Mike Pinder, toetsenist van de band The Moody Blues is overleden. De muzikant, die ook piano en mellotron bespeelde, was één van de oprichters van The Moody Blues. Hij overleed afgelopen woensdag op 82-jarige leeftijd thuis in bijzijn van zijn familie. Mike Pinder was het laatst overgebleven lid van The Moody Blues die in 1964 werd opgericht. Pinder was tot 1978 lid van de band en keerde in 2014 terug voor een reünie. De band was in de jaren zestig succesvol met grote hits als ‘Go now’, ‘Nights in White Satin’, ‘I’m just a singer in a rock & roll band’ en hun enige nummer 1 hit in de Veronica Top 40: ‘Question’.
De overige oorspronkelijke leden waren bassist Clint Warwick, zanger Ray Thomas, drummer Graeme Edge en gitarist Denny Laine. Zij zijn inmiddels allemaal overleden. In 1966 sloot zanger Justin Hayward zich aan bij de band. Hij schreef een aantal van de grootste hits van de band, waaronder de popklassieker ‘Nights in White Satin’. Met deze symfonische rock singel uit 1967 namen ze afstand van de rhythm-and-blues. De mellotron werd als een van de karakteristieke instrumenten gebruikt door Mike Pinder. Bij één van hun concerten weigerde het apparaat geheel en Pinder repareerde het in 20 minuten op het podium. Hij verzorgde op de albums de meer filosofische en maatschappijkritische teksten en muziek. The Moody Blues kreeg in 2018 een plekje in de Rock & Roll Hall of Fame.
Maan keert terug . . . en hoe! Morgen lanceert de 27-jarige zangeres haar nieuwe singel ‘Paranoia’. Het nieuws maakte de 27-jarige zangeres, die ook haar looks heeft veranderd, bekend in modetijdschrift Vogue. Afgelopen jaar heeft Maan de vrijheid genomen om te reflecteren, te reizen, en haar creatieve visie te herontdekken. “Wie ben ik ook alweer als niemand kijkt?” In Vogue onthult ze tijdens een uitgebreid interview:
“Verloren in het verkeer en de verkeersborden in Japan werd me één ding heel duidelijk: misschien ga ik het wel over een andere boeg gooien. Het stemmetje dat ik zo lang heb weggedrukt krijgt eindelijk ruimte om te spreken”, aldus Maan. “Het is niet dat ik mijn oude muziek niet meer leuk vind, maar ik ben het ontgroeid.” De zangeres heeft ervaren in de afgelopen tijd dat het goed is ‘om uit te zoomen’ en ‘terug te gaan naar wat je rust brengt, juist als de wereld de volumeknop opendraait’. ‘Paranoia’ is de opvolger van ‘Stiekem’ (2022), dat ze maakte met Goldband en haar grootste hit is tot dusver. De video voor ‘Paranoia’ gaat morgenvroeg om 08.30 uur in première.
Terug naar 31 mei, maar dan in 1979! Op deze dag ging de Paradeplaat van de TROS op Hilversum 3 naar ‘Lavender blue’ van Mac Kissoon. Het nummer werd geschreven door Jan Olofsson en Keith Bonsoir. Het nummer stond op zijn solo album ‘Mac Kissoon’. Eerder vormde Mac samen met zijn zus Katie het succesvolle duo Mac & Katie Kissoon. Aanvankelijk begonnen Mac en Katie als soloartiesten, wat Mac onder de naam Mack Kissoon in 1970 nog een hitje in Nederland opleverde met de single “Get down with it satisfaction”.
Een jaar later scoorden ze samen als duo met ‘Chirpy chirpy cheep cheep’. Ze hadden de pech dat Middle of the Road tegelijkertijd hun versie in Europa uitbrachten, dat een veel grotere hit werd. Maar in Amerika werd de versie van Middle of the Road niet uitgebracht en dat scheelde: Mac & Katie Kissoon haalden met het nummer de twintigste plaats in de Billboard Hot 100. In Nederland brak het duo door in 1972 met ‘Freedom’. Het nummer behaalde, net als de opvolger ‘Sing Along’, de top 10 in Nederland. In 1975 lukte dat nog een keertje, nu met ‘Sugar Candy Kisses ‘. Nadat hun album Two Of Us’(1976) geen succesvolle singels meer opleverde, besloten Mac en Katie in 1977 als vast duo uit elkaar te gaan. Het solo album “Mac Kissoon’ was vooral in Nederland succesvol. De singel ‘Lav‘nder blue’ behaalde de 4e plaats in de Nederlandse Top 40. Het album leverde nog een hitje op: ‘Love and understanding’.
Max Werner, drummer en zanger van de band Kayak, is overleden. Dat heeft de band woensdag bekendgemaakt op zijn website en Facebook. “We kregen het droevige nieuws te horen dat Max overleden is”, schrijft de formatie. “Max was de eerste zanger van de band tot 1978 en in die hoedanigheid essentieel voor de sound van de groep. Later werd hij ook de drummer van de groep.”
Kayak werd in 1972 opgericht door Werner, pianist Ton Scherpenzeel, gitarist Johan Slager en drummer Pim Koopman. Hij was tegen wil en dank zanger (en mellotronspeler) op de eerste vijf Kayak-albums; Kayak had immers al een drummer in Pim Koopman. De band werd desondanks mede door zijn markante zangstem bekend. Hij voelde commerciële druk om zijn klachten over de zang niet al te veel naar buiten te brengen. Het grootste succes kwam met het album ‘Starlight dancer’, waarvan de gelijknamige singel Troetelschijf werd op Hilversum 3.
Na dit album maakte hij zijn ongenoegen bekender en hij stapte over op de drums; Edward Reekers werd de nieuwe zanger. In 1981 was Max Werner solo zeer succesvol met zijn singel ‘Rain in May’. Het nummer werd niet alleen in Nederland en Europa , maar ook in Amerika succesvol.Na het (voorlopig) opheffen van de groep werkte hij onder meer als gastmuzikant bij andere artiesten. Zo speelde hij mee op Land Of Tá van Nadieh. Daarnaast werkte hij ook als postbode.
Kayak was tussen 1982 en 1999 niet actief, maar daarna kwamen de muzikanten weer samen. Werner keerde toen ook terug als zanger, tot de samenwerking na een comebacktournee definitief werd beëindigd. Daarna maakte hij nog vier soloalbums. Max Werner werd 70 jaar.
De alternatieve rockband The Mysterines hebben hun nieuwe singel ‘Sink Ya Teeth’ uitgebracht. Deze ging in première bij Steve Lamacq op BBC Radio 6. Het nummer staat, net als de vorige singel ‘Stray’, op hun nieuwe album ‘Afraid Of Tomorrows’ dat op 7 juni zal uitkomen. De band is de komende maanden zowel live te zien op 17 mei in Paradiso Amsterdam tijdens het London Calling festival. En twee dagen na de albumrelease treden ze op tijdens het Best Kept Secret festival.
Terug naar 7 april, maar dan in 1990! Op deze dag kwam Madonna binnen in de Nationale Hitparade met ‘Vogue’. De zangeres schreef en produceerde het nummer met Shep Pettibone. Hij was één van haar vaste remixers: zo remixte hij ‘Into the groove’ en ‘True blue’. Deze samenwerking zou in 1992 uitmonden in een heel album: ‘Erotica’. De track ‘Vogue’ was de eerste singel van haar album ‘I’m Breathless’ (1990). Grappig genoeg was ‘Vogue’ aanvankelijk geschreven als B-kant voor ‘Keep it Together’, dat de laatste singel van het album ‘Like a Prayer’ zou worden. Madonna’s platenmaatschappij Warner vond het nummer echter te sterk om enkel als B-kant uit te brengen. Er werd besloten om het nummer ‘Vogue’ uit te brengen als nieuwe singel en het toe te voegen aan het album ‘I’m Breathless’.
Madonna schreef de tekst van ‘Vogue’ in het vliegtuig van New York naar Londen, en liet zich inspireren door de dansstijl die op dat moment opkwam in de gayclubs van New York: vogueing. Deze dansstijl is geïnspireerd door de poses van modellen in modetijdschriften als Vogue. Door het nummer ‘Vogue’ werd deze dansstijl bekendgemaakt bij het grote publiek en werd korte tijd een rage in clubs.
De video voor ‘Vogue’ werd geregisseerd door David Fincher, met wie Madonna al had samengewerkt voor de clips “Express yourself” en “Oh Father”. De sfeer van de video is gebaseerd op filmsterren uit de jaren 30 en’50, die in het nummer door Madonna worden genoemd. Voorbeelden hiervan zijn Greta Garbo, Marilyn Monroe, James Dean en Grace Kelly. In de clip is een belangrijke rol weggelegd voor de dansers van haar Blond Ambition Tour van 1990. Tijdens de opname van de clip waren de repetities voor die tour in volle gang. De singel werd een wereldwijd succes. Madonna behaalde zowel in Amerika als Engeland de 1e plaats. ‘Vogue’ bereikte de tweede plaats in de Nationale Hitparade.
Melle en The Jordan hebben samen de singel ‘Talk About It’ uitgebracht. De track ontstond tijdens het schrijfkamp Let’s Talk, dat door Sony Music, Sony Music Publishing en Pennies From Heaven werd georganiseerd rond het thema genderongelijkheid.
‘Talk About It’ roept op tot praten over het onderwerp, vertelt Caroline van der Leeuw (The Jordan): “Het belangrijkste wat ons te doen staat als het gaat om gender(on)gelijkheid, is erover praten. Ook als het ingewikkeld of ongemakkelijk wordt – júist dan. Wees eerlijk, stel je kwetsbaar op en sta open voor elkaars verhaal. Door te praten, leren we ook te luisteren.”
Melle Boddaert (Melle): “Door de gesprekken die ik had tijdens Let’s Talk, realiseerde ik me hoe groot het probleem van genderongelijkheid – nog steeds – is. Caroline en ik geloven er allebei in dat praten én leren luisteren de eerste stap naar een oplossing is. Talk About It is het verslag van twee mensen die precies dat doen.”
2023 was het jaar van de grote doorbraak van Marco Schuitmaker! Hij scoorde een enorme hit met ‘Engelbewaarder’, een cover van Mieke. Daarna volgde zijn duet ‘Zomernacht in Griekenland’. Ook zijn duet ‘Hier mag alles’ met Donnie deed het erg goed. Zijn successen leverden hem het afgelopen jaar een Edison op in de categorie Hollands. Nu kondigt Schuitmaker een concert aan in het GelreDome op 9 november. Het is Marco’s allereerste concert ooit! Marco belooft een onvergetelijke avond, samen met zo’n ‘30.000 engelbewaarders’. Tijdens de show wordt Marco bijgestaan door een tal van gastartiesten, zoals Jan Smit, Donnie en de Outsiders en vele anderen. De kaartverkoop start donderdag 28 maart. Op dezelfde dag komt zijn nieuwe singel ‘Schaam Je Voor Je Tranen Niet’ uit. Het gaat om een cover van een nummer van Arne Jansen.
Op 27 juni, maar dan in 1981, ging de Alarmschijf van de Nederlandse Top 40 naar ‘Rio’ van Maywood. Het nummer werd geschreven door Alie (Aaltje) de Vries, de eigenlijke naam van Alice May. ‘Rio’ was afkomstig van hun album ‘Different worlds’. Pim Koopman werd aangetrokken als producer voor de singel, net als eerder bij bijvoorbeeld ‘Late at night’. De zusjes uit het Friese Uitwellingerga begonnen al jong met zingen in The Lady Pop’s. In 1974 vormen ze de Karina’s en twee Aar later maken ze deel uit van de countrygroep Colt 45. Tussen de bedrijven door maken ze ook solo uitstapjes als Alice May en Caren Wood.
In 1979 besluiten de zussen Maywood op te richten. Een goede zet, want al met de eerste singel ‘You treated me wrong’ scoren ze veel airplay op de radio en is de eerste hit in de Nederlandse Top 40 een feit. De liedjes vloeien uit de pen van Alice en dat kan ze als geen ander, want ook de opvolger ‘Mother how are you today’ werd een grote hit. Met het binnenhalen van Pim Koopman, ex-drummer van Kayak, hebben ze een begenadigd producer gevonden. Hij zou mede door de successen van Maywood, onder meer ook gaan samenwerken met Diesel, Sandy Coast, Alides Hidding, Patricia Paay, Time Bandits, Valensia en Marco Borsato.
‘Rio’ viel goed in de smaak en werd uitgeroepen tot Alarmschijf, net als eerder ‘Late at night’ en ‘Distant love’. ‘Rio’ behaalde de 3e plaats in de Nederlandse Top 40. Maywood werd in 1981 onderscheiden met de Zilveren Harp. Ook wonnen ze dat jaar de Conamus Export Prijs.
Terug naar 25 maart, maar dan in 1972! Op deze dag kwam Middle Of The Road binnen in de Veronica Top 40 met ‘The talk of all the USA’. Het nummer werd geschreven door Lally Stott, Mario Capuano & Giosy Capuano. Zij schreven ook het nummer ‘Samson and Delilah’, het B-kantje van de singel. Bij Veronica werd ‘The talk of all the USA’ gedraaid als de A-kant en ook zo te vinden op het gedrukte exemplaar van de Veronica Top 40. In ”The talk of all the USA’ was het vooral gitarist Ian McCredie, die zong. Middle of the Road was op dit moment op de top van hun roem.
Een jaartje eerder, in 1971, brak de band door dankzij hun deelname aan het San Remo festival in Italië. Door dit optreden kreeg Middle of the Road een platencontract bij RCA. Hun eerste plaatopnamen vonden plaats in Rome. Al in voorjaar van 1971 werd “Chirpy chirpy cheep cheep” internationaal goed ontvangen en groeide het uit tot een groot succes. Voor de groep werd ‘The talk of all the USA’ hun derde nummer 1 hit op rij in de Veronica Top 40. ‘Soley, soley’ en ‘Sacramento’ gingen het nummer voor.
