We halen een gouwe ouwe herinnering op! Het was op 14 maart, maar dan in 1981, dat ‘Distant love’ van Maywood nieuw genoteerd stond in de Nederlandse Top 40. Een week eerder werd Maywood, bestaande uit Alice May (Alie de Vries) en Caren Wood (Doetie de Vries), nog uitgeroepen tot de Alarmschijf. Het nummer werd geschreven door de blonde helft van het duo, Alice May, met ex-Kayak drummer Pim Koopman als verantwoordelijke producer. Het was de eerste singel van de Maywood LP ‘Different worlds’. Een heel succesvolle plaat, waar ook de Top 40 hits ‘Rio’ en ‘Mano’ op te vinden waren. Deze LP leverde Maywood uiteindelijk een platina plaat op. Behalve in Nederland wist Maywood ook in het buitenland populariteit te verwerven. Hun platen werden platen uitgebracht in 52 landen en op festivals in West-Duitsland, Polen, Japan en Korea werden er prijzen en onderscheidingen door het duo in de wacht gesleept. Door Stichting Conamus werd Maywood in 1981 onderscheiden met de Zilveren Harp. ‘Distant love’ behaalde de 15e plaats in de Nederlandse Top 40.
Na het gigantische internationale succes van haar singel ‘Good Luck, Babe!’ (2024) was het wachten op – nee, snakken naar nieuwe muziek van Chappell Roan. Vandaag is het eindelijk zo ver: de Amerikaanse popsensatie brengt haar nieuwe singel ‘The Giver’ uit. Het nummer is Roan’s eerste country song en vormt hiermee het begin van een nieuw hoofdstuk in haar carrière.
“I have such a special place in my heart for country music. I grew up listening to it every morning and afternoon on my school bus and had it swirling around me at bon fires, grocery stores and karaoke bars. Many people have asked if this means I’m making a country album??? My answer is.. right now I’m just making songs that make me feel happy and fun and The Giver is my take on cuntry xoxo may the classic country divas lead their genre, I am just here to twirl and do a little gay yodel for y’all.”
Chappell Roan brak het afgelopen jaar wereldwijd door met hitsingles ‘Good Luck, Babe!’ maar ook met ‘HOT TO GO’ en de Hitzound ex-nummer 1 ‘Pink Pony Club’. Haar album ‘The Rise And Fall Of A Midwest Princess’ behaalde wereldwijd miljarden streams en de gouden status in Nederland. Ze stond op het prestigieuze Coachella en Lollapalooza, waarbij ze op laatstgenoemde het desbetreffende festivalrecord verbrak: nog nooit stonden er overdag zóveel mensen op het veld voor een show. Deze week sleept Chappell Roan de nieuwe Hitzound Smash binnen met ‘The Giver’. De singel is tevens uitgeroepen tot 3FM Megahit.
Going back in time! Op 14 maart, maar dan in 1981, kwam Ultravox binnen in de Nederlandse Top 40 met ‘Vienna’. Dit nummer van de Britse band met frontman Midge Ure was geïnspireerd op de klassieke film noir The Third Man. Het verhaal speelde zich af in een door de Tweede Wereldoorlog verwoeste Wenen. Het was de eerste singel waar Midge Ure de leiding had in Ultravox. Hij maakte in de seventies nog deel uit als gitarist van Slik, dat succesvol was met verschillende hits zoals ‘Forever and ever’ (1975) en ‘Requiem’. (1976) Met Steve Strange en Rusty Egan richtte Midge Ure later de synthesizerpopgroep Visage op, die in 1981 bekend werd met ‘Fade to grey’.
Midge Ure kwam in 1979 via Billy Currie (Visage) bij de New Romantics-band Ultravox terecht, waar hij John Foxx als zanger opvolgde. De combinatie van het synthesizergeluid van Ultravox met het muzikale verleden van Midge Ure in pop en rock pakte succesvol uit. Op 23 februari 1981 sleepte de band al de Steunplaat binnen van Frits Spits. ‘Vienna’ werd geschreven door Billy Currie, Chris Cross, Warren Cann & Midge Ure en was de titeltrack van het album van Ultravox uit 1980.
De LP deed eerst maar weinig, totdat het platenlabel Chrysalis een peperdure video liet maken voor ‘Vienna’. Deze clip werd vrijwel onmiddellijk opgepikt en gaf de verdiende boost naar de hitlijsten. Tot dan toe was ‘Vienna’ de duurst gemaakte clip en het leverde Ultravox een nummer 1 hit op in de Nederlandse Top 40. Dat lukte net niet in Engeland, waar de singel de 2e plaats behaalde.
“Something Like Magic” is de nieuwe singel van Nick Schilder! Voor de track riep hij de hulp in van Lucas & Steve. De samenwerking ontstond spontaan tijdens een rondje hardlopen in Rotterdam, aldus de drie artiesten in gesprek met het ANP.
“Ik herinner me dat ik jaren geleden ten tijde van de Vrienden van Amstel Live in Rotterdam aan het hardlopen was en opeens Nick tegen het lijf liep, die ook aan het hardlopen was”, vertelt Lucas. De twee stopten en maakten een praatje, waarbij Schilder zijn liefde voor deephouse deelde. “Ik weet nog dat ik me daar toen weinig bij kon voorstellen, maar nu zijn we een paar jaar verder en hoor ik die liefde voor house toch echt terug in zijn eigen muziek”, aldus Lucas.
Nick kwam al snel met ideetjes. “We waren echt verbaasd over de snelheid van Nick”, zegt Lucas. “We kregen gelijk zoveel ideeën van hem. En opeens kwam Something like Magic. Ik voelde meteen: hier kunnen we iets heel vets van maken”, vult Steve aan. “We zijn heel trots op het resultaat. Ook omdat alle neuzen meteen de goede kant op stonden.”
Nick Schilder bracht in september 2024 zijn debuut soloalbum ‘Shatterproof’ uit, bestaande uit 14 nummers, waaronder de succesvolle singels ‘Shatterproof’, ‘Realize’ en ‘Dancin’ Alone’.
Nick Schilder trekt het land in met zijn “Shatterproof” clubtournee. Op 20 maart is er de try-out in Arnhem (Luxor-Live). Verder staat Schilder o.a. op 29 maart op Poppodium Victorie, Alkmaar, Hedon (Zwolle) op 5 april en sluit de toer af in TivoliVredenburg, Utrecht, op 12 april.
Enkele malen per week staan we stil bij de Paradeplaat. Op chronologische volgorde komen de keuzes langs op Hitzound. We zijn aanbeland bij 12 januari, maar dan in 1984! Op deze dag ging de TROS Paradeplaat naar Alfred Martens met ‘Hoe doet ie dat nou’. et nummer werd geschreven door Alfred Martens en Onno van der Laak, die tevens de productie verzorgde. De tekst van ‘Hoe Doet Ie Dat Nou’ vertelde over een jongen die probeerde het meisje van zijn dromen, Annabelleke, te versieren, maar telkens werd afgetroefd door een andere jongen die moeiteloos de aandacht van de meisjes wist te trekken.
Alfred zong al Franse chansons en was een veelgevraagd achtergrondzanger. In 1983 startte hij een Nederlandstalige solocarrière. Martens maakte dat jaar deel uit van de groep Music Hall (zang). Deze groep werd in 1983 door Peter Koelewijn en Cees van Leeuwen speciaal gevormd om mee te doen aan het Eurovisiesongfestival, maar dat mislukte. In het Nationale Songfestival eindigde Music Hall met o.a. Martens als 5e met ‘Stop die show’. Bernadette versloeg met ‘Sing me a song’ dat jaar nipt van Vulcano met “Een beetje van dit’. Zowel met Music Hall als solo haalde Alfred Martens de Nederlandse Top 40 niet. ‘Hoe doet ie dat nou’ bleef in de Tipparade steken.
Nick, Joe en Kevin Jonas verrassen hun fans met de aankondiging van hun nieuwe singel’ Love Me To Heaven’. De voorbode van een nieuw album van de Jonas Brothers? Dat zou zo vreemd niet zijn, want dit jaar viert de groep zijn 20-jarig jubileum! Eerder dit jaar brachten de Jonas Brothers al een nieuw nummer uit met Marshmello, “Slow Motion”, en een nummer met Rascal Flatts, “I Dare You”, en kondigden ze aan dat ze een nieuwe vakantiefilm aan het filmen zijn voor Disney+. ‘Love me to heaven’ verschijnt op 21 maart.
Enkele malen per week staan we stil bij de Alarmschijf. Op chronologische volgorde bespreken we vanaf 1967 bij Hitzound de keuzes. We zijn aanbeland bij 24 december, maar dan in 1982! Op deze dag ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar Forrest met ‘Rock the boat ‘. Het nummer werd geschreven door Waldo Holmes. De bekendste versie is die van The Hues Corporation uit 1974. Het was een ondeugend nummer over sex: “They’ve sailed through every storm” with “a cargo full of love and devotion.” Maar: je kunt beter niet te veel wiebelen (nou, dan weet je het wel) op de boot: “don’t rock the boat, baby’………..
Het nummer van The Hues Corporation was al enige tijd verkrijgbaar voordat het een hit werd. Men vermoedde eerst dat het een flop werd. Maar toen New Yorkse discotheken het plaatje begonnen te draaien, duurde het niet lang of het sloop via de Amerikaanse Billboard discohitlijst door naar de ofifciële Billboard chart. Het haalde op 6 juli 1974 de eerste plaats in de Amerikaanse Billboard Hot 100.
De Nederlands/Amerikaanse zanger Forrest Thomas maakte ‘Rock the boat’ tot zijn debuutsingel. Als kind had hij gezongen in een gospelkoor in Galveston (Texas). Om zijn muzikale talent te ontwikkelen vertrok hij als tiener naar Los Angeles en won daar als zanger verschillende prijzen. Begin jaren tachtig emigreerde Forrest naar Nederland. Zijn versie van ‘Rock the boat’ was succesvol en behaalde zowel in de Nederlandse Top 40 als de Britse chart de 4e plaats. In 1984 zou hij nogmaals de Nederlandse charts bereiken als onderdeel van de Band of Gold met ‘Lovesongs are back again’.
Martijn Garrix kan niet alleen wereldhits produceren, maar laat nu ook horen dan hij zelf kan zingen. De track heet ‘Angels for each other’ en is een samenwerking met Bollywood-sensatie Arijit Singh. In een teaser was te zien hoe Martin Garrix de geboorteplaats van Arijit Singh in Murshidabad, West-Bengalen, bezoekt. Vorige maand had Singh nog Ed Sheeran op bezoek: de twee scheurden met een scooter door het centrum van Murshidabad.
Over zijn eerste zelf ingezongen singel bekent Martin Garrix: “If you had told me a few years ago that I’d be singing on one of my own songs one day, I never would have believed you.” In het nummer ‘Angels for each other’ hoor je een mix van Hindi en Engels. Driemaal raden wie verantwoordelijk is voor de Hindi lyrics . . . .
Stedman Pearson is overleden. Hij was een Britse zanger, vooral bekend als lid van de pop- en R&B-groep Five Star, die in 1983 in Romford, nabij Londen, werd opgericht. De groep bestond uit vijf broers en zussen: Stedman, Lorraine, Denise, Doris en Delroy Pearson. Five Star werd gepromoot als de Britse versie van de Jacksons en stond bekend om hun glamoureuze imago, bijpassende kostuums en ingewikkelde choreografieën. Tussen 1985 en 1988 behaalden ze verschillende Top 40-hits in Engeland.
Enkele van hun bekendste nummers zijn “System Addict”, “Can’t Wait Another Minute” en “Find the Time”. Hun tweede album, “Silk and Steel”, bereikte in september 1986 de eerste plaats in de Britse albumcharts en werd viervoudig platina. De singel ‘All fall down’ was in 1985 hun enige Top 10 hit in de Nederlandse Top 40.
Het nummer werd geschreven door Barry Blue en Robin Smith. In Nederland was Barry Blue zeker geen onbekende, want in de seventies wist hij onder deze naam zelf hits te scoren, zoals met ‘Dancing on a Saturday night’ (1973). ‘All fall down’ betekende de doorbraak voor de Britse band in Engeland. De singel was afkomstig van hun LP ‘Luxury of life’. Deze werd in Engeland bekroond met een platina plaat. De singel piekte op nummer 6 in de Amerikaanse Billboard Dance Chart. In de Nederlandse Top 40 scoorde ‘All fall down’ op een verdienstelijke 7e plaats. Ook de B-kant van ‘All fall down’ was vermeldingswaardig: het instrumentale ‘First avenue’. Dit nummer werd genomineerd voor een Grammy Award Best R&B Instrumental Performance in 1986.
In de late jaren ’80 nam de populariteit van de groep af, en na enkele veranderingen in hun muzikale stijl en bezetting, gingen de leden hun eigen weg. Five Star herenigde zich af en toe voor speciale optredens en tournees. Stedman Pearson werd 60 jaar.
Elke woensdag publiceert Hitzound de Revival 40: de enige echte gouwe ouwe lijst van Nederland! Platen van tien jaar of ouder maken kans op een notering. De 40 nummers in de lijst zijn op dit moment de meest bekeken en populairste oude singels op Hitzound. Dankzij een TikTok hype, radio of TV reclame, vanwege de release van een nieuwe singel die een sample gebruiken van oude song, een re-release van een oude singel, een concert, social media hype of een nummer van een albums die jubileren. Presentatie: Corné Wolfs. Dit is de lijst van 12 maart 2025. (week 11)
De Hitzound 40 Revival beluister je elke zondag op:
VandaagRadio
11.00 – 14.00 uur
Radio Lifeline
12.00 – 15.00 uur
Music Radio For All (MRFA)
14.00 – 17.00 uur
Radio Oldie Music
15.00 – 18.00 uur
Happy Radio
15.00 – 18.00 uur
Lokale Radio Son en Breugel
18.00 – 21.00 uur
Deze week zijn er 6 binnenkomers in de Hitzound 40 Revival!
5th Dimension komt binnen in de Revival 40 dankzij de nieuwe Fleuril reclame, waar ‘Let the sunshine’ wordt ingezet.
Op 24 maart komt Lenny Kravitz naar de Ziggo Dome. Zijn eerste hit ‘Let love rule’ verschijnt vers in de gouwe ouwe lijst.
Afgelopen week overleed Marianne Noble op 78-jarige leeftijd. Zij maakte in 1971-1972 deel uit van Sandy Coast. Zo halen twee grote hits van Sandy Coast uit die periode met Noble de Revival 40.
Op 15 maart 1975 kwam ‘Ding-a-dong’ van Teach In binnen in de Nederlandse Top 40. Dit winnende Songfestival lied viert zijn 50-jarig jubileum en is nieuw in de Revival 40.
Doechii gebruikt in haar nieuwste hit een sample van Gotye ft. Kimbra en brengt de superhit ‘Somebody that I used to know’ naar de Revival 40.
Op 5 maart 1983 komt Nena binnen in de Nederlandse Top 40 met ’99 Luftballons’. Het nummer van Gabriele Susanne Kerner zou in Nederland de eerste plaats bereiken. Maar zelfs Amerika ging door de knieën: daar bereikt het nummer de 2e plaats in de Billboard Hot 100! De originele Duitse versie van Nena werd een wereldwijde hit. Dat het liedje in Amerika uitkwam, lag aanvankelijk niet in de bedoeling van de platenmaatschappij. Maar een DJ bij radiostation KROQ in Los Angeles vond een kopie van het nummer, begon het te draaien en werd overspoeld met positieve reacties. Uitbrengen, dus! De lyrics voor de Engelse versie werd geschreven door Kevin McAlea.
’99 Luftballons’ was een protest nummer, geschreven in de periode van de laatste fase van de Koude Oorlog. De inspiratie van het Neue Deutsche Welle nummer lag bij Nena`s gitarist Carlo Karges. Hij zag tijdens een optreden van The Rolling Stones in West-Berlijn, hoe 99 grote ballonnen werden opgelaten. Hij stelde zich voor hoe die ballonnen over de grens naar Oost-Duitsland zouden kunnen drijven en misschien als bedreiging zouden worden gezien. Dit idee groeide uit tot een fictief verhaal waarin Nena 99 ballonnen kocht en ze voor de lol losliet, niet wetende dat ze op de militaire radar als vijandelijke objecten werden gezien.
De clip werd overigens niet in Duitsland, maar in Nederland opgenomen: op Schietkamp De Harskamp. De sfeer in de video werd zo goed weergegeven, dat deze ook voor de internationale markt werd gebruikt. Helaas is die originele clip verwijderd op You Tube. ’99 Luftballons’ leverde Nena een gouden plaat op in o.a. Amerika en Duitsland. In de Nederlandse Top 40 behaalde Nena de 1e plaats en kreeg de Duitse band ook een gouden plaat uitgereikt.
“Can’t wait for you to hear this, one of my all time favourites”, zegt Ten Tonnes over zijn nieuwe singel ‘Things got funny’. Vandaag is de nieuwste track van de Britse singer-songwriter, overigens de jongere broer van George Ezra, uitgebracht. Waar de singel ‘Things’ got funny over gaat? Ten Tonnes; “It’s about the passing of time and a world changing out of your control – that sort of thing…” De singel staat vers op de playlist Brand New van Hitzound.
Herinnert u zich deze nog? Op 12 maart, maar dan in 1977, kwam Thelma Houston binnen in de Nederlandse Top 40 met de disco classic ‘Don`t leave me this way’. Het nummer was een cover van Harold Melvin and The Blue Notes. De song werd geschreven door Kenneth Gamble, Leon Huff en Cary Gilbert en had die typische Philadelphia sound, die begin jaren zeventig zeer succesvol was. ‘Don`t leave me this way’ verscheen op het beroemde Motown label.
Voordat het succes kwam aanwaaien, acteerde Thelma in shows en een televisieserie. Maar ze zong ook in een lokale gospelgroep en zelfs in een nachtclub, waar ze ontdekt werd door Marc Gordon, de manager van Fifth Dimension. Ze werd getekend bij Dunhill Records en Jimmy Webb (songwriter voor Glen Campbell) schreef en produceerde ‘Sunshower’, het debuutalbum van Thelma Houston. Toch duurde het nog tot 1977 dat ze in Nederland ‘Don’t leave me this way’ zou gaan opnemen.
Dat liep overigens nog bijna mis, omdat ‘Don`t leave me this way’ bijna toebedeeld werd aan Diana Ross, als opvolger van ‘Love hangover’. In plaats daarvan koos men toch voor Thelma Houston. Het nummer was aanvankelijk ook niet als singel bedoeld, totdat het werd opgepikt door disco’s in Boston. Motown bracht het uit en werd in veel landen een hit. Haar versie van ‘Don`t leave me this way’ werd een Amerikaanse nummer 1 hit. Ze bereikte de 4e plaats in de Nederlandse Top 40. Het nummer kreeg later een status als lijflied in de strijd tegen aids, door de klemtoon iets anders te benadrukken; Don’t leave me THIS way. O.a. ook The Communards maakten een zeer succesvolle versie van het liedje.
Alles viel twee jaar terug op zijn plaats voor Cian Ducrot. De Ierse singer-songwriter, producer en multi-instrumentalist wist met zijn singel ‘I’ll Be Waiting’ een wereldwijde hit te scoren. Ook met ‘People’, een samenwerking met o.a. Libianca, had hij veel succes. Afgelopen maand gaf de Ierse singer-songwriter nog een uitverkocht concert in de Ziggo Dome. Daar zong hij ook zijn nieuwe singel ‘Little dreaming’, die aanstaande vrijdag op 14 maart wordt uitgebracht. Ducrot zegt over zijn nieuwe singel: “I love this song so much and I love the people I made it with even more 💛 feels pretty cool for 5 guys to make a song about wearing glitter and dancing around and to say f*** you to toxic masculine culture!!”
Going back in time! We blikken terug op 11 maart, maar dan in 1978. Op deze dag kwam Kate Bush binnen in de Nederlandse Top 40 met ‘Wuthering heights’. Het is de laatste song die Kate schreef voor haar debuutalbum ‘The Kick Inside’. Het nummer was geïnspireerd op het gelijknamige boek van Emily Brontë. Kate las het en kwam er achter dat de schrijfster op dezelfde dag (30 juli) jarig was als zijzelf: een toevallig, maar magisch detail. Kate schreef ‘Wuthering heights’ , tijdens volle maan op 5 maart 1977, vanuit het perspectief van het personage Catherine Earnshaw, die als geest haar geliefde Heathcliff smeekte om haar binnen te laten (“Heathcliff, it’s me, I’m Cathy, I’ve come home…”).
Haar platenlabel EMI hoorde er na de opname geen singel release in, maar de pas 19-jarige Kate drong aan en de platenmaatschappij ging overstag voor haar nieuwe talent. Bij release sloeg de debuutsingel in als een bom. ‘Wuthering Heights’ stond in Engeland vier weken lang op de eerste plaats van de hitlijsten.
Ook Nederland viel voor Kate`s debuut, nadat ze te zien was bij AVRO`s Top Pop. Haar eclectische muziekstijl, bijzondere stemgeluid én extravagante dans zorgden ervoor dat het kunstzinnige nummer puur in het hoofd bleef zitten. Kate`s eerste album ‘The Kick Inside’ werd zowel artistiek als commercieel hoog gewaardeerd. De plaat, geproduceerd door David Gilmour, bevatte ook hits zoals “Them Heavy People” en het verstilde “The Man With The Child In His Eyes”.
David Gilmour was haar ontdekker en mentor, omdat hij haar zowel financieel als moreel steunde tijdens het opnemen van haar eerste demo’s en haar verder promootte bij zijn eigen platenmaatschappij, EMI. Volgens popcritici waren Gilmour’s invloeden op iedere track duidelijk te horen. In 1978 ontving Kate Bush voor ‘Wuthering Heights’ een Edison Award voor ‘Singel van het jaar’. Het nummer behaalde de 4e plaats in de Nederlandse Top 40.
Drie weken na de release van ‘Call me when you break up’ (met Gracie Abrams), kondigen Selena Gomez en haar vriendje Benny Blanco alweer de volgende singel aan! ‘Sunset Blvd’ verschijnt op 14 maart en is vernoemd naar de locatie van hun eerste date. Beide songs zijn voorproefjes van hun aankomende album met de romantische titel ‘I Said I Love You First’. De plaat telt 14 songs, waaronder ook ‘Scared of Loving You’, een ballad geschreven met Finneas O’Connell, dat de eerste voorbode was voor het album. ‘I said I love you first’ staat gepland voor release op 21 maart 2025 via SMG Music LLC, Friends Keep Secrets en Interscope Records.
Vandaag openen we de Kluis van de Flops voor Yvonne Elliman met het prachtige ‘I don’t know how to love him’. Het nummer werd geschreven door Andrew Lloyd Webber (muziek) en Tim Rice (tekst). Het was gemaakt voor de rockopera “Jesus Christ Superstar”, die eerst als conceptalbum werd uitgebracht in 1970 voordat het in 1971 naar Broadway ging.
Het nummer ontstond al in de herfst van 1967, maar toen nog met als oorspronkelijke titel “Kansas Morning”. In december 1969 en januari 1970, toen Andrew Lloyd Webber en Tim Rice Jesus Christ Superstar voltooiden, schreef Rice nieuwe teksten op de melodie van “Kansas Morning” om een solosong te creëren voor het personage Maria Magdalena.
De titel van de song werd aangepast naar ‘I Don’t Know How to Love Him’. Voor het nummer werd gekozen voor Yvonne Elliman . Het nummer werd in één take opgenomen in Olympic Studios in juni 1970 en werd sindsdien universeel geprezen als het hoogtepunt van de Jesus Christ Superstar-soundtrack, die in september 1970 werd uitgebracht.
Toch werd als eerste singel gekozen voor het nummer “Superstar” van Murray Head. Toen een coverversie van “I Don’t Know How to Love Him” door Helen Reddy in het voorjaar van 1971 het goed deed in de internationale hitlijsten, werd de originele versie van Yvonne Elliman alsnog als singel uitgebracht. In Amerika behaalde Elliman de 28e plaats in de Billboard Hot 100, maar de versie van Helen Reddy deed het daar beter. Dat was ook in Nederland het geval. ‘I don’t know how to love him’ van Yvonne Elliman haalde niet eens de Tipparade, terwijl Helen Reddy de Veronica Top 40 bereikte.
Vandaag komt de nieuwe singel uit van Dermot Kennedy. De Ierse zangeres is later vandaag te gast in de studio’s van BBC Radio, waar zijn nummer ‘Let me in’ wordt uitgeroepen tot Hottest Record in the World. Dermot Kennedy, afkomstig uit Dublin, brak in Nederland in 2019 door met zijn singel ‘Power over me’. Mede dankzij Glen Hansard, die hem enkele jaren eerder voor het eerst een podium gaf tijdens zijn optreden. Andere hits van Kennedy zijn ‘Paradise’ met Meduza en ‘Better days’ uit 2021. Intussen is er al een teaser verschenen van Dermots nieuwe singel ‘Let me in’, die je hier kunt checken.
Going back in time! We blikken terug op 10 maart, maar dan in 1984. Op deze dag kwam ‘Wouldn’t it be good’ van Nik Kershaw binnen in de Nederlandse Top 40. Hij schreef het nummer voor zijn debuutalbum ‘Human Racing’. De songtekst ging over iemand die worstelde met persoonlijke problemen en verlangde naar een beter, zorgelozer leven. Het melancholische gevoel werd versterkt door de herkenbare gitaarriff en het synthpopgeluid, dat typerend was voor de jaren ’80.
Een jaar eerder, in 1983, tekende Kershaw een overeenkomst met MCA Records, waar hij begin 1984 met ‘Wouldn’t it be Good’ direct een internationale hit in handen had. Zijn debuut singel behaalde in Engeland de 4e plaats. Ook in o.a. Ierland, Noorwegen, Canada en Australië bereikte ‘Wouldn’t it be good’ de top tien. In de Nederlandse Top 40 behaalde Kershaw een magere 24e plaats.
Leuk weetje: Nik Kershaw schreef niet alleen zijn eigen hits, maar ook nummers voor andere artiesten, zoals “The One and Only” van Chesney Hawkes. In 1985 verscheen ‘Wouldn’t It Be Good’ op de soundtrack van de Gotcha!.
Aankomende donderdag lanceert Martin Garrix zijn nieuwe singel. De track heet ‘Angels for each other’ en word teen samenwerking met Bollywood-sensatie Arijit Singh. In een teaser is te zien hoe Martin Garrix de geboorteplaats van Arijit Singh in Murshidabad, West-Bengalen, bezoekt. Vorige maand had Singh nog Ed Sheeran op bezoek: de twee scheurden met een scooter door het centrum van Murshidabad. De singel ‘Angels for each other’ wordt een mix van Hindi en Engels.
Hitzound geeft een alfabetisch overzicht van de meest succesvolle Nederpop acts. Met de meest populaire Nederlandse zangers, zangeressen, bands en rappers vanaf 1965 tot nu. We vervolgen het Nederpop hit ABC archief na D.C. Lewis met:
Debbie
In het Nederpop Hit ABC Dossier richten we vandaag de spotlights op Debbie. Debbie begon haar zangcarrière in 1967 als lid van de groep Ghizlane. Haar eerste singel, Flower Power Rock, werd uitgebracht op het platenlabel Carpenter van Gert Timmerman. In 1972 besloot ze solo verder te gaan en scoorde ze hits als Everybody Join Hands, Angelino en I Love You More and More. Het nummer Everybody join hands was geschreven door het duo Giorgio Moroder & Pete Bellotte. Het lied werd uitgeroepen tot Troetelschijf op Hilversum 3.
Platenmaatschappij Ariola zag potentie in Debbie voor een internationale doorbraak. Zo nam ze haar debuutalbum Debbie (1972) op in de legendarische Olympic Sound Studios in Londen, onder leiding van producer Roger Watson. Daarnaast produceerde de Amerikaanse producer Al Capps — bekend van zijn werk met The Cats — in 1975 haar singel I’ll Be Your Lady tijdens een verblijf in Nederland.
In datzelfde jaar nam Debbie deel aan het Nationaal Songfestival. Ze zong onder andere het nummer Dinge-Dong, dat uiteindelijk door Teach-In werd gekozen en het Eurovisie Songfestival zou winnen. Debbie eindigde met haar versie op de derde plaats, achter Albert West en Teach-In.
In 1977 kwam ze in contact met Dries Holten (Sandra & Andres), die samen met Marshal Manengkei nummers voor haar schreef, waaronder de hit Angelino. In Duitsland bracht ze dat jaar de singel Geh Vorbei uit, en in 1978 scoorde ze een bescheiden hit met Save the Last Dance for Me.
Een hoogtepunt volgde in 1981, toen Debbie de eerste prijs won op het internationale muziekfestival Gouden Orpheus in Bulgarije. Vervolgens werkte ze in de periode 1981-1983 samen met Oscar Harris, wat leidde tot het duetalbum It Takes Two (1982). In 1984 behaalde ze een bescheiden hit met Souvenirs del Sol, en bracht ze een nieuwe versie van Everybody Join Hands uit, die de onderste regionen van de hitlijsten bereikte.
Haar laatste singel, Lazy Days (1988), werd opgenomen met Dries Holten als gastmuzikant, maar strandde op nummer 46 in de hitparade. Naast haar solocarrière maakte ze ook deel uit van het trio Bonnie, Debbie & Rosy.
Meest succesvol in de Nederlandse Top 40:
01
EVERYBODY JOIN HANDS
1972
11 wk. – 06
02
ANGELINO
1977
05 wk. – 17
03
SOUVENIRS DEL SOL
1984
03 wk. – 34
04
EVERYBODY JOIN HANDS ‘84
1984
03 wk. – 38
De meest gestreamde song van Debbie op Spotify is ‘Adios my love’ met zo’n 100.000 streams.
Credits : KAN Public Broadcasting Corporation / D-Music
Israël heeft zijn inzending voor het Eurovisie Songfestival 2025 bekendgemaakt: “New Day Will Rise”, uitgevoerd door Yuval Raphael. Het nummer is geschreven en gecomponeerd door Keren Peles en bevat teksten in het Engels, Hebreeuws en Frans en lijkt een kanshebber voor de overwinning. Het nummer staat na bekendmaking in de top 3 van de bookmakers.
Yuval Raphael is 24 jaar oud en afkomstig uit Ra’anana en verwierf nationale bekendheid door haar overwinning in de Israëlische talentenjacht “HaKokhav HaBa” (The Rising Star), waarmee ze de kans kreeg om Israël te vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival. Tijdens haar jeugd woonde ze drie jaar in Genève, Zwitserland, waar ze vloeiend Frans leerde spreken.
Op 7 oktober 2023 overleefde Yuval een terroristische aanslag tijdens het Nova Music Festival door zich schuil te houden en zich dood te houden totdat ze werd gered. Deze ervaring heeft haar vastberadenheid versterkt om muziek te gebruiken als middel voor persoonlijke en nationale veerkracht, zo wordt gezegd in Israël. Maar het is ook een politieke daad van Israël om juist deze zangeres naar voren te schuiven als symbool voor die 7e oktober van 2023. Een verschrikkelijke dag, die tot op de dag van vandaag aan vele onschuldige mensen het leven heeft gekost. Aan vele Israëlische burgers, maar nog veel meer burgers uit Gaza hebben de terroristische aanslag van HAMAS met de dood moeten bekopen.
De selectie van “New Day Will Rise” verliep niet zonder controverse. Meer dan 20 Israëlische songwriters uitten kritiek op het selectieproces vanwege een vermeend belangenconflict bij de keuze van het nummer. Na overleg met de omroep KAN werd een compromis bereikt, waarbij meer transparantie in toekomstige selecties werd beloofd.
“New Day Will Rise” wordt omschreven als een krachtige ballad die hoop en vernieuwing symboliseert. In de videoclip lopen jonge mensen door een groen landschap met rode anemonen, volgens het persbureau een symbolische bloem voor Zuid-Israël. Ook dit is een subtiele verwijzing naar de aanslag van 7 oktober. Yuval zal het nummer ten gehore brengen tijdens de tweede halve finale van het Eurovisie Songfestival op 15 mei 2025 in Basel, Zwitserland.
We halen een muzikale herinnering op! We gaan terug naar 10 maart, maar dan in 1974. Op deze dag stond de radio-uitzending ‘Muziek – Mozaïek’ van Willem Duys volledig in het teken van het onverwachte overlijden van Wim Sonneveld, twee dagen eerder op 8 maart. “Ik kon die zaterdagnacht niet in slaap komen. Vrijdagmorgen 8 maart 1974 had het bericht van zijn dood U en mij diep geschokt. Dus toch. Hij had de strijd met zijn verzwakte hart toch verloren. En juist die ochtend had ik gelezen dat hij snel vooruitging en zelfs alweer plannen maakte voor een show en een plaat en wat al niet meer, “ aldus Willem Duys. Tijdens die korte opleven dacht Wim nog aan een nieuwe plaat, memoires en een jubileumprogramma voor zijn 40-jarige podiumbestaan. Hij besloot zelfs nooit meer een toupet te dragen.
Het mocht niet zo zijn. “Toen een journalist mij belde en vroeg hoeveel platen van Sonneveld ik zondag 10 maart dacht te gaan draaien, besloot ik meteen mijn gehele uurtje aan hem te wijden”. Deze bijzondere uitzending van Willem Duys trok heel veel luisteraars en werd op veler verzoek op LP uitgebracht. In april 1974 stond deze LP met het herdenkingsprogramma van Willem Duys vier weken lang op de eerste plaats in de Nederlandse LP Top 50.
Sonneveld, geliefd cabaretier, zanger en acteur, vormde samen met Toon Hermans en Wim Kan de “Grote Drie” van het Nederlandse cabaret na de oorlog. Zijn carrière begon met het cabaretprogramma ‘Alleen Voor Dames’ in het Leidsepleintheater, dat lovende recensies kreeg. Met trouwe gezichten als Joop Doderer, Hetty Blok en Conny Stuart, en schrijvers als Hella S. Haasse en Annie M.G. Schmidt, groeide Sonneveld uit tot een icoon.
Hij brak definitief door bij de VARA radio met de avonturen van de Amsterdamse orgeldraaier Willem Parel. Ook speelde Sonneveld in de Nederlandse versie van de musical My Fair Lady. In deze periode scoorde Sonneveld ook als zanger. Met ‘Frater Venantius’, ‘Tearoom Tango’, ‘In Een Rijtuigie’ en ‘De Kate Van Ome Willem’ scoort hij grote Top 40 hits. Ook vierde Wim Sonneveld veel succes als acteur, zoals in Ja Zuster, Nee Zuster. Zijn grootste succes werd ‘Het Dorp’, een vertaling van ‘La montagne’ van Jean Ferrat. De tekst van het dorp werd geschreven in 1965 door Friso Wiegersma, de partner van Wim, op de muziek van ‘La montagne’ van Jean Ferrat. Maar Friso schreef het onder het pseudoniem Hugo Verhage. Het nostalgische lied, dat zo sterk het gevoel “vroeger was het beter” onder woorden bracht, werd onsterfelijk.
Wim heeft het succes voor ‘Het dorp’ nooit mogen beleven. Het was op 8 maart, de dag dat zijn interview met Henk van der Meijden verscheen, dat hij overleed aan een tweede hartaanval, slechts 56 jaar oud.
Gabry Ponte heeft met zijn nummer ‘Tutta l’Italia’ de San Marino Song Contest 2025 gewonnen en zal San Marino vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival 2025 in Bazel, Zwitserland. Zijn bijdrage ‘Tutta l’Italia’ werd oorspronkelijk gebruikt als jingle tijdens het Festival di Sanremo 2025 en kreeg daardoor al brede bekendheid in Italië. Het nummer combineert moderne elektronische beats met traditionele instrumenten zoals mandoline, accordeon en tamburello.
De tekst biedt een trotse, maar ook ironische en melancholische kijk op de Italiaanse realiteit, met verwijzingen naar popcultuur, politiek, kunst, geschiedenis en mode. Tijdens de finale van de San Marino Song Contest, gehouden op 8 maart 2025 in het Teatro Nuovo in Dogana, werd de winnaar bepaald door een jury van experts. Naast Gabry Ponte eindigden The Rumpled met ‘You Get Me So High’ op de tweede plaats en Teslenko met ‘Storm’ op de derde plaats.
De Italiaanse DJ en producer Gabry Ponte verwierf internationale bekendheid als lid van de groep Eiffel 65, vooral met de hit ‘Blue (Da Ba Dee)’. Sinds 2005 richt hij zich op zijn solocarrière en heeft hij samengewerkt met artiesten als Pitbull, Aloe Blacc en Sean Paul. Met ‘Tutta l’Italia’ hoopt Gabry Ponte San Marino terug te brengen naar de finale van het Eurovisie Songfestival, iets wat het land voor het laatst bereikte in 2021.
Herinnert u zich deze nog? Op 9 maart, maar dan in 1985, kwam Depeche Mode binnen in de Nederlandse Top 40 met ‘I just can’t get enough’. Het nummer werd oorspronkelijk vier jaar eerder op singel uitgebracht en succesvol in Engeland, waar het de 8e plaats haalde. In Australië zelfs de 4e plaats in de chart. Het nummer stond op hun debuutalbum Speak & Spell en werd geschreven door Vince Clarke, die later de band verliet om Yazoo en Erasure op te richten. Vince Clarke verliet de band in december van dat jaar. In februari 1985 werd de 12 inch live-maxiversie op singel (EP) uitgebracht in Nederland en België.
De EP bevatte vier tracks die werden opgenomen in Hammersmith Odeon op 25 oktober 1982, waarvan de eerste track, Just Can’t Get Enough, als Alarmschijf werd gekozen. Toetsenist Vince Clarke liet zich inspireren door de synth-pop track ‘To Cut A Long Story Short’ van Spandau Ballet. De videoclip van ‘I just can’t get enough’ werd geregisseerd door Clive Richardson en was de enige Depeche Mode-video waar Vince Clarke nog in te zien was. De originele versie uit 1981 haalde in Nederland niet eens de Tipparade; in 1985 werd dat goed gemaakt met een nummer 5 notering in de Nederlandse Top 40 voor de live uitvoering.
