandse Top 40 noteerde Pilot plaats 8. De singel ‘Magic’ is te horen in een aantal speelfilms waaronder Herbie: Fully Loaded.
Op 11 februari, maar dan in 1989, komen Mike + The Mechanics binnen in de Nationale Hitparade met ‘The living years’. Het nummer werd geschreven door Mike Rutherford en B.A. Robertson. Het was de titelsong van hun tweede LP. De plaat werd opgenomen in de studio van Genesis, The Farm, in het Britse Surrey. Het album ‘Living years’ zou een schot in de roos zijn; het bereikte nummer 13 in de Billboard 200 (Amerika) en de tweede plaats in de Engelse elpeelijst. In Nederland haalde de elpee de lijsten niet.
De tekst voor ‘The living years’ was van de Schotse muzikant B.A. Robertson. Hij was in korte tijd zijn vader verloren, terwijl hij in zijn gezin er een kindje bijkreeg. Robertson verweet zijn vader dat deze in gesprekken soms te hoge eisen stelde. Maar er is ook zelfverwijt; hij had het zijn vader zelf nooit alles verteld, wat hij hem wilde zeggen….… En toen was het te laat. Kortom: de communicatie liep niet zo goed toen ze er nog beide waren. Het nummer is vaak gecoverd en ook in verschillende stijlen, zoals reggae, rock, klassiek, en door een gospelkoor. Burt Bacharach zei over het nummer The Living Years in 1996: “Het lied bevat de mooiste tekst die in de afgelopen tien jaar geschreven is.”
In Amerika, Canada en Engeland bereikte de singel de eerste plaats. In de Nationale Hitparade kwamen Mike + The Mechanics echter niet verder dan nummer 20. Uiteindelijk zouden er meer dan vier miljoen exemplaren verkocht worden.
